Στην τελική ευθεία της προετοιμασίας της 24ωρης απεργίας των ξενοδοχοϋπαλλήλων της Αθήνας, την Τετάρτη, 7 Ιούλη, βρίσκονται οι ταξικές δυνάμεις του κλάδου. Η απεργιακή συγκέντρωση έχει οριστεί στις 10 το πρωί στην πλατεία Κλαυθμώνος.

Με καθημερινές εξορμήσεις σε δεκάδες ξενοδοχεία της Αττικής, συζητήσεις με τους εργαζόμενους, ενημέρωση των τουριστών, αλλά και γενικότερα των εργαζομένων, δίνεται η μάχη για την επιτυχία της κινητοποίησης. Δίνεται η μάχη για την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες τους.

Οι ξενοδοχοϋπάλληλοι παλεύουν και διεκδικούν: Υπογραφή τοπικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Κατώτερο βασικό μισθό 1.100 ευρώ. Σταθερή και πλήρη εργασία. Κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών απασχόλησης. Μείωση του χρόνου εργασίας στις 35 ώρες τη βδομάδα, με 7ωρο, 5ήμερο. Το διάλειμμα του φαγητού να μην παρατείνει το χρόνο εργασίας. Ελάχιστη σύνθεση προσωπικού των ξενοδοχείων. Καθορισμό καθηκόντων για όλες τις ειδικότητες. Προσαύξηση 18% για όλο το 2004, λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων, στις καταβαλλόμενες αποδοχές για όλους τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως ειδικότητας και εργασιακής σχέσης.

Η κλιμάκωση των κινητοποιήσεων του κλάδου, η ολοένα και αυξανόμενη συμμετοχή εργαζομένων στον αγώνα, έχει τρομάξει τους ξενοδόχους, οι οποίοι προσπάθησαν με αλλεπάλληλους τρόπους να σπάσουν αυτόν το συντονισμό και να τρομοκρατήσουν τους εργαζόμενους, σέρνοντάς τους ακόμα και στα δικαστήρια. Οι ξενοδοχοϋπάλληλοι με τον αγώνα τους απαντούν με αποφασιστικότητα στους μεγαλοξενοδόχους, που όχι μόνο αρνούνται να ικανοποιήσουν οποιαδήποτε αίτημα του κλάδου, αλλά τολμούν να χαρακτηρίζουν τους ξενοδοχοϋπαλλήλους «προνομιούχο τάξη»!

Αυτό όταν: ο καθαρός μισθός στην Α΄ κατηγορία μισθωτών από τον μετρ μέχρι και τον Α΄ μάγειρα δεν ξεπερνά τα 524,68 ευρώ! Στη Β΄ κατηγορία μισθωτών από τον προϊστάμενο πλυντηρίου μέχρι τον ταμία δεν ξεπερνά τα 513 ευρώ. Στη Γ΄ κατηγορία μισθωτών από τον βοηθό σερβιτόρου μέχρι τον Γ΄ μάγειρα ο καθαρός μισθός δεν ξεπερνά τα 484,17 ευρώ. Στη Δ΄ κατηγορία μισθωτών από την πλύντρια μέχρι τον λαντζιέρη ο καθαρός μισθός δεν ξεπερνά τα 462,70 ευρώ!

Και όταν η μέση τιμή διανυκτέρευσης, όπως προκύπτει από τις τιμές 20 ξενοδοχείων Α΄ κατηγορίας της Αττικής, φτάνει τα 465 ευρώ! Η τιμή αυτή μάλιστα δεν αφορά την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων, καθώς αυτή θα είναι σαφώς μεγαλύτερη!

Στο κενό όμως πέφτουν και οι προσπάθειες της πλειοψηφίας της Ομοσπονδίας Επισιτισμού - Τουρισμού, που με λύσσα, όλο το προηγούμενο διάστημα, προσπάθησε να χτυπήσει το συντονισμό που έχει επιτευχθεί μεταξύ των επιχειρησιακών σωματείων της Αθήνας, προκειμένου να κρατά υποταγμένους τους εργαζόμενους για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ξενοδόχων.

Πίσω από τη βιτρίνα των πολυτελέστατων ξενοδοχείων, των καθαρών σαλονιών με τις ακριβές μοκέτες, πίσω από τις «γκλαμουράτες» σουίτες, κρύβεται η σκληρή εκμετάλλευση των ξενοδοχοϋπαλλήλων. «Δεν παίρνω ούτε ανάσα», «μεγάλη πείνα», «όλα θυσιάζονται για το κέρδος» είναι οι πρώτες κουβέντες ξενοδοχοϋπαλλήλων, που μας μίλησαν για τις σκληρές συνθήκες δουλιάς στα ξενοδοχεία.

Για το γεγονός ότι πρέπει μόνιμα να χαμογελούν, να εξυπηρετούν κάθε απαίτηση του πελάτη, να είναι πάντα «στην τρίχα» και βεβαίως να μην έχουν οι ίδιοι απαιτήσεις. Οπως είναι γεγονός ότι η αντεργατική πολιτική που έχει εφαρμοστεί όλα αυτά τα χρόνια, ενώ εκτίναξε στα ύψη τα κέρδη των εργοδοτών, σμπαράλιασε στην κυριολεξία τις εργασιακές σχέσεις. Φτάσαμε στο σημείο εκατοντάδες και χιλιάδες εργαζόμενοι να δουλεύουν με σύμβαση μιας μέρας!

Αυτή η αντεργατική πολιτική επιτρέπει σήμερα στους ξενοδόχους να απολύουν σταθερά μόνιμο προσωπικό, για να απαλλαγούν από τα μισθολογικά και ασφαλιστικά βάρη και στη θέση τους να εκμεταλλεύονται εργαζόμενους, όποτε και όπως αυτοί θέλουν. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στο ξενοδοχείο «Χίλτον» τη δεκαετία του '80 απασχολούνταν 800 εργαζόμενοι, ενώ σήμερα δεν ξεπερνούν τους 450. Στο ξενοδοχείο «Ιντερκοντινένταλ» δούλευαν 600 εργαζόμενοι, σήμερα είναι κάτω από 450. Στο «Μετροπόλιταν» από 310 περίπου εργαζόμενους, σήμερα δεν απασχολούνται πάνω από 240. Στο «Holiday In» από 135 εργαζόμενους, σήμερα το μόνιμο προσωπικό δεν ξεπερνά τους 50.

Ο «Ρ» μίλησε με πέντε ξενοδοχοϋπαλλήλους διαφόρων ειδικοτήτων που εργάζονται σε μεγάλα ξενοδοχεία της Αθήνας. Ολοι αναφέρθηκαν στην «πληγή», όπως τη χαρακτήρισαν, των «εξτρατζήδων», των εργαζομένων με σύμβαση μιας μέρας, αλλά και γενικότερα στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων που επέβαλαν οι ξενοδόχοι με τη στήριξη της προηγούμενης, αλλά και της σημερινής κυβέρνησης!

Η Βίκυ είναι καθαρίστρια και πολλές φορές, όπως είπε, αν χρειαστεί κάνει και την καμαριέρα. «Δουλεύω - συνέχισε - 12 χρόνια στο επάγγελμα και τέλος του χρόνου βγαίνω στη σύνταξη. Ο μισθός μου φτάνει τα 720 ευρώ καθαρά, αν δουλέψω σε ένα μήνα και τις τέσσερις Κυριακές. Βεβαίως, οι υπερωρίες δεν πληρώνονται, δίνονται σε ρεπό». Η Βίκυ δουλεύει τη νύχτα και καθαρίζει μόνη της όλους τους κοινόχρηστους χώρους του ξενοδοχείου και μεγάλες αίθουσες! «Είμαι - λέει - μία καθαρίστρια. Παλιά ήμασταν δυο. Κάθε μια καθαρίστρια που φεύγει με σύνταξη δεν αναπληρώνεται. Η δουλιά είναι αφόρητη. Εδώ δεν προλαβαίνουν να καθαρίσουν οι τέσσερις κοπέλες το πρωί, πόσο μάλλον η μία το βράδυ. Σου βγαίνει η πίστη. Ειδικά αν οι αίθουσες είναι γεμάτες με εκδηλώσεις, δεν προλαβαίνεις να βγεις από τις τουαλέτες. Ορισμένοι, μάλιστα, δεν είναι και προσεκτικοί». Καθαρίστριες και καμαριέρες, όπως είπε χαρακτηριστικά, έχουν προβλήματα υγείας, σακατεμένα πόδια και χέρια.

Ο Βαγγέλης είναι ο «άνθρωπος της πόρτας» ή αλλιώς «ντόρμαν». Δουλεύει 8 χρόνια και μόλις που προσεγγίζει τα 750 ευρώ μισθό. «Εγώ παραλαμβάνω αυτοκίνητα, τα παρκάρω, καλώ ταξί για τους πελάτες και αν χρειαστεί φορτώνω και καμιά βαλίτσα». Στέκεται οχτώ ώρες όρθιος έξω στον ήλιο ή στο κρύο με ένα κατά τ' άλλα κομψό καπέλο στο κεφάλι. Πρέπει να είναι καθαρός, καλογυαλισμένος και προπάντων να χαμογελάει. «Οταν έχει πολλή δουλιά, οπότε έρχονται πολλά λεφτά - λέει - δεν προλαβαίνουν οι υπεύθυνοι να ασχοληθούν μαζί σου. Αν δεν έχει πολλή δουλιά, τότε αρχίζει η γκρίνια. Δε χαμογελάτε, δεν είσαστε γυαλισμένοι, τα παπούτσια σας έχουν σκόνη..!». Στην ερώτηση πώς τα βγάζει πέρα μ' αυτά τα χρήματα, απαντάει ξεκάθαρα: «Δεν τα βγάζω πέρα. Αναγκάζομαι να δουλεύω και στο μαγαζί της μητέρας μου».

Και συνεχίζει: «Εχουν αρχίσει τώρα οι ξενοδόχοι και λένε ότι τα πράγματα θα είναι δύσκολα μετά τους Ολυμπιακούς. Το λένε, βέβαια, για να τρομάξουν τον κόσμο, να μην έχει και πολλές απαιτήσεις. Τους έχει πειράξει πολύ η δράση που αναπτύσσουν τα σωματεία στον κλάδο και η απεργία που έγινε. Ποιοι δε βγάζουν κέρδη; Οι ξενοδόχοι; Εγώ μια βδομάδα πήρα την κόρη μου πέρσι διακοπές σε ξενοδοχείο και πλήρωσα 1.100 ευρώ. Για μια βδομάδα! Και λένε ότι δεν πάνε καλά. Το προσωπικό στα ξενοδοχεία δεν επαρκεί, αλλά για να μην προσλαμβάνουν μόνιμο προσωπικό, φέρνουν "εξτρατζήδες". Η κατάσταση δεν πάει άλλο. Ο κόσμος πρέπει να συσπειρωθεί στα σωματεία. Να πάει καλά η απεργία».

Ο Βασίλης έχει ειδικότητα γκρουμ, δηλαδή κουβαλάει βαλίτσες. Δουλεύει 25 ολόκληρα χρόνια και παίρνει μισθό 850 ευρώ καθαρά. Λέει χαρακτηριστικά: «Αυτό που γίνεται εδώ και 1,5 χρόνο στον κλάδο, αυτή η συσπείρωση, η προσπάθεια από τα σωματεία με χαροποιεί ιδιαίτερα. Γιατί τους έχουμε γνωρίσει αυτούς της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, κομματικά φερέφωνα είναι, τίποτα άλλο. Τώρα βλέπω ότι αυτοί που τρέχουν και παλεύουν είναι του ΠΑΜΕ και είμαι ευχαριστημένος. Αυτή η προσπάθεια πρέπει να συνεχιστεί».

Η Βάσω δουλεύει στο τηλεφωνικό κέντρο 25 χρόνια. Ο μισθός της είναι 860 ευρώ καθαρά με τις Κυριακές. Εκτός του να σηκώνει τηλέφωνα, εξυπηρετεί τους πελάτες κλείνοντάς τους εισιτήρια, εστιατόρια για φαγητό κλπ. Αποκαλυπτικός και ο δικός της λόγος: «Σήμερα τα ξενοδοχεία δουλεύουν με εργαζόμενους μιας μέρας. Δουλεύουν με μαθητές που δήθεν έρχονται για πρακτική, αλλά στην πραγματικότητα δουλεύουν πολύ σκληρά. Παίρνουν κόσμο από τον ΟΑΕΔ για να καρπώνονται τις επιδοτήσεις. Ετσι δουλεύουν σήμερα οι ξενοδόχοι και την ίδια στιγμή η ανεργία καλπάζει».

«Η εντατικοποίηση είναι μεγάλη. Οταν ήρθα εγώ για δουλιά στο ξενοδοχείο υπήρχαν 300 άτομα και σήμερα είμαστε μείον εκατό περίπου. Υπάρχει πολλή δουλιά που πρέπει να τη βγάλουν λίγα άτομα», λέει χαρακτηριστικά ο Παύλος, σερβιτόρος, 22 χρόνια στο επάγγελμα, με μισθό που φτάνει σήμερα τα 900 ευρώ καθαρά. Στέκεται ιδιαίτερα στο ζήτημα των «εξτρά» εργαζομένων και όπως τονίζει «πρόκειται για μια αφόρητη κατάσταση. Σε καθημερινή πλέον βάση έρχονται για δουλιά "εξτρατζήδες". Περιμένουν αυτοί οι εργαζόμενοι πάνω από ένα τηλέφωνο πότε θα τους ειδοποιήσουν να πάνε για δουλιά, γιατί έτσι κερδίζουν οι εργοδότες». Για τις κινητοποιήσεις του κλάδου σημειώνει: «Πιστεύω ότι οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ είναι αυτές που οργάνωσαν αυτήν την κατάσταση. Υπάρχει ανάγκη να ενισχυθεί το ΠΑΜΕ ακόμα περισσότερο, διαφορετικά δε βλέπω φως».

Για τη δράση του Συντονιστικού των Σωματείων Ξενοδοχείων Αττικής, την ολοένα αυξανόμενη συσπείρωση των εργαζομένων γύρω από τις ταξικές δυνάμεις, την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων του κλάδου και τους στόχους πάλης του, μίλησε στο «Ρ» ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Αθήνας, Χρήστος Κατσώτης.

«Ο Σύνδεσμος Ξενοδοχοϋπαλλήλων - σημειώνει ο συνδικαλιστής - από τις τελευταίες εκλογές, το 2002, άλλαξε λειτουργία και δράση. Οι ταξικές δυνάμεις, σε συμμαχία με άλλες ριζοσπαστικές δυνάμεις, αποφάσισαν να προχωρήσουν αγωνιστικά, μαχητικά. Ιεράρχησαν τα προβλήματα και κατέληξαν σε διεκδίκηση τέτοιων αιτημάτων, που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων στα ξενοδοχεία.

Ο Σύνδεσμος αποφάσισε να συντονίσει τη δράση του με όλα τα επιχειρησιακά σωματεία στην περιοχή της Αττικής. Συγκάλεσε σύσκεψη όλων των διοικητικών συμβουλίων, στην οποία συζητήθηκε και αποφασίστηκε το πλαίσιο των στόχων και το πρόγραμμα δράσης. Με τις ζωντανές, δημιουργικές, συλλογικές διαδικασίες, συνελεύσεις, συσκέψεις, περιοδείες, έγινε προσπάθεια να οξυνθεί η δυσαρέσκεια, να μεγαλώσουν οι προσδοκίες των εργαζομένων. Το πλαίσιο των στόχων των αιτημάτων έγινε υπόθεση των εργαζομένων στα ξενοδοχεία. Η ακούραστη δράση αρκετών στελεχών του Συνδέσμου Ξενοδοχοϋπαλλήλων, αλλά και στελεχών πρωτοβάθμιων σωματείων, που συμμετέχουν στο μέτωπο που δημιουργήσαμε, άλλαξε την κατάσταση.

Η αξιοπιστία και η εμπιστοσύνη μεγάλωσε. Γίναμε το αποκούμπι των εργαζομένων στα ξενοδοχεία. Η αλληλεγγύη, που οικοδομήσαμε και οικοδομούμε, ξεφόβισε εργαζόμενους, ενίσχυσε την αγωνιστική τους στάση. Οι κινητοποιήσεις μας, όλο αυτό το διάστημα, χαρακτηρίστηκαν από τη μαζικότητα και τη μαχητικότητα. Κάθε νέα κινητοποίηση συσπείρωνε και συσπειρώνει όλο και περισσότερους εργαζόμενους. Η σταθερότητα, η συνέχεια και η μαχητική μας στάση ενισχύουν την εμπιστοσύνη, δυναμώνουν τον αγώνα μας».

Μπροστά στη νέα απεργία, ο Χ. Κατσώτης υπογραμμίζει ότι αυτή «είναι συνέχεια προηγούμενων κινητοποιήσεων και όχι η τελευταία. Η αντεργατική πολιτική δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με συμβιβασμένες ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Δε θα φτάσουμε στην ανατροπή αυτής της πολιτικής, όσο δεν αλλάζει ο συσχετισμός δύναμης σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο. Σήμερα, προβάλλει η ανάγκη της δημιουργίας του ταξικού μετώπου της εργατικής τάξης με ενιαία αιτήματα και κοινό αγώνα.

Η οξύτητα των προβλημάτων, η επιθετικότητα κυβέρνησης και ξενοδόχων, το δίκαιο των αιτημάτων μας, είναι οι αντικειμενικοί παράγοντες, που μας δυναμώνουν, που ενισχύουν τη μαζικότητα, που απαιτούν την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων».

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Γιώτα ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΗ