Βέβαια, ο υπουργός Απασχόλησης δεν ασχολείται με τέτοια ερωτήματα. Ούτε με το ερώτημα, ποια πολιτική, τόσα χρόνια τώρα, κάνει τους πολλούς φτωχούς ακόμη περισσότερους και φτωχότερους και τους λίγους πλούσιους ακόμη πλουσιότερους. Κι όπως καταλαβαίνετε, αυτό δε γίνεται τυχαία.

Ετσι, προχτές, αφού αράδιασε τα στοιχεία της φτώχειας, υποσχέθηκε την καταπολέμησή της, με τη συνέχιση και κλιμάκωση της ίδιας πολιτικής, που ευθύνεται για όλα όσα προαναφέρθηκαν. Βασικός άξονας «η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της ελληνικής οικονομίας», όπως είπε ο κ. υπουργός. Με άλλα λόγια, η πολύ μεγαλύτερη ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου, η συνεχής αύξηση των κερδών του, η συνεχής συμπίεση των μεροκάματων, των μισθών και των συντάξεων, το βάθεμα της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και η εντεινόμενη καταλήστευσή τους (ακρίβεια, εμπορευματοποίηση Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας, κλπ.).

Δε λέμε. Τα στοιχεία της φτώχειας προκαλούν ανατριχίλα. Στο κάτω κάτω, πρόκειται για εκατομμύρια ανθρώπους, που ζουν καθημερινά μέσα σε ανείπωτες στερήσεις και δυσκολίες. Ακόμα πιο ανατριχιαστικό, όμως, είναι το γεγονός, ότι η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης θα φέρει ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια. Και αποτελεί, βέβαια, μέγιστη υποκρισία, διγλωσσία και πολιτική απατεωνιά, να τα κάνει όλ' αυτά στο όνομα της καταπολέμησης της φτώχειας.