«Στην ταχεία απορρόφηση της λίστας αναμονής που έχει αναπτυχθεί στον Οργανισμό κατά των Ναρκωτικών (ΟΚΑΝΑ), η οποία "μετράει" περισσότερους από 4.000 αγωνιούντες χρήστες ναρκωτικών, αλλά και στην ανάπτυξη όλων των διεθνώς γνωστών μορφών θεραπείας των χρηστών ναρκωτικών και αλκοολικών, από τη μείωση της βλάβης και τη συντήρηση έως την πλήρη αποχή και την απεξάρτηση, αποβλέπει αμφιλεγόμενο Προεδρικό Διάταγμα (ΠΔ) του υπουργείου Υγείας, σχέδιο του οποίου δόθηκε χτες (σ.σ. προχτές) στη δημοσιότητα και τη Διακομματική Επιτροπή».

Ετσι αρχίζει το χτεσινό ρεπορτάζ η «Αυγή» για το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος της κυβέρνησης που ιδιωτικοποιεί την απεξάρτηση, έχοντας, μάλιστα, τίτλο «Και ο ιδιωτικός τομέας στη θεραπεία των χρηστών των ναρκωτικών».

Οταν λοιπόν ένα σχέδιο που «κάνει κρα» για την εμπορευματοποίηση του ανθρώπινου πόνου, αντιμετωπίζεται απλώς ως αμφιλεγόμενο, ε τότε και η επιχειρηματική δραστηριότητα αντιμετωπίζεται ως θεραπεία απ' την «Αυγή». Το πολύ - πολύ, αν στο κυνηγητό της κερδοφορίας παραβιαστούν οι «θεσπισμένοι κανόνες και προδιαγραφές» από κάποιους κεφαλαιοκράτες, να τους τραβήξει και μια «αριστερή» κριτική με σύνθημα «Η θεραπεία πάνω από τα κέρδη» και να ξεμπερδέψει.

Η απεξάρτηση - και δη η ιδεολογική - απ' το συμβιβασμό με τις ουσίες είναι όντως δύσκολη υπόθεση και χρειάζεται μεγάλη θέληση να το πετύχει κανείς.