Αγαπητοί σύντροφοι,

Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ του Κόμματός μας. Θεωρώ ότι είναι ένα ντοκουμενταρισμένο κείμενο που οικοδομεί τις προϋποθέσεις για ένα ισχυρό, δυνατό Κομμουνιστικό Κόμμα που παρά τις όποιες αδυναμίες και δυσκολίες αντιμετωπίζει σήμερα και - όσες στο μέλλον προκύψουν -, στέκεται όρθιο και δυνατό.

α. Επαληθεύτηκε και δικαιώθηκε η δύναμη της αδιάκοπης συνέχειας και διαδοχής του ΚΚΕ στα 86 χρόνια του.

β. Οι ακλόνητοι δεσμοί του με την εργατική τάξη και το λαό.

γ. Η βαθιά και ακλόνητη πίστη του Κόμματος στη μαρξιστική, λενινιστική ιδεολογία στις λενινιστικές αρχές και κανόνες λειτουργίας, στις αξίες του εργατικού κομμουνιστικού κινήματος, στον προλεταριακό διεθνισμό, στο σοσιαλισμό. Είναι προϋποθέσεις που επαληθεύουν και δικαιώνουν το ΚΚΕ που στέκεται σταθερό και αταλάντευτο.

Το ΚΚΕ από το 14ο Συνέδριό του έχει σημειώσει σημαντικά βήματα, απαλλαγμένα σε μεγάλο βαθμό από τάσεις και αντιλήψεις που κυριάρχησαν ιδιαίτερα μετά την ανατροπή του υπαρκτού σοσιαλισμού το 1989.

Το ΚΚΕ πέρασε κρίσεις και κρίσεις, κύρια από δυνάμεις που απέβλεπαν στην αλλαγή του χαρακτήρα του, των στόχων του, καταστρατηγώντας τις Μαρξιστικές και Λενινιστικές αρχές του Κόμματός μας.

Θα 'θελα να σημειώσω πως η 12η Ολομέλεια του 1968 άνοιξε το δρόμο ενάντια στον οπορτουνισμό όμως δεν τον ολοκλήρωσε. Αλλά και το 9ο Συνέδριο το 1973 παρά την ισχυροποίηση των αρχών του δεν έδωσε τη μάχη ολοκληρωτικά ενάντια στους οπορτουνιστές και τους διασπαστές - δε θα αναλύσω όμως αυτά τα ζητήματα σ' αυτό το κείμενο. Τα κομματικά αυτά σώματα άφησαν ορισμένα ανοίγματα που κατέληξαν στην ανάπτυξη απόψεων και τάσεων μέσα στο Κόμμα και ιδιαίτερα στην ηγεσία του. Ετσι, φτάσαμε στο 13ο Συνέδριο το 1991, όπου κινδύνεψε να περάσει η καθοδήγηση του Κόμματος στα χέρια αυτών που επιδίωκαν τη διάλυσή του. Αυτό δεν το πέτυχαν και θεωρώ πως μπορούμε να καταγράψουμε μια πολύ μεγάλη νίκη των μελών και στελεχών του Κόμματός μας.

Σύντροφοι,

Θα διαφωνήσω με την τοποθέτηση του σ. Νίκανδρου Κεπέση και την πρότασή του, το 17ο Συνέδριο να καταδικάσει το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ και την 6η πλατιά ολομέλεια της ΚΕ του 1956.

Σύντροφε Νίκανδρε, θα θυμάσαι ασφαλώς πως οι αποφάσεις της 6ης πλατιάς Ολομέλειας του 1956 συζητιόνταν επί πολλούς μήνες στους πολιτικούς κρατούμενους της Γυάρου, χωρίς να υπάρξει κατάληξη. Και αυτό σε μια περίοδο που ήταν επίκαιρα και γνωστά στη μεγάλη πλειοψηφία των κομμουνιστών. Πώς είναι δυνατόν σήμερα που τα ζητήματα αυτά δεν είναι γνωστά στους συντρόφους που θα πάρουν μέρος στις εργασίες του 17ου Συνεδρίου που και από πλευράς ηλικίας και από πλευράς κομματικής ηλικίας θα είναι νέοι σύντροφοι, να τεθούν και πάλι αυτά τα ζητήματα;

Κατά τη γνώμη μου σε άλλο χρόνο κάτω από άλλες προϋποθέσεις θα μπορούσε ένα άλλο Συνέδριο να συζητήσει αυτά και άλλα ζητήματα και να καταλήξει σε σωστές αποφάσεις, φυσικά όχι με προχειρότητες.

Το Κόμμα με τις Θέσεις του για το 17ο Συνέδριο προχωρεί από την ανασυγκρότησή του στην ισχυροποίησή του. Κατά τη γνώμη μου, υπάρχουν σήμερα πολλές δυνατότητες για πραγματοποίηση των στόχων του 17ου Συνεδρίου.

Σήμερα το Κόμμα έχει ένα καλό δυναμικό δοκιμασμένων πιστών και ικανών συντρόφων που έχουν πραγματοποιήσει ένα σημαντικό έργο, από την ανασυγκρότηση του Κόμματος μέχρι σήμερα, αντάξιο της 86χρονης ιστορίας του ΚΚΕ. Το δυναμικό αυτό αποτελεί ασφαλώς εγγύηση της πορείας του Κόμματος στην υλοποίηση των στόχων του 17ου Συνεδρίου.

Η ανάδειξη στελεχών του ΚΚΕ είναι ένα σημαντικό πρόβλημα. Μάλιστα σε μια περίοδο που το Κόμμα με το 17ο Συνέδριό του επιδιώκει την προώθηση των υψηλών στόχων του. Το στέλεχος δεν κρίνεται με κριτήρια συναισθηματικά, αλλά με κριτήρια που καθορίζονται από την καθημερινή ζωή, αφοσίωση στις αρχές του Κόμματος, από τη δράση του, τη συνέπειά του. Το στέλεχος κρίνεται από τις ικανότητές του, την ακλόνητη πίστη του στις αρχές λειτουργίας του Κόμματος, για το ήθος του, το παράδειγμά του. Ετσι διακρίνονται οι κομμουνιστές μέσα στο λαό.

Ο εγωισμός, η προβολή είναι ζητήματα που δεν έχουν θέση στους κομμουνιστές, ιδιαίτερα στα μέλη της ΚΕ και στους συντρόφους στα καθοδηγητικά όργανα του Κόμματος. Φιλοδοξίες πρέπει να 'χει ο κομμουνιστής, αλλά φιλοδοξίες που στοχεύουν στο πώς να γίνει καλύτερος σ' όποιο μετερίζι και αν βρίσκεται για να υπηρετεί το Κόμμα.

Απαραίτητη προϋπόθεση που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη είναι η αγάπη του στελέχους στο διάβασμα, στη μελέτη των ντοκουμέντων, της κοσμοθεωρίας μας, στη γνώση των ιστορικών γεγονότων της πορείας του Κόμματος που σηματοδοτούν την αναγκαία ύπαρξη του Κόμματος για το σοσιαλισμό.

Από κει και πέρα η σωστή διάταξη του στελεχικού δυναμικού απαιτεί σοβαρή μελέτη των καθοδηγητικών οργάνωση και ιδιαίτερα της ΚΕ, που ασφαλώς αντιστοιχεί στους στόχους που σήμερα θέτει το Κόμμα.

Σύντροφοι, νομίζω πως χρειάζεται να δίνουμε κάθε μέρα στους νέους μας συντρόφους ιστορικά ντοκουμέντα για το πού στηρίχτηκε και εδραιώθηκε ο σοσιαλισμός, που η οικοδόμησή του επέδρασε θετικά στο παγκόσμιο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Η ιστορική πείρα είναι πολύτιμη, εξοπλίζει το Κόμμα.

Νομίζω πως χρειάζεται σε απάντηση όλων αυτών που διαστρεβλώνουν την ιστορία, διαστρεβλώνουν τα γεγονότα και τα επιτεύγματα του υπαρκτού σοσιαλισμού να δείξουμε με το «Ριζοσπάστη», τον «902», με συζητήσεις, ποια τα θετικά του υπαρκτού σοσιαλισμού, συγκρίνοντάς τα με το τι έφερε η ανατροπή στους λαούς που οικοδόμησαν το σοσιαλισμό, μα και γενικότερα στον κόσμο.

Με τον καθαρό και σωστό προσανατολισμό που έχει σήμερα το Κόμμα με υποκειμενικό παράγοντα τους κομμουνιστές και ιδιαίτερα με ένα μεγάλο και δυνατό δυναμικό στελεχών, το Κόμμα μπορεί να βαδίσει ταχύτερα στην εκπλήρωση των στόχων του 17ου Συνεδρίου.

Νίκος Κυριακίδης

Το κείμενο των Θέσεων για το 17ο Συνέδριο απαιτεί ιδιαίτερη μελέτη και προσοχή, προκειμένου η κατάληξή της να αποτελέσει πυξίδα για την υλοποίηση των αποφάσεων του 17ου Συνεδρίου.

Στις αδυναμίες υλοποίησης των αποφάσεων από το 14ο Συνέδριο μέχρι σήμερα, που αναφέρονται στις Θέσεις για το 17ο Συνέδριο, σοβαρό ρόλο έπαιξαν και παίζουν και οι (όχι ανεξήγητες) ανατροπές των πρώην σοσιαλιστικών χωρών και της Σοβιετικής Ενωσης.

Θα προσπαθήσω να θίξω ορισμένα ζητήματα που αναφέρονται στις Θέσεις για το 17ο Συνέδριο.

Στη Θέση 16, σελ. 30 αναφέρεται ότι ο ΑΑ αγώνας σήμερα είναι πιο βαθύς και πιο στενά δεμένος με τον αγώνα κατά του καπιταλισμού. Και στη θέση 18, σελ. 34 αναφέρεται ότι στόχος αυτού του αγώνα είναι ο σοσιαλισμός. Δε νομίζω ότι είναι τόσο απλά τα πράγματα. Η Ελλάδα σήμερα είναι μια καπιταλιστική χώρα εξαρτημένη σε όλους τους τομείς από την ΕΕ και τις ΗΠΑ με συνεχώς καταστρεφόμενη οικονομική παραγωγή (γεωργική, βιομηχανική κλπ.), με συνεχή υποβάθμιση της ζωής, αλλά και της ίδιας της ασφάλειας της χώρας. Αυτό αρχίζει να γίνεται κατανοητό από όλο και ευρύτερα στρώματα του λαού, ο οποίος ζητάει διέξοδο, κάτι που δε βλέπει μέχρι τώρα στο Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Μέτωπο και στο σοσιαλισμό που συνεχώς λασπώνεται από τα αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα.

Τι πρέπει να γίνει;

Η δημιουργία ενός Μετώπου Εθνικής Ανεξαρτησίας (ΜΕΑ) που θα κάνει πράξη τα συνθήματα του Κόμματος για απειθαρχία και ανυπακοή, μπορεί να συσπειρώσει ευρύτερες και πέραν του ΚΚΕ δυνάμεις με ένα πρόγραμμα που να έχει την υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού.

Ανάπτυξη και προστασία της πρωτογενούς και δευτερογενούς παραγωγής. Εισαγωγή ξένων προϊόντων μόνο για συμπλήρωμα της εσωτερικής κατανάλωσης. Δημιουργία παραγωγικών συνεταιρισμών, κατάργηση των μεσαζόντων.

Απαγόρευση εξαγωγής κεφαλαίων

Απαγόρευση εξόδου στρατιωτών από τα σύνορα της χώρας.

Εξοδος της χώρας από το ΝΑΤΟ. Από την ΕΕ θα μας διώξουν αφού δε θα πειθαρχούμε στις αποφάσεις της.

Εμπορικές και άλλες σχέσεις με όλες τις χώρες στη βάση του αμοιβαίου οφέλους.

Πέρα από αυτά το Κόμμα είναι ανάγκη να ξεκαθαρίσει το πρόβλημα της δυσπιστίας που δημιούργησε στο λαό η αντεπανάσταση στην Ευρώπη. Ξέρουμε τις αιτίες. Να τι έλεγαν οι Θέσεις του 14ου Συνεδρίου πριν 13 χρόνια για το ζήτημα αυτό: Το Κόμμα μας έδειξε ανεπάρκεια στη βαθύτερη εκτίμηση των εξελίξεων στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, στη διερεύνηση των αιτιών για ορισμένα αρνητικά φαινόμενα που κατά καιρούς σημείωνε στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Η βαθιά και ολόπλευρη μελέτη όλων όσα έγιναν, η εξαγωγή συμπερασμάτων και εμπειριών, είναι σήμερα περισσότερο από ποτέ αναγκαία. Από τότε πέρασαν 13 χρόνια. Εγώ θα πρόσθετα ότι ξέραμε πού πήγαιναν τα πράγματα ακόμα από το 20ό Συνέδριο.

Είναι πρωταρχική ανάγκη και ηθική υποχρέωση το Κόμμα να πει όλη την αλήθεια στο λαό. Η εμπιστοσύνη κατακτιέται με τη δική μας στάση. Τότε μιλάμε και για το σοσιαλισμό. Και δεν είναι σωστό να αναφέρεται στη Θέση 18, σελ. 35 ότι ο σοσιαλισμός του 20ού αιώνα ήταν η πρώτη απόπειρα σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Νομίζω ότι στη σύνταξη των θέσεων έπρεπε να δοθεί περισσότερη προσοχή.

Στη θέση 34 γίνεται εκτενής λόγος για την προσπάθεια που πρέπει να καταβληθεί για το ιδεολογικό ανέβασμα των μελών και στελεχών του Κόμματος. Αυτό είχε ξανά τονιστεί και στα προηγούμενα συνέδρια. Η νέα ΚΕ θα πρέπει από την επομένη του Συνεδρίου να προχωρήσει σε πρακτικά μέτρα για την τήρηση με σχολαστικότητα του Καταστατικού. Χωρίς ιδεολογικό ανέβασμα δεν μπορεί να γίνεται λόγος για Κόμμα Νέου Τύπου. Δεν μπορούν να υλοποιούνται οι όποιες αποφάσεις παίρνονται.

Οι Θέσεις για το 17ο Συνέδριο μιλούν για όλα. Ομως δεν προτείνονται συγκεκριμένα μέτρα πάνω στα οποία να τοποθετηθούν όλα τα μέλη και στελέχη του Κόμματος. Να τοποθετηθούν όλοι υποχρεωτικά και όχι προφορικά ή σιωπηρά αλλά να καταθέτουν τη γνώμη τους γραπτά.

Στη Θέση 7, σελ. 12 αναφέρεται ότι το Κοινωνικό Φόρουμ με τα συνθήματα - μπούρδες «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός» προσπαθεί να εγκλωβίσει μάζες λαού που ζητάνε αλλαγή. Θεωρώ λάθος να τους αφήνουμε ελεύθερο πεδίο δράσης. Η θέση μας είναι να μας βρίσκουν μπροστά τους και να τους ξεσκεπάζουμε. Αρκεί να ενεργούμε οργανωμένα και πειθαρχημένα.

Τα κανάλια (κρατικά και ιδιωτικά) δεν μπορούν να αγνοούν ή ακόμα και να πολεμούν το κίνημα χωρίς τη δική μας αντίδραση. Αντίδραση τέτοια που να τους προσγειώνει.

Το 17ο Συνέδριο πρέπει να αποτελέσει σταθμό. Κι αυτό θα γίνει στο βαθμό που θα προχωρήσει η οικοδόμηση ενός πραγματικού λενινιστικού Κόμματος Νέου Τύπου.

Ιωαννάτος Γεράσιμος