Εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι από τον Εβρο μέχρι την Κρήτη μετατρέπουν σε δημαγωγικό σκουπίδι τα μαγειρεμένα στοιχεία της κυβέρνησης για την ανεργία. Ο αγώνας των εργατριών της «Τρικολάν» χτες, της «Σεξ Φορμ» σήμερα, φέρνουν το δικομματικό καυγά που στήθηκε με αφορμή τις λίστες των επιδοτούμενων «λουκέτων» - με την πολύτιμη συμβολή και της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ - στις πραγματικές του διαστάσεις: Δεν είναι παρά ένα αποπροσανατολιστικό πυροτέχνημα, που στόχο έχει να βγάλει λάδι τους πραγματικούς υπεύθυνους για την ανεργία, την αντεργατική πολιτική και τα κόμματα που στηρίζουν. Μετράνε τα κλειστά εργοστάσια, χωρίς να τολμούν να πουν κουβέντα για το ποια πολιτική κλείδωσε το λουκέτο, χωρίς να ψελλίζουν λέξη για το που βρίσκονταν οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ όταν οι απολύσεις έπεφταν βροχή.

Ο κλάδος της Κλωστοϋφαντουργίας, του Ιματισμού και του Δέρματος βρίσκεται στο επίκεντρο της αντεργατικής φουρτούνας. Δεν είναι όμως ο μόνος. Χιλιάδες εργαζόμενοι κοιμούνται και ξυπνάνε με τον εφιάλτη της ανεργίας. Βιώνουν την πιο βάρβαρη εργασιακή εκμετάλλευση, για να καταλήξουν μετά από χρόνια ιδρώτα στο δρόμο, απλήρωτοι και χωρίς δουλιά. Για όλους αυτούς, υπάρχει διέξοδος! Είναι η συμπόρευσή τους με την εργατική τάξη και το συνεπές ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Η ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ, το δυνάμωμα της γραμμής ρήξης με την κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική που τους πέταξε στο δρόμο. Η υιοθέτηση και διεκδίκηση αιτημάτων για την ουσιαστική προστασία τους όσον καιρό βρίσκονται στην ανεργία, η απομόνωση κάθε υποταγμένης στο κεφάλαιο κομματικής και συνδικαλιστικής φωνής που θέλει να δημαγωγήσει στην πλάτη τους.

Στις 12 του Νοέμβρη, με το Πανελλαδικό Συλλαλητήριο στις 11 το πρωί στο Πεδίον του Αρεως, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο δίνει και στους άνεργους ένα ισχυρό βήμα, για να στείλουν μήνυμα καταδίκης της πολιτικής που τους στέρησε το μεροκάματο. Να προβάλουν διεκδικήσεις που απαντούν στις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες τους. Στο πλευρό των εργαζόμενων, της νεολαίας, των γυναικών, των συνταξιούχων. Στην πορεία προς τη μεγάλη λαϊκή κινητοποίηση, η 24ωρη πανελλαδική απεργία της ΟΕΚΙΔΕ στις 19 του Οκτώβρη, αναδεικνύεται σε κορυφαίο αγωνιστικό σταθμό για τους εργαζόμενους και τους άνεργους του κλάδου.

Τον αγώνα τους δυναμώνουν οι εργάτριες της «ΣΕΞ ΦΟΡΜ», με τη συσπείρωση και τη δράση μέσα από τις γραμμές του Συνδικάτου, συνεχίζοντας αποφασιστικά την επίσχεση εργασίας που ήδη συμπληρώνει ενάμιση μήνα.

Σε κάθε βήμα του, ο αγώνας που δίνουν οι εργάτριες για τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας, την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων και την ουσιαστική προστασία των ανέργων, αποκαλύπτει σε όλο του το «μεγαλείο» το βαθιά αντεργατικό μέτωπο κυβέρνησης-εργοδοσίας. Καθώς όλο αυτό το διάστημα, εργοδοσία και κυβέρνηση από κοινού μεθοδεύουν τη διάσπαση του αγώνα των εργαζομένων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις την προηγούμενη βδομάδα κι ενώ κορυφώνεται η υποκρισία της εργοδοσίας, ο υπουργός Εργασίας ισχυρίστηκε δημόσια ότι η επιχείρηση λειτουργεί κανονικά (!). Η κυβέρνηση, όπως έθεσε τις αστυνομικές δυνάμεις στην υπηρεσία του βιομήχανου για την τρομοκράτηση των εργαζομένων, έτσι τώρα επιδιώκει να δυσφημίσει, να «εξαφανίσει» τις πολυήμερες κινητοποιήσεις. Ακριβώς επειδή η αγωνιστική αυτή εμπειρία μετατρέπεται μέρα με τη μέρα σε συμπεράσματα για τις εργάτριες, «επικίνδυνα» για την αντεργατική πολιτική και τους βαστάζους της.

Ριζώνει στη συνείδηση όλο και περισσότερων εργαζομένων ότι ο εφιάλτης της ανεργίας και η απλήρωτη δουλιά δεν είναι αποτέλεσμα «οικονομικών ατασθαλιών» ή «κακής διαχείρισης» από έναν βιομήχανο. Αλλά πηγάζει από την κυρίαρχη πολιτική, που θέτει σαν προτεραιότητα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της ολιγαρχίας και όχι των εργαζομένων. Γι' αυτό και απαιτείται η συνολική αντίσταση και αντεπίθεση της εργατικής τάξης.

Καθοριστική για την αποτελεσματικότητα και την περιφρούρηση του αγώνα είναι η οργάνωση της δράσης, το ατσάλωμα των ταξικών της χαρακτηριστικών, η αξιοποίηση κάθε μορφής πάλης, η μαζικοποίηση των κινητοποιήσεων και ο συντονισμός με τους συναδέλφους του κλάδου και όλη την εργατική τάξη. Η συμμετοχή στη Γενική Συνέλευση, στη διαδήλωση, η καθημερινή παρουσία έξω από το εργοστάσιο, αποτελεί για κάθε μία εργάτρια πολύτιμη εμπειρία συλλογικής πάλης, με μπροστάρη και οργανωτή τη Σωματειακή Επιτροπή, το Συνδικάτο και την Ομοσπονδία.

Απ' την άλλη μεριά, η αλληλεγγύη που εκφράζουν έμπρακτα όλο και περισσότερα συνδικάτα και φορείς, αναδεικνύει την ανάγκη για κοινό αγώνα. Η συμπαράσταση από τη νέα βάρδια της εργατικής τάξης και τους αυριανούς εργάτες, πολλαπλασιάζει τη δύναμη του αγώνα, προσφέρει πολύτιμα διδάγματα, αποτελεί ελπιδοφόρο μήνυμα για το μέλλον του εργατικού κινήματος.

Η δουλιά των εργατριών της ΣΕΞ ΦΟΡΜ επικεντρώνεται παράλληλα και στη μάχη για την επιτυχία της πανελλαδικής απεργίας που η ΟΕΚΙΔΕ έχει κηρύξει για τις 19 Οκτώβρη. Αλλά και το Πανελλαδικό Συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ, στις 12 Νοέμβρη.

Ανυποχώρητοι συνεχίζουν τον αγώνα τους οι εργαζόμενοι στις κλωστοϋφαντουργικές επιχειρήσεις, στις επιχειρήσεις ιματισμού και στα βαφεία, κόντρα στην αντεργατική λαίλαπα που τσακίζει το δικαίωμά τους στη δουλιά και στη σύνταξη. Εκατοντάδες εργάτες σε Θεσσαλονίκη, Νάουσα και Θράκη βρίσκονται ένα βήμα πριν την απόλυση, είτε γιατί η εργοδοσία επιδιώκει να εξασφαλίσει την κερδοφορία της, είτε στο πλαίσιο του ανελέητου πολέμου που βρίσκεται σε εξέλιξη με στόχο τη συγκέντρωση των μέσων παραγωγής στα χέρια όλο και λιγότερων επιχειρηματιών.

Στη Θεσσαλονίκη οι εργαζόμενοι στη «Βουλινός», στην «ΕΡΓΟ ΤΕΞΤΙΛ» και στην «ΕΡΓΟ ΗΛΙΟΦΙΝ» συνεχίζουν την επίσχεση εργασίας διεκδικώντας δεδουλευμένα που τους οφείλουν οι εργοδότες, διασφάλιση των θέσεων εργασίας και μέτρα προστασίας των ανέργων. Οι εργοδότες εκβιάζουν προσπαθώντας να χρησιμοποιήσουν ως «όχημα» τους εργαζόμενους για νέα δάνεια και χρηματοδοτήσεις, επιπρόσθετα στα όσα «έφαγαν» τα προηγούμενα χρόνια με τη στήριξη πολιτικών και συνδικαλιστών παραγόντων του δικομματισμού.

Την ίδια ώρα συνεχίζεται η αντεργατική επίθεση του Λαναρά στους εργαζόμενους των κλωστοϋφαντουργικών επιχειρήσεων του ομίλου «ΚΛΩΝΑΤΕΞ» («Κλωστήρια Ναούσης», «FANCO»), με στόχο την παραπέρα συρρίκνωση του προσωπικού με απολύσεις.

Μετά το κλείσιμο της «ΤΡΙΚΟΛΑΝ» (όμιλος «FANCO») τον Οκτώβρη του 2004, που είχε αποτέλεσμα να πεταχτούν στο δρόμο της ανεργίας 98 εργαζόμενοι, ο Λαναράς προχώρησε σε ένταση της αντεργατικής επίθεσης. Τον Απρίλη του 2005 ανακοίνωσε την πρόθεσή του να μειώσει το προσωπικό των «Κλωστηρίων Ναούσης» κατά 30% με εθελούσιες απολύσεις. Σχέδιο που χτύπησε στην αγωνιστική αντίδραση των εργαζομένων. Στη συνέχεια ανακοίνωσε την πρόθεση να θέσει σε διαθεσιμότητα τους εργαζόμενους του εργοστασίου στον Εβρο πρώην «ΟΤΤΟ Εβρος», που επίσης χτύπησε πάνω στην αγωνιστική αντίδραση των εργαζομένων.

Πριν βγει το καλοκαίρι ο Λαναράς επανήλθε με απόφαση να κλείσει δύο εργοστάσια των «Κλωστηρίων Νάουσας», το Β΄ και την «Ολυμπιακή» στη Νάουσα, και να πετάξει στο δρόμο 110 εργαζόμενους. Σύσσωμος, μέσα από απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις, ο εργαζόμενος λαός της Νάουσας στάθηκε απέναντι στα σχέδια και προειδοποίησε πως θα τον βρει αντιμέτωπο οποιοσδήποτε επιχειρήσει να υλοποιήσει αυτά τα σχέδια ή να τα διευκολύνει πολιτικά.

Ταυτόχρονα, ποτέ ο όμιλος «ΚΛΩΝΑΤΕΞ» δεν άφησε από το στόχαστρό του και τους εργαζόμενους του ομίλου της «FANCO» στην Κομοτηνή, όπου κατά καιρούς επαναφέρει το σχέδιο μείωσης του προσωπικού με εθελούσιες απολύσεις.

Παράλληλα, εντείνει την τρομοκρατία, με πρόσφατο παράδειγμα την προσπάθεια να εμποδίσει την πραγματοποίηση της Γενικής Συνέλευσης των εργαζομένων στο εργοστάσιο της «FANCO» στην Κομοτηνή και να αφαιρέσει από τα μεροκάματα το χρόνο της ΓΣ. Προσπάθεια που έσπασε πάνω στην αποφασιστική αντίδραση του Σωματείου.