«Τόσο ο Τζορτζ Μπους όσο και ο Τόνι Μπλερ είναι ξεκάθαρο ότι θα ήθελαν πάρα πολύ να αποσύρουν όλα τα στρατεύματά τους από το Ιράκ το γρηγορότερο δυνατό, ιδιαίτερα εφόσον έχουν πλήρως καταρρεύσει τα επιχειρήματα που χρησιμοποίησαν για την εισβολή και οι καθημερινές επιθέσεις εναντίον τους έχουν, ανεπανόρθωτα, αμαυρώσει την εικόνα τους.

Εντούτοις, δεν μπορούν. Δε θέλουν να δουν να επαναλαμβάνονται εικόνες που θα θυμίζουν Βιετνάμ με στρατιώτες να προσπαθούν να αρπάξουν το τελευταίο ελικόπτερο από την ταράτσα μιας πρεσβείας. Στόχος είναι να καταφέρουν να αποχωρήσουν έστω με ένα επιμύθιο, όπως το «Αποστολή εξετελέσθη». Γι' αυτό και έχουν αγκιστρωθεί από την ύστατη λύση των εκλογών, που δυστυχώς, όμως, δε φαίνεται να τους κάνει το χατίρι...».

Οι παραπάνω εκτιμήσεις ανήκουν στον πρώην διευθυντή του London School of Economics, Ραλφ Ντάρεντοφ. Και δεν απέχουν πολύ από τις εκτιμήσεις πολλών αναλυτών. Η κατάσταση στο Ιράκ αντί να βαίνει προς ομαλοποίηση, βαίνει καθημερινά προς το χειρότερο. Σε κανένα επίπεδο, ούτε σε αυτό της ασφάλειας, ούτε σε αυτό της ανοικοδόμησης, ούτε σε αυτό της εξόρυξης ιρακινού πετρελαίου, δεν έχουν ευοδωθεί τα σχέδια των κατακτητών. Και αν τις πρώτες μέρες της κατοχής υπήρχε και ένα κομμάτι της ιρακινής κοινής γνώμης που να έβλεπε με πιο ουδέτερο μάτι την παρουσία των ξένων δυνάμεων, οι αλλεπάλληλες σφαγές των «εκκαθαριστικών επιχειρήσεων», με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτό της Φαλούτζα, έχουν εξανεμίσει τα επίπεδα ανοχής.

Την ίδια ώρα, οι «άσοι» στα μανίκια των κατακτητών αποδεικνύονται «καμένα χαρτιά». Οι συνεργάτες τους που στελέχωσαν τη δοτή κυβέρνηση και τις άλλες υπηρεσίες είναι περισσότερο από εμφανές, πλέον, ότι δεν έχουν καμία επαφή και σχέση με τον ιρακινό λαό. Και η απόσταση αυτή μοιάζει να γίνεται ολοένα και πιο χαώδης. Παράλληλα, τα σχέδια για δημιουργία «ιρακινών δυνάμεων ασφαλείας» δε φέρνουν αποτελέσματα καθώς όσα μέλη των νέων αυτών σωμάτων δεν αποσκιρτίζουν προς την αντίσταση ή δε συνεργάζονται με αυτήν, όπως παραδέχονται και επισήμως οι Ιρακινοί αξιωματούχοι, γίνονται στόχος επιθέσεων.

Ως φως στο τούνελ, οι κατοχικές δυνάμεις φαίνεται ότι «βλέπουν» τις εκλογές που έχουν προγραμματιστεί για το Γενάρη του 2005. Οι εξελίξεις, όμως, θέτουν ολοένα και περισσότερο υπό αμφισβήτηση ακόμη και τη διενέργεια αυτών των εκλογών, πόσο μάλλον μια αξιόπιστη πραγματοποίησή τους που θα δώσει τη δυνατότητα στις κατοχικές δυνάμεις να απεμπλακούν από το τέλμα. Μέχρι, λοιπόν, να βρεθεί λύση στο προδιαγραφόμενο αδιέξοδο, που δεν αποκλείει ακόμη και σκηνές σαν αυτές που ανέφερε και ο Ραλφ Ντάρεντοφ, ας αρκεστούμε στην εκτίμηση του ίδιου του Αμερικανού ΥΠΕΞ, Κόλιν Πάουελ, ο οποίος προέβλεψε «μαύρες μέρες» για τις κατοχικές δυνάμεις.