Associated Press

Τα ισραηλινά τανκς σκόρπισαν θάνατο και καταστροφή στα παλαιστινιακά εδάφη

Μετά από μια επεισοδιακή διήμερη συνεδρίαση, το πιθανότερο σενάριο επιβεβαιώθηκε. Το σχέδιο «απεγκλωβισμού» από τη Λωρίδα της Γάζας εγκρίθηκε, επί της αρχής, από το Κοινοβούλιο, με οριακή πλειοψηφία 65 ψήφων, την οποία διασφάλισαν οι ψήφοι του αντιπολιτευόμενου Εργατικού Κόμματος. Περίπου, οι μισοί βουλευτές του κόμματος Λικούντ, του Αριέλ Σαρόν, καθώς και οι, μέχρι πρότινος, στενοί συνεργάτες του στο χώρο των ακροδεξιών και θρησκευτικών κομμάτων καταψήφισαν το σχέδιο.

Ο ίδιος ο Σαρόν δήλωσε αποφασισμένος «να προχωρήσει στην εφαρμογή αυτού του σχεδίου που θα ισχυροποιήσει το Ισραήλ και θα ανοίξει το δρόμο για ειρήνη με τους Παλαιστινίους». Οι «δικοί του άνθρωποι», οι έποικοι, διαδήλωναν έξω από την Κνεσσέτ, κατηγορώντας τον για «προδοσία» και τονίζοντας ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, παρά το γεγονός ότι απειλούνται με φυλάκιση μέχρι και 3 χρόνια, αν προβάλλουν αντίσταση.

Υπέρ του σχεδίου «απεγκλωβισμού» εμφανίζεται, αντίθετα, η πλειοψηφία της ισραηλινής κοινής γνώμης, που φαίνεται ότι αντιλαμβάνεται το σχέδιο ως ένα πρώτο βήμα «απεμπλοκής» από τον αιματηρό φαύλο κύκλο που ταλανίζει την περιοχή. Εντούτοις, τα πράγματα, επί της ουσίας, δεν είναι τόσο απλά.

Αποσύροντας στρατό και εποίκους από τη Λωρίδα της Γάζας, ο Σαρόν απελευθερώνει το Ισραήλ από ένα τεράστιο οικονομικό και στρατιωτικό βάρος, με το ελάχιστο δυνατό πολιτικό κόστος, αφού οι έποικοι της περιοχής δεν ξεπερνούν τους 8.000, σε αντίθεση με τους εκατοντάδες χιλιάδες της Δυτικής Οχθης. Με τον τρόπο αυτό απαλλάσσεται από την ευθύνη για την τύχη των Παλαιστινίων της Γάζας, που τον βάραινε μέχρι σήμερα ως κατοχική δύναμη, ενώ παράλληλα τους κλείνει σε μια τεράστια φυλακή, διατηρώντας τον έλεγχο των εναέριων, θαλάσσιων και επίγειων συνόρων.

Την ίδια στιγμή, εκκενώνει ελάχιστους απομακρυσμένους εποικισμούς της Δυτικής Οχθης και προσαρτεί με τη βοήθεια του τείχους την πλειοψηφία των εποικισμών της Δυτικής Οχθης, καθώς και τα πλέον εύφορα εδάφη της, όπως και τους υδάτινους πόρους της. Πρακτικά, το σχέδιο «απεγκλωβισμού» καθιστά τη ζωή των Παλαιστινίων αδύνατη μέσα στην ίδια τη γη τους και τους ωθεί σε μαζική έξοδο.

Το πώς αντιλαμβάνεται ο Αριέλ Σαρόν «τον απεγκλωβισμό και την ειρήνη» γίνεται σαφές και μέσα από τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις που έχει εξαπολύσει ο ισραηλινός στρατός στη Λωρίδα της Γάζας. Με πρόσχημα την εκτόξευση ρουκετών «Κασάμ» και όλμων, η επιχείρηση «Ημέρες Μεταμέλειας», υπό την ένοχη σιωπή της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας, σκότωσε περισσότερους από 140 Παλαιστίνιους, τραυμάτισε εκατοντάδες, κατεδάφισε δεκάδες σπίτια, κατέστρεψε τις εναπομείνασες καλλιέργειες. Το ίδιο κάνουν οι, σχεδόν, καθημερινές πολύνεκρες εισβολές σε διάφορα σημεία, κυρίως, της Λωρίδας της Γάζας, που φαίνεται ότι ο Σαρόν σκοπεύει να αφήσει πίσω του ως «καμένη γη».

Κι όμως είναι να αναρωτιέται κανείς γιατί ο Αριέλ Σαρόν πιστεύει ότι αυτό το σχέδιο θα πετύχει κάτι περισσότερο από όσο πέτυχαν οι θηριωδίες του ισραηλινού στρατού κατοχής τόσα χρόνια τώρα. Η σφεντόνα της παλαιστινιακής εξέγερσης δε μοιάζει, ούτως ή άλλως, δυνατό να πάψει να υφίσταται. Εστω κι αν είναι σφεντόνα.