Η κυβέρνηση, με πρόσχημα την αυξανόμενη ζήτηση μέτρων ασφαλείας, προχωρά όχι μόνο στη νομιμοποίηση της ανεξέλεγκτης δράσης (πάνω από 15 χρόνια) των εταιριών ιδιωτικής αστυνομίας, αλλά και στη διεύρυνση της "δικαιοδοσίας" τους, παραδίδοντάς τους σημαντικές αρμοδιότητες της Ελληνικής Αστυνομίας, που από το Σύνταγμα προβλέπεται να ασκούνται μόνο απ' αυτήν. Ετσι, με το σχέδιο νόμου που κατέθεσε και συζητείται στη Βουλή, ανάμεσα σε άλλα προβλέπεται:

• Ενα τεράστιο και χωρίς όρια πεδίο εφαρμογής της δράσης των ιδιωτικών αστυνομιών. Το άρθρο 1 το επιβεβαιώνει με την ακόλουθη υπηρεσία: "Επιτήρηση ή φύλαξη κινητών και ακίνητων περιουσιακών αγαθών και εγκαταστάσεων" γενικώς. Καθιερώνει όμως και την επέκτασή του ακόμη και σε αθλητικούς χώρους και εκδηλώσεις, σε αεροδρόμια και λιμάνια για τον έλεγχο επιβατών και αποσκευών (!).
• Στους χώρους αυτούς αναλαμβάνουν την επιτήρηση ή προστασία (δηλαδή την τήρηση της τάξης σε σχέση με το αντικείμενο) οι εταιρίες Security με την... ευχή να μην παραβιάζονται τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα των πολιτών.
• Οι ίδιες εταιρίες έχουν αναγορευτεί σε προστάτες της περιουσίας, της τήρησης της τάξης και ασφάλειας των πολιτών (αυτών που έχουν το χρήμα δηλαδή) αντιμέτωπες με ένα "υλικό" 55.000 διαρρήξεων και ληστειών ετησίως, όπως οι ίδιοι μεγαλοπρεπώς αναγγέλλουν σε ειδική έκδοση της εφημερίδας "Εξπρές" στην οποία διαφημίζουν τα καλά της λειτουργίας τους!

Πώς θα γίνεται όμως αυτή η επιτήρηση χωρίς να θίγονται τα δικαιώματα των πολιτών και οι αρμοδιότητες των κρατικών αρχών στους τομείς αυτούς, όπως θεωρητικά λέει το νομοσχέδιο; Σ' αυτό δεν κάνει τον κόπο ν' απαντήσει. Απαντά όμως η ίδια η εμπειρία με διάφορα κρούσματα, όπως:

- Παρεμπόδιση εισόδου συνδικαλιστών σε τόπους δουλιάς.

- Σωματικός έλεγχος εργαζομένων κατά την έξοδο από το χώρο εργασίας.

- Εγκατάσταση συστημάτων παρακολούθησης με οπτικο - ακουστικά μέσα στους τόπους δουλιάς.

- Δημοσιεύματα εφημερίδων για συλλήψεις (!) μικροδιαρρηκτών σε μεγάλα καταστήματα και εκβιασμοί τους για την πληρωμή πολλαπλάσιων ποσών προκειμένου να τους αφήσουν (!). Και αυτά, ως τώρα είναι ίσως τα πιο ανώδυνα. Γιατί το πώς "δε" θα θίγονται τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα των πολιτών, το δείχνει η διάταξη για τη δυνατότητα οπλοφορίας του "προσωπικού ασφαλείας" που καθιερώνεται με το νομοσχέδιο με ανάλογο δικαίωμα ύπαρξης τέτοιου σε κάθε επιχείρηση. Τη δε ανάλογη εκπαίδευση του προσωπικού ασφαλείας ακόμη και στη χρήση των όπλων αναλαμβάνουν... οι ίδιες οι επιχειρήσεις! Το "θεάρεστο" έργο στο οποίο επιδίδονται σε μεγάλο μέρος της δράσης τους οι εταιρίες Security ως τώρα, πλέον θα γίνεται και με την απειλή περιστρόφων... αλλά και σκύλων που θα μπορούν να χρησιμοποιούνται σε κλειστούς ή "περίκλειστους" χώρους. Ο κάθε μεγαλοεργοδότης λοιπόν και με τη βούλα του νόμου πλέον, θα μπορεί να αντιμετωπίζει με όπλα και σκυλιά όποιον επιβουλεύεται τα κέρδη του. Ας μη θεωρείται αυτό υπερβολή, γιατί αυτή τη διάσταση θα πάρει στους μεγάλους τόπους δουλιάς η ψήφιση και εφαρμογή στην πράξη αυτού του νομοσχεδίου. Στη δημιουργία ανεξέλεγκτων κατασταλτικών μηχανισμών της εργοδοσίας που θα αλληλοσυμπληρώνουν το μηχανισμό τρομοκράτησης κράτους και εργοδοτών που οικοδομείται με επικίνδυνους ρυθμούς σε κρατικό και διακρατικό επίπεδο. Αυτή η αλληλοσυμπλήρωση κατοχυρώνεται στο νομοσχέδιο με την καθιέρωση της εποπτείας, του ελέγχου, αλλά και της υποχρέωσης της "συνδρομής" των εταιριών αυτών στις αστυνομικές αρχές και την ασφάλεια της περιοχής. Ποιο αντικείμενο όμως μπορεί να έχει αυτή η συνδρομή; Την καταδίωξη, τη σύλληψη, την κατάδοση ή τη χρήση όπλων; Και πώς θα συνδράμουν στο αστυνομικό έργο αφού "δε θα 'χουν" τέτοιο δικαίωμα; Μήπως θα τους το δίνει ο διοικητής του τοπικού Αστυνομικού Τμήματος, καλύπτοντας και μ' αυτό τον τρόπο ακόμη και εκ των υστέρων τις αυθαιρεσίες τους; Η κατάσταση δε, θα γίνεται πιο ανεξέλεγκτη, αφού δικαίωμα λειτουργίας και δραστηριότητας στην ελληνική επικράτεια ανάλογων εταιριών δίνεται και σε πολίτες χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης προς χάριν της ελεύθερης αγοράς.

Η κυβέρνηση επικαλείται το ότι δεν μπορεί να καλύψει τις απαιτήσεις σε ασφάλεια διαφόρων πολιτών και επιχειρήσεων, οπότε καθιερώνει και με νόμο την παραχώρηση υποχρεώσεων του κράτους σε ιδιώτες, τοποθετώντας μ' αυτόν τον τρόπο ακόμη και το ζήτημα της ασφάλειας σαν αντικείμενο, στη λογική της αγοράς. Και ξέρουμε πως λειτουργεί η "αγορά" αυτού του είδους. Ακόμα και αν δεν υπάρχει "αντικείμενο", το δημιουργούν τα διάφορα κυκλώματα μπράβων που λυμαίνονται μικροεπιχειρήσεις και καταστήματα πουλώντας "προστασία" και έχουν σχέση με τέτοιες δραστηριότητες. Η κυβέρνηση λοιπόν, από τη μια μεριά ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των καπιταλιστών για στήσιμο τρομοκρατικών μηχανισμών στους τόπους δουλιάς για την προστασία, τάξη και ασφάλεια των κερδών τους, ενώ από την άλλη αφήνει στο πυρ του κοινού και οργανωμένου εγκλήματος τους απλούς πολίτες, που αν θέλουν περισσότερη ασφάλεια πρέπει να καταφεύγουν στην ιδιωτική αστυνομία. Δεν είναι λίγοι οι σύλλογοι γονέων που καταφεύγουν εκεί για τη φύλαξη των σχολείων και ας έχει η Ελλάδα το μεγαλύτερο αναλογικά αριθμό αστυνομικών από άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η κυβέρνηση φροντίζει να τους απασχολεί αλλού.

Από τα παραπάνω προκύπτει το ζήτημα του αντιλαϊκού προσανατολισμού των Σωμάτων Ασφαλείας. Επίσημοι και ανεπίσημοι μηχανισμοί με χιλιάδες αστυνομικούς είναι ετοιμοπόλεμοι όταν πρόκειται ν' αντιμετωπίσουν τους εργάτες, αγρότες, συνταξιούχους, που βγαίνουν στο δρόμο, ενώ στην πράξη εμφανίζονται ανίκανοι να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τα κυκλώματα των εμπόρων ναρκωτικών που λυμαίνονται τη νεολαία, αδύναμοι ν' αντιμετωπίσουν το κοινό και οργανωμένο έγκλημα. Υπάρχουν Αστυνομικά Τμήματα χωρίς προσωπικό, με λειψή ως καθόλου αστυνόμευση, γιατί το πρώτο που ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι πώς θα επανδρώσει τα ΜΑΤ, την ΥΜΕΤ, τα ΕΚΑΜ. Οταν φρόντισε να επιστρατεύσει χιλιάδες αστυνομικούς για να χτυπήσει τους αγρότες, άφησε σχεδόν αφρούρητες τις φυλακές της Λάρισας και τ 'σκασαν οι κρατούμενοι! Ενώ την ίδια μέρα ο υπ. Δημόσιας Τάξης συνεχάρη τους επικεφαλής των αστυνομικών δυνάμεων για την επιτυχή αντιμετώπιση των αγροτών! Αυτά και πλήθος άλλα παραδείγματα θα μπορούσε να επικαλεστεί κανείς για να αποδείξει τον ταξικό χαρακτήρα και την κατεύθυνση που δίνει η αστική τάξη και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι στα Σώματα Ασφαλείας.

Ομως το κύριο που προβάλλει είναι ότι μπροστά μας εξελίσσεται η οικοδόμηση ενός πολυπλόκαμου κρατικού και διακρατικού καθεστώτος πλήθους αυταρχικών μηχανισμών και μέτρων τρομοκρατίας, όπως: Σένγκεν - Ευρωπαϊκή Αστυνομία - "Γουροντάκ" (αρχείο δακτυλικών αποτυπωμάτων) και πολλοί ακόμη πανευρωπαϊκοί σκοτεινοί μηχανισμοί. Εχουμε ενίσχυση κατασταλτικών μηχανισμών της ΕΛ.ΑΣ. Δίκες - καταδίκες αγροτών, εργατών. Δικαστικές αποφάσεις απαγόρευσης απεργιών. Προσπάθεια περιορισμού συγκεντρώσεων στο όνομα της ελευθερίας κίνησης των πολιτών, κλπ.

Στο καθεστώς της αντιλαϊκής επέλασης του πολυεθνικού κεφαλαίου σφίγγει ακόμα περισσότερο ο κλοιός σε βάρος των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Οσο πιο αντιλαϊκή γίνεται η πολιτική των μονοπωλίων, τόσο καταφεύγουν στον αυταρχισμό για να προστατέψουν την εξουσία και το τομάρι τους από τους πεινασμένους και κυρίως από το λαϊκό κίνημα. Τα κόμματα που πρωτοστατούν ή στηρίζουν αυτή την επέλαση δε θέλουν και δεν μπορούν να υπερασπίσουν ούτε τα στοιχειώδη δικαιώματα. Στην πιο "ακραία" περίπτωση το πολύ που μπορούν να διακρίνουν είναι το λεγόμενο "δημοκρατικό έλλειμμα"! Η ΝΔ υπερθεμάτισε του σχετικού νομοσχεδίου στη Βουλή, ενώ ο ΣΥΝ επιφυλάχτηκε (!) να πάρει θέση στην Ολομέλεια της Βουλής, λες και δεν είναι καθαρό περί τίνος πρόκειται!

Στην αντιμετώπιση όμως αυτών των εξελίξεων από το λαϊκό κίνημα υπάρχουν σημαντικές καθυστερήσεις. Η δράση μας πρέπει να προσανατολιστεί στη γνώση, αποκάλυψη, εναντίωση στον αυταρχισμό που οικοδομείται και συνιστά μια νέα κατάσταση που θα βρίσκει πιο έντονα μπροστά του το λαϊκό κίνημα. Η υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών έρχεται όλο και πιο πολύ στην επικαιρότητα και δίνει όχι μόνο τη δυνατότητα ευρύτερης συσπείρωσης, αλλά και αποκάλυψης, πιο καθαρά σε σχέση με παλιότερα, ότι η συνεπής υπεράσπισής τους, απαιτεί από το κίνημα να έρθει σε σύγκρουση με τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και το κράτος που γεννούν τον αυταρχισμό, να συγκρουστεί με τους πολύχρωμους πολιτικούς απολογητές τους. Απ' αυτή την άποψη αναδεικνύεται σαν σημαντικό κανάλι συγκέντρωσης δυνάμεων για την οικοδόμηση του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου πάλης.

Ο δρόμος πρέπει ν' ανοίξει:

- Με την πάλη για απόσυρση του νομοσχεδίου και τη διάλυση των ιδιωτικών στρατών (Security).

- Με την αντίσταση στην εφαρμογή της Σένγκεν και του φακελώματος.

- Με την άμεση και πολύμορφη απάντηση από το λαϊκό κίνημα σε κάθε μέτρο αυταρχισμού.

Γιάννης ΝΑΚΗΣ

"Εσείς αποτελείτε την αιχμή του δόρατος για να πραγματοποιήσουμε την πολιτική μας στον αγροτικό τομέα,... με τη διαλεκτική σχέση που έχει το κίνημα (του ΠΑΣΟΚ) με τις κοινωνικές ομάδες, να κατευθύνουμε την πολιτική μας... Εσείς είσαστε το κύριο μέσο, για να μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε αυτό που θέλουμε".

Ποιο είναι αυτό που θέλει η κυβέρνηση; Είναι η πολιτική της συρρίκνωσης της γεωργίας, της μεγαλύτερης φτώχειας και του ξεκληρίσματος της μικρομεσαίας αγροτιάς, της ενίσχυσης των λίγων μεγάλων καπιταλιστικών εκμεταλλεύσεων, που θα συγκεντρώνουν τη γη, την παραγωγή, τη μεταποίηση και διάθεση των αγροτικών προϊόντων. Αυτά απαιτούν "οι διεθνείς εξελίξεις", να σκύψουν οι εργαζόμενοι το κεφάλι στους νέους σκληρότερους όρους του κεφαλαίου για περισσότερα ληστρικά κέρδη και μεγαλύτερη εκμετάλλευση.

Αυτός ήταν και ο στόχος της συγκεκριμένης ημερίδας, να εξοπλιστεί ο αγροτικός κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ, ώστε να συμβάλει στην απορρόφηση κάθε διαμαρτυρίας, που θα αποτρέπει κάθε αγωνιστική διάθεση και κινητοποίηση, ώστε ευκολότερα να περάσει η αντιαγροτική και σκληρότατη πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ.

Ξέρουν καλά, και το είπαν, ότι ισχνές είναι οι αγελάδες για την πλειοψηφία των αγροτών, όμως παχιές και γίνονται πολύ πιο παχιές για την πλουτοκρατία και το ξέρουν καλά, γιατί όλες οι καταστροφικές αποφάσεις και κανονισμοί εφαρμόζονται και με τη δική τους υπογραφή. Εξάλλου η "Ατζέντα 2000" της ΕΕ είναι σαφής και ταυτόσημη με την έννοια της καταστροφής για τη γεωργία και την αγροτιά μας.

Συγκεκριμένα:

- Εχει εξαπολύσει βιομηχανία δικών κατά των αγωνιστών αγροτών, προκειμένου να τους φοβίσουν και τρομοκρατήσουν για τη συμμετοχή τους σε αγροτικές κινητοποιήσεις.

Γι' αυτό έχει σημασία όλα τα σωματεία, εργατικά, υπαλληλικά, επιστημονικά και άλλα να καταδικάσουν με κάθε πρόσφορο μέσο (διαμαρτυρίες, ψηφίσματα) την ποινικοποίηση των αγώνων και να σταθούν αλληλέγγυα στους αγρότες.

- Κάνει ρουσφέτια ή εκβιασμούς, προκειμένου να συσπειρώσει η κυβέρνηση γύρω της έναν πυρήνα που θα προωθεί την αντιαγροτική της πολιτική.

- Χρησιμοποιεί τον κομματικό, αλλά και όλο τον κρατικό μηχανισμό για την υλοποίηση των αντιαγροτικών κατευθύνσεών της, σαν ανάχωμα στους νέους αγώνες που έρχονται.

Ειδικά στον τομέα των συνεταιρισμών η κατάσταση είναι προδιαγεγραμμένη. Η διάλυσή τους δεδομένη και στη θέση τους η δημιουργία των Ομάδων Παραγωγών (ΟΠ), που θα εξυπηρετούν μεγαλοαγρότες και εμπόρους. Αφού θα συγκεντρώνουν την παραγωγή και εμπορία των αγροτικών προϊόντων.

Γι' αυτό είναι κοροϊδία "το κήρυγμα" ότι οι ΟΠ δε θα λειτουργούν ανταγωνιστικά, αλλά συμπληρωματικά των συνεταιρισμών.

Ομως θα πρέπει να ξέρουν ότι αντιδράσεις και αγώνες θα υπάρξουν και θα 'ναι μεγαλύτεροι από αυτούς που έγιναν. Το ποτάμι δε γυρίζει πίσω. Η μικρή και μεσαία αγροτιά δεν έχει άλλη επιλογή από το να αγωνιστεί για την επιβίωσή της.

Δίκαια λοιπόν το ΚΚΕ καταγγέλλει την κυβέρνηση αυτή σαν τη χειρότερη αστική κυβέρνηση που γνώρισε ο λαός την τελευταία 20ετία.

Δε μένουμε μόνο σε καταγγελίες. Η οικοδόμηση του παλλαϊκού μετώπου, που θα συσπειρώνει την εργατική τάξη, την εργαζόμενη αγροτιά, τη νεολαία, τους ΕΒΕ, τους συνταξιούχους, ενάντια στην εκμετάλλευση και αδικία, είναι η ελπίδα για ρήξη και ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Δ. Μ.

Μια τέτοια περίπτωση είναι ο κλάδος του Τουρισμού - Επισιτισμού ο οποίος πρωτοπορεί στην υλοποίηση των κατευθύνσεων της Λευκής Βίβλου για το ξεθεμελίωμα των εργασιακών σχέσεων και της κοινωνικής ασφάλισης. Η ιδιαιτερότητα της "εποχικότητας" για ένα μεγάλο αριθμό εργαζομένων στο χώρο αυτό και μια σειρά άλλες ιδιαιτερότητες, που πηγάζουν από την ίδια τη φύση της δουλιάς αυτής, χρησιμοποιούνται για το πισωγύρισμα των εργασιακών σχέσεων και για τη δημιουργία συνθηκών δουλιάς που μόνο Μεσαίωνα μας θυμίζουν. Η ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου, που δρα στο χώρο αυτό και οι επιδιώξεις του για μεγαλύτερα κέρδη, έχει ήδη επιβάλλει ένα καθεστώς ασύδοτης υπερεκμετάλλευσης, τρομοκρατίας, εκφοβισμού και καταπάτησης των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Ούτε για αστείο δεν μπορούμε να μιλάμε για εφαρμογή των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και της εργατικής νομοθεσίας.

Απόρροια αυτής της κατάστασης είναι η καταστρατήγηση του ωραρίου - πολλές φορές και με τη συγκατάθεση των ίδιων των εργαζομένων - αφού δεν τους φτάνουν τα χρήματα που παίρνουν για να ζήσουν. Εχουμε, λοιπόν, το φαινόμενο της καταστρατήγησης του πενθήμερου και του 8ωρου. Σε περίοδο αιχμής η απασχόληση μπορεί να φτάσει 16 ώρες, ενώ αντίθετα σε περίοδο χαμηλής πληρότητας να δίνονται "ρεπό" σαν αντιστάθμισμα των ωρών που εργάστηκαν πάνω από το 8ωρο. Εχουμε εργαζόμενους που έχουν για μισό ή και παραπάνω μήνα "ρεπό" και άλλους που δεν μπορούν να πάρουν κανένα, ανάλογα πάντα με τις ανάγκες του κάθε εργοδότη.

Σοβαρότατες ευθύνες φέρει η πλειοψηφία της συνδικαλιστικής ηγεσίας του κλάδου Τουρισμού - Επισιτισμού, η οποία αντί να οργανώνει την αντίσταση των εργαζομένων απέναντι σ' αυτή τη λαίλαπα, κάθεται στο τραπέζι του απατηλού "κοινωνικού διαλόγου" με την εργοδοσία και την κυβέρνηση και παζαρεύει πόσα και ποια από τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων θα "βγουν στο σφυρί".

Στον αγώνα τους αυτό οι εργαζόμενοι πρέπει να επιδιώξουν και να έχουν σύμμαχο τον κλάδο των μικρομεσαίων, που συνθλίβεται κυριολεκτικά κι αυτός από την ανεξέλεγκτη και ασύδοτη δράση του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών.

Εργαζόμενοι και μικρομεσαίοι έχουν κάθε συμφέρον να οικοδομήσουν ένα μέτωπο αντίστασης και πάλης ενάντια στις επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου, μια και βρίσκονται από κοινού στο στόχαστρό του. Ο αγώνας τους θα γίνεται αποτελεσματικότερος όσο εντάσσεται στα πλαίσια της προοπτικής ενός λαϊκού μετώπου πάλης για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Νίκος ΜΑΝΟΥΣΑΚΗΣ

μέλος του Γρ. Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ

Οι "ευέλικτες" μορφές απασχόλησης έχουν μπει για τα καλά στον τουρισμό - επισιτισμό και οι μερικώς απασχολούμενοι, οι ωρομίσθιοι, οι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου και οι εργαζόμενοι σε εργολαβίες συνεχώς αυξάνονται, ενώ παράλληλα μειώνεται ο αριθμός των εργαζομένων με σταθερή απασχόληση