Το μεγάλο παζάρι για την εκμετάλλευση των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων ξεκίνησε. Η κυβέρνηση προχτές παρουσίασε το σχέδιο της «αξιοποίησης» των έργων. Στην ουσία, αποτελεί «ανοιχτό» προσκλητήριο για την επέλαση των επιχειρηματιών στις περιοχές, όπου κατασκευάστηκαν τα πανάκριβα αυτά έργα με χρήματα μάλιστα αποκλειστικά του ελληνικού λαού. Εμπορικά και συνεδριακά κέντρα, μαρίνες, ξενοδοχεία, τσιμεντοποίηση ελεύθερων χώρων, είναι μερικά από όσα προβλέπει το κυβερνητικό σχέδιο. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση σε μια ένδειξη απόλυτης προσαρμογής στις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου, δηλώνει πως είναι έτοιμη να προχωρήσει σε αλλαγή του ισχύοντος πολεοδομικού νομοθετικού πλαισίου, αλλά και στην αλλαγή, για ακόμη μια φορά, του Ρυθμιστικού Σχεδίου της Αθήνας - που ήδη έχει γίνει «κομμάτια και θρύψαλα», προκειμένου να χωροθετηθούν τα Ολυμπιακά έργα - ώστε να εξυπηρετηθούν καλύτερα τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.

Το περιβόητο σχέδιο αξιοποίησης των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων της κυβέρνησης της ΝΔ είναι μια πρώτη εξειδίκευση στις κατευθύνσεις του αντίστοιχου σχεδίου που είχε εκπονήσει η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Δε θα μπορούσε να περιμένει κανείς κάτι διαφορετικό, αφού αμφότεροι παίζουν στο ίδιο γήπεδο. Αυτό της εξυπηρέτησης των συμφερόντων της πλουτοκρατίας. Αξιοσημείωτο, πάντως, είναι ότι στην ομιλία του κατά την παρουσίαση των σχεδίων, ο ίδιος ο πρωθυπουργός έκανε ένα βήμα παραπέρα. Γνωρίζοντας ότι για πολλές από τις εγκαταστάσεις δεν υπάρχει επενδυτικό ενδιαφέρον (σ.σ. κυρίως για τα γήπεδα ποδοσφαίρου στην ελληνική επαρχία) φρόντισε να ενημερώσει τους ...ενδιαφερόμενους ότι μπορούν να ακονίζουν τα μαχαίρια τους συνολικά για την «υλική κληρονομιά των αγώνων», όπως την προσδιόρισε ο ίδιος που είναι: «... οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις μαζί με το ευρύ πλέγμα συγκοινωνιακών, ξενοδοχειακών και άλλων υποδομών που δημιουργήθηκαν...».

Μετά τον αναπτυξιακό νόμο που δίνει τα οικονομικά κίνητρα στους επιχειρηματίες, τώρα με το νόμο για την αξιοποίηση των εγκαταστάσεων θα δοθούν και τα πολεοδομικά κίνητρα. Κι ας ακούστηκαν πολλά υποκριτικά περί «δημόσιας περιουσίας», «αναπτυξιακής διαχείρισης», «διαφανών διαδικασιών ανάθεσης». Το ζήτημα είναι σε ποιον θα ανήκουν τα έργα. Και αυτό που ξεκαθαρίστηκε από την κυβέρνηση είναι ότι τα περισσότερα από αυτά - δηλαδή τα «φιλέτα», όπως το Ελληνικό, το Φάληρο, το Γαλάτσι κ.ά. - θα τα εκμεταλλεύεται το μεγάλο κεφάλαιο... Αλλωστε, δημόσια περιουσία είναι το γήπεδο Καραϊσκάκη, όμως ο επιχειρηματίας που το εκμεταλλεύεται αποκομίζει δεκάδες δισεκατομμύρια. Δημόσια περιουσία είναι, για παράδειγμα, και η παραλία του Αγίου Κοσμά, αλλά ο εφοπλιστής στον οποίο έχει παραχωρηθεί πλουτίζει από το εισιτήριο της πλαζ και τα νυχτερινά κέντρα...

Σα να μην έφτανε που το κόστος των Ολυμπιακών έργων εκτινάχτηκε στα ύψη προς όφελος ξένων και ντόπιων μελετητών και κατασκευαστών, αλλά και για να ικανοποιηθούν οι πολυεθνικές χορηγοί της ΔΟΕ, ο λαός καλείται τώρα να πληρώσει και τη μεταολυμπιακή «αξιοποίησή» τους. Οπως τονίζει σε χτεσινή του ανακοίνωση το ΚΚΕ «το εργατικό - λαϊκό κίνημα χρειάζεται να εντάξει στις συνολικές απαιτήσεις του και το ότι οι αθλητικές εγκαταστάσεις πρέπει να ανήκουν στο λαό, να ικανοποιούν ανάγκες του και όχι συμφέροντα του κεφαλαίου». Ως εδώ!