Μιλώντας την ίδια μέρα στο 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο για τη Διοίκηση και τα Οικονομικά της Υγείας, ο Νικήτας Κακλαμάνης είπε: «Οι ημιμαθείς να διαβάσουν το νομικό καθεστώς του ΚΕΕΛΠΝΟ (σ.σ.: Είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου) Να μάθουν πως γίνονταν, πως γίνονται και πως θα συνεχίσουν να γίνονται οι προσλήψεις. Θα ξανακάνουμε προσλήψεις στο ΚΕΕΛΠΝΟ, αρκεί να μας το επιτρέπει ο προϋπολογισμός, γιατί δημόσια υγεία χωρίς ανθρώπινο δυναμικό δεν υπάρχει. Και εγώ δεν είμαι διατεθειμένος να αφήνω το Κεντρικό Εργαστήριο Δημόσιας Υγείας κλειστό επειδή δεν υπάρχει προσωπικό».
Και είναι, βέβαια, σωστή η διαπίστωση, ότι δημόσια υγεία χωρίς προσωπικό δε γίνεται, αλλά δεν έχει την παραμικρή αξία και αντίκρισμα, όταν μπαίνει στην Προκρούστεια κλίνη του γνωστού σε όλους αντιλαϊκού προϋπολογισμού σκληρής μονόπλευρης λιτότητας και στον χώρο της Υγείας. Προϋπολογισμού, στον οποίο έχει συμφωνήσει και ο κ. Κακλαμάνης...
Οσο για τις 150 προσλήψεις στο Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου (ΚΕΕΛΠΝΟ) η αλήθεια είναι η εξής, σύμφωνα με τα στοιχεία που συνέλεξε η στήλη. Οι προσλήψεις αυτές αποτελούν στην πραγματικότητα τη μετατροπή συνεχόμενων, ολιγόμηνων συμβάσεων εργαζομένων σε συμβάσεις αορίστου χρόνου. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν κοντά στους 270 εργαζόμενους - μέσω ακριβών προγραμμάτων, όπως έλεγαν οι ίδιες πηγές - που αμείβονταν με ελάχιστα, ενώ βρίσκονταν στη θέση του «δουλαπάροικου» και σε συνεχή ομηρία. Η νέα διοίκηση του ΚΕΕΛΠΝΟ, λοιπόν, μετέτρεψε ένα μέρος των συμβάσεων αυτών σε αορίστου χρόνου για να καλύψει - όπως υποστήριζαν πηγές του Κέντρου - κάποιες ανάγκες του, που - με βάση τους μετριότερους υπολογισμούς - χρειάζεται τουλάχιστον 700 άτομα προσωπικό.
Ωστόσο, τόσο τα δημοσιεύματα όσο και ο υπουργός Υγείας Νικήτας Κακλαμάνης δεν ανέφεραν ούτε λέξη, τόσο για το καθεστώς της «δουλοπαροικίας» των εργαζομένων, που καθιερώθηκε απ' τις προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει η κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και για τις υπάρχουσες ακόμη μεγάλες ελλείψεις του ΚΕΕΛΠΝΟ. Μάλιστα, ο Νικήτας Κακλαμάνης με συνέντευξή του στην εφημερίδα «Αξία» (8/10/2005) τάχτηκε «υπέρ της άρσης της μονιμότητας στον ευρύτερο δημόσιο τομέα κάτω όμως από προϋποθέσεις αντικειμενικής αξιολόγησης των προσόντων, της εργασίας και της συμπεριφοράς των υποψηφίων προς εργασία αλλά και κατά τη διάρκεια αυτής».
Σκιαμαχίες δηλαδή με φόντο τη «δουλοπαροικία» του νέου εργασιακού μεσαίωνα....
Αρκετές φορές ο υπουργός Υγείας, Νικήτας Κακλαμάνης, έχει εκφράσει δημοσίως τον -όπως τον αποκαλεί ο ίδιος - ευρωσκεπτικισμό του. Σε συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» ισχυρίζεται ότι «εγώ πιστεύω στην Ευρώπη των Λαών και όχι στην Ευρώπη των Τραπεζών», ενώ, το περασμένο Σάββατο, μιλώντας στο αναφερόμενο σε προηγούμενο σχόλιο Συνέδριο, δήλωσε: «Είμαστε αποφασισμένοι, εν αντιθέσει με τις διεθνείς τάσεις, να μην περιορίσουμε την παρεχόμενη από την πολιτεία υγειονομική περίθαλψη. Είμαστε αποφασισμένοι να πάμε κόντρα στο ρεύμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης».
Και στο ερώτημα - που ο ίδιος έθεσε - πώς θα χρηματοδοτηθεί αυτή η πολιτική ο υπουργός Υγείας απάντησε: «Ελέγχοντας το κόστος του συστήματος Υγείας, εξορθολογίζοντας τις δαπάνες του, περιορίζοντας έως του μηδενός τις διαρροές του. Και τα ποσά που θα εξοικονομηθούν σας διαβεβαιώ ότι είναι τεράστια». Με άλλα λόγια, θα βαδίσει στην πεπατημένη των κοινωνικών περικοπών. Για να μην αναφέρουμε την εντεινόμενη συνεχώς εμπορευματοποίηση της Υγείας και τη συνεχή υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών του δημόσιου συστήματος.
Οπως καταλαβαίνετε, μπορεί ο κ. υπουργός, στα λόγια, να πιστεύει στην «Ευρώπη των Λαών», αλλά στην πράξη πορεύεται με αυτή των τραπεζών και των πολυεθνικών...
Πέρασαν δεκαπέντε ολόκληροι μήνες από το τραγικό δυστύχημα του φονικού πετάλου του Μαλιακού, το Σεπτέμβρη του 2004, στο οποίο βρήκαν το θάνατο επτά παιδιά που πήγαιναν να παρακολουθήσουν τους Παραολυμπιακούς.
Ασφαλώς, πολύ λίγοι θα θυμάστε ότι τότε ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής δήλωσε ότι και τα έργα για τη μετατροπή του δρόμου σε κανονικό αυτοκινητόδρομο θα ξεκινήσουν, αλλά και επείγοντα έργα βραχυχρόνιων παρεμβάσεων θα γίνουν, προκειμένου να αυξηθεί η οδική ασφάλεια.
Ε, λοιπόν, από τα «επείγοντα» εκείνα έργα το μόνο που έγινε σχεδόν αμέσως ήταν η τοποθέτηση 10 καμερών! Για κάποιες άλλες από τις «βραχυχρόνιες» παρεμβάσεις - και πολύ πιο ουσιαστικές, όπως τοποθέτηση πινακίδων και αντιολισθηρού τάπητα, αναδιαγραμμίσεις κλπ., συνολικού προϋπολογισμού 3 εκατ. ευρώ - ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς, μόλις προχτές ανακοίνωσε ότι θα γίνουν. Αλλά κι αυτές υπολογίζεται ότι θα ολοκληρωθούν προς το τέλος του 2006, αφού ο διαγωνισμός θα γίνει στις 30 Γενάρη 2006 και οι εργασίες θα διαρκέσουν 180 μέρες μετά την υπογραφή της σύμβασης.
Υστερα αναρωτιέται κανείς γιατί θρηνούμε κάθε χρόνο τόσα θύματα στην άσφαλτο...
Από τις δηλώσεις που ακολούθησαν, προκύπτει ότι ο κάθε ηγέτης έβαζε τον πήχη των προσδοκιών του στο ύψος εκείνο, που του επέτρεπε να θεωρεί τον εαυτό του νικητή στην τελική έκβαση. Οπως έκανε και ο Ελληνας πρωθυπουργός.
Ομως, τι σημασία έχει για τους εργαζομένους και τα λαϊκά στρώματα της χώρας μας αυτό το παζάρι και τα αποτελέσματα του; Μια ματιά στο πώς διατέθηκαν τα κονδύλια των δύο προηγούμενων «πακέτων» της ΕΕ, σε συνδυασμό με τους όρους που διατίθενται τα κοινοτικά κονδύλια, είναι αρκετή για να βγάλουμε τα συμπεράσματα.
Τα κονδύλια της ΕΕ διατέθηκαν για το θάψιμο της αγροτικής παραγωγής της χώρας, για έργα που εξυπηρετούν τις ανάγκες των μονοπωλίων στην πρόσβασή τους στις αγορές της ευρύτερης περιοχής, για τη χειραγώγηση της «κοινής γνώμης» υπέρ της ευρωενωσιακής πολιτικής, για την εξαγορά συνειδήσεων. Τελικά, διατέθηκαν για να αποκτήσουν τα μονοπώλια μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους.
Η ολιγαρχία στη χώρα μας, όπως και στις υπόλοιπες χώρες - μέλη της ΕΕ, μπορεί να «θριαμβολογεί» για το παζάρι των Βρυξελλών. Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, όχι μόνο δεν έχουν λόγο συμμετοχής σ' αυτό το «πανηγύρι», αλλά έχουν έναν επιπλέον λόγο να ανατρέψουν αυτήν την πολιτική.