Για τη δράση του Συντονιστικού των Σωματείων Ξενοδοχείων Αττικής, την ολοένα αυξανόμενη συσπείρωση των εργαζομένων γύρω από τις ταξικές δυνάμεις, την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων του κλάδου και τους στόχους πάλης του, μίλησε στο «Ρ» ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Αθήνας, Χρήστος Κατσώτης.

«Ο Σύνδεσμος Ξενοδοχοϋπαλλήλων - σημειώνει ο συνδικαλιστής - από τις τελευταίες εκλογές, το 2002, άλλαξε λειτουργία και δράση. Οι ταξικές δυνάμεις, σε συμμαχία με άλλες ριζοσπαστικές δυνάμεις, αποφάσισαν να προχωρήσουν αγωνιστικά, μαχητικά. Ιεράρχησαν τα προβλήματα και κατέληξαν σε διεκδίκηση τέτοιων αιτημάτων, που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων στα ξενοδοχεία.

Ο Σύνδεσμος αποφάσισε να συντονίσει τη δράση του με όλα τα επιχειρησιακά σωματεία στην περιοχή της Αττικής. Συγκάλεσε σύσκεψη όλων των διοικητικών συμβουλίων, στην οποία συζητήθηκε και αποφασίστηκε το πλαίσιο των στόχων και το πρόγραμμα δράσης. Με τις ζωντανές, δημιουργικές, συλλογικές διαδικασίες, συνελεύσεις, συσκέψεις, περιοδείες, έγινε προσπάθεια να οξυνθεί η δυσαρέσκεια, να μεγαλώσουν οι προσδοκίες των εργαζομένων. Το πλαίσιο των στόχων των αιτημάτων έγινε υπόθεση των εργαζομένων στα ξενοδοχεία. Η ακούραστη δράση αρκετών στελεχών του Συνδέσμου Ξενοδοχοϋπαλλήλων, αλλά και στελεχών πρωτοβάθμιων σωματείων, που συμμετέχουν στο μέτωπο που δημιουργήσαμε, άλλαξε την κατάσταση.

Η αξιοπιστία και η εμπιστοσύνη μεγάλωσε. Γίναμε το αποκούμπι των εργαζομένων στα ξενοδοχεία. Η αλληλεγγύη, που οικοδομήσαμε και οικοδομούμε, ξεφόβισε εργαζόμενους, ενίσχυσε την αγωνιστική τους στάση. Οι κινητοποιήσεις μας, όλο αυτό το διάστημα, χαρακτηρίστηκαν από τη μαζικότητα και τη μαχητικότητα. Κάθε νέα κινητοποίηση συσπείρωνε και συσπειρώνει όλο και περισσότερους εργαζόμενους. Η σταθερότητα, η συνέχεια και η μαχητική μας στάση ενισχύουν την εμπιστοσύνη, δυναμώνουν τον αγώνα μας».

Μπροστά στη νέα απεργία, ο Χ. Κατσώτης υπογραμμίζει ότι αυτή «είναι συνέχεια προηγούμενων κινητοποιήσεων και όχι η τελευταία. Η αντεργατική πολιτική δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με συμβιβασμένες ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Δε θα φτάσουμε στην ανατροπή αυτής της πολιτικής, όσο δεν αλλάζει ο συσχετισμός δύναμης σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο. Σήμερα, προβάλλει η ανάγκη της δημιουργίας του ταξικού μετώπου της εργατικής τάξης με ενιαία αιτήματα και κοινό αγώνα.

Η οξύτητα των προβλημάτων, η επιθετικότητα κυβέρνησης και ξενοδόχων, το δίκαιο των αιτημάτων μας, είναι οι αντικειμενικοί παράγοντες, που μας δυναμώνουν, που ενισχύουν τη μαζικότητα, που απαιτούν την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων».