«Ως γνωστόν, μόνον οι ηλίθιοι κινούνται από απλοϊκές βεβαιότητες και φανατικά στερεότυπα» σημειώνει χτες ο Ι.Κ. Πρετεντέρης στο «Βήμα», ασχολούμενος με τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ.

Προφανώς, όμως, από την παραδοχή αυτή εξαιρεί τον εαυτό του, αφού στο ίδιο σημείωμα γράφει και τα εξής: «Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι χωρίς την ενεργό αμερικανική επέμβαση η Ευρώπη θα περνούσε αρκετούς ακόμη δύσκολους χειμώνες κάτω από τη χιτλερική επιβολή. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι χωρίς την ενεργό αμερικανική υποστήριξη η Ευρώπη δύσκολα θα είχε αναχαιτίσει τη σοβιετική προέλαση και θα κινδύνευε να πέσει από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι χωρίς την ενεργό αμερικανική βοήθεια η χώρα μας ίσως να είχε γίνει μια άλλη Αλβανία στα χέρια του Ζαχαριάδη, του Γούσια και του Μπαρτζώτα. Και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η τελική ήττα του ολοκληρωτισμού με την κατάρρευση του "υπαρκτού σοσιαλισμού", το 1989, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ανθεκτικότητα του δυτικού κόσμου, με προεξάρχουσες τις Ηνωμένες Πολιτείες».

Αραγε, ολ' αυτά τα «χωρίς καμία αμφιβολία», πού θέλει να τα κατατάξουμε, στις «απλοϊκές βεβαιότητες» ή στα «φανατικά στερεότυπα»;

Πάντως, δεν είναι μόνον ο Ι. Κ. Πρετεντέρης που θεωρεί ότι οι ΗΠΑ έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ήττα του χιτλερικού καθεστώτος. Τα ίδια πιστεύει κι ένας Αμερικανός - προφανώς, θερμός οπαδός του Τζ. Μπους - που έστειλε την παρακάτω επιστολή στον βρετανικό «Γκάρντιαν», σχετικά με την πρωτοβουλία του τελευταίου να προτρέψει Βρετανούς να αποστείλουν επιστολές σε Αμερικανούς πολίτες, λέγοντάς τους τη γνώμη τους για τις επικείμενες προεδρικές εκλογές:

«Καλύτερα να κοιτάτε τις δουλειές σας. Αν δεν υπήρχαν οι ΗΠΑ τώρα θα μιλούσατε όλοι Γερμανικά. Κι αν τότε οι ΗΠΑ είχαν ένα πρόεδρο σαν τον Κέρι, τώρα θα παρελαύνατε με το βήμα της χήνας γύρω από το Μπάκιγχαμ».

Οπως καταλαβαίνετε, ο καθένας γράφει ή ξαναγράφει την ιστορία, όπως ακριβώς τον βολεύει.

«Το κυκλοφοριακό πρόβλημα της Αθήνας είναι άμεσα και άρρηκτα δεμένο με το σύνολο των υπολοίπων προβλημάτων, που κάνουν τις συνθήκες ζωής στην πρωτεύουσα όλο και λιγότερο ανθρώπινες. Και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ουσιαστικά, χωρίς την εφαρμογή μιας γενικότερης, ριζικά διαφορετικής πολιτικής, η οποία θα έχει στο κέντρο της προσοχής της τα συμφέροντα των εργαζομένων και του λαού. Μόνον η εφαρμογή μιας τέτοιας πολιτικής μπορεί να κάνει ανθρώπινη τη ζωή στην πρωτεύουσα και να υλοποιήσει όλα τα απαραίτητα για το σκοπό αυτό μέτρα».

Αυτά έγραφε η στήλη στις 5 Νοέμβρη 2002 και τα θυμηθήκαμε, καθώς διαβάζαμε τα όσα ανακοίνωσε η κυβέρνηση, μετά την προχτεσινή διυπουργική σύσκεψη, για το κυκλοφοριακό πρόβλημα της πρωτεύουσας. Τελικά, η εμπειρία των Ολυμπιακών Αγώνων, οι αλλεπάλληλες συσκέψεις και συζητήσεις με διάφορους φορείς, οι σχετικές μελέτες, κλπ., κλπ., κατέληξαν στην ενεργοποίηση των ηλεκτρονικών καμερών παρακολούθησης, στην επιβολή εισιτηρίου στα δημοτικά λεωφορεία, στην επαναφορά της ελεγχόμενης στάθμευσης (παρκόμετρα) και ορισμένες γενικόλογες κατευθυντήριες γραμμές, οι οποίες ...θα εξειδικευτούν και ...θα ανακοινωθούν στο μέλλον.

Μ' άλλα λόγια, το κυκλοφοριακό πρόβλημα της πρωτεύουσας παραμένει άλυτο, δικαιώνοντας την ανάγκη μιας γενικότερης και ριζικά διαφορετικής πολιτικής, όπως σημειώναμε και πριν δυο χρόνια...