Διάβασα το ρεπορτάζ της εφημερίδας, για την κατάσταση που παρουσιάζει σήμερα η Γυάρος και έγινα «Τούρκος». Δε θα τελειώσει, επιτέλους, αυτό το αίσχος, να κείτονται τα κόκαλα των αδικοχαμένων αγωνιστών της ελευθερίας και του εξανθρωπισμού, μέσα στα βρωμερά σκουπίδια, σ' ένα νησί που έγινε ιστορικός θρύλος; Φτάνει πια! Αναγαλλίασε η καρδιά μου, όταν διάβασα ότι, έστω και τώρα, ο «Σύλλογος Γυάρος Ιστορική Μνήμη» κάνει τις πρέπουσες ενέργειες κι εύχομαι όπως όλοι, φαντάζομαι, που έζησαν εκείνη τη φριχτή και απάνθρωπη εποχή, να αισθάνονται το ίδιο.

Ολο τούτο το σενάριο, που μοιάζει με εφιαλτική φάρσα, μου θυμίζει την Τουρκία, όπου ταξίδευα συχνά για επαγγελματικούς λόγους. Εβλεπα, π.χ., στη Σμύρνη, που περίμεναν και περιμένουν τη φυσική κατάρρευση της Ελληνικής Συνοικίας, αν και έχει χαρακτηριστεί διατηρητέα, ώστε να σβήσει η μνήμη. Κι όπου υπάρχει ελληνικό απομεινάρι συμβαίνει το ίδιο, εκτός από τα αρχαία που τους φέρνουν κέρδη! Ομοια θέλει, τώρα, η πολιτική του δεξιού φάσματος να σβήσει τα ίχνη της Γυάρου.

Εδώ έχουμε στο Μαρούσι, όπου κατοικώ, ένα παρεμφερές πρόβλημα: Ακόμα μέχρι σήμερα, ενώ υπάρχει απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου εδώ και πολλά χρόνια, για να στηθεί μνημείο Αντίστασης, ο δήμαρχος Παναγιώτης Τζανίκος αρνείται να την υλοποιήσει. Παρά τις πολλές και διάφορες ενέργειες που έχουν γίνει, δεν έχει στηθεί ακόμα το μνημείο, στην Πλατεία Εθνικής Αντιστάσεως, που έχει προ πολλού τούτο τ' όνομα δίχως όμως το «Μνημείο».

Πιστεύω ότι ο «Ριζοσπάστης» πρέπει να κάνει ένα ειδικό ρεπορτάζ για το Μνημείο Αντίστασης στο Μαρούσι, ρωτώντας την τοπική ΠΕΑΕΑ, αλλά και τους «υπευθύνους» του Δήμου Αμαρουσίου. Ας μην επιτρέψουμε άλλο αυτόν τον εμπαιγμό!

ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΦΩΤΙΑΔΟΥ

Μαρούσι

Μπάμπης Λεωνιδάκης, αντιστασιακός. Μετερίζι μας επί ζωής, όπου γέροι, ξεσκλιάρηδες με πατερίτσες, αλλά αγέρωχοι αγωνιστές, μιλάμε σε κείνους που φοβούνται μπας και χάσουν τη χαμοκέλα ή το ξερολίβαδο. Σ' εκείνους που δεν πάνε σε συγκεντρώσεις μην και «χρωματιστούν». Το ξέρουμε πως λιγοστεύουμε, μα φροντίζουμε τα παδάγγονά μας να συνεχίσουν κι η ΠΕΑΕΑ δε θα σβήσει.

Βαγγελιώ Καρακατσάνη. Ως ελάχιστη συμβολή, αφιερώνω τους παρακάτω στίχους στους συντρόφους, που μετά την κρίση κράτησαν ζωντανή την ελπίδα και τη δυνάμωσαν, εμπνέοντας εμάς τους νεότερους στον αγώνα για την ολόπλευρη ισχυροποίηση του Κόμματος.

Στην αύρα του καιρού/ Καράβια είμαστε που τα χτυπά το κύμα/ Τα βολοδέρνουνε του κόσμου οι στεναγμοί/ Κάθε που ψάχνει η καρδιά να βρει το κρίμα/ Μες στη φουρτούνα να πνιγούνε οι καημοί.

Είν' στο σκαρί μας χαραγμένα τα σημάδια/ Χρώματα χάνονται στην αύρα του καιρού/ Κρατώ τη ρότα, δες, χαράζει η Ελπίδα/ Χαρά να δώσει στης ζωής τους ναυαγούς.

Κόκκινο να 'ναι η πυξίδα στο ταξίδι σου/ Γροθιά κι αγώνας κάθε παράπονό σου/ Οταν θα χάνεται ο φάρος μες στα σύννεφα/ Φανούς ανάβουμε να βρεις τον προορισμό σου.

Κώστας Κάππος. «ΤΟ ΒΗΜΑ» στις 13.3.2005 φιλοξενεί άρθρο του καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Δημήτρη Δημητράκου με τον τίτλο ΡΕΪΜΟΝ ΑΡΟΝ. Πολέμιος κάθε ολοκληρωτισμού. Ο Δ. Δ. αναφέρει ανάμεσα στα άλλα: «Ο Αρόν ήταν πολέμιος κάθε μορφής ολοκληρωτισμού όντας βαθύτατα φιλελεύθερος». Σε άλλο σημείο αναφέρει: «Η ανάγκη, όμως, του Αρόν να παρατηρήσει ψύχραιμα και ορθά την πραγματικότητα συνδέεται με το σεβασμό που είχε για την αλήθεια». Τέλος, σημειώνει ότι «είναι καιρός για την πολιτισμένη ανθρωπότητα να ενστερνιστεί αυτή την αλήθεια που αποτέλεσε το μεγάλο ηθικό δίδαγμα του Αρόν».

Η Φράνσις Σόντερς σε βιβλίο με τίτλο: «Who paid the piper, the CIA and de Culture Bold War» (εκδόσεις «Granta») αποκαλύπτει ότι ο Ραμόντ Αρόν μαζί με άλλους Δυτικούς διανοουμένους ήταν τρόφιμος της CIA, μέσω πολιτιστικών οργανώσεων και περιοδικών. Κατευθυνόταν, ουσιαστικά, από τη CIA και διακήρυσσε «την ανεξαρτησία» και την «ελευθερία» του δυτικού κόσμου και κήρυσσε «πόλεμο ενάντια στον ολοκληρωτισμό».

Ο Δ. Δ. που είναι και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο τι θέλει, λοιπόν, να μας πει; Δεν ξέρει ότι η CIA που τον χρηματοδοτούσε έδωσε και τα στοιχεία στην Frances Stonon Samers; Δε νομίζει ότι δεν πρέπει να μας προκαλεί;

Μέσα στη μαύρη κατοχή, στη βία και στον τρόμο, η ΕΠΟΝ άνοιξε διάπλατα ελπιδοφόρο δρόμο. Η ΕΠΟΝ σφιχταγκάλιασε τις νέες και τους νέους, τους έκανε περήφανους, ατρόμητους, γενναίους.

Νέες και νέοι πάλευαν, με πλήρη ισοτιμία για να γλιτώσει ο τόπος μας, από την ατιμία. Την ατιμία της σκλαβιάς κι από την καταισχύνη γι' αυτό και ρίχτηκαν μ' ορμή, στου πολέμου τη δίνη.

Τα νιάτα τ' ανυπότακτα, φλόγα, φωτιά πετούσαν και τους φασιστοναζιστές έκαιγαν, πυρπολούσαν. Ιδανικά χιλιάκριβα είχαν οι ΕΠΟΝίτες, οι νέοι οι αδάμαστοι του σκότους καταλύτες.

Το σύνθημά τους, ήτανε: «Με σθένος πολεμάμε αλλά και με ενθουσιασμό, παιάνες τραγουδάμε». Τρία αγαθά, ταυτόχρονα, οι νέοι λαχταρούσαν για κείνα αγωνίζονταν, νύχτα και μέρα δρούσαν:

Το πρώτο η επιβίωση, η μόρφωση κοντά της και η πανώρια λευτεριά, ζωσμένη τ' άρματά της. Γι' αυτές τις απροσμέτρητες, βαρύτιμες αξίες έκαναν ολοπρόθυμα, αιματηρές θυσίες.

Δίπλα τους τ' Αετόπουλα, του τόπου η ελπίδα του μέλλοντος απαντοχή, του Γένους κορωνίδα. Εκαναν τάχα, ξένοιαστα, πως παίζουν και χορεύουν μα τον εχθρό πλησίαζαν, να τον κατασκοπεύουν.

Οι ΕΠΟΝίτες έτρεφαν ακλόνητη ελπίδα πως θα κομίσουν λυτρωμό, στη φίλτατη πατρίδα. Κι ενώ είχαν την προσοχή στο όραμα στραμμένη τους έφραξαν το δρόμο τους κάτι διεστραμμένοι.

Ησαν οι Αγγλοι εισβολείς, οι αποικιοκράτες κακόβουλοι, αδίστακτοι, του κόσμου τρομοκράτες. Οργίασαν οι βέβηλοι, αλλά δεν ήσαν μόνοι. Μαζί τους ήσαν γηγενείς, προδότες, δολοφόνοι.

Φυλάκισαν, εξόρισαν οι βάρβαροι αφέντες, εκτέλεσαν ανάλγητα λεβέντισσες, λεβέντες. Κοινωνικές μεταβολές έβλεπαν μ' αντιπάθεια τα νοσηρά απόβλητα, τα λούμπεν κατακάθια.

Μα οι ρίζες οι ΕΠΟΝίτικες αδιάκοπα βλασταίνουν τροφοδοτούν ιδανικά και τα νεκρανασταίνουν. Κάθε βλαστάρι δροσερό, φουντώνει και καρπίζει θεριεύει την παλικαριά, τα σκότη διασκορπίζει.

Εμπνέει και ζωογονεί, το σθένος μας τονώνει σ' αγώνες προοδευτικούς αδιάρρηκτα ενώνει. Θαρσείτε συναγωνιστές, σύντροφοι, βετεράνοι ο πόθος γι' απολύτρωση, ποτέ δε θα πεθάνει.

Χρυσόστομος Κριμπάς

Σε μία πολύπλευρη ταλαιπωρία υποβάλλει εδώ και πέντε μήνες ο ΟΤΕ καταναλωτή του καθυστερώντας, από τη μια, επί πέντε ολόκληρους μήνες να του συνδέσει το σταθερό τηλέφωνο στη νέα του κατοικία και, από την άλλη, αδιαφορώντας να εκτελέσει την αίτηση διακοπής της σύνδεσης στην προηγούμενη κατοικία του. Δεν παραλείπει όμως να του αποστέλλει τους λογαριασμούς με τα πάγια που διαρκώς τρέχουν.

Οπως μας κατήγγειλε η Βαρβάρα Καζατζίδου, στις αρχές Νοέμβρη μετακόμισε στο νέο της διαμέρισμα σε νεόχτιστη πολυκατοικία στην οδό Σφακίων 6, στην περιοχή της Αμφιάλης, στο Κερατσίνι.

Μέχρι σήμερα όμως στα διαμερίσματα της πολυκατοικίας δεν έχει γίνει η σύνδεση των σταθερών τηλεφώνων. Ο εκπρόσωπος του ΟΤΕ της περιοχής, στη διαμαρτυρία της συγκεκριμένης πελάτισσας του Οργανισμού, αναγνωρίζει μεν το δίκιο της διαμαρτυρίας της αλλά δηλώνει πως έχει αναθέσει το έργο της σύνδεσης σε εργολάβους και υπόσχεται πως θα γίνει η σύνδεση.

Κι ενώ η Β. Καζατζίδου, από τη στιγμή που άλλαξε σπίτι, έκανε στον ΟΤΕ αίτηση διακοπής της προηγούμενης σύνδεσης, στην οδό Ξάνθου, ο ΟΤΕ εξακολουθεί να της στέλνει τους λογαριασμούς με τα πάγια οι οποίοι στον τελευταίο λογαριασμό ανέρχονται στα 57.50 ευρώ. Οταν διαμαρτυρήθηκε στον ΟΤΕ της περιοχής της ο προϊστάμενος του Οργανισμού της δήλωσε πως «δεν έχουμε ενημερώσει τη μηχανογράφηση» και την κάλεσε να πληρώσει τους λογαριασμούς με τη διαβεβαίωση πως θα της επιστρέψουν πίσω τα χρήματα... Οταν βέβαια θυμηθούν να ενημερώσουν τη μηχανοργάνωση.

Μαυρομάτη Παύλο, Καβάλα. Πήραμε τα σημειώματα με τις παρατηρήσεις σας τις οποίες παίρνουμε υπόψη. Σας ευχαριστούμε πολύ.

Βότση Φίλιππα και Βερβεράκη Δημήτρη, Νέα Ζίχνη. Πήραμε το γράμμα σας, ευχαριστούμε για τις ευχές.

Νικολέτα Αξιώτου. Πήραμε το ποίημα σας.

Νίκη Αξιώτου. Ευχαριστούμε για το ποίημα σας.

Νίκο Φιλιππάκη, Συκιές Θεσσαλονίκης. Λάβαμε το σημείωμα και τα ποιήματά σας.

Νίκο Αμυραλή. Πήραμε το γράμμα σας.

Σπυρόπουλο Κώστα. Η επιστολή σας, δυστυχώς είναι δυσανάγνωστη.

Λαζίδη Γιάννη, Ελευθεριό Κορδελιού. Πήραμε το ποίημα σας.

Αργύρη Τριγύρη. Πήραμε τα ποιήματά σας και σας ευχαριστούμε.

Γιάννη Κ. Φιλικό. Πήραμε το σημείωμά σας, θεωρούμε λάθος την προσέγγισή που κάνετε στα ζητήματα που αναφέρεστε.

Αλκιβιάδη Παχή, Αντιστασιακό, ανάπηρο του ΔΣΕ. Πήραμε την επιστολή σου, ευχαριστούμε.