Πράγματι, ο 21ος αιώνας θα είναι της έγερσης των συνειδήσεων και των λαϊκών επαναστάσεων.

Δε θα συνεχίζεται ατιμώρητα ένα έγκλημα σε βάρος λαών, εθνών, με πείνα και πολέμους. Δε λέμε ότι ξαφνικά θα ισχύσει μια γενική συνείδηση και θα τουμπάρει ο κόσμος.

Αλλη φτώχεια στην Αφρική και άλλη στην Ελλάδα.

Αλλο πόλεμο κάνουν οι ιμπεριαλιστές στο Ιράκ και άλλο σε λαούς της Ν. Αμερικής και την Κούβα.

Στη βασανιστική πορεία της αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων, η επαναστατική θεωρία θα είναι η μαρξιστική - λενινιστική, που θα βάλει σε «κίνηση» τα μυαλά να σκεφτούν και να αλλάξουν ρότα, προξενώντας ρήγματα στα ιδεολογήματα του παλιού κόσμου, που δεν μπορεί πια να λύνει λαϊκά προβλήματα.

Φυσικά, οι κομμουνιστές θα δώσουν δυνάμεις στην εξέλιξη αυτή και οι δυνάμεις του ΚΚΕ στην Ελλάδα πρέπει να βρεθούν σε ετοιμότητα, με ό,τι και αν σημαίνει η λέξη ετοιμότητα και η προετοιμασία της.

Να γίνει κατανοητό κατ' αρχήν στις κομματικές δυνάμεις ότι η Ελλάδα σήμερα, με το εργατικό δυναμικό, την τεχνολογική και τεχνική γνώση, το βαθμό ανάπτυξης του καπιταλισμού, και όλα τα άλλα που δεν παίρνονται πολλές φορές υπόψη των συντρόφων, παρότι η ΚΕ έχει μαλλιάσει η γλώσσα της να τα επαναλαμβάνει, είναι η κατ' εξοχή χώρα, στην οποία μπορεί ν' αρχίσει η συνολική αλλαγή συνείδησης μεγάλων τμημάτων του λαού.

Πρέπει, όμως, να τα βοηθήσουμε εμείς σ' αυτό.

Ο κόσμος της ένδειας, του αποκλεισμού, της ανεργίας, των άμεσων προβλημάτων δεν ενδιαφέρεται να του απαριθμούμε τα δεινά του, που τα ζει στο πετσί του.

Πρέπει να αυγατίσουμε τις τακτικές και πρακτικές, που μας αναγνωρίζουν μεν οι εργαζόμενοι, αντικειμενικά, όμως, είναι ελάχιστες. Ευεργετικά λειτουργεί η προσπάθεια του κεντρικού ΠΑΜΕ, όμως η ανάπτυξή του σε διάφορους χώρους υστερεί!!!

Γέρασα στο κόμμα και την ιδεολογία μας και τρομάζω από την ανεπάρκειά μου στα πολύπλοκα, σύνθετα ζητήματα, που αναφύονται στην κοινωνία, στις εργασιακές σχέσεις από τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Να μάθουμε, να μελετήσουμε, να δίνουμε τις δικές μας απαντήσεις, που, στο κάτω κάτω, είναι αυτές που συμφέρουν το λαό. Καμιά αλλαγή δεν πέτυχε, επειδή κάποιοι απροετοίμαστοι οργανωτικά και ιδεολογικά αδύνατοι εξάγγειλαν από το ραδιόφωνο την επανάστασή τους. Η δράση στο δρόμο, στο εργοστάσιο, στην οικοδομή, για την οικοδόμηση της μεγάλης λαϊκής συμμαχίας, περνάει απαραίτητα από την ιδεολογική σύγκρουση με τα ιδεολογήματα της άρχουσας τάξης και από το βαθμό που αυτά τα καταστούμε ανενεργά να τορπιλίσουν το ξεσήκωμα της λαϊκής συνείδησης.

Πάλη και δράση, λοιπόν, αλλά και μόρφωση, πλήρης κατανόηση της πολιτικής του Μετώπου, πίστη ξανά στο δίκιο της εργατικής τάξης, στο όραμα του σοσιαλισμού.

Οχι πλέον μισόλογα και από μας, όχι, έστω και ασυνείδητα, η καλλιέργεια αυταπάτης, ότι με μισούς αγώνες, μισή πίστη, μισή ιδεολογική και οργανωτική επάρκεια θα ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις της εποχής. Να βγούμε θαρρετά, καθαρά, πέρα από κάθε επιφύλαξη και ψευτοενοχές, να μιλήσουμε για το σοσιαλισμό και την κομμουνιστική κοινωνία. Να καταρρίψουμε τις αυταπάτες στη συνείδηση μικροαστικών στρωμάτων ότι το εκμεταλλευτικό σύστημα μπορεί να γίνει λιγότερο απάνθρωπο, βάρβαρο.

Σύντροφοι, τα πρώτα ρήγματα φαίνονται στο σύστημα. Αναθαρρήστε. Είναι σίγουρο ότι δεν είναι ανίκητο. Μη νομίζουμε ότι πλατιά τμήματα του λαού ή από τα μικρομεσαία στρώματα έχουν καμιά ιδιαίτερη ερωτική σχέση με τον καπιταλισμό. Θέλουν να απεγκλωβιστούν. Είναι, όμως, ισχυρή η πίεση των μονόδρομων, της ομηρίας των αναγκών, της απόλυσης, το δηλητήριο της προπαγάνδας του καναπέ, ο λίγος και, πολλές φορές, όχι σωστός δικός μας λόγος, η δικιά μας ελάχιστη πολιτική, ταξική συνδικαλιστική δουλιά που κάνουμε.

Τροχοπέδη είναι, ακόμα, ο ρόλος των εργολάβων του οπορτουνισμού, που έχουν ταυτίσει την ύπαρξή τους (όχι μόνο πολιτική), με τη διαιώνιση του συστήματος, που τους θωπεύει, τους χρηματοδοτεί, γενικά τους χρησιμοποιεί.

Σύντροφοι, ο σοσιαλισμός του 20ού αιώνα έδωσε. Το κόμμα μας στα 86 χρόνια δράσης έδωσε. Η μαρξιστική κοσμοθεώρηση για την εξέλιξη, αυτή κι αν έδωσε. Εκατομμύρια αγωνιστές πρωτοπόροι έδωσαν. Είναι ώρα να δώσουν και οι νεολαίοι. Οι ΚΝίτες και η Οργάνωσή τους να δώσουν για το λαό, το κίνημά του, το κόμμα τους, το νεανικό τους αγωνιστικό παλμό, τη γνώση τους από τα βιβλία, την πείρα τους από τους νεολαιίστικους αγώνες τους. Πρώτοι στον αγώνα, πρώτοι στο σχολείο και τη δουλιά.

Σύντροφοι, το όραμα ξαναβρίσκει τη λάμψη του. Χιλιάδες αγωνιστές στον κόσμο είναι έτοιμοι να ξαναδοκιμάσουν τον πρωτοποριακό τους ρόλο. Εκατομμύρια άνθρωποι του κόσμου έχουν τα μάτια και τα αυτιά τους ανοιχτά και περιμένουν το σάλπισμα. Εχουμε χρέος, πρέπει να το εκπληρώσουμε.

Καλό Συνέδριο, Καλούς Αγώνες

Νότης Δούκας

Οικοδόμος

Κρεμαστή - Ρόδος

ΥΓ: Ο «Ρ» να μην κλαψουρίζει όταν παίρνονται δικαιώματα, δέρνονται απεργοί. Σε ταξικό κράτος ζούμε, ξέρουμε και ξέρουν ποιος είναι ο εχθρός. «Ουαί τοις ηττημένοις», λοιπόν.