«Εμείς δηλώνουμε απερίφραστα ότι δεν είμαστε κοινωνικά αμερόληπτοι», τόνισε σε άλλο σημείο ο Σπ. Χαλβατζής. Και επισήμανε: «Μεροληπτούμε υπέρ:

• Των συμφερόντων των εργαζομένων της πόλης μας. Βρισκόμαστε στο πλευρό του άνεργου, του υποαπασχολούμενου, του μισθωτού που ζει με το άγχος της απόλυσης, των συμφερόντων της εργαζόμενης διανόησης.
• Των αυτοαπασχολούμενων και μικρεμπόρων και επαγγελματιών της Αθήνας.
• Της νεολαίας της Αθήνας, η οποία ζει μέσα σε κλίμα γενικής έκπτωσης των ανθρωπιστικών αξιών και έχει μπροστά της ένα αβέβαιο και ομιχλώδες αύριο, βρίσκεται έρμαιο στις διαθέσεις των εμπόρων των ναρκωτικών. Θέλουμε να ενθαρρύνουμε και να τονώσουμε το ενδιαφέρον για τη ζωή και τη δημιουργία, για τη συμμετοχή των νέων στα κοινά, για τον πολιτισμό και για τη συλλογική ζωή.

Αναδεικνύουμε και προβάλλουμε πρότυπα αξιοπρέπειας και σεβασμού του ανθρώπου. Απευθυνόμαστε στους εργαζόμενους που έχουν αγανακτήσει από τη συστηματική χειραγώγηση, από την προσπάθεια αποπροσανατολισμού τους. Σ' αυτούς που έχουν αηδιάσει με τα τηλεοπτικά θεάματα, σε όσους εξοργίζονται με την κυριαρχία της κερδοσκοπίας, σε όσους πιστεύουν στην αξία και στο μεγαλείο του εργαζόμενου ανθρώπου».

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε ο Σπ. Χαλβατζής, στην «αναδιάρθρωση» της Αθήνας, στο πνεύμα της επιχειρηματικότητας, του κέρδους. «Το δόγμα είναι», σημείωσε, «να γίνει "ανταγωνιστική" στα πλαίσια των νόμων της αγοράς. Οι άνθρωποι λίγη σημασία έχουν, τα δημοκρατικά, κοινωνικά, οικονομικά δικαιώματα υποτάσσονται στο κέρδος. Θέλουν μια πόλη "με τάξη" με υποταγμένους ανθρώπους χωρίς διαδηλώσεις "καθαρό" εμπόρευμα για τους επενδυτές».

Στα πλαίσια αυτά, είπε, προωθούν την πλήρη προσαρμογή του δήμου και της Αυτοδιοίκησης στους νόμους της αγοράς, την ιδιωτικοποίηση τομέων και υπηρεσιών της, στη συνύφανσή της με το κεφάλαιο. «Γίνεται ο δήμος, μοχλός και εφαρμοστής των επιλογών τους που στρέφονται ενάντια στα κοινωνικά, οικονομικά, δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζομένων, αλλά και έργων που ικανοποιούν τη λογική, "πόλη - επιχείρηση"».

Οπως τόνισε, η «Συμπαράταξη για την Αθήνα», αναδεικνύει τον πραγματικό χαρακτήρα των παρεμβάσεων που γίνονται ή προτείνονται, για να γίνουν στην πόλη. «Τα σχέδια των λεγόμενων μεγάλων παρεμβάσεων εντάσσονται σε ανομολόγητα σχέδια μετατροπής της πόλης σε χώρο κατάλληλο μόνο για την ανάπτυξη δραστηριοτήτων του διεθνούς και εγχώριου καπιταλισμού», είπε.

Εκείνο που χρειάζεται η Αθήνα, επισήμανε, δεν είναι τα «μεγάλα έργα», αλλά «πώς θα λειτουργεί η πόλη υπέρ των εργατών, των επαγγελματοβιοτεχνών, των εργαζόμενων κατοίκων της». Για να συμπληρώσει ότι «χρειάζονται "οράματα" που θα προβάλλουν, θα διεκδικούν λύσεις για τα προβλήματα των εργατών, των εργαζομένων, των μικρομεσαίων, της εργαζόμενης διανόησης, της νεολαίας, αλλά και για τα προβλήματα της πόλης».

Ομως, πρόσθεσε, «όλα αυτά δεν είναι ούτε υπερκομματικά, ούτε αταξικά». Και τόνισε: «Η Αθήνα μπορεί να γίνει ανθρώπινη πόλη και αυτό μπορούν να το κάνουν μόνο οι εργάτες, οι εργαζόμενοι, ο λαός της Αθήνας, οι άνθρωποι του πνεύματος, όσοι ζουν και εργάζονται στα όρια του Δήμου. Απαιτούνται ριζικές αλλαγές, μια άλλη πολιτική υπέρ των εργαζομένων. Στην Αθήνα δεν είναι όλοι ίδιοι, ούτε όλοι ίσοι».