Κι όποιος δε μας πιστεύει, ας διαβάσει πώς μεταφράζονται τα παραπάνω σε συνέντευξη του προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας και καθηγητή Θ. Βερέμη, στα χτεσινά «Νέα»: «Το δωρεάν (σ.σ.: βιβλίο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση) δεν ευνοεί τις λιγότερο ευνοημένες τάξεις της κοινωνίας όπως πιστεύουν πολλοί. Οι περισσότεροι φοιτητές δεν προέρχονται απ' αυτές. Συνεπώς, γίνεται μια αναδιανομή πόρων από την τσέπη φορολογουμένου σε λίγες τσέπες διά της αγοράς βιβλίων από το Δημόσιο. Θα πρότεινα να πληρώνουν τα βιβλία τους και να δίνονται υποτροφίες στους απόρους. Οχι μόνο για βιβλία, αλλά και για άλλες διευκολύνσεις. Ετσι, θα κάναμε οικονομία και θα μεταφέρουμε τους πόρους στους πραγματικά μη έχοντες».
«Η Ελλάδα δεν έχει άλλα περιθώρια καθυστερήσεων», τόνισε με ιδιαίτερη έμφαση ο Κ. Καραμανλής, στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της ΝΔ, το περασμένο Σάββατο, λίγο πριν αναχωρήσει για την Εαρινή Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, επαναφέροντας την ανάγκη των διαρθρωτικών αλλαγών και τομών. Τι σημαίνει αυτό; Την προετοιμασία του εδάφους, για την παραπέρα κλιμάκωση των αντιλαϊκών κυβερνητικών μέτρων. Κι όποιος έχει την παραμικρή αμφιβολία, ας πάρει υπόψη του ότι στην ίδια ομιλία ο Κ. Καραμανλής επανέλαβε μεν το συνηθισμένο, πως η προσαρμογή θα γίνει χωρίς να θιγούν «οι αδύναμες εισοδηματικές τάξεις», αλλά τούτη τη φορά το συμπλήρωσε - για πρώτη φορά - με τη φράση «όσο αυτό είναι δυνατό»...
Η εξέλιξη μισθών και κερδών, ίσως, είναι ο πιο ασφαλής δείκτης, για την κατανομή του νεοπαραγόμενου πλούτου. Δηλαδή, πώς μοιράζεται ανάμεσα στους εργάτες - που τον παράγουν - και στους κεφαλαιοκράτες. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η εισοδηματική πολιτική που ανακοίνωσε η κυβέρνηση προβλέπει ονομαστική αύξηση του βασικού μισθού κατά 3,6% και υπολογιζόμενη στο συνολικό μισθό μόλις και ανέρχεται στο 2,41%.
Τις μέρες αυτές, ανακοινώνονται τα οικονομικά αποτελέσματα μιας σειράς μεγάλων επιχειρήσεων και τραπεζών, οι οποίες εμφανίζουν προκλητικά κέρδη της τάξης του 40, 45% και ακόμη μεγαλύτερα. Από πού προέρχεται η προκλητική αυτή κερδοφορία; Μα, από τη διπλή εκμετάλλευση των εργαζομένων στις τράπεζες - οι οποίοι αναπαράγουν το κεφάλαιο - και όλων των άλλων εργαζομένων, οι οποίοι δανείζονται με τοκογλυφικά επιτόκια και στην περίπτωση των καταθέσεων εισπράττουν μηδενικούς τόκους. Για παράδειγμα, τα χρέη προς τις τράπεζες το 2004 ξεπέρασαν τα 51 δισ. ευρώ.
Με λίγα λόγια, στην ελληνική κοινωνία, συντελείται μια άνευ προηγουμένου αναδιανομή εισοδημάτων από τους φτωχούς και τα αποκαλούμενα μεσαία στρώματα, στους πλούσιους και τους πολύ πλούσιους. Η ελληνική κοινωνία διχάζεται ανάμεσα στον πλούτο και τη φτώχεια, την κλασική, δηλαδή, αντίθεση των καπιταλιστικών κοινωνιών. Και τα πράγματα στο μέλλον θα γίνουν χειρότερα, αν οι εργαζόμενοι με την πάλη τους δεν ανατρέψουν την πολιτική της ΟΝΕ και αυτούς που τη διαχειρίζονται, αν δεν ανατρέψουν το ίδιο το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Μπορεί η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, κάτω από την πίεση της πρωτοβουλίας του ΠΑΜΕ για πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 17 Μάρτη και την εντεινόμενη όξυνση των λαϊκών προβλημάτων, να αποφάσισαν, τελικά, τετράωρη στάση εργασίας, αλλά κι αυτή στα λόγια ήταν μόνο. Στο σωματείο της «Χαλυβουργικής», όπου πλειοψηφεί η ΠΑΣΚΕ, υπονομεύτηκε ανοιχτά ακόμη και η στάση εργασίας. Αποφάσισαν την ημέρα της πανεργατικής κινητοποίησης να κάνουν γενική συνέλευση για να... εκλέξουν Επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας, αντί να συμμετάσχουν στις εργατικές συγκεντρώσεις. Ηταν ευκαιρία, δικαιολογήθηκαν, για να μη χαθούν κι άλλες ώρες..!
Μετά, αναρωτιούνται μερικοί, γιατί αποθρασύνονται συνεχώς οι εργοδότες. Εχοντας τέτοιους συνδικαλιστές στο πλευρό τους, γιατί να μην απαιτούν όλο και περισσότερα από τους εργαζόμενους, ακόμη και την πλήρη υποταγή τους;
Φανταστείτε δηλαδή ...πόσο είχαν μπλέξει για να λένε σήμερα τέτοια πράγματα και σε τι είδους κοινοτικό «αποχυμωτή» βρίσκονται οι λαοί της ΕΕ. Φυσικά, όταν αυτοί χαλαρώνουν, δε σημαίνει ότι το ίδιο θα κάνουμε κι εμείς.
Αλλωστε, εδώ που τα λέμε, το 'χουμε ...ξαναδεί το έργο. Ολα τα «κοινοτικά θέσφατα» μπορούν να «χαλαρώσουν» ή να «σφίξουν», όταν πρόκειται να εξυπηρετηθούν τα οικονομικά συμφέροντα πολυεθνικών και μεγάλων εταιριών.
Αντιθέτως, όταν πρόκειται για μισθούς, συντάξεις, ασφαλιστικά δικαιώματα, εκεί ...δεν υπάρχει ποτέ κανένα περιθώριο και τα προτεινόμενα μέτρα δε χαλαρώνουν ποτέ. Τουναντίον, «σφίγγουν» ολοένα και περισσότερο.
ΠΑΝΩ ΑΠΟ τριάμισι χιλιάδες κενά στο πυροσβεστικό σώμα, πάμπολλες ελλείψεις σε εξοπλισμό, ενώ το καλοκαίρι (και, φυσικά, οι επικείμενες πυρκαγιές) είναι μπροστά μας, όμως η κυβέρνηση δε δηλώνει ιδιαίτερα ανήσυχη. Τουλάχιστον έτσι είπε χτες ο υφυπουργός Δημόσιας Τάξης, Χρήστος Μαρκογιαννάκης.
Βλέπετε, η Πυροσβεστική Υπηρεσία δεν παρακολουθεί κανέναν, δεν καταγράφει με κάμερες σε όλη την Αθήνα, δε φακελώνει και δεν έχει κομβικού χαρακτήρα συνεργασία με οργανισμούς, όπως η Γιούροπολ. Αλλιώς, σας βεβαιώνουμε, θα είχε στελεχωθεί πλήρως και θα είχε μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας στη διάθεσή της.
Αλλωστε, η ανεργία είναι μπόλικη σ' αυτήν τη χώρα, οπότε τα περιθώρια για πρόσληψη εποχικών υπαλλήλων (που χρησιμεύουν και ως δεξαμενή άντλησης ψηφοφόρων) είναι πάντα μεγάλα.
Κατά τα άλλα, στο επίκεντρο της προσοχής του εν λόγω υπουργείου είναι ...«η ασφάλεια των πολιτών» και όλα τα σχετικά που ακούμε κατά καιρούς, προκειμένου να δικαιολογηθούν μέτρα καταστολής των ατομικών ελευθεριών.