Να δουλεύουμε περισσότερο και να ζητάμε λιγότερα, «συμβούλευσε» προχτές ο Κ. Μητσοτάκης, στη διάρκεια τηλεοπτικής του συνέντευξης. Και πρέπει να ομολογήσουμε, ότι συμπύκνωσε με αξιοθαύμαστη ακρίβεια την ουσία της πολιτικής που εφαρμόζεται χρόνια τώρα, με τη μια ή την άλλη μορφή, από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Και, βέβαια, δεν είπε ο άνθρωπος τι θα γίνεται ο συνεχώς και μεγαλύτερος πλούτος που θα παράγεται από την περισσότερη δουλιά των εργαζομένων και τις ακόμη λιγότερες απολαβές τους, αλλά θα το θεώρησε μάλλον αυτονόητο. Προφανώς, θα πηγαίνει για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Οπως γίνονταν και μέχρι σήμερα. Δηλαδή, για την πολύ μεγαλύτερη αύξηση των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων. Αλλωστε, αυτή είναι η σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία. Μοιάζει όλο και περισσότερο με το Μεσαίωνα. Οι εργαζόμενοι πρέπει να δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ, για ένα κομμάτι ψωμί και οι κεφαλαιοκράτες, να μετράνε τα κέρδη τους...

Αράδιαζε προχτές τα στοιχεία ο υπουργός Απασχόλησης, Π. Παναγιωτόπουλος, λες και... ανακάλυψε την Αμερική. Το επίσημο ποσοστό της φτώχειας στη χώρα μας, για το 2003, ανέρχεται στο 21%. Ακόμα χειρότερη είναι η κατάσταση για τους ηλικιωμένους, για τους οποίους το ποσοστό ανεβαίνει στο 28,1%, ενώ για τους ανέργους η κατάσταση γίνεται δραματική, αφού ένας στους τρεις (32,7%) ζει μέσα στη φτώχεια. Τα ίδια στοιχεία μαρτυρούν το μαρασμό της υπαίθρου. Ετσι στις αγροτικές περιοχές το ποσοστό της φτώχειας εκτινάσσεται στο 42,1%! Στις μονογονεϊκές οικογένειες η φτώχεια ανέρχεται στο 34,5% και στις πολύτεκνες οικογένειες το 31,5%. Αυτά είπε ο κ. υπουργός.

Και, λοιπόν, γνωστά είναι όλ' αυτά και χιλιοδημοσιευμένα. Οπως είναι γνωστό ότι η πραγματικότητα είναι ακόμη χειρότερη. Αλλωστε, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι τα γνωρίζουν από πρώτο χέρι, αφού παλεύουν καθημερινά με τη φτώχεια κι έχουν κάνει σύντροφό τους το «κάθε φέτος και χειρότερα».

Και ο συνολικά παραγόμενος πλούτος, που αυξάνεται τόσα χρόνια τώρα και, μάλιστα, με αξιοσημείωτους ρυθμούς, πού έχει πάει, κ. υπουργέ; Πάντως, αποκλείεται να εξαερώθηκε ή να εξαφανίστηκε. Αφού, αυξάνεται η φτώχεια των λαϊκών στρωμάτων - όπως λένε ακόμη και τα επίσημα στοιχεία - τότε κάποιοι άλλοι συσσωρεύουν αμύθητα πλούτη. Ετσι δεν είναι;

Βέβαια, ο υπουργός Απασχόλησης δεν ασχολείται με τέτοια ερωτήματα. Ούτε με το ερώτημα, ποια πολιτική, τόσα χρόνια τώρα, κάνει τους πολλούς φτωχούς ακόμη περισσότερους και φτωχότερους και τους λίγους πλούσιους ακόμη πλουσιότερους. Κι όπως καταλαβαίνετε, αυτό δε γίνεται τυχαία.

Ετσι, προχτές, αφού αράδιασε τα στοιχεία της φτώχειας, υποσχέθηκε την καταπολέμησή της, με τη συνέχιση και κλιμάκωση της ίδιας πολιτικής, που ευθύνεται για όλα όσα προαναφέρθηκαν. Βασικός άξονας «η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της ελληνικής οικονομίας», όπως είπε ο κ. υπουργός. Με άλλα λόγια, η πολύ μεγαλύτερη ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου, η συνεχής αύξηση των κερδών του, η συνεχής συμπίεση των μεροκάματων, των μισθών και των συντάξεων, το βάθεμα της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και η εντεινόμενη καταλήστευσή τους (ακρίβεια, εμπορευματοποίηση Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας, κλπ.).

Δε λέμε. Τα στοιχεία της φτώχειας προκαλούν ανατριχίλα. Στο κάτω κάτω, πρόκειται για εκατομμύρια ανθρώπους, που ζουν καθημερινά μέσα σε ανείπωτες στερήσεις και δυσκολίες. Ακόμα πιο ανατριχιαστικό, όμως, είναι το γεγονός, ότι η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης θα φέρει ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια. Και αποτελεί, βέβαια, μέγιστη υποκρισία, διγλωσσία και πολιτική απατεωνιά, να τα κάνει όλ' αυτά στο όνομα της καταπολέμησης της φτώχειας.

«ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗ του χρόνου εργασίας ανάλογα με τις ανάγκες της επιχείρησης» είναι ο νέος τίτλος διαλόγου που προωθεί το υπουργείο Εργασίας και φυσικά πρέπει να είναι ανόητος κανείς για να μην κατανοεί πού αποσκοπεί.

Αλλωστε, σε αυτήν τη χώρα τα πάντα επιλύονται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις «ανάλογα με τις ανάγκες της επιχείρησης», πόσο δε μάλλον οι εργασιακές σχέσεις. Ούτε, φυσικά, είναι τυχαίο ότι όλα αυτά ξεκινούν καλοκαιριάτικα.

Είναι πασιφανές ότι οι εργοδοτικές οργανώσεις και κυρίως ο ΣΕΒ έχουν κάθε λόγο να τρίβουν τα χέρια τους με τέτοιες εξελίξεις και όχι μόνο γιατί σκέφτονται να νομιμοποιήσουν πρακτικές που ήδη εφαρμόζουν.

Είναι γνωστό ότι «τρώγοντας έρχεται η όρεξη» και έτσι οι διαθέσεις των εργοδοτών συνεχώς μεγαλώνουν και οι ανάγκες τους ολοένα διευρύνονται. Μην απορήσετε, αν οι απαιτήσεις τους, εκτός από απαράδεκτες και αντεργατικές, γίνουν πλέον και εξοργιστικές, ακόμη και για την απλή λογική.

ΚΑΙ ΜΥΣΤΙΚΑ κρατητήρια εντός πλοίων που πλέουν σε διεθνή ύδατα στον Ινδικό Ωκεανό διαθέτουν οι ΗΠΑ για τον «αντιτρομοκρατικό» τους αγώνα, σύμφωνα με καταγγελίες που έγιναν στον ΟΗΕ. Φυσικά, αυτό δεν εκπλήσσει κανέναν.

Αλλωστε, το «κόλπο» είναι παλιότερο και το χρησιμοποιούν εδώ και χρόνια ασιατικές κλωστοϋφαντουργικές εταιρίες (με άλλα λόγια, πολυεθνικές που έχουν κάνει επενδύσεις σε ασιατικές χώρες), διαθέτοντας πλωτά εργοστάσια όπου δουλεύουν παιδιά και ανασφάλιστοι για ένα κομμάτι ψωμί.

Οταν, βέβαια, ο ΟΗΕ δεν μπορεί να συγκεντρώσει στοιχεία για τους κρατούμενους που υπάρχουν στο Γκουαντάναμο, καταλαβαίνετε τι καθεστώς ισχύει για τις πλωτές φυλακές, όπου οι τρόφιμοι θα θεωρούνται προφανώς ...εξαφανισμένοι.

Ισως ακούγεται κάπως σαν σενάριο νοσηρής φαντασίας όλο αυτό, όμως στους καιρούς μας είναι γνωστό ότι η (σκληρή) πραγματικότητα έχει ξεπεράσει την ανθρώπινη φαντασία. Δυστυχώς προς το χειρότερο...