«Θέτουμε για συζήτηση, αλλά και για συσπείρωση, για πάλη, τα μεγάλα προβλήματα», τόνισε εξαρχής ο Σπ. Χαλβατζής. Ιδιαίτερα, σημείωσε, η «Συμπαράταξη» θέτει για συζήτηση «την καρδιά της πολιτικής που είναι τα οικονομικά θέματα, η οικονομική πολιτική που προωθεί η κυβέρνηση της ΝΔ. Μια πολιτική που είναι συνέχεια της πολιτικής που εφάρμοζε το ΠΑΣΟΚ, η οποία τώρα προωθείται πιο γοργά, πιο ανοιχτά και πιο αποτελεσματικά για το μεγάλο κεφάλαιο, για περισσότερα κέρδη στους επιχειρηματίες».

Αναφέρθηκε στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, όπως η ανεργία, η ακρίβεια, η λιτότητα, οι απολύσεις, η ενδυνάμωση των κατασταλτικών μηχανισμών, του κράτους συνολικά, «αλλά και στην Αυτοδιοίκηση μέσα από την ενίσχυση της Δημοτικής Αστυνομίας, των Συμβουλίων Πρόληψης Παραβατικότητας, που δεν είναι άλλο από χαφιέδικοι μηχανισμοί».

Στη συνέχεια, ο υποψήφιος δήμαρχος αναφέρθηκε διεξοδικά στα σημαντικότερα από τα μέτωπα πάλης της «Συμπαράταξης για την Αθήνα». Συγκεκριμένα, μίλησε για:

• Την απαράδεκτη κατάσταση στη Δημόσια Παιδεία, με τη συνεχή υποβάθμισή της - πάνω από το 20% των σχολείων στην Αθήνα λειτουργούν σε διπλοβάρδια.
• Τη συνειδητή υποβάθμιση της Δημόσιας Υγείας, για να προωθείται πιο αποτελεσματικά η εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Κοινωνικής Ασφάλισης.
• Το κρίσιμο ζήτημα της αλλαγής των εργασιακών σχέσεων, της κατάργησης της μόνιμης και σταθερής εργασίας, του οχτάωρου, του πενθήμερου, των συλλογικών συμβάσεων.
• Μια άλλη πολιτική για τον Πολιτισμό, ο οποίος δε θα είναι εμπόρευμα και οι εργαζόμενοι δε θα γίνονται θεατές των προϊόντων που τους πλασάρουν.
• Την υποβάθμιση του Αθλητισμού στην «Ολυμπιακή πόλη» των μόλις δύο ποδοσφαιρικών γηπέδων.
• Τη λεηλασία των ελεύθερων χώρων, τον περιορισμό του πρασίνου, την άκρατη εμπορευματοποίηση της γης.

Σε άλλο σημείο, ο υποψήφιος δήμαρχος σημείωσε: «Αγωνιστήκαμε και αγωνιζόμαστε στηρίζοντας το συλλογικό συμφέρον σε βάρος των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου. Η συλλογικότητα, η συλλογική δράση, ο μαζικός διεκδικητικός αγώνας των εργαζομένων και της νεολαίας βρίσκεται στην πρώτη προτεραιότητα της "Συμπαράταξης"».

Και πρόσθεσε: «Αντιταχτήκαμε στη φοροεισπρακτική αντίληψη και λογική της διοίκησης του Δήμου της Αθήνας. Απαιτήσαμε μείωση των φόρων και των τελών. Ζητήσαμε και ζητάμε την κατάργηση των τροφείων στους βρεφονηπιακούς σταθμούς. Τον περιορισμό της χρήσης του δημόσιου και δημοτικού χώρου για τραπεζοκαθίσματα». «Ενδιαφερόμαστε», είπε, «πρωτίστως για τους ανθρώπους της πόλης».

Μιλώντας για τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, επισήμανε ότι «οι παρατάξεις που στηρίχτηκαν από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΝ, σε όλα τα παραπάνω ήταν και είναι σύμφωνοι, συναινετικοί με την πλειοψηφία που διοικεί το δήμο. Οι άλλες δυνάμεις, οι οποίες αποδέχονται τις επιλογές της ΕΕ, της ΟΝΕ, του Μάαστριχτ, στηρίζουν την πολιτική της μερικής απασχόλησης, όπως στήριξαν και τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης. Η μόνιμη και σταθερή δουλιά, η απαίτηση για δουλιά με ασφάλιση και ικανοποιητική αμοιβή, για τη "Συμπαράταξη" είναι εκ των ων ουκ άνευ».

Απαντώντας, δε, σε ερώτηση δημοσιογράφου για τη θέση της «Συμπαράταξης», απέναντι στις άλλες πολιτικές δυνάμεις, επισήμανε: «Εχουν συμφωνήσει στην αλλαγή των εργασιακών σχέσεων. Εχουν συμφωνήσει στη μετατροπή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε επιχείρηση. Εχουν συμφωνήσει στην αλλαγή του χαρακτήρα της Δημοτικής Αστυνομίας, στη μετατροπή της σε συμπλήρωμα των κατασταλτικών μηχανισμών. Στο Δήμο Αθηναίων έχουν συμφωνήσει αυτές οι παρατάξεις στη δημιουργία και στη συγκρότηση Τοπικών Συμβουλίων Πρόληψης της Παραβατικότητας».

«Εμείς δηλώνουμε απερίφραστα ότι δεν είμαστε κοινωνικά αμερόληπτοι», τόνισε σε άλλο σημείο ο Σπ. Χαλβατζής. Και επισήμανε: «Μεροληπτούμε υπέρ:

• Των συμφερόντων των εργαζομένων της πόλης μας. Βρισκόμαστε στο πλευρό του άνεργου, του υποαπασχολούμενου, του μισθωτού που ζει με το άγχος της απόλυσης, των συμφερόντων της εργαζόμενης διανόησης.
• Των αυτοαπασχολούμενων και μικρεμπόρων και επαγγελματιών της Αθήνας.
• Της νεολαίας της Αθήνας, η οποία ζει μέσα σε κλίμα γενικής έκπτωσης των ανθρωπιστικών αξιών και έχει μπροστά της ένα αβέβαιο και ομιχλώδες αύριο, βρίσκεται έρμαιο στις διαθέσεις των εμπόρων των ναρκωτικών. Θέλουμε να ενθαρρύνουμε και να τονώσουμε το ενδιαφέρον για τη ζωή και τη δημιουργία, για τη συμμετοχή των νέων στα κοινά, για τον πολιτισμό και για τη συλλογική ζωή.

Αναδεικνύουμε και προβάλλουμε πρότυπα αξιοπρέπειας και σεβασμού του ανθρώπου. Απευθυνόμαστε στους εργαζόμενους που έχουν αγανακτήσει από τη συστηματική χειραγώγηση, από την προσπάθεια αποπροσανατολισμού τους. Σ' αυτούς που έχουν αηδιάσει με τα τηλεοπτικά θεάματα, σε όσους εξοργίζονται με την κυριαρχία της κερδοσκοπίας, σε όσους πιστεύουν στην αξία και στο μεγαλείο του εργαζόμενου ανθρώπου».

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε ο Σπ. Χαλβατζής, στην «αναδιάρθρωση» της Αθήνας, στο πνεύμα της επιχειρηματικότητας, του κέρδους. «Το δόγμα είναι», σημείωσε, «να γίνει "ανταγωνιστική" στα πλαίσια των νόμων της αγοράς. Οι άνθρωποι λίγη σημασία έχουν, τα δημοκρατικά, κοινωνικά, οικονομικά δικαιώματα υποτάσσονται στο κέρδος. Θέλουν μια πόλη "με τάξη" με υποταγμένους ανθρώπους χωρίς διαδηλώσεις "καθαρό" εμπόρευμα για τους επενδυτές».

Στα πλαίσια αυτά, είπε, προωθούν την πλήρη προσαρμογή του δήμου και της Αυτοδιοίκησης στους νόμους της αγοράς, την ιδιωτικοποίηση τομέων και υπηρεσιών της, στη συνύφανσή της με το κεφάλαιο. «Γίνεται ο δήμος, μοχλός και εφαρμοστής των επιλογών τους που στρέφονται ενάντια στα κοινωνικά, οικονομικά, δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζομένων, αλλά και έργων που ικανοποιούν τη λογική, "πόλη - επιχείρηση"».

Οπως τόνισε, η «Συμπαράταξη για την Αθήνα», αναδεικνύει τον πραγματικό χαρακτήρα των παρεμβάσεων που γίνονται ή προτείνονται, για να γίνουν στην πόλη. «Τα σχέδια των λεγόμενων μεγάλων παρεμβάσεων εντάσσονται σε ανομολόγητα σχέδια μετατροπής της πόλης σε χώρο κατάλληλο μόνο για την ανάπτυξη δραστηριοτήτων του διεθνούς και εγχώριου καπιταλισμού», είπε.

Εκείνο που χρειάζεται η Αθήνα, επισήμανε, δεν είναι τα «μεγάλα έργα», αλλά «πώς θα λειτουργεί η πόλη υπέρ των εργατών, των επαγγελματοβιοτεχνών, των εργαζόμενων κατοίκων της». Για να συμπληρώσει ότι «χρειάζονται "οράματα" που θα προβάλλουν, θα διεκδικούν λύσεις για τα προβλήματα των εργατών, των εργαζομένων, των μικρομεσαίων, της εργαζόμενης διανόησης, της νεολαίας, αλλά και για τα προβλήματα της πόλης».

Ομως, πρόσθεσε, «όλα αυτά δεν είναι ούτε υπερκομματικά, ούτε αταξικά». Και τόνισε: «Η Αθήνα μπορεί να γίνει ανθρώπινη πόλη και αυτό μπορούν να το κάνουν μόνο οι εργάτες, οι εργαζόμενοι, ο λαός της Αθήνας, οι άνθρωποι του πνεύματος, όσοι ζουν και εργάζονται στα όρια του Δήμου. Απαιτούνται ριζικές αλλαγές, μια άλλη πολιτική υπέρ των εργαζομένων. Στην Αθήνα δεν είναι όλοι ίδιοι, ούτε όλοι ίσοι».