Αγαπητοί σύντροφοι,

Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ του Κόμματός μας. Θεωρώ ότι είναι ένα ντοκουμενταρισμένο κείμενο που οικοδομεί τις προϋποθέσεις για ένα ισχυρό, δυνατό Κομμουνιστικό Κόμμα που παρά τις όποιες αδυναμίες και δυσκολίες αντιμετωπίζει σήμερα και - όσες στο μέλλον προκύψουν -, στέκεται όρθιο και δυνατό.

α. Επαληθεύτηκε και δικαιώθηκε η δύναμη της αδιάκοπης συνέχειας και διαδοχής του ΚΚΕ στα 86 χρόνια του.

β. Οι ακλόνητοι δεσμοί του με την εργατική τάξη και το λαό.

γ. Η βαθιά και ακλόνητη πίστη του Κόμματος στη μαρξιστική, λενινιστική ιδεολογία στις λενινιστικές αρχές και κανόνες λειτουργίας, στις αξίες του εργατικού κομμουνιστικού κινήματος, στον προλεταριακό διεθνισμό, στο σοσιαλισμό. Είναι προϋποθέσεις που επαληθεύουν και δικαιώνουν το ΚΚΕ που στέκεται σταθερό και αταλάντευτο.

Το ΚΚΕ από το 14ο Συνέδριό του έχει σημειώσει σημαντικά βήματα, απαλλαγμένα σε μεγάλο βαθμό από τάσεις και αντιλήψεις που κυριάρχησαν ιδιαίτερα μετά την ανατροπή του υπαρκτού σοσιαλισμού το 1989.

Το ΚΚΕ πέρασε κρίσεις και κρίσεις, κύρια από δυνάμεις που απέβλεπαν στην αλλαγή του χαρακτήρα του, των στόχων του, καταστρατηγώντας τις Μαρξιστικές και Λενινιστικές αρχές του Κόμματός μας.

Θα 'θελα να σημειώσω πως η 12η Ολομέλεια του 1968 άνοιξε το δρόμο ενάντια στον οπορτουνισμό όμως δεν τον ολοκλήρωσε. Αλλά και το 9ο Συνέδριο το 1973 παρά την ισχυροποίηση των αρχών του δεν έδωσε τη μάχη ολοκληρωτικά ενάντια στους οπορτουνιστές και τους διασπαστές - δε θα αναλύσω όμως αυτά τα ζητήματα σ' αυτό το κείμενο. Τα κομματικά αυτά σώματα άφησαν ορισμένα ανοίγματα που κατέληξαν στην ανάπτυξη απόψεων και τάσεων μέσα στο Κόμμα και ιδιαίτερα στην ηγεσία του. Ετσι, φτάσαμε στο 13ο Συνέδριο το 1991, όπου κινδύνεψε να περάσει η καθοδήγηση του Κόμματος στα χέρια αυτών που επιδίωκαν τη διάλυσή του. Αυτό δεν το πέτυχαν και θεωρώ πως μπορούμε να καταγράψουμε μια πολύ μεγάλη νίκη των μελών και στελεχών του Κόμματός μας.

Σύντροφοι,

Θα διαφωνήσω με την τοποθέτηση του σ. Νίκανδρου Κεπέση και την πρότασή του, το 17ο Συνέδριο να καταδικάσει το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ και την 6η πλατιά ολομέλεια της ΚΕ του 1956.

Σύντροφε Νίκανδρε, θα θυμάσαι ασφαλώς πως οι αποφάσεις της 6ης πλατιάς Ολομέλειας του 1956 συζητιόνταν επί πολλούς μήνες στους πολιτικούς κρατούμενους της Γυάρου, χωρίς να υπάρξει κατάληξη. Και αυτό σε μια περίοδο που ήταν επίκαιρα και γνωστά στη μεγάλη πλειοψηφία των κομμουνιστών. Πώς είναι δυνατόν σήμερα που τα ζητήματα αυτά δεν είναι γνωστά στους συντρόφους που θα πάρουν μέρος στις εργασίες του 17ου Συνεδρίου που και από πλευράς ηλικίας και από πλευράς κομματικής ηλικίας θα είναι νέοι σύντροφοι, να τεθούν και πάλι αυτά τα ζητήματα;

Κατά τη γνώμη μου σε άλλο χρόνο κάτω από άλλες προϋποθέσεις θα μπορούσε ένα άλλο Συνέδριο να συζητήσει αυτά και άλλα ζητήματα και να καταλήξει σε σωστές αποφάσεις, φυσικά όχι με προχειρότητες.

Το Κόμμα με τις Θέσεις του για το 17ο Συνέδριο προχωρεί από την ανασυγκρότησή του στην ισχυροποίησή του. Κατά τη γνώμη μου, υπάρχουν σήμερα πολλές δυνατότητες για πραγματοποίηση των στόχων του 17ου Συνεδρίου.

Σήμερα το Κόμμα έχει ένα καλό δυναμικό δοκιμασμένων πιστών και ικανών συντρόφων που έχουν πραγματοποιήσει ένα σημαντικό έργο, από την ανασυγκρότηση του Κόμματος μέχρι σήμερα, αντάξιο της 86χρονης ιστορίας του ΚΚΕ. Το δυναμικό αυτό αποτελεί ασφαλώς εγγύηση της πορείας του Κόμματος στην υλοποίηση των στόχων του 17ου Συνεδρίου.

Η ανάδειξη στελεχών του ΚΚΕ είναι ένα σημαντικό πρόβλημα. Μάλιστα σε μια περίοδο που το Κόμμα με το 17ο Συνέδριό του επιδιώκει την προώθηση των υψηλών στόχων του. Το στέλεχος δεν κρίνεται με κριτήρια συναισθηματικά, αλλά με κριτήρια που καθορίζονται από την καθημερινή ζωή, αφοσίωση στις αρχές του Κόμματος, από τη δράση του, τη συνέπειά του. Το στέλεχος κρίνεται από τις ικανότητές του, την ακλόνητη πίστη του στις αρχές λειτουργίας του Κόμματος, για το ήθος του, το παράδειγμά του. Ετσι διακρίνονται οι κομμουνιστές μέσα στο λαό.

Ο εγωισμός, η προβολή είναι ζητήματα που δεν έχουν θέση στους κομμουνιστές, ιδιαίτερα στα μέλη της ΚΕ και στους συντρόφους στα καθοδηγητικά όργανα του Κόμματος. Φιλοδοξίες πρέπει να 'χει ο κομμουνιστής, αλλά φιλοδοξίες που στοχεύουν στο πώς να γίνει καλύτερος σ' όποιο μετερίζι και αν βρίσκεται για να υπηρετεί το Κόμμα.

Απαραίτητη προϋπόθεση που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη είναι η αγάπη του στελέχους στο διάβασμα, στη μελέτη των ντοκουμέντων, της κοσμοθεωρίας μας, στη γνώση των ιστορικών γεγονότων της πορείας του Κόμματος που σηματοδοτούν την αναγκαία ύπαρξη του Κόμματος για το σοσιαλισμό.

Από κει και πέρα η σωστή διάταξη του στελεχικού δυναμικού απαιτεί σοβαρή μελέτη των καθοδηγητικών οργάνωση και ιδιαίτερα της ΚΕ, που ασφαλώς αντιστοιχεί στους στόχους που σήμερα θέτει το Κόμμα.

Σύντροφοι, νομίζω πως χρειάζεται να δίνουμε κάθε μέρα στους νέους μας συντρόφους ιστορικά ντοκουμέντα για το πού στηρίχτηκε και εδραιώθηκε ο σοσιαλισμός, που η οικοδόμησή του επέδρασε θετικά στο παγκόσμιο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Η ιστορική πείρα είναι πολύτιμη, εξοπλίζει το Κόμμα.

Νομίζω πως χρειάζεται σε απάντηση όλων αυτών που διαστρεβλώνουν την ιστορία, διαστρεβλώνουν τα γεγονότα και τα επιτεύγματα του υπαρκτού σοσιαλισμού να δείξουμε με το «Ριζοσπάστη», τον «902», με συζητήσεις, ποια τα θετικά του υπαρκτού σοσιαλισμού, συγκρίνοντάς τα με το τι έφερε η ανατροπή στους λαούς που οικοδόμησαν το σοσιαλισμό, μα και γενικότερα στον κόσμο.

Με τον καθαρό και σωστό προσανατολισμό που έχει σήμερα το Κόμμα με υποκειμενικό παράγοντα τους κομμουνιστές και ιδιαίτερα με ένα μεγάλο και δυνατό δυναμικό στελεχών, το Κόμμα μπορεί να βαδίσει ταχύτερα στην εκπλήρωση των στόχων του 17ου Συνεδρίου.

Νίκος Κυριακίδης