Επανήλθε προχτές στο θέμα του διαχωρισμού κράτους και Εκκλησίας ο κ. Χριστόδουλος, καλλιεργώντας και πάλι τη θρησκοληψία και τον διχασμό των εργαζομένων. Στο κυριακάτικο κήρυγμά του χαρακτήρισε όσους είναι υπέρ του διαχωρισμού, ως «ακόλουθους της ιδεολογίας του γενιτσαρισμού», ενώ δεν παρέλειψε να καλέσει τους πιστούς «να σώσουμε το ρωμαίικο εάν ενδιαφερόμαστε για τα παιδιά μας».

Και δε γνωρίζουμε, βέβαια, τι ακριβώς θέλει να πει με το πρώτο, ούτε εάν επιφυλάσσει για τον εαυτό του και την ηγεσία της Εκκλησίας το ρόλο του σωτήρα, αλλά το σίγουρο είναι το εξής: Τόσο η νεότερη, όσο και η λίγο παλιότερη ιστορία της χώρας μας βρίθει παραδειγμάτων και αποδείξεων, πως άλλα πράγματα καθορίζουν τον πατριωτισμό ή τη συνέπεια σε υψηλά ιδανικά και αξίες και, πάντως, όχι η θρησκευτική πίστη, πόσο μάλλον η θρησκοληψία και ο θρησκευτικός φανατισμός.

Σε γνώση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων «ή τουλάχιστον των μυστικών υπηρεσιών τους» γίνονταν οι απαγωγές και αερομεταφορές «υπόπτων» για τρομοκρατία από την αμερικανική CIA, σημειώνει ο Ελβετός βουλευτής Ντικ Μάρτι στην προκαταρκτική έκθεσή του για το θέμα, που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα.

«Αποδείχθηκε και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση», είπε ο βουλευτής, «ότι άνθρωποι απήχθησαν, στερήθηκαν την ελευθερία τους και μεταφέρθηκαν, ...μέσω Ευρώπης, σε χώρες όπου και υπέστησαν βασανιστήρια». Η έκθεση αναφέρει πως περισσότερες από 100 χώρες σε όλο τον κόσμο ενεπλάκησαν άμεσα ή έμμεσα στο δίκτυο αερομεταφοράς της CIA. Παράλληλα, ο βουλευτής κατέκρινε τις κυβερνήσεις, ιδιαίτερα των χωρών της ΕΕ, για το γεγονος πως προβάλλουν συχνά εμπόδια στη διεξαγωγή ερευνών γύρω από το θέμα αυτό, φέρνοντας ως κύριο παράδειγμα τη Γερμανία.

Περιττό να σημειώσουμε, βέβαια, ότι η ελληνική κυβέρνηση και, ιδιαίτερα, οι αρμόδιοι υπουργοί συνεχίζουν να μη γνωρίζουν τίποτε σχετικό και να μην έχουν αντιληφθεί το παραμικρό συμβάν στην ελληνική επικράτεια, σχετικά με τις απαγωγές και αερομεταφορές της CIA...

Να συστήσουν οι δήμοι δικούς τους φορείς, που θα διαχειριστούν τα χρήματα του Δ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης (ΚΠΣ), ζητά η ηγεσία της Κεντρικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας (ΚΕΔΚΕ). Μάλιστα, αυτό αντιπροτείνεται στην πρόθεση της κυβέρνησης να συσταθεί σε κάθε περιφέρεια μια εταιρία που θα αναλάβει τη διαχείριση των χρημάτων. Σε κάθε περίπτωση, η ουσία δεν αλλάζει, αφού τόσο η ΚΕΔΚΕ όσο και η κυβέρνηση κινούνται στο ίδιο γενικότερο πλαίσιο αξιοποίησης του Δ΄ ΚΠΣ και προωθούν την είσοδο του ιδιωτικού κεφαλαίου στο κοινοτικό χρήμα και στα δημοτικά έργα. Για τον δημότη λίγη σημασία έχει ποιος τυπικά θα έχει το γενικότερο πρόσταγμα και ποιος θα «μοιράζει» το χρήμα. Σημασία έχει ότι θα κληθεί να πληρώσει αδρά τα όποια έργα γίνουν μέσω του ΚΠΣ, πληρώνοντας ανάλογο τίμημα για να τα χρησιμοποιεί. Για να μην αναφερθούμε στην κοινωνική αναγκαιότητα και χρησιμότητα των έργων αυτών...