Υπάρχει, βέβαια και το θέμα του «χαρακτήρα και των διαδικασιών ελέγχου των μέσων ενημέρωσης στη χώρα». Για το πράγματι μεγάλο και κρίσιμο αυτό θέμα θέλουμε να σημειώσουμε τα εξής:

Πρώτον, η ανάδειξη και η τοποθέτηση του θέματος της δημοκρατικής ενημέρωσης στο κέντρο της δημόσιας συζήτησης εξαρτάται από την ύπαρξη και ισχυροποίηση ενός αντίστοιχου μαζικού κινήματος και όχι από το όποιο νομοσχέδιο περί «βασικού μετόχου». Δεύτερον, τα μέσα ενημέρωσης (ιδιωτικά και κρατικά) έχουν μετατραπεί - στον έναν ή άλλο βαθμό - σε μέσα χειραγώγησης και αποβλάκωσης, γιατί βρίσκονται στα χέρια της ολιγαρχίας. Αυτή είναι η ρίζα του προβλήματος. Και η ρίζα αυτή δεν ξεριζώνεται με όποιους νέους θεσμούς ή διαδικασίες ελέγχου μπορεί να φανταστεί η ηγεσία του ΣΥΝ ή όποιος άλλος. Απαιτεί την κατάργηση της λεγόμενης ιδιωτικής τηλεόρασης, τη διαμόρφωση συνθηκών ριζικής αλλαγής στο επίπεδο της εξουσίας γενικότερα. Τρίτον, ο τόσο αναγκαίος σήμερα μαζικός αγώνας για δημοκρατική ενημέρωση πρέπει να συνδέεται και να εντάσσεται στην προαναφερόμενη προοπτική. Μόνον έτσι, θα είναι αποτελεσματικός και θα έχει προοπτική. Μόνον έτσι οι όποιες κατακτήσεις του - μέτρα ελέγχου, περιορισμού της χειραγώγησης, κλπ. - θα γίνονται εφαλτήριο για την παραπέρα ενίσχυσή του και όχι μοχλός αποπροσανατολισμού και εγκλωβισμού του.

Αλήθεια, τι λέει η «Αυγή» για όλ' αυτά;