Μαθήματα ισορροπημένης διατροφής από ...τα «Μακντόναλντς»! Θα μπορούσε να είναι ανέκδοτο, αλλά δυστυχώς είναι ένα ακόμα στοιχείο του σύγχρονου εκπαιδευτικού εφιάλτη, όπου οι πολυεθνικές αναλαμβάνουν απευθείας το ρόλο του «δασκάλου», μπαίνουν και αλωνίζουν στα σχολεία με τις ευλογίες του υπουργείου Παιδείας, διαφημίζοντας τα προϊόντα τους και ...καθαγιάζοντάς τα ακόμα κι όταν είναι αποδεδειγμένα βλαβερά.

Η εταιρία «MacDonald's Ελλάς», δύο μέρες μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, απέστειλε σε διευθυντές Δημοτικών σχολείων προσκλήσεις για το «εκπαιδευτικό» της πρόγραμμα με τίτλο «McDonald's: Πόρτα Ανοιχτή», που γίνεται σε κεντρικό κατάστημά της και απευθύνεται σε μαθητές των τριών τελευταίων τάξεων του Δημοτικού. Το εξωφρενικό είναι ότι ήδη κάποια σχολεία έχουν ανταποκριθεί στην πρόσκληση! Στο 11ο Δημοτικό Σχολείο Αιγάλεω, στην 5η Δημοτικού, ζητήθηκε από τους γονείς να επιτρέψουν στα παιδιά τους να λάβουν μέρος στο πρόγραμμα, το πρωί της Τρίτης 18/10, δηλαδή σε κανονικές ώρες μαθήματος (!), στο κατάστημα της εταιρίας στην Ομόνοια, σα να πρόκειται για «εκπαιδευτική εκδρομή», για την οποία μάλιστα θα πληρώσουν και 4 ευρώ ανά άτομο.

Στόχος της εταιρίας, μέσω του συγκεκριμένου προγράμματος, είναι να διαφημίσει τα ...«μπιφτέκια» της, αφού, σύμφωνα με την ίδια την πρόσκληση, «το πρόγραμμα "McDonald's: Πόρτα Ανοιχτή" ευελπιστεί να λύσει όλες σας τις απορίες σχετικά με τη διατροφή σας στα McDonald's». Παράλληλα, στην πρόσκληση αυτοδιαφημίζεται: «Είναι παρούσα στην ελληνική αγορά από το 1991 και σήμερα το δίκτυό της αριθμεί 54 εστιατόρια σε όλη τη χώρα και απασχολεί 1.500 εργαζόμενους. Διεθνώς η αλυσίδα περιλαμβάνει 30.000 εστιατόρια σε 121 χώρες του κόσμου, ενώ εξυπηρετεί περίπου 46 εκατομμύρια πελάτες την ημέρα».

Η πολυεθνική του «γρήγορου φαγητού» ισχυρίζεται επίσης ότι στόχος της είναι «να πληροφορήσει σωστά και να τονίσει στους συμμετέχοντες την αξία ενός ολοκληρωμένου και ισορροπημένου τρόπου διατροφής»! Αλήθεια, πώς είναι δυνατόν να τα διδάξει αυτά μια εταιρία «fast food», δηλαδή του φαγητού που ο λαός μας εύστοχα ονομάζει συχνά «πλαστικό»;

Το μεγαλύτερο σκάνδαλο, βέβαια, δεν είναι ότι η συγκεκριμένη πολυεθνική έχει το θράσος να οργανώνει εκπαιδευτικά προγράμματα και να «ανοίγει πόρτα» στους μαθητές, αλλά το ότι το υπουργείο Παιδείας «ανοίγει την πόρτα» των σχολείων στις πολυεθνικές, για να διαμορφώσουν το πελατολόγιό τους και, κυρίως, τη συνείδηση των μικρών παιδιών στα μέτρα τους.

Το λιγότερο προκλητικές μπορεί να χαρακτηριστούν οι υποσχέσεις της εταιρίας περί «άρτια εκπαιδευμένου προσωπικού» που θα βοηθήσει τους μικρούς μαθητές να παρασκευάσουν μόνοι τους το φαγητό τους και «με πολύ μεγάλη χαρά θα είναι στη διάθεση των παιδιών και των δασκάλων τους»... όταν η πλειοψηφία των νέων που αναγκάζονται να αναζητήσουν εργασία στα fast food δουλεύουν σε καθεστώς ημιαπασχόλησης, με ωράρια - λάστιχο και γενικότερα άθλιες εργασιακές συνθήκες, με μειωμένα δικαιώματα.

Φυσικά, όμως, οι μαθητές που θα κάνουν «εκπαιδευτική εκδρομή» στα «Μακντόναλντς» δε θα τα δουν όλα αυτά, που κρύβονται πίσω από τους κλόουν, τα μπαλόνια και γενικότερα τη βιτρίνα της επιχείρησης. Για τους μικρούς μαθητές και μόνο το γεγονός ότι το σχολείο τους πάει στα «Μακντόναλντς» καθιστά την επιχείρηση και τα προϊόντα της «καλά». Να πώς από πολύ τρυφερές ηλικίες οι ίδιες οι πολυεθνικές διαμορφώνουν τις νεανικές συνειδήσεις!

Και αυτός ο εκπαιδευτικός εφιάλτης δεν είναι μόνο δημιούργημα της ΝΔ, που επιτρέπει (ακόμα και επιβάλλει) την είσοδο των επιχειρήσεων στα σχολεία. Το ίδιο όραμα διακηρύσσει ότι έχει και το ΠΑΣΟΚ με τα «ανοιχτά σχολεία», αλλά και ο ΣΥΝ που επικροτεί προγράμματα του τύπου «ευέλικτη ζώνη», μέσω των οποίων μπαίνουν οι επιχειρήσεις στα σχολεία.

Ενα αποκαλυπτικό δείγμα για τις συνέπειες στην υγεία του κόσμου από τη διατροφή στα «Μακντόναλντς» αποτελεί το περσινό ντοκιμαντέρ «Super Size Me» («Υπερμεγένθυνέ με», σε ελεύθερη μετάφραση) του Αμερικανού σκηνοθέτη Μόργκαν Σπούρλοκ. Ο Σπούρλοκ ξεκίνησε από το ερώτημα: Γιατί στις ΗΠΑ το 37% των παιδιών φέρουν υπερβολικό λίπος και δύο στους τρεις ενήλικες είναι παχύσαρκοι; Μήπως φταίνε οι εταιρίες γρήγορου φαγητού («φαστ φουντ») από τις οποίες τρέφονται σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα στις ΗΠΑ;

Ο Σπούρλοκ έκανε και ένα πείραμα με τον ίδιο του τον εαυτό: Επί ένα μήνα που κράτησε το γύρισμα, έτρωγε αποκλειστικά μόνο από το «μενού» των «Μακντόναλντς» και κατέγραφε τις συνέπειες στην υγεία του. Στην ταινία εμφανίζεται αρχικά ως ένας υγιής τριαντατριάχρονος και όσο περνάει η φιλμική ώρα αρχίζει να... «μεταλλάσσεται». Νιώθει όλο και πιο κουρασμένος, αρχίζει να νιώθει πονοκεφάλους, το συκώτι του αρχίζει να μαζεύει λίπος, το ζάχαρό του ανεβαίνει ξαφνικά όπως και η χοληστερίνη του. Πολύ γρήγορα παίρνει 12 κιλά, με αποτέλεσμα να νιώθει πόνους στα γόνατα και τη μέση, καθώς και ένα είδος κατάθλιψης! Μόλις έτρωγε άρχιζε να νιώθει υπέροχα, αλλά μία ώρα μετά ένιωθε τρομερή κατάπτωση, ανησυχία, θυμό και θλίψη, δηλαδή φαινόμενα συνδρόμου στέρησης... ώσπου να ξαναρχίσει το φαΐ. Τελικά ο γιατρός του, είπε πως αν δε σταματούσε, θα αποκτούσε μόνιμες βλάβες.

Η ταινία ερευνά επίσης τη φρίκη των προγραμμάτων σχολικού μεσημεριανού γεύματος, τον τροφικό «εθισμό» και όλα όσα συνθέτουν μια βιομηχανία δισεκατομμυρίων δολαρίων στην οποία περιλαμβάνονται ακόμα και γιατροί, δικηγόροι, διατροφολόγοι. Να σημειωθεί, ότι μόνο στις ΗΠΑ, το 1972 δαπανήθηκαν τρία δισεκατομμύρια δολάρια στα «φαστ φουντ» ενώ σήμερα οι Αμερικανοί δίνουν 110 δισεκατομμύρια ετησίως. Οσο για το μερίδιο της πίτας που κατέχει η «Μακντόναλντς», είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι τα περισσότερα παιδιά στις ΗΠΑ αναγνωρίζουν το λογότυπο της εταιρίας... πριν ακόμη αρχίσουν να μιλούν.

Η μεγάλη επιτυχία της ταινίας προκάλεσε την «Μακντόναλντς» να «σπάσει» την πολύμηνη σιωπή της και να ξεκινήσει μια πολυδάπανη διαφημιστική εκστρατεία για να αντιμετωπίσει το ντοκιμαντέρ. Εκπρόσωπος της εταιρίας χαρακτήριζε «ηλίθιες» τις ενέργειες του Σπούρλοκ, διότι «κανείς δεν τρώει τρόφιμα από τα «Μακντόναλντς» τρεις φορές ημερησίως και κανένας δεν πρέπει» (!)αφού όπως είπε «πιστεύαμε πάντα, ότι το φαγητό των «Μακντόναλντς» μπορεί να φαγωθεί ως τμήμα μιας ισορροπημένης διατροφής»!