Ο κροκόδειλος όταν μασάει ...κλαίει. Αλλά καμιά φορά την πατάει. Εκεί που πάει να μασήσει πέφτει πάνω σε κάτι σκληρό. Και του πέφτουν τα δόντια.

*

Χτες, η «Ελευθεροτυπία» έχασε μερικά «δόντια». Πήγε με μια «χαψιά» να καταπιεί και το Πολυτεχνείο και το ποδόσφαιρο. Αφού, βέβαια, πρώτα προσπάθησε να βάλει το ένα να «δαγκώσει» το άλλο. Αλλά αποδείχτηκαν σκληρότερα από τα «δόντια» της. Και τα δύο.

*

Κατ' αρχάς, οι υπεύθυνοι της εφημερίδας προδόθηκαν από τη μνήμη τους. Ξέχασαν ότι το ποδόσφαιρο είχε χρησιμοποιηθεί και πριν από 33 χρόνια, για να διακινούνται οι θεωρίες περί της - τότε - «χαμένης γενιάς» και της «γενιάς του Γουέμπλεϊ». Μόνο που ήρθε το ίδιο το Πολυτεχνείο (αυτοπροσώπως!) για να τους διαψεύσει! Εκείνη η γενιά ήταν, η «γενιά του Γουέμπλεϊ», που έκανε δυο χρόνια αργότερα το Πολυτεχνείο και που σάρωσε την εποχή του ...«Χουντέμπλεϊ»!

*

Προχτές, και ενώ η «Ελευθεροτυπία» ετοίμαζε το πρωτοσέλιδό της, «στεναχωρημένη» που πήγαν περισσότεροι στο γήπεδο και λιγότεροι στην πορεία, οι υπεύθυνοί της ήταν τόσο απορροφημένοι από την «ευφυή» σύλληψή τους, ήταν τόσο «πληγωμένοι» που το «γήπεδο "ζει"» (σε αντίθεση με το Πολυτεχνείο που προφανώς... «πέθανε»), ώστε διέλαθε της προσοχής τους μια «λεπτομέρεια»:

Πριν την έναρξη του αγώνα, προχτές, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή εις μνήμην της επετείου του Πολυτεχνείου. Εκείνη τη στιγμή 100 - 200 φασιστόμουτρα της «Χρυσής Αυγής» υπό την επωνυμία «Γαλάζια Στρατιά», που βρίσκονταν στο γήπεδο, επιχείρησαν να «γιουχάρουν» την επέτειο. Και τότε, αμέσως με τη λήξη της σιγής, ένα ολόκληρο γήπεδο, 32.000 άνθρωποι, με μια φωνή, στράφηκαν προς τα φασιστόμουτρα, ξεσπώντας σε ένα παρατεταμένο χειροκρότημα στη μνήμη του Πολυτεχνείου και αποδοκιμάζοντας με τρόπο πάνδημο και απολύτως σαφή (ακόμα και στα «φίδια») το φασισμό!

*

Πώς και δεν το αντιλήφθηκε αυτό η «Ελευθεροτυπία»; Πώς και δεν αντιλήφθηκε ότι τα ίδια έπαθε ο φασισμός (προχτές, στο Καραϊσκάκη το έπαθε!), όταν τα ίδια φασιστόμουτρα τόλμησαν στο β' ημίχρονο, να φωνάξουν το εμετικό σύνθημα «δε θα γίνεις Ελληνας ποτέ, Αλβανέ - Αλβανέ». Και τότε, πάλι, οι 32.000 άνθρωποι, ξέσπασαν εναντίον τους, τους έφτυσαν κατάμουτρα, και τους έκαναν «να βγάλουν το σκασμό» με τον βαθύτατα δημοκρατικό τρόπο που ξέρει η εξέδρα!

*

Αν, λοιπόν, υπάρχει «μήνυμα» από τον προχτεσινό ποδοσφαιρικό αγώνα, μπορεί να μην είναι ότι εκεί, στις εξέδρες, βρέθηκε το πιο χειραφετημένο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Αλλά, σίγουρα βρέθηκε μια κοινωνία που μόνο σαν χειραγωγούμενο κοπάδι δε λειτούργησε και που, με το δικό της τρόπο, έστειλε «στο διάολο» το φασισμό, και μάλιστα ανήμερα του Πολυτεχνείου. Αν υπάρχει - ντε και καλά - «μήνυμα», είναι ότι όσοι θέλουν την Ελλάδα να «αναστενάζει στα γήπεδα» και να 'χει «τα μυαλά στα κάγκελα», βρέθηκαν απέναντι σε μια πλειοψηφία που «το μυαλό της δουλεύει» και που αν σταματήσουν κάποιοι να τη «δουλεύουν», μπορεί να βρει πιο εύκολα το δρόμο για τα δικά της «Πολυτεχνεία».

*

Η «Ελευθεροτυπία», όμως, ήθελε να δει άλλα πράγματα. Αλλά είδαμε και μεις. Τη «μυωπία» της.