Η μάχη της επιβίωσης που δίνουν οι μικρονοικοκυραίοι των χωριών της περιοχής, στα πλαίσια αυτής της πολιτικής, είναι άνιση και η έκβασή της άδικη. Ο κίνδυνος ξεκληρίσματός τους με την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ είναι «προ των πυλών». Ηδη, τα προηγούμενα χρόνια πολλοί μικρομεσαίοι αγρότες ξεκληρίστηκαν.

Ο «Ρ» βρέθηκε σε χωριά του Δήμου Καλλιδένδρου Τρικάλων. Συνάντησε αγρότες, ενεργούς και συνταξιούχους κι άλλους κατοίκους της υπαίθρου. Μιλούν για τα προβλήματά και τα αδιέξοδά τους, για τις αγωνίες και τους πόθους τους, περιγράφουν τη ζωή στο χωριό και τις δυσκολίες της. «Ζωή με το στανιό» κατάντησε η καθημερινότητά τους, αλλά δεν παύουν να αισιοδοξούν και να ονειρεύονται καλύτερες μέρες. Είναι ό,τι σημαντικότερο τους έχει απομείνει για να τους οπλίσει με δύναμη και να αγωνιστούν για το μέλλον που τους ανήκει.

Το χωριό Βαλτινό, που αποτελεί την έδρα του δήμου, είναι ο πρώτος σταθμός. Βρεθήκαμε, στο καφενείο την ώρα του πρωινού καφέ. Ευτυχώς εδώ ο «θεσμός» της σύναξης στο καφενείο στα «διαλείμματα» της δουλιάς τους, αντέχει ακόμα. Είναι η μόνη διέξοδος που τους έχει απομείνει. Εκεί συναντιούνται οι αγωνίες τους, ανταμώνουν οι πόθοι τους και πολλές φορές, με το πηγαίο και καυστικό χιούμορ τους, διασκεδάζουν τους καημούς τους.

Στη συζήτηση που είχαμε μαζί τους, γίναμε μάρτυρες της αγανάκτησης και της οργής για την αντιαγροτική πολιτική, που ξεχειλίζει στον κάμπο της Θεσσαλίας και διαπιστώσαμε για μια ακόμα φορά τη λαϊκή θυμοσοφία, που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους της υπαίθρου.

Οι σχολιασμοί τους, με λόγια κοφτά: «Φεύγεις απ' το λύκο, πας στην αρκούδα κι από την αρκούδα, πάλι στο λύκο», λέει ο Χρ. Σταμούλης, σχολιάζοντας τη θέση των αγροτών μετά από τις, κάθε φορά, κυβερνητικές αλλαγές στην Ελλάδα. Κι αναφερόμενος στους ισχυρισμούς κάποιων πολιτικών ότι οι αγρότες περνούν καλά, προτείνει: «Ας μου δώσουν εμένα μεροκάματο και τους δίνω τα χωράφια».

Από τα άμεσα και μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αγρότες της περιοχής, που στην πλειοψηφία τους καλλιεργούν καλαμπόκι, είναι αυτά που σχετίζονται με τη διάθεση και τις εξευτελιστικές τιμές πώλησής του, που φέτος ξεκίνησαν με 38 δραχμές το κιλό και πριν λίγες μέρες έφτασε μόλις στις 41,5 δρχ. το κιλό - είναι η τιμή που έδωσε η Ενωση Συνεταιρισμών Τρικάλων - ενώ πέρσι πουλήθηκε από 47 δρχ. μέχρι και 50 δρχ. το κιλό.

«Η ύπαιθρος ξεκληρίζεται, μας έχουν για "πνίξιμο". Μ' αυτές τις τιμές, που κάθε χρόνο πέφτουν αντί ν' ανεβαίνουν, μπαίνουμε "μέσα", αφού δε βγαίνει ούτε το κόστος παραγωγής» λέει ο Γ. Μπαντόλιας, ο οποίος δε μένει μόνο στο θέμα των άμεσων προβλημάτων, αλλά και σ' αυτών που ήδη άρχισε να δημιουργεί η νέα ΚΑΠ με το πετσόκομμα των δικαιωμάτων. Ο ίδιος με βάση τα προσωρινά δικαιώματα θα πάρει επιδότηση μειωμένη κατά 50%. «Πέρσι η επιδότηση για όλα τα προϊόντα που καλλιεργούσα ήταν περίπου 6.000 ευρώ και με τη νέα ΚΑΠ με το ζόρι φτάνει τα 3.000 ευρώ», διαμαρτύρεται. Και οΒ. Γούσιας, υπογραμμίζει: «Οπως πάμε θα εγκαταλείψουμε τα χωράφια και θα ξεκληριστούμε».

Το λόγο παίρνει ο Γ. Κουφοχρήστος, για να πει: «Η φτωχολογιά τυραννιέται συνεχώς κι όλο και περισσότερο. Πρέπει να σηκώσουμε κεφάλι, επιτέλους, και ν' αγωνιστούμε».

Ο Β. Κόρακας, αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, είναι ογδόντα πέντε χρονών. Λίγο πριν ήταν στο γιατρό. «Κι άλλα φάρμακα μου 'γράψε. Πώς να τα πληρώσεις όλα αυτά;» αναρωτιέται και συνεχίζει: «Είμαστε γερόντια κι αυτά μας συντηρούν, μας κρατούν στη ζωή. Αντε να πάρεις χάπια για την πίεση, για το ζάχαρο, να τρέξεις σε γιατρούς, σε νοσοκομεία. Πάει όλη η σύνταξη. Για την κατάντια μας, φταίει η πολιτική που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό πρέπει να τις τιμωρήσουμε». Αυτό δίνει την αφορμή στον Γ. Μπαντόλια για να επανέλθει: «Εχουμε την ευκαιρία να τιμωρήσουμε τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ στις τοπικές εκλογές. Γιατί και οι τοπικές αρχές, που στηρίζουν αυτά τα κόμματα, ούτε διαμαρτύρονται, ούτε διεκδικούν και μας αφήνουν στο έλεος αυτής της πολιτικής».

Για την κατάσταση που βιώνει ο αγροτικός κόσμος και γενικότερα οι κάτοικοι της υπαίθρου, τις αιτίες των προβλημάτων και τη διέξοδο απ' αυτά μας μιλά ο Κ. Αρμάγος, γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Βαλτινού του ΚΚΕ. «Ο κόσμος - επισημαίνει - υποφέρει και είναι αγανακτισμένος με την αντιαγροτική - αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ που εφαρμόζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Το ζητούμενο, όμως, είναι οι αγρότες, όπως και τ' άλλα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, να συνειδητοποιήσουν την ανάγκη να βγουν στους δρόμους και ν' αγωνιστούν, ν' ανατρέψουν αυτή την πολιτική και με την κοινή πάλη τους να επιβάλλουν τη Λαϊκή Εξουσία, που θα εφαρμόζει Λαϊκή Οικονομία, προς όφελος του λαού και του τόπου».

Δεύτερος σταθμός του ρεπορτάζ, το Δενδροχώρι. Εκπλαγήκαμε όταν στο καφενείο είδαμε πολλές γυναίκες. Ανάμεσά τους, η Αθανασία Γκομίνα, η Παρασκευή Φάκου, η Αθανασία Γούλα. Στο ερώτημά μας πώς και «σπάνε» το «κατεστημένο του χωριού», απαντούν: «Μας πετύχατε στη μέρα που παίρνουμε τη σύνταξή μας. Θα μας ξαναβρείτε εδώ σε ένα μήνα όταν θα ξανάρθει ο ταχυδρόμος. Αυτή είναι η διασκέδασή μας. Και πηγαίνοντας στο σπίτι σκέφτεσαι τι να πρωτοπληρώσεις μ' αυτά τα ψίχουλα των 200 και κάτι ευρώ που μας δίνουν για σύνταξη; Το ρεύμα, το τηλέφωνο, να ψωνίσεις τρόφιμα; Ολα είναι πανάκριβα».

Στο διπλανό τραπέζι κάθονται άντρες του χωριού, οι Θ. Γιώτας, Ν. Γκαμπλιώνης, Δ. Αλαφοστέργιος, Δ. Μπακάλης, Κ. Αναγνώστου, Απ. Πολύζος. Συζητούν για το χειμώνα που έρχεται και τα πολλά έξοδα που θα προκύψουν. ««Μαύρος ο χειμώνας, αγρίεψε από τώρα. Θα ψοφήσουμε σαν τα ποντίκια, από το κρύο. Το πετρέλαιο θέρμανσης δεν μπορούμε να το αγοράσουμε. Τα παίρνουν από μας και τα δίνουν στους εφοπλιστές. Γυρίζουμε πάλι στις ξυλόσομπες». Κι ύστερα η κουβέντα στα πολιτικά. «Μαύρισμα και στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ. Αυτά τα κόμματα φταίνε, αυτά να πληρώσουν», λέει ο Κ. Αναγνώστου κι ο Απ. Πολύζος συμπληρώνει: «Αδιαφορούν για μας, για το μέλλον των παιδιών μας. Εχω δυο παιδιά, το ένα πάει τρίτη λυκείου και το άλλο πρώτη. Πηγαίνουν φροντιστήριο, αφού η δημόσια Παιδεία συνεχώς υποβαθμίζεται και μόνο δωρεάν δεν είναι. Τα έξοδα του φροντιστηρίου ξεπερνούν τα 500 ευρώ το μήνα. Να βγούμε στους δρόμους, ν' αγωνιστούμε, αλλιώς χανόμαστε».

Το διπλανό χωριό είναι η Κάτω Ελάτη. Οι κάτοικοί του είναι ελάχιστοι. Η ερήμωση εκεί έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια. «Δυο τρεις νέοι απέμειναν στο χωριό, οι άλλοι το εγκατέλειψαν για να βρουν μεροκάματο στην πόλη», παραπονιέται ο Κ. Τσιτσόπουλος, συνταξιούχος του ΟΓΑ.

Ο Β. Ρίζος, είναι ιδιοκτήτης καφενείου στο χωριό. «Πώς να βγει το μεροκάματο, όταν ο πληθυσμός εδώ είναι γηρασμένος και τα οικονομικά ζόρια είναι πολλά. Πόσο θ' αντέξουμε; Οι κυβερνήσεις τάζουν λαγούς με πετραχήλια και μετά κάνουν ακριβώς το αντίθετο από αυτά που υπόσχονται».