Στα «φόρτε» της βρίσκεται η «μάχη της σοδειάς» στην ύπαιθρο και οι αγρότες παλεύουν, νυχθημερόν, για να εξασφαλίσουν το εισόδημα της χρονιάς. Σκληρός ο αγώνας στα χωράφια για τη συλλογή του βαμβακιού, του καλαμποκιού, των τεύτλων, των σταφυλιών, των μήλων και, σε λίγο, της ελιάς. Ανάσα δεν παίρνουν οι ξωμάχοι. Αυτό το διάστημα, κρίνονται οι κόποι ολόκληρης της χρονιάς και δεν επιτρέπονται αναβολές και καθυστερήσεις. Γιατί ο αγρότης δουλεύει όλο το χρόνο και εισπράττει μια φορά. Δεν έχει μεροκάματο ή μισθό, ούτε άλλους πόρους να ζήσει.

Δίνει τη μάχη με ζήλο ο μικρομεσαίος παραγωγός. Για να παράγει περισσότερα και καλύτερα προϊόντα και να αυξήσει τα εισοδήματά του. Παλεύει, με νύχια και με δόντια, για να καλυτερέψει τη ζωή του στο χωριό. Ξέρει, όμως, πως αυτό δεν εξαρτάται μόνον από τον ίδιο. Αλλοι καθορίζουν τη μοίρα του. Κι αυτοί δεν είναι στο πλευρό του. Οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και τα αφεντικά της Ευρωπαϊκής Ενωσης τον έχουν ξεγράψει από τα κιτάπια τους. Επιχειρούν να του αρπάξουν τη γη, για να την παραδώσουν στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών - νεοτσιφλικάδων. Κι αυτός, ξεκληρισμένος κι απόκληρος, θα μείνει άνεργος, θα φύγει από το χωριό του και θα ψάχνει για δουλιά στις ελληνικές μεγαλουπόλεις της ανεργίας ή στα σκλαβοπάζαρα της ξενιτιάς.

Οι επίδοξοι «εξολοθρευτές» του κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να τον ξεκάνουν.

Είναι απογοητευμένος με το παρόν και τρομαγμένος με το μέλλον ο μικρονοικοκύρης του χωριού. Βλέπει το εισόδημά του να συρρικνώνεται κι άλλοι δρόμοι να μην ανοίγονται μπροστά του. Κι ακούει πως «τα χειρότερα έπονται». Από του χρόνου, μπαίνει σε εφαρμογή η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που θα εντείνει τους ρυθμούς ξεκληρίσματος της μικρομεσαίας αγροτιάς. Αντιλαμβάνεται ότι «είναι χαμένος από χέρι» και «οι μέρες του είναι μετρημένες». Οι επιδοτήσεις μειώνονται τώρα και θα κοπούν εντελώς σε λίγο καιρό - το είπε και ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ - και με το πενιχρό «επίδομα» που θα παίρνει δε θα μπορέσει να παραμείνει για πολύ στο αγροτικό επάγγελμα, θα παρατήσει τα χωράφια του και θα φύγει από το χωριό του, αναζητώντας αλλού «στον ήλιο μοίρα».

Οργή και αγανάκτηση, για την αντιαγροτική πολιτική που ξεκληρίζει, επικρατεί στην ύπαιθρο. Οι ξωμάχοι «καταριούνται» τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που βάλθηκαν να τους ξεκάνουν. Στρέφονται και εναντίον της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που τους θεωρεί ασύμφορους και «φύρα». Η αλήθεια, όμως, είναι ότι με τις «κατάρες» και τις «ευχές» δεν πρόκειται να κερδίσουν τίποτα. Χρειάζεται να οργανώσουν τον αγώνα τους για την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και για την εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής υπέρ των συμφερόντων της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Για να είναι αποτελεσματικός ο αγώνας πρέπει να είναι ενωτικός, δυναμικός, αλλά και με συγκεκριμένες διεκδικήσεις και πολιτική προοπτική. Και θα πρέπει οι φτωχοί αγρότες να συνειδητοποιήσουν ότι αν δεν απεμπλακούν από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και δεν αλλάξουν τους πολιτικούς συσχετισμούς στη χώρα μας, ώστε να ανατραπεί η εξουσία της άρχουσας τάξης και να αναδειχτεί η Λαϊκή Εξουσία, δεν πρόκειται να δουν καλύτερες μέρες.