Πράγματι, ο 21ος αιώνας θα είναι της έγερσης των συνειδήσεων και των λαϊκών επαναστάσεων.

Δε θα συνεχίζεται ατιμώρητα ένα έγκλημα σε βάρος λαών, εθνών, με πείνα και πολέμους. Δε λέμε ότι ξαφνικά θα ισχύσει μια γενική συνείδηση και θα τουμπάρει ο κόσμος.

Αλλη φτώχεια στην Αφρική και άλλη στην Ελλάδα.

Αλλο πόλεμο κάνουν οι ιμπεριαλιστές στο Ιράκ και άλλο σε λαούς της Ν. Αμερικής και την Κούβα.

Στη βασανιστική πορεία της αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων, η επαναστατική θεωρία θα είναι η μαρξιστική - λενινιστική, που θα βάλει σε «κίνηση» τα μυαλά να σκεφτούν και να αλλάξουν ρότα, προξενώντας ρήγματα στα ιδεολογήματα του παλιού κόσμου, που δεν μπορεί πια να λύνει λαϊκά προβλήματα.

Φυσικά, οι κομμουνιστές θα δώσουν δυνάμεις στην εξέλιξη αυτή και οι δυνάμεις του ΚΚΕ στην Ελλάδα πρέπει να βρεθούν σε ετοιμότητα, με ό,τι και αν σημαίνει η λέξη ετοιμότητα και η προετοιμασία της.

Να γίνει κατανοητό κατ' αρχήν στις κομματικές δυνάμεις ότι η Ελλάδα σήμερα, με το εργατικό δυναμικό, την τεχνολογική και τεχνική γνώση, το βαθμό ανάπτυξης του καπιταλισμού, και όλα τα άλλα που δεν παίρνονται πολλές φορές υπόψη των συντρόφων, παρότι η ΚΕ έχει μαλλιάσει η γλώσσα της να τα επαναλαμβάνει, είναι η κατ' εξοχή χώρα, στην οποία μπορεί ν' αρχίσει η συνολική αλλαγή συνείδησης μεγάλων τμημάτων του λαού.

Πρέπει, όμως, να τα βοηθήσουμε εμείς σ' αυτό.

Ο κόσμος της ένδειας, του αποκλεισμού, της ανεργίας, των άμεσων προβλημάτων δεν ενδιαφέρεται να του απαριθμούμε τα δεινά του, που τα ζει στο πετσί του.

Πρέπει να αυγατίσουμε τις τακτικές και πρακτικές, που μας αναγνωρίζουν μεν οι εργαζόμενοι, αντικειμενικά, όμως, είναι ελάχιστες. Ευεργετικά λειτουργεί η προσπάθεια του κεντρικού ΠΑΜΕ, όμως η ανάπτυξή του σε διάφορους χώρους υστερεί!!!

Γέρασα στο κόμμα και την ιδεολογία μας και τρομάζω από την ανεπάρκειά μου στα πολύπλοκα, σύνθετα ζητήματα, που αναφύονται στην κοινωνία, στις εργασιακές σχέσεις από τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Να μάθουμε, να μελετήσουμε, να δίνουμε τις δικές μας απαντήσεις, που, στο κάτω κάτω, είναι αυτές που συμφέρουν το λαό. Καμιά αλλαγή δεν πέτυχε, επειδή κάποιοι απροετοίμαστοι οργανωτικά και ιδεολογικά αδύνατοι εξάγγειλαν από το ραδιόφωνο την επανάστασή τους. Η δράση στο δρόμο, στο εργοστάσιο, στην οικοδομή, για την οικοδόμηση της μεγάλης λαϊκής συμμαχίας, περνάει απαραίτητα από την ιδεολογική σύγκρουση με τα ιδεολογήματα της άρχουσας τάξης και από το βαθμό που αυτά τα καταστούμε ανενεργά να τορπιλίσουν το ξεσήκωμα της λαϊκής συνείδησης.

Πάλη και δράση, λοιπόν, αλλά και μόρφωση, πλήρης κατανόηση της πολιτικής του Μετώπου, πίστη ξανά στο δίκιο της εργατικής τάξης, στο όραμα του σοσιαλισμού.

Οχι πλέον μισόλογα και από μας, όχι, έστω και ασυνείδητα, η καλλιέργεια αυταπάτης, ότι με μισούς αγώνες, μισή πίστη, μισή ιδεολογική και οργανωτική επάρκεια θα ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις της εποχής. Να βγούμε θαρρετά, καθαρά, πέρα από κάθε επιφύλαξη και ψευτοενοχές, να μιλήσουμε για το σοσιαλισμό και την κομμουνιστική κοινωνία. Να καταρρίψουμε τις αυταπάτες στη συνείδηση μικροαστικών στρωμάτων ότι το εκμεταλλευτικό σύστημα μπορεί να γίνει λιγότερο απάνθρωπο, βάρβαρο.

Σύντροφοι, τα πρώτα ρήγματα φαίνονται στο σύστημα. Αναθαρρήστε. Είναι σίγουρο ότι δεν είναι ανίκητο. Μη νομίζουμε ότι πλατιά τμήματα του λαού ή από τα μικρομεσαία στρώματα έχουν καμιά ιδιαίτερη ερωτική σχέση με τον καπιταλισμό. Θέλουν να απεγκλωβιστούν. Είναι, όμως, ισχυρή η πίεση των μονόδρομων, της ομηρίας των αναγκών, της απόλυσης, το δηλητήριο της προπαγάνδας του καναπέ, ο λίγος και, πολλές φορές, όχι σωστός δικός μας λόγος, η δικιά μας ελάχιστη πολιτική, ταξική συνδικαλιστική δουλιά που κάνουμε.

Τροχοπέδη είναι, ακόμα, ο ρόλος των εργολάβων του οπορτουνισμού, που έχουν ταυτίσει την ύπαρξή τους (όχι μόνο πολιτική), με τη διαιώνιση του συστήματος, που τους θωπεύει, τους χρηματοδοτεί, γενικά τους χρησιμοποιεί.

Σύντροφοι, ο σοσιαλισμός του 20ού αιώνα έδωσε. Το κόμμα μας στα 86 χρόνια δράσης έδωσε. Η μαρξιστική κοσμοθεώρηση για την εξέλιξη, αυτή κι αν έδωσε. Εκατομμύρια αγωνιστές πρωτοπόροι έδωσαν. Είναι ώρα να δώσουν και οι νεολαίοι. Οι ΚΝίτες και η Οργάνωσή τους να δώσουν για το λαό, το κίνημά του, το κόμμα τους, το νεανικό τους αγωνιστικό παλμό, τη γνώση τους από τα βιβλία, την πείρα τους από τους νεολαιίστικους αγώνες τους. Πρώτοι στον αγώνα, πρώτοι στο σχολείο και τη δουλιά.

Σύντροφοι, το όραμα ξαναβρίσκει τη λάμψη του. Χιλιάδες αγωνιστές στον κόσμο είναι έτοιμοι να ξαναδοκιμάσουν τον πρωτοποριακό τους ρόλο. Εκατομμύρια άνθρωποι του κόσμου έχουν τα μάτια και τα αυτιά τους ανοιχτά και περιμένουν το σάλπισμα. Εχουμε χρέος, πρέπει να το εκπληρώσουμε.

Καλό Συνέδριο, Καλούς Αγώνες

Νότης Δούκας

Οικοδόμος

Κρεμαστή - Ρόδος

ΥΓ: Ο «Ρ» να μην κλαψουρίζει όταν παίρνονται δικαιώματα, δέρνονται απεργοί. Σε ταξικό κράτος ζούμε, ξέρουμε και ξέρουν ποιος είναι ο εχθρός. «Ουαί τοις ηττημένοις», λοιπόν.

Σύντροφοι, με τις απόψεις μου θέλω κι εγώ να συμβάλω στον προβληματισμό για την καλύτερη επιτυχία του συνεδρίου μας.

Πιστεύω πως το κόμμα μας μετά τη μεγάλη διάσπαση ανασυγκροτήθηκε πολύ γρήγορα και ανέδειξε νέα και αξιόλογα στελέχη σε όλες τις βαθμίδες. Από τις ΚΟΒ μέχρι και την ΚΕ - ΠΓ και αυτό φαίνεται από την αντίδραση της άρχουσας τάξης, με αποκλεισμό από τα μέσα ενημέρωσης και συκοφάντηση. Θα προτιμούσε ένα κόμμα με πολύ μεγαλύτερο εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά χωρίς επιρροή στο λαό. Παρ' όλα αυτά, πιστεύω ότι χρειάζεται πολλή βελτίωση ακόμη και άνοιγμα στον κόσμο.

Επίσης, θα ήθελα να αναφερθώ στην ανάδειξη νέων στελεχών και ιδιαίτερα στα ανώτερα, ΚΕ - ΠΓ. Δεν αρκεί μόνο η μόρφωση και τα προσόντα, αλλά και η ταξική συνείδηση που έχουν, γιατί σήμερα υπάρχουν μεγάλες προκλήσεις από το κατεστημένο και δεν είναι λίγες φορές που το κόμμα το πλήρωσε. Καταλαβαίνω, ένα στέλεχος να κουραστεί, να απογοητευτεί, να διαφωνήσει, να τα παρατήσει, αλλά δεν μπορώ να δεχτώ να κάνει πασαρέλα απ' όλα τα κανάλια τηλεόρασης, κατηγορώντας το κόμμα περισσότερο και από τον χειρότερο αντικομμουνιστή. Και αυτό δυστυχώς έχει γίνει πολλές φορές, με αποτέλεσμα να φέρνει μεγάλη απογοήτευση και πίκρα στα μέλη και οπαδούς.

Σύντροφοι, πιστεύω πως η εργατική τάξη αλλάζει σύνθεση, οι νέοι σήμερα, κατά πλειοψηφία, τελειώνουν το Λύκειο - ΑΕΙ - ΤΕΙ και άλλες σχολές, έχοντας ένα πτυχίο στα χέρια τους πιστεύουν πως δεν ανήκουν στην εργατική τάξη. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας, κατ' ανάγκη, δεν κάνουν εύκολα χειρωνακτική δουλιά. Γι' αυτό θα πρέπει να σταθούμε σ' αυτό το πρόβλημα, να το αναλύσουμε και να δώσουμε μεγάλο βάρος στη νεολαία, κύρια στο Λύκειο και στη σπουδάζουσα. Να ξεκινήσουμε από την αφετηρία, να έχουν ταξικό προσανατολισμό και όχι να περιμένουμε να μπούνε στην παραγωγή πρώτα.

Τι κόμμα θέλουμε...

Πρέπει να μείνουμε σταθερά μαρξιστικό - λενινιστικό κόμμα, που στηρίζεται στη δικτατορία του προλεταριάτου. Η λέξη δικτατορία δεν πρέπει να μας σοκάρει, πρέπει να την εξηγήσουμε, να γίνει κατανοητή. Δικτατορία έχουμε και τώρα, αλλά είναι των λίγων, της άρχουσας τάξης, ενώ η δικτατορία του προλεταριάτου είναι των πολλών, της εργατικής τάξης και δεν μπορείς να έχεις λαϊκή εξουσία και την εργατική τάξη στη γωνία. Πρέπει να είναι πάντα σε ετοιμότητα και όταν χρειαστεί να επέμβει έγκαιρα.

Ας πάρουμε παράδειγμα την πρώην Σοβιετική Ενωση, που η δικτατορία του προλεταριάτου είχε καταργηθεί και έτσι η εργατική τάξη, χωρίς οργάνωση, διαλυμένα τα συνδικάτα, δεν αντέδρασε. Και δεν ανταποκρίθηκαν στις δύσκολες περιστάσεις. Αν υπήρχε όμως η ανώτερη μορφή οργάνωσης της εργατικής τάξης, που είναι η δικτατορία του προλεταριάτου, θα τολμούσε ο Γιέλτσιν και η παρέα του να κάνει αυτά που όλα έγιναν, χωρίς καμιά αντίσταση; Εγώ πιστεύω, σύντροφοι, σε καμιά περίπτωση.

Αρα, όσο υπάρχει καπιταλισμός, πρέπει να υπάρχει αντίσταση της εργατικής τάξης με την ανώτερη μορφή πάλης, που είναι η δικτατορία του προλεταριάτου.

Στις συνεργασίες που πάντα επιδιώκαμε και επιδιώκουμε με ξεκάθαρες θέσεις, που μερικές από αυτές πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτες, έτσι που να ξέρουν και οι συνεργαζόμενοι, εκ των προτέρων, ότι πέρα από διαφορετικές απόψεις και εκτιμήσεις για ορισμένα ζητήματα, είμαστε κόμμα με αρχές και ιδεολογία.

Διεθνιστικό κόμμα

Επίσης, θα πρέπει να συνεχιστούν οι διεθνείς συσκέψεις με όλα τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα σε όλο τον κόσμο, να δώσουμε τη μάχη ενάντια στον οπορτουνισμό με θεωρία το μαρξισμό - λενινισμό. Το να είμαστε μόνοι μας, δεν μπορεί να γίνει τίποτα.

Σύντροφοι, πιστεύω πως είμαστε το πιο συγκροτημένο - αγωνιστικό και καθαρό ΚΚ στην Ευρώπη. Και έχουμε μεγαλύτερη ευθύνη και υποχρέωση να συντονίσουμε διεθνώς τον αγώνα στο εργατικό κίνημα, να ανταλλάξουμε απόψεις για την ανεργία, τρομοκρατία, ειρήνη και για τα τόσα άλλα προβλήματα που υπάρχουν. Να ξεσκεπάσουμε τα λεγόμενα κομμουνιστικά κόμματα, που θέλουν να έχουν κάποια θέση σε κυβερνητικά σχήματα, πιστεύοντας πως έτσι θα χτυπήσουν τον καπιταλισμό, αποπροσανατολίζοντας τους λαούς από τους αγώνες.

Εύχομαι κάθε επιτυχία στο συνέδριό μας.

Σωτήρης Παντίσκας

ΚΟΒ Διστόμου