Associated Press

Τα ισραηλινά τανκς σκόρπισαν θάνατο και καταστροφή στα παλαιστινιακά εδάφη

Μετά από μια επεισοδιακή διήμερη συνεδρίαση, το πιθανότερο σενάριο επιβεβαιώθηκε. Το σχέδιο «απεγκλωβισμού» από τη Λωρίδα της Γάζας εγκρίθηκε, επί της αρχής, από το Κοινοβούλιο, με οριακή πλειοψηφία 65 ψήφων, την οποία διασφάλισαν οι ψήφοι του αντιπολιτευόμενου Εργατικού Κόμματος. Περίπου, οι μισοί βουλευτές του κόμματος Λικούντ, του Αριέλ Σαρόν, καθώς και οι, μέχρι πρότινος, στενοί συνεργάτες του στο χώρο των ακροδεξιών και θρησκευτικών κομμάτων καταψήφισαν το σχέδιο.

Ο ίδιος ο Σαρόν δήλωσε αποφασισμένος «να προχωρήσει στην εφαρμογή αυτού του σχεδίου που θα ισχυροποιήσει το Ισραήλ και θα ανοίξει το δρόμο για ειρήνη με τους Παλαιστινίους». Οι «δικοί του άνθρωποι», οι έποικοι, διαδήλωναν έξω από την Κνεσσέτ, κατηγορώντας τον για «προδοσία» και τονίζοντας ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, παρά το γεγονός ότι απειλούνται με φυλάκιση μέχρι και 3 χρόνια, αν προβάλλουν αντίσταση.

Υπέρ του σχεδίου «απεγκλωβισμού» εμφανίζεται, αντίθετα, η πλειοψηφία της ισραηλινής κοινής γνώμης, που φαίνεται ότι αντιλαμβάνεται το σχέδιο ως ένα πρώτο βήμα «απεμπλοκής» από τον αιματηρό φαύλο κύκλο που ταλανίζει την περιοχή. Εντούτοις, τα πράγματα, επί της ουσίας, δεν είναι τόσο απλά.

Αποσύροντας στρατό και εποίκους από τη Λωρίδα της Γάζας, ο Σαρόν απελευθερώνει το Ισραήλ από ένα τεράστιο οικονομικό και στρατιωτικό βάρος, με το ελάχιστο δυνατό πολιτικό κόστος, αφού οι έποικοι της περιοχής δεν ξεπερνούν τους 8.000, σε αντίθεση με τους εκατοντάδες χιλιάδες της Δυτικής Οχθης. Με τον τρόπο αυτό απαλλάσσεται από την ευθύνη για την τύχη των Παλαιστινίων της Γάζας, που τον βάραινε μέχρι σήμερα ως κατοχική δύναμη, ενώ παράλληλα τους κλείνει σε μια τεράστια φυλακή, διατηρώντας τον έλεγχο των εναέριων, θαλάσσιων και επίγειων συνόρων.

Την ίδια στιγμή, εκκενώνει ελάχιστους απομακρυσμένους εποικισμούς της Δυτικής Οχθης και προσαρτεί με τη βοήθεια του τείχους την πλειοψηφία των εποικισμών της Δυτικής Οχθης, καθώς και τα πλέον εύφορα εδάφη της, όπως και τους υδάτινους πόρους της. Πρακτικά, το σχέδιο «απεγκλωβισμού» καθιστά τη ζωή των Παλαιστινίων αδύνατη μέσα στην ίδια τη γη τους και τους ωθεί σε μαζική έξοδο.

Το πώς αντιλαμβάνεται ο Αριέλ Σαρόν «τον απεγκλωβισμό και την ειρήνη» γίνεται σαφές και μέσα από τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις που έχει εξαπολύσει ο ισραηλινός στρατός στη Λωρίδα της Γάζας. Με πρόσχημα την εκτόξευση ρουκετών «Κασάμ» και όλμων, η επιχείρηση «Ημέρες Μεταμέλειας», υπό την ένοχη σιωπή της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας, σκότωσε περισσότερους από 140 Παλαιστίνιους, τραυμάτισε εκατοντάδες, κατεδάφισε δεκάδες σπίτια, κατέστρεψε τις εναπομείνασες καλλιέργειες. Το ίδιο κάνουν οι, σχεδόν, καθημερινές πολύνεκρες εισβολές σε διάφορα σημεία, κυρίως, της Λωρίδας της Γάζας, που φαίνεται ότι ο Σαρόν σκοπεύει να αφήσει πίσω του ως «καμένη γη».

Κι όμως είναι να αναρωτιέται κανείς γιατί ο Αριέλ Σαρόν πιστεύει ότι αυτό το σχέδιο θα πετύχει κάτι περισσότερο από όσο πέτυχαν οι θηριωδίες του ισραηλινού στρατού κατοχής τόσα χρόνια τώρα. Η σφεντόνα της παλαιστινιακής εξέγερσης δε μοιάζει, ούτως ή άλλως, δυνατό να πάψει να υφίσταται. Εστω κι αν είναι σφεντόνα.

Associated Press

Στη Φαλούτζα οι κατοχικές δυνάμεις δολοφονούν αμάχους και καταστρέφουν σπίτια για να τρομοκρατήσουν το λαό του Ιράκ

Εντούτοις, δεν μπορούν. Δε θέλουν να δουν να επαναλαμβάνονται εικόνες που θα θυμίζουν Βιετνάμ με στρατιώτες να προσπαθούν να αρπάξουν το τελευταίο ελικόπτερο από την ταράτσα μιας πρεσβείας. Στόχος είναι να καταφέρουν να αποχωρήσουν έστω με ένα επιμύθιο, όπως το «Αποστολή εξετελέσθη». Γι' αυτό και έχουν αγκιστρωθεί από την ύστατη λύση των εκλογών, που δυστυχώς, όμως, δε φαίνεται να τους κάνει το χατίρι...».

Οι παραπάνω εκτιμήσεις ανήκουν στον πρώην διευθυντή του London School of Economics, Ραλφ Ντάρεντοφ. Και δεν απέχουν πολύ από τις εκτιμήσεις πολλών αναλυτών. Η κατάσταση στο Ιράκ αντί να βαίνει προς ομαλοποίηση, βαίνει καθημερινά προς το χειρότερο. Σε κανένα επίπεδο, ούτε σε αυτό της ασφάλειας, ούτε σε αυτό της ανοικοδόμησης, ούτε σε αυτό της εξόρυξης ιρακινού πετρελαίου, δεν έχουν ευοδωθεί τα σχέδια των κατακτητών. Και αν τις πρώτες μέρες της κατοχής υπήρχε και ένα κομμάτι της ιρακινής κοινής γνώμης που να έβλεπε με πιο ουδέτερο μάτι την παρουσία των ξένων δυνάμεων, οι αλλεπάλληλες σφαγές των «εκκαθαριστικών επιχειρήσεων», με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτό της Φαλούτζα, έχουν εξανεμίσει τα επίπεδα ανοχής.

Την ίδια ώρα, οι «άσοι» στα μανίκια των κατακτητών αποδεικνύονται «καμένα χαρτιά». Οι συνεργάτες τους που στελέχωσαν τη δοτή κυβέρνηση και τις άλλες υπηρεσίες είναι περισσότερο από εμφανές, πλέον, ότι δεν έχουν καμία επαφή και σχέση με τον ιρακινό λαό. Και η απόσταση αυτή μοιάζει να γίνεται ολοένα και πιο χαώδης. Παράλληλα, τα σχέδια για δημιουργία «ιρακινών δυνάμεων ασφαλείας» δε φέρνουν αποτελέσματα καθώς όσα μέλη των νέων αυτών σωμάτων δεν αποσκιρτίζουν προς την αντίσταση ή δε συνεργάζονται με αυτήν, όπως παραδέχονται και επισήμως οι Ιρακινοί αξιωματούχοι, γίνονται στόχος επιθέσεων.

Ως φως στο τούνελ, οι κατοχικές δυνάμεις φαίνεται ότι «βλέπουν» τις εκλογές που έχουν προγραμματιστεί για το Γενάρη του 2005. Οι εξελίξεις, όμως, θέτουν ολοένα και περισσότερο υπό αμφισβήτηση ακόμη και τη διενέργεια αυτών των εκλογών, πόσο μάλλον μια αξιόπιστη πραγματοποίησή τους που θα δώσει τη δυνατότητα στις κατοχικές δυνάμεις να απεμπλακούν από το τέλμα. Μέχρι, λοιπόν, να βρεθεί λύση στο προδιαγραφόμενο αδιέξοδο, που δεν αποκλείει ακόμη και σκηνές σαν αυτές που ανέφερε και ο Ραλφ Ντάρεντοφ, ας αρκεστούμε στην εκτίμηση του ίδιου του Αμερικανού ΥΠΕΞ, Κόλιν Πάουελ, ο οποίος προέβλεψε «μαύρες μέρες» για τις κατοχικές δυνάμεις.

Associated Press

Κατοχικός στρατιώτης στην Καμπούλ. Παρά τα παχιά λόγια, περί «καταπολέμησης» του εμπορίου των ναρκωτικών από το «νικητή» των «εκλογών» Καρζάι και τους πάτρωνές του σε Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες, η παραγωγή οπίου οδεύει προς νέο ρεκόρ...

Σε ιστορικό ρεκόρ οδεύει η παραγωγή οπίου στο Αφγανιστάν εντός του 2004, σύμφωνα με στοιχεία του Γραφείου για τα Ναρκωτικά και το Εγκλημα του ΟΗΕ (UNODC). Η κυβέρνηση της Γαλλίας, διά στόματος Μισέλ Αλιό - Μαρί, καλεί για τη χρήση των δυνάμεων του ΝΑΤΟ για την «καταπολέμηση» του εμπορίου των ναρκωτικών. Ο Γάλλος υπουργός Αμυνας δηλώνει ότι τα ναρκωτικά επιτείνουν κοινωνικά αδιέξοδα και προβλήματα δημόσιας υγείας στη Δύση, υποβαθμίζουν τη σταθερότητα του Αφγανιστάν, και χρηματοδοτούν πολέμαρχους και τρομοκράτες. Τι προτείνει το Παρίσι; Εκπαίδευση της αφγανικής αστυνομίας, εναλλακτικές καλλιέργειες για τους αγρότες, και δημιουργία ενός ειδικού διεθνούς σώματος -- στο πλαίσιο της ISAF -- για επιχειρήσεις κατά των ναρκωτικών. Την ίδια «λογική», σε φραστικό επίπεδο, ακολουθούν οι δηλώσεις και Αμερικανών αξιωματούχων.

Ωστόσο, ορισμένοι Αμερικανοί φέρονται να διαφωνούν επί του πρακτέου. Οπως για παράδειγμα ο Φρανκ Κένεφικ, πρώην στρατηγός των Ρέιντζερς των ΗΠΑ με 40 χρόνια «εμπειρία» σε πολέμους και περιοχές, όπου καλλιεργούνταν ναρκωτικά, από τη Λατινική Αμερική έως την Τουρκία και την Ταϊλάνδη. Ο Κένεφικ, όλως τυχαίως, είναι ο καθ' ύλην αρμόδιος ενός προγράμματος της Υπηρεσίας των ΗΠΑ για τη Διεθνή Ανάπτυξη (USAID), το οποίο αναμένεται να χρηματοδοτηθεί με 50 εκατομμύρια δολάρια και να τεθεί σε εφαρμογή στη Χελμάντ, για την καταπολέμηση της καλλιέργειας παπαρούνας. «Θα πάρει χρόνια» η καταπολέμηση του προβλήματος, δηλώνει στην Φαϊνάνσιαλ Τάιμς. «Αν επιχειρήσεις να διακόψεις πολύ βίαια την καλλιέργεια πολύ σύντομα, θα καταστρέψεις την περιφερειακή οικονομία και θα ρισκάρεις μαζική μετανάστευση», εξηγεί κυνικότατα. Και όχι μόνο: «Θα μπορούσε να υπάρξει μια ισχυρή στρατιωτική αντίδραση από τους λαθρέμπορους ναρκωτικών, θέτοντας σε κίνδυνο κάθε νέα αφγανική κυβέρνηση και τη λειτουργία της διεθνούς ειρηνευτικής στρατιωτικής (sic) δύναμης».

Οι δηλώσεις του πρώην στρατηγού, βέβαια, προϋποθέτουν την επίγνωση ενός γεγονότος που είναι μη-γεγονός για τα δυτικά ΜΜΕ: Του ότι οι πολέμαρχοι - σύμμαχοι των Αμερικανών --υποψήφιοι, αρκετοί εξ αυτών, για την προεδρία στις «εκλογές» που έλαβαν χώρα, με πολλά παρατράγουδα, την 9η Οκτωβρίου, και σημαντικοί παίκτες στην κυβέρνηση του φερόμενου ως «νικητή» Χαμίντ Καρζάι -- είναι βασικά οι έμποροι των ναρκωτικών. Και όχι κατά κύριο λόγο οι Ταλιμπάν, όπως ερίζουν οι έγκριτοι αναλυτές.

Ετσι, ο Καρζάι, που «εξελέγη» στη θέση του «προέδρου» (που λέει ο λόγος: Το αποτέλεσμα, σύμφωνα με τις καταγγελίες που εξακόντισαν αλλά έσπευσαν να μαζέψουν μετά τους εκβιασμούς του Αμερικανού πρεσβευτή, Ζαλμάι «Βισερόι» Χαλιλζάντ, διαμορφώθηκε με εκτεταμένη νόθευση της ψήφου) με 55,5% και διαφορά 39 ποσοστιαίων μονάδων από το δεύτερο, κάθε άλλο παρά είναι σε θέση να «καταπολεμήσει» το εμπόριο του οπίου. Αφού είναι σαφέστατα εξαρτημένος από τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους...