Την τελευταία τετραετία, στην Πελοπόννησο και κυρίως στην Κόρινθο και την Πάτρα, έβαλαν οριστικό λουκέτο ή μεταφέρθηκαν σε βαλκανικές χώρες και αλλού, με στόχο την αναζήτηση μεγαλύτερων κερδών, περισσότερα από εφτά εργοστάσια, με δυναμικό άνω των εκατό εργαζομένων. Περισσότεροι από 1.100 εργάτες πετάχτηκαν στο δρόμο μετά από πολλά χρόνια δουλιάς, κληρονομώντας, οι περισσότεροι εξ αυτών, επαγγελματικές ασθένειες κι ένα αβέβαιο μέλλον στη μερική απασχόληση και στην εποχιακή δουλιά.

Στον αντίποδα, οι επιχειρηματίες και οι λεγόμενοι «επενδυτές», ζουν και βασιλεύουν. Μπορεί οι επιχειρήσεις τους να «χρεοκόπησαν» ή να τις έκλεισαν οι ίδιοι, αλλά κανένας απ' αυτούς δεν έμεινε στην ψάθα. Αντίθετα, τα υπερκέρδη τους είτε τα επένδυσαν σε άλλους τομείς, είτε μετέφεραν τα κεφάλαιά τους σε χώρες με φτηνότερα εργατικά χέρια.

Στην Κόρινθο, έκλεισαν πρόσφατα τα «Σωληνουργεία Κορίνθου ΑΕ» με 200 εργάτες, ενώ προηγήθηκαν η αλλαντοβιομηχανία «ΒΕΚΚΑ» με 150, η κλωστοϋφαντουργία «ΚΟΡΦΙΛ» με 200 εργαζόμενους (με τη μέθοδο της «εθελούσιας εξόδου» και των απολύσεων, στο οριστικό λουκέτο είχαν απομείνει 55) και η χυμοποιία «ΕΛΒΙΟΧΥΜ» με 150 εργαζόμενους (μαζί με τους εποχικούς). Μάλιστα, τα «Σωληνουργεία Κορίνθου ΑΕ» - ανήκουν στον όμιλο «ΒΙΟΧΑΛΚΟ», έναν επιχειρηματικό κολοσσό στη δύναμη του οποίου καταγράφονται 80 περίπου εταιρίες - στις 3 Απρίλη του 2003 τίναξαν στον αέρα έξι εργάτες και σακάτεψαν άλλους τρεις, μετά από έκρηξη φιάλης οξυγόνου εξαιτίας της παντελούς έλλειψης μέτρων ασφαλείας.

Στην Πάτρα, η κλωστοϋφαντουργία «Κρητικός» έκλεισε το εργοστάσιο μετά από 50 και πλέον χρόνια και πέταξε στο δρόμο 300 (εναπομείναντες) εργάτες. Ακολούθησαν η «Foodinvest Hellas» που λειτουργούσε στο εργοστάσιο της «Algida», με 100 εργάτες και η κλωστοϋφαντουργία «Φελέκης» με 120 εργαζόμενες, εκ των οποίων οι μισές περίπου διεκδικούν τα δεδουλευμένα 2.000 - 3.000 ευρώ. Είναι χαρακτηριστικό, ότι ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης προκειμένου να τη στήσει, εκμεταλλεύτηκε «προγράμματα» της Ευρωπαϊκής Ενωσης μέσω της Περιφέρειας από την οποία άντλησε δισεκατομμύρια δραχμές για την αγορά μηχανών, ενώ από τον ΟΑΕΔ εξασφάλισε εργατικό δυναμικό για το οποίο εισέπραττε ημερήσια αποζημίωση 7.000 δραχμές τον εργάτη. Αφού καρπώθηκε το απλόχερο χρήμα που μοίραζε η κυβέρνηση μέσω των προγραμμάτων, έκλεισε την επιχείρηση, χωρίς να πληρώσει τις εργαζόμενες.