Η κυβέρνηση της ΝΔ, παρά και ενάντια στις υποσχέσεις που έδινε μέχρι και την τελευταία ώρα πριν τις εκλογές του Μάρτη, προωθεί ήδη ένα Προεδρικό Διάταγμα (ΠΔ), το οποίο αφήνει τη συντριπτική πλειοψηφία των συμβασιούχων, είτε στο απαράδεκτο καθεστώς της πολιτικής και εργασιακής ομηρίας, είτε χωρίς δουλιά. Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, υπεύθυνη για τη δημιουργία και τη διόγκωση του φαινομένου, παριστάνει τώρα τον υπερασπιστή της μόνιμης και σταθερής δουλιάς όλων των συμβασιούχων και απαιτεί από την κυβέρνηση να τηρήσει στο ακέραιο τις προεκλογικές της δεσμεύσεις. Ολ' αυτά, όμως, μόνο στα λόγια και για ψηφοθηρική κατανάλωση, λόγω και των ευρωεκλογών. Την ίδια στιγμή, οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, κινούνται στη λογική της «συναίνεσης και του εφικτού», επιδιώκοντας μόνο μια κάποια διεύρυνση των ορίων του ΠΔ, υπονομεύοντας ουσιαστικά την ενότητα και τον αναγκαίο συντονισμό της πάλης όλων των συμβασιούχων.
Οι εκατοντάδες χιλιάδες των συμβασιούχων μπορούν και πρέπει να βγάλουν τα συμπεράσματά τους και - πέρα από τη συνέχιση και κλιμάκωση των αγώνων τους - να δώσουν στους εκπροσώπους του δικομματισμού την απάντηση που τους ταιριάζει στις 13 Ιούνη.
Κι ενώ, αυτά συμβαίνουν με τους ήδη συμβασιούχους του δημοσίου, η κυβέρνηση έδωσε προχτές στη δημοσιότητα το νομοσχέδιο με το οποίο καθορίζονται οι όροι της μερικής απασχόλησης στο δημόσιο τομέα, για την παροχή υπηρεσιών κοινωνικού χαρακτήρα. Με άλλα λόγια, δηλαδή, δημιουργείται από την άλλη πόρτα μια ακόμη στρατιά συμβασιούχων και, μάλιστα, αποκλειστικά μερικής απασχόλησης, αυτή τη φορά.
Και μη μας πουν και πάλι τα χιλιοειπωμένα, ότι προωθούν τη μερική απασχόληση, επειδή έτσι βολεύει κάποιες ειδικές κοινωνικές κατηγορίες, π.χ. μητέρες ανηλίκων παιδιών. Η συντριπτικά μεγάλη - τουλάχιστον - πλειοψηφία των 500.000 και περισσοτέρων ανέργων της χώρας μας, είτε άντρες είναι είτε γυναίκες, έχει επιτακτική ανάγκη από μόνιμη, σταθερή και με πλήρη δικαιώματα δουλιά και όχι από... μισή δουλιά, μισή ασφάλιση και μισή ζωή, για μερικούς μήνες και άντε πάλι απ' την αρχή...
Καμιά ουσιαστική συμβολή στην αντιμετώπιση του οξύτατου προβλήματος της ανεργίας δε θα φέρει το προαναφερόμενο νομοσχέδιο. Αντίθετα, θα προωθήσει το φρούτο της μερικής απασχόλησης - όπως υπαγορεύουν οι σχετικές κατευθύνσεις της ΕΕ - και θα δώσει τη δυνατότητα στους νέους κυβερνώντες, να ασκηθούν κι αυτοί στο άθλημα της ρουσφετολογίας.
Σαφής ήταν ο υπουργός Τουρισμού Δ. Αβραμόπουλος, μιλώντας τις προάλλες στους ανταποκριτές ξένου Τύπου: «Διαμορφώνουμε ένα πολύ φιλικό και φιλόξενο περιβάλλον για επενδύσεις. Χτυπάμε στη ρίζα της τη γραφειοκρατία. Αλλάζουμε τη διαδικασία σύντομα πιο αντικειμενικά και κάτω από όρους πραγματικά φιλόξενους, ώστε ο ξένος επιχειρηματίας επενδυτής να ανταποκριθεί στην πρόσκλησή μας».
Με άλλα λόγια, ο Δ. Αβραμόπουλος και η κυβέρνηση αντιμετωπίζουν τον τουρισμό σαν εμπόρευμα και θέτει πολιτικούς στόχους που προορίζονται στην αποκλειστική εξυπηρέτηση των συμφερόντων αυτών που το πουλάνε και μάλιστα των «μεγάλων», ενώ στην καλύτερη περίπτωση φτάνουν μέχρι την «προστασία» αυτών που μπορούν να το αγοράσουν έναντι αδρού τιμήματος.
Τα ίδια έκανε και ο προκάτοχός του Α. Τσοχατζόπουλος. Κάτι που απλώς επιβεβαιώνει ότι δεν είναι θέμα προσώπων αλλά πολιτικής. Αυτή η, ταυτόσημη, πολιτική ΝΔ - ΠΑΣΟΚ που εκφράζεται και με τη συνέχιση του ξεπουλήματος της δημόσιας τουριστικής περιουσίας και με τις υποσχέσεις που δίνονται στο μεγάλο κεφάλαιο για περισσότερες διευκολύνσεις και χρηματοδοτήσεις.
Στο «διά ταύτα»: Δε φτάνει που θα τους απλώσουμε το «κόκκινο χαλί», θα τους πληρώσουμε και θα ικανοποιήσουμε κάθε αξίωσή τους, πρέπει να τους παρακαλάμε κι από πάνω....