Πίσω από τη βιτρίνα των πολυτελέστατων ξενοδοχείων, των καθαρών σαλονιών με τις ακριβές μοκέτες, πίσω από τις «γκλαμουράτες» σουίτες, κρύβεται η σκληρή εκμετάλλευση των ξενοδοχοϋπαλλήλων. «Δεν παίρνω ούτε ανάσα», «μεγάλη πείνα», «όλα θυσιάζονται για το κέρδος» είναι οι πρώτες κουβέντες ξενοδοχοϋπαλλήλων, που μας μίλησαν για τις σκληρές συνθήκες δουλιάς στα ξενοδοχεία.

Για το γεγονός ότι πρέπει μόνιμα να χαμογελούν, να εξυπηρετούν κάθε απαίτηση του πελάτη, να είναι πάντα «στην τρίχα» και βεβαίως να μην έχουν οι ίδιοι απαιτήσεις. Οπως είναι γεγονός ότι η αντεργατική πολιτική που έχει εφαρμοστεί όλα αυτά τα χρόνια, ενώ εκτίναξε στα ύψη τα κέρδη των εργοδοτών, σμπαράλιασε στην κυριολεξία τις εργασιακές σχέσεις. Φτάσαμε στο σημείο εκατοντάδες και χιλιάδες εργαζόμενοι να δουλεύουν με σύμβαση μιας μέρας!

Αυτή η αντεργατική πολιτική επιτρέπει σήμερα στους ξενοδόχους να απολύουν σταθερά μόνιμο προσωπικό, για να απαλλαγούν από τα μισθολογικά και ασφαλιστικά βάρη και στη θέση τους να εκμεταλλεύονται εργαζόμενους, όποτε και όπως αυτοί θέλουν. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στο ξενοδοχείο «Χίλτον» τη δεκαετία του '80 απασχολούνταν 800 εργαζόμενοι, ενώ σήμερα δεν ξεπερνούν τους 450. Στο ξενοδοχείο «Ιντερκοντινένταλ» δούλευαν 600 εργαζόμενοι, σήμερα είναι κάτω από 450. Στο «Μετροπόλιταν» από 310 περίπου εργαζόμενους, σήμερα δεν απασχολούνται πάνω από 240. Στο «Holiday In» από 135 εργαζόμενους, σήμερα το μόνιμο προσωπικό δεν ξεπερνά τους 50.

Ο «Ρ» μίλησε με πέντε ξενοδοχοϋπαλλήλους διαφόρων ειδικοτήτων που εργάζονται σε μεγάλα ξενοδοχεία της Αθήνας. Ολοι αναφέρθηκαν στην «πληγή», όπως τη χαρακτήρισαν, των «εξτρατζήδων», των εργαζομένων με σύμβαση μιας μέρας, αλλά και γενικότερα στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων που επέβαλαν οι ξενοδόχοι με τη στήριξη της προηγούμενης, αλλά και της σημερινής κυβέρνησης!

Η Βίκυ είναι καθαρίστρια και πολλές φορές, όπως είπε, αν χρειαστεί κάνει και την καμαριέρα. «Δουλεύω - συνέχισε - 12 χρόνια στο επάγγελμα και τέλος του χρόνου βγαίνω στη σύνταξη. Ο μισθός μου φτάνει τα 720 ευρώ καθαρά, αν δουλέψω σε ένα μήνα και τις τέσσερις Κυριακές. Βεβαίως, οι υπερωρίες δεν πληρώνονται, δίνονται σε ρεπό». Η Βίκυ δουλεύει τη νύχτα και καθαρίζει μόνη της όλους τους κοινόχρηστους χώρους του ξενοδοχείου και μεγάλες αίθουσες! «Είμαι - λέει - μία καθαρίστρια. Παλιά ήμασταν δυο. Κάθε μια καθαρίστρια που φεύγει με σύνταξη δεν αναπληρώνεται. Η δουλιά είναι αφόρητη. Εδώ δεν προλαβαίνουν να καθαρίσουν οι τέσσερις κοπέλες το πρωί, πόσο μάλλον η μία το βράδυ. Σου βγαίνει η πίστη. Ειδικά αν οι αίθουσες είναι γεμάτες με εκδηλώσεις, δεν προλαβαίνεις να βγεις από τις τουαλέτες. Ορισμένοι, μάλιστα, δεν είναι και προσεκτικοί». Καθαρίστριες και καμαριέρες, όπως είπε χαρακτηριστικά, έχουν προβλήματα υγείας, σακατεμένα πόδια και χέρια.

Ο Βαγγέλης είναι ο «άνθρωπος της πόρτας» ή αλλιώς «ντόρμαν». Δουλεύει 8 χρόνια και μόλις που προσεγγίζει τα 750 ευρώ μισθό. «Εγώ παραλαμβάνω αυτοκίνητα, τα παρκάρω, καλώ ταξί για τους πελάτες και αν χρειαστεί φορτώνω και καμιά βαλίτσα». Στέκεται οχτώ ώρες όρθιος έξω στον ήλιο ή στο κρύο με ένα κατά τ' άλλα κομψό καπέλο στο κεφάλι. Πρέπει να είναι καθαρός, καλογυαλισμένος και προπάντων να χαμογελάει. «Οταν έχει πολλή δουλιά, οπότε έρχονται πολλά λεφτά - λέει - δεν προλαβαίνουν οι υπεύθυνοι να ασχοληθούν μαζί σου. Αν δεν έχει πολλή δουλιά, τότε αρχίζει η γκρίνια. Δε χαμογελάτε, δεν είσαστε γυαλισμένοι, τα παπούτσια σας έχουν σκόνη..!». Στην ερώτηση πώς τα βγάζει πέρα μ' αυτά τα χρήματα, απαντάει ξεκάθαρα: «Δεν τα βγάζω πέρα. Αναγκάζομαι να δουλεύω και στο μαγαζί της μητέρας μου».

Και συνεχίζει: «Εχουν αρχίσει τώρα οι ξενοδόχοι και λένε ότι τα πράγματα θα είναι δύσκολα μετά τους Ολυμπιακούς. Το λένε, βέβαια, για να τρομάξουν τον κόσμο, να μην έχει και πολλές απαιτήσεις. Τους έχει πειράξει πολύ η δράση που αναπτύσσουν τα σωματεία στον κλάδο και η απεργία που έγινε. Ποιοι δε βγάζουν κέρδη; Οι ξενοδόχοι; Εγώ μια βδομάδα πήρα την κόρη μου πέρσι διακοπές σε ξενοδοχείο και πλήρωσα 1.100 ευρώ. Για μια βδομάδα! Και λένε ότι δεν πάνε καλά. Το προσωπικό στα ξενοδοχεία δεν επαρκεί, αλλά για να μην προσλαμβάνουν μόνιμο προσωπικό, φέρνουν "εξτρατζήδες". Η κατάσταση δεν πάει άλλο. Ο κόσμος πρέπει να συσπειρωθεί στα σωματεία. Να πάει καλά η απεργία».

Ο Βασίλης έχει ειδικότητα γκρουμ, δηλαδή κουβαλάει βαλίτσες. Δουλεύει 25 ολόκληρα χρόνια και παίρνει μισθό 850 ευρώ καθαρά. Λέει χαρακτηριστικά: «Αυτό που γίνεται εδώ και 1,5 χρόνο στον κλάδο, αυτή η συσπείρωση, η προσπάθεια από τα σωματεία με χαροποιεί ιδιαίτερα. Γιατί τους έχουμε γνωρίσει αυτούς της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, κομματικά φερέφωνα είναι, τίποτα άλλο. Τώρα βλέπω ότι αυτοί που τρέχουν και παλεύουν είναι του ΠΑΜΕ και είμαι ευχαριστημένος. Αυτή η προσπάθεια πρέπει να συνεχιστεί».

Η Βάσω δουλεύει στο τηλεφωνικό κέντρο 25 χρόνια. Ο μισθός της είναι 860 ευρώ καθαρά με τις Κυριακές. Εκτός του να σηκώνει τηλέφωνα, εξυπηρετεί τους πελάτες κλείνοντάς τους εισιτήρια, εστιατόρια για φαγητό κλπ. Αποκαλυπτικός και ο δικός της λόγος: «Σήμερα τα ξενοδοχεία δουλεύουν με εργαζόμενους μιας μέρας. Δουλεύουν με μαθητές που δήθεν έρχονται για πρακτική, αλλά στην πραγματικότητα δουλεύουν πολύ σκληρά. Παίρνουν κόσμο από τον ΟΑΕΔ για να καρπώνονται τις επιδοτήσεις. Ετσι δουλεύουν σήμερα οι ξενοδόχοι και την ίδια στιγμή η ανεργία καλπάζει».

«Η εντατικοποίηση είναι μεγάλη. Οταν ήρθα εγώ για δουλιά στο ξενοδοχείο υπήρχαν 300 άτομα και σήμερα είμαστε μείον εκατό περίπου. Υπάρχει πολλή δουλιά που πρέπει να τη βγάλουν λίγα άτομα», λέει χαρακτηριστικά ο Παύλος, σερβιτόρος, 22 χρόνια στο επάγγελμα, με μισθό που φτάνει σήμερα τα 900 ευρώ καθαρά. Στέκεται ιδιαίτερα στο ζήτημα των «εξτρά» εργαζομένων και όπως τονίζει «πρόκειται για μια αφόρητη κατάσταση. Σε καθημερινή πλέον βάση έρχονται για δουλιά "εξτρατζήδες". Περιμένουν αυτοί οι εργαζόμενοι πάνω από ένα τηλέφωνο πότε θα τους ειδοποιήσουν να πάνε για δουλιά, γιατί έτσι κερδίζουν οι εργοδότες». Για τις κινητοποιήσεις του κλάδου σημειώνει: «Πιστεύω ότι οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ είναι αυτές που οργάνωσαν αυτήν την κατάσταση. Υπάρχει ανάγκη να ενισχυθεί το ΠΑΜΕ ακόμα περισσότερο, διαφορετικά δε βλέπω φως».