ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Διά βίου στα γόνατα

Του Ανδρέα Πετρουλάκη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Το διαβάζεις, το ξαναδιαβάζεις, λες, δεν μπορεί κάποιο λάθος στη διατύπωση θα είναι, ξέρεις ότι είναι ικανοί για όλα, αλλά δε θες να το δεχτείς.

Εξάλλου, έχεις τόσο πολύ εκπαιδευτεί στο να θεωρείς ότι σου κάνουν και χάρη που σου δίνουν μεροκάματο, έχεις ήδη πιστέψει πως είσαι κόστος κι όχι παραγωγός πλούτου, είσαι, δηλαδή, «δικός τους» ήδη, τι άλλο θέλουν;

Να το θεωρήσεις και αυτό σαν παροχή; «Διά βίου προσέγγιση της εργασίας», λέει το κείμενο. Μέχρι τώρα ήξερες τη «Διά βίου εκπαίδευση και κατάρτιση». Τώρα αυτό τι είναι; Αρχίζεις και περιφέρεις το κείμενο, ακούς γνώμες. Ολοι καταλήγουν στο αυτονόητο: Σ' όλη τη ζωή σου να «προσεγγίζεις» την εργασία; Δηλαδή; Δε θες να το δεχτείς με τίποτα, ε;

Κι όμως, αύριο θα δεις δημοσιευμένο ένα γκάλοπ που θα αποδεικνύει ότι όχι μόνο το έχεις εγκρίνει, αλλά και ότι παρακάλεσες να σου δοθεί κι αυτή η ευκαιρία: Να πας στον τάφο, κυνηγώντας ένα μεροκάματο.

Μεροκάματο; Κρατήσου λίγο. Ο νέος όρος είναι «εργατολεπτό». Μ' αυτό σε μετράνε, μ' αυτό σε πληρώνουνε. Τι είναι αυτό; Ρώτα το πιτσιρίκι σου. Εχει πιο καθαρό μυαλό, πιο αθώο. Δος του τα δεδομένα και ζήτα του να σου βγάλει το αποτέλεσμα: 80.000 εργατολεπτά το 24ωρο, με τρεις βάρδιες και πληρωμή 100 ευρώ το μήνα. Πες στο παιδί, λοιπόν, να σου υπολογίσει πόσο πληρώνεται το εργατολεπτό σου. Μην το κάνεις μόνος σου. Θα φουντώσει η κεφαλή σου κι άντε ξεμπέρδευε έτσι που είσαι και σε κρίσιμη ηλικία. Ασε να το κάνει το παιδί έτσι σαν μια αθώα μαθηματική πράξη.

Ολα αθώα είναι σ' αυτή τη ζήση. Χτες μάθαμε πως το υπουργείο Παιδείας έχει αναθέσει την αξιολόγηση δασκάλων και καθηγητών σε μια εταιρία ονόματι «Καντόρ». Ξέρεις τι είναι; Ενα πολυεθνικό λογιστήριο! Ναι, ένα λογιστήριο θα αξιολογήσει τους δασκάλους!

Κι εσύ δεν μπορείς να χωνέψεις τον όρο «Διά βίου προσέγγιση της εργασίας»...

Καταλαβαίνεις, φαντάζομαι, πως κάποια στιγμή τα πράγματα είναι τόσο τραγικά που δεν αντέχονται. Είναι τότε ακριβώς που εισβάλλει η κωμωδία.

Εχεις κι άλλη λύση, αλλά σου έχουν μάθει πως κοστίζει τόσο που είναι καλύτερα να κάθεσαι στ' αυγά σου. Για ξαναμέτρα το. Τι κοστίζει περισσότερο; Η μετατροπή της οργής σου σε συνειδητό αγώνα, ή μια «Διά βίου προσέγγιση της εργασίας»;

Ακου «επίδομα βαζελίνης»! Αφού τα σύγχρονα δακρυγόνα δεν αντιμετωπίζονται όπως παλιά με βαζελίνη, ποιος τη χρειάζεται;

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

«ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ»!!!

ΚΟΙΝΟΣ Ο ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥΣ ΕΚΕΙ: «Το τοπίο είναι καθαρό. Είτε νικήσει ο Σρέντερ την Κυριακή, είτε νικήσει η Μέρκελ, η Γερμανία θα επιταχύνει τη μεταρρύθμιση του κοινωνικού της κράτους (...) η νέα κυβέρνηση του Βερολίνου θα προχωρήσει με αποφασιστικότητα προς τον κοινό στόχο: την αύξηση της ανταγωνιστικότητας (...) τα δύο προγράμματα δεν ξεχωρίζουν για την πρωτοτυπία τους αλλά ο στόχος τους είναι κοινός. Η Γερμανία γνωρίζει ότι το μέλλον της περνά από τη μείωση του κόστους της οικονομίας της» (το άρθρο σε «Le Monde»/ «ΤΑ ΝΕΑ»).

...ΚΙ ΕΔΩ: «Στις κατευθύνσεις της Λισαβόνας κινείται το Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων (...) οι στόχοι θα επιτευχθούν μέσω της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας (...) προώθηση της διά βίου προσέγγισης της εργασίας (...) εξασφάλιση εξελίξεων στο εργασιακό κόστος και τους μηχανισμούς προσδιορισμού των αμοιβών που ευνοούν την απασχόληση» ( το ρεπορτάζ στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).

ΔΙΚΑΙΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ: «Οι προτάσεις τις οποίες διατύπωσαν είναι ενδιαφέρουσες. Ενδεικτικά αναφέρω: Ζητούν την κατάργηση της διδασκαλίας του ενός συγγράμματος στα ΑΕΙ και τη σοβαρή αξιολόγηση των καθηγητών. Προτείνουν την πρόσληψη manager στα Πανεπιστήμια. Εισηγούνται τη χορήγηση χαμηλότοκων δανείων στους φοιτητές. Θεωρούν ότι ιδιωτικά πανεπιστήμια μπορούν να ιδρυθούν από τώρα ως Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου. Τις προσυπογράφω αυτές τις θέσεις. Τις υποστηρίξαμε μέσα στα Πανεπιστήμια στη δεκαετία του 1980. Τότε, βέβαια, μας χλεύαζαν. Ας είναι! Εστω και έτσι, είκοσι χρόνια και βάλε μετά, αυτές τις φιλελεύθερες θέσεις τις κάνει σημαία του το ΠΑΣΟΚ. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, Μαρία, Ανδρέα, Συλβάνα» (ο Μανώλης Κοττάκης στην «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»).

ΕΥΛΟΓΟ «ΚΑΡΦΩΜΑ»: «Εχουν καταλάβει κάποιοι ότι η καραμέλα "ο Μάνος δεν είναι ΠΑΣΟΚ, άρα μπορεί να λέει ό,τι θέλει" έχει αρχίσει πλέον να λιώνει;» (η ερώτηση στο «ΕΘΝΟΣ»).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Μεγάλη ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ της νεολαίας

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: «ΣΑΪΝΙΑ» τα Ελληνόπουλα

ΤΟ ΒΗΜΑ: Παιδεία της παράγκας

ΤΑ ΝΕΑ: Πήραν τα λεφτά και ...δραπετεύουν

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Εκθεση - προειδοποίηση για τα στεγαστικά δάνεια

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Αναγκαστική προσγείωση με πολιτικές επιπτώσεις

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΑΕΡΟΜΑΧΙΑ για «Ολυμπιακή»

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ το σχέδιο για τους εργαζόμενους

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΤΑ 4 ΜΕΤΡΑ για το προσωπικό της «Ολυμπιακής»

Η ΝΙΚΗ: Στα δόντια της διαπλοκής η Ολυμπιακή Αεροπορία

Ο ΛΟΓΟΣ: ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ εν τάφω...

Η ΑΥΓΗ: Αλλοθι για το κλείσιμο το πρόστιμο της Κομισιόν

ΕΘΝΟΣ: ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ με αφορολόγητα ΙΧ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΦΘΗΝΑ Ι.Χ. για οικογένειες με 3 παιδιά

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Μήτση): ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ 2.689 χωρίς διαγωνισμό

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Ρίζου): Δημογραφικός καταποντισμός της Ελλάδας!

Η ΧΩΡΑ: Ξύπνησε ο Εγκέλαδος

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΓΕΜΑΤΗ ΛΩΠΟΔΥΤΕΣ ΚΑΙ ΚΛΕΦΤΕΣ η «INTERAMERICAN»

Δεν αντέχουν

«Μέσα σε αυτήν τη δυσμενή συγκυρία μία αύξηση μισθών που δε δικαιολογείται από την αύξηση της παραγωγικότητας και που πάντως δεν την αντέχουν οι επιχειρήσεις, μπορεί να αποδειχθεί μοιραία, πρωταρχικά για τους μισθωτούς. Για τον απλούστατο λόγο ότι θα οδηγήσει σε διόγκωση της ανεργίας» (ο Ν. Νικολάου στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).

Εργατολεπτά

«Σε 24ωρη βάση οι ραπτομηχανές λειτουργούν συνεχώς για να εκτελεστούν οι παραγγελίες της εταιρίας Nike (...) η παραγωγή είναι 80.000 εργατολεπτά την ημέρα (...) ο όμιλος πληρώνει καλύτερα τους εργαζόμενους σε σχέση με άλλες παρόμοιες εταιρείες αφού ο μισθός κυμαίνεται από 100 έως 150 ευρώ» (ρεπορτάζ για το εργοστάσιο Λαναρά στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας / «ΤΑ ΝΕΑ»).

Με το δίκιο του αφεντικού

«Ο,τι εργάζεται στην Ελλάδα έχει κατά καιρούς υβρισθεί: βαμβακοπαραγωγοί, "ρετιρέ" καθηγητές, γιατροί, απεργοί, άνεργοι, συνταξιούχοι, υπάλληλοι, δάσκαλοι, συμβασιούχοι, δημοσιογράφοι, καθαρίστριες, αυταπασχολούμενοι, μικρομεσαίοι. Και έχουν υβρισθεί από δημοσιογράφους, μονίμως οι ίδιοι - χωρίς ζημιά ή με το αζημίωτο - κάτι παλιαμόρφωτα μορφώματα, κάτι άτιμοι τιμητές, κάτι υπεροπτικοί πραιτοριανοί - "φίλοι" κι εχθροί του λαού το ίδιο, "δημοκρατικοί" ή κομψευόμενοι, πάντα οι ίδιοι, πάντα το ίδιο κυνικά, βρίζουν, τα παίρνουν κι ύστερα γελάνε (...) με ποιο δικαίωμα αυτά τα απελεύθερα αθύρματα μιλούν για εργαζόμενους ανθρώπους, σαν να πρόκειται για ληστές, παράσιτα ή δούλους; Με το θάρρος της γνώμης τους; Μα είναι γνώμη τα (οφθαλμοφανή) ψέματα; Το ότι είναι αστοιχείωτοι; Το ότι είναι καθ' ύλην ...αργυρώνητοι ή απλώς ντουβάρια; (χωρίς το ένα να αποκλείει το άλλο)» (ο Στάθης στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).