«Οι πολιτικές που έχουν επιβάλει η Παγκόσμια Τράπεζα, το ΔΝΤ και άλλοι παγκόσμιοι οικονομικοί οργανισμοί έχουν προκαλέσει την αποβιομηχάνιση της χώρας και μεγάλη ανεργία. Πάνω από 7.000 μεγάλα εργοστάσια έχουν κλείσει, συμπεριλαμβανομένων των κλωστηρίων Ανταμτζίι, των μεγαλύτερων του είδους τους στην Ασία. Σύμφωνα με μια εκτίμηση, τα τελευταία 5 χρόνια έχουν κλείσει πάνω από 564.000 μικρές επιχειρήσεις και βιομηχανίες. Τράπεζες και βιομηχανίες έχουν ξεπουληθεί στους ιδιώτες σε εξευτελιστικές τιμές. Στις περισσότερες των περιπτώσεων, τα ιδιωτικοποιημένα εργοστάσια και καταστήματα τελικά κλείσανε.

...

...Σύμφωνα με τον ΠΟΕ, τον ερχόμενο χρόνο, ο εξαγωγικού προσανατολισμού τομέας ένδυσης θα αντιμετωπίσει πολύ σοβαρά προβλήματα. Ηδη αρκετά εργοστάσια ενδυμάτων έχουν κλείσει προκαλώντας απώλεια 200.000 θέσεων εργασίας. Μέχρι τον ερχόμενο χρόνο αναμένεται πως άλλα 1,8 εκατομμύρια εργάτες, κυρίως γυναίκες, θα χάσουν τις δουλιές τους».

Το κείμενο δεν αφορά σε κάποια από τις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, αλλά σε μια χώρα του λεγόμενου «Τρίτου Κόσμου», από τις πλέον «φτηνές» στην τιμή της εργατικής δύναμης.

Και το απόσπασμα δεν ανήκει σε κάποιον συνδικαλιστή ή συνδικαλίστρια από χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σε κάποιον ή κάποια απολυμένη από τη χώρα μας, αλλά στην παρέμβαση του προέδρου του ΚΚ Μπαγκλαντές, Μανζουλούρ Αχσάν Χαν, στην τελευταία Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, πέρσι στην Αθήνα.

Αυτό, γι' αυτούς που ισχυρίζονται πως η αιτία της αντεργατικής επίθεσης είναι «το ψηλό εργατικό κόστος» και ζητούν νέες «θυσίες» από τους εργαζόμενους, όσο και για όσους ακόμα δεν είναι πεισμένοι για το ενιαίο της επίθεσης και των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.