Σε ένα "διάλογο" με σημαδεμένα χαρτιά και υπό το καθεστώς της πλήρους ιμπεριαλιστικής επιδιαιτησίας, φαίνεται ότι προχωρά η κυβέρνηση σε ό,τι αφορά τις ελληνοτουρκικές διαφορές. Οπως προκύπτει από έγκυρες πληροφορίες του "Ρ",οι διαβουλεύσεις των Ελλήνων με τους Τούρκους αξιωματούχους έχουν προχωρήσει πολύ περισσότερο από όσο έχει ομολογήσει η κυβέρνηση, με αφορμή τη συγκρότηση της περίφημης ελληνοτουρκικής επιτροπής και φτάνουν μέχρι σε συμφωνία για παραπομπή των ελληνοτουρκικών διαφορών σε "ειδικό νομικό όργανο".

Συγκεκριμένα, όπως αποκαλύπτει σήμερα ο "Ρ",η Αθήνα έχει αποδεχτεί την παραπομπή των ελληνοτουρκικών διαφορών σε ένα "ειδικό νομικό όργανο",όπως το αποκαλεί η κυβέρνηση, το οποίο θα έχει την αρμοδιότητα να εξετάσει και να αποφανθεί επί των θεμάτων που απασχολούν τις δυο χώρες. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, τα θέματα, επί των οποίων θα κληθεί να αποφασίσει το παραπάνω επιδιαιτητικό όργανο, θα είναι εκείνα τα οποία θα προωθήσει είτε η ολλανδική, είτε η επόμενη προεδρία της ΕΕ, αφού προηγουμένως εξεταστούν τα πορίσματα της ελληνοτουρκικής επιτροπής.

Το "ειδικό νομικό όργανο",τη συγκρότηση του οποίου αποδέχεται η ελληνική κυβέρνηση, εμφανίζοντας τη στάση της σαν "ύστατη παραχώρηση", εφόσον η Τουρκία δεν αποδεχτεί τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, θα είναι τριμελές: Θα αποτελείται από έναν Ελληνα νομικό, έναν Τούρκο καθώς και έναν "τρίτο" νομικό, στο πρόσωπο και τη δικαιοδοσία του οποίου να "εκδικάσει" τις ελληνοτουρκικές διαφορές, θα έχουν συμφωνήσει οι δυο πλευρές.

Το αν τελικά θα ευοδωθούν οι παραπάνω μεθοδεύσεις, που όπως φαίνεται έχουν απασχολήσει τους Ελληνες και Τούρκους αξιωματούχους στις μεταξύ τους επαφές ενώ η αποδοχή τους από την Ελλάδα τελεί εν γνώσει των ΗΠΑ και της ΕΕ, δεν μπορεί να προβλεφθεί αυτή τη στιγμή, καθώς η διανυόμενη περίοδος χαρακτηρίζεται από ένταση των πιέσεων και των διεργασιών σε πολλά επίπεδα.Εκείνο, ωστόσο, που έχει σημασία όσον αφορά τις κυβερνητικές προθέσεις, είναι η αποκάλυψη της κυβερνητικής λογικής, που συνίσταται στην "ντε γιούρε" αποδοχή από πλευράς της, της τακτικής της επιδιαιτησίας και αποτελεί ομολογία μιας πολιτικής που ισοδυναμεί με ανοιχτή πρόσκληση σε τρίτους να καθορίσουν τις εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Θα πρέπει, επίσης, να σημειωθεί ότι η προπαγάνδα στην οποία θα καταφύγει η κυβέρνηση για να "πλασάρει" την απόφασή της για συγκρότηση "ειδικού νομικού οργάνου", θα είναι ανάλογης εκείνης των Ιμίων. Δηλαδή, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι με την αποδοχή του "ειδικού νομικού οργάνου" ακολουθεί την τακτική που λέει ότι μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας "δεν υπάρχουν πολιτικές, αλλά νομικές διαφορές" και ως εκ τούτου τα όργανα που θα τις αντιμετωπίσουν δεν μπορεί να είναι πολιτικά, αλλά νομικά...

• Το υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνωσε χτες ότι στην ελληνοτουρκική επιτροπή εμπειρογνωμόνων, από ελληνικής πλευράς ορίστηκαν να συμμετάσχουν οι καθηγητές Κρατερός Ιωάννου και Αργύρης Φατούρος.

Ρεπορτάζ:

Δημήτρης ΜΗΛΑΚΑΣ

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Σε ένα "διάλογο" με σημαδεμένα χαρτιά και υπό το καθεστώς της πλήρους ιμπεριαλιστικής επιδιαιτησίας, φαίνεται ότι προχωρά η κυβέρνηση σε ό,τι αφορά τις ελληνοτουρκικές διαφορές. Οπως προκύπτει από έγκυρες πληροφορίες του "Ρ",οι διαβουλεύσεις των Ελλήνων με τους Τούρκους αξιωματούχους έχουν προχωρήσει πολύ περισσότερο από όσο έχει ομολογήσει η κυβέρνηση, με αφορμή τη συγκρότηση της περίφημης ελληνοτουρκικής επιτροπής και φτάνουν μέχρι σε συμφωνία για παραπομπή των ελληνοτουρκικών διαφορών σε "ειδικό νομικό όργανο".

Συγκεκριμένα, όπως αποκαλύπτει σήμερα ο "Ρ",η Αθήνα έχει αποδεχτεί την παραπομπή των ελληνοτουρκικών διαφορών σε ένα "ειδικό νομικό όργανο",όπως το αποκαλεί η κυβέρνηση, το οποίο θα έχει την αρμοδιότητα να εξετάσει και να αποφανθεί επί των θεμάτων που απασχολούν τις δυο χώρες. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, τα θέματα, επί των οποίων θα κληθεί να αποφασίσει το παραπάνω επιδιαιτητικό όργανο, θα είναι εκείνα τα οποία θα προωθήσει είτε η ολλανδική, είτε η επόμενη προεδρία της ΕΕ, αφού προηγουμένως εξεταστούν τα πορίσματα της ελληνοτουρκικής επιτροπής.

Το "ειδικό νομικό όργανο",τη συγκρότηση του οποίου αποδέχεται η ελληνική κυβέρνηση, εμφανίζοντας τη στάση της σαν "ύστατη παραχώρηση", εφόσον η Τουρκία δεν αποδεχτεί τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, θα είναι τριμελές: Θα αποτελείται από έναν Ελληνα νομικό, έναν Τούρκο καθώς και έναν "τρίτο" νομικό, στο πρόσωπο και τη δικαιοδοσία του οποίου να "εκδικάσει" τις ελληνοτουρκικές διαφορές, θα έχουν συμφωνήσει οι δυο πλευρές.

Το αν τελικά θα ευοδωθούν οι παραπάνω μεθοδεύσεις, που όπως φαίνεται έχουν απασχολήσει τους Ελληνες και Τούρκους αξιωματούχους στις μεταξύ τους επαφές ενώ η αποδοχή τους από την Ελλάδα τελεί εν γνώσει των ΗΠΑ και της ΕΕ, δεν μπορεί να προβλεφθεί αυτή τη στιγμή, καθώς η διανυόμενη περίοδος χαρακτηρίζεται από ένταση των πιέσεων και των διεργασιών σε πολλά επίπεδα.Εκείνο, ωστόσο, που έχει σημασία όσον αφορά τις κυβερνητικές προθέσεις, είναι η αποκάλυψη της κυβερνητικής λογικής, που συνίσταται στην "ντε γιούρε" αποδοχή από πλευράς της, της τακτικής της επιδιαιτησίας και αποτελεί ομολογία μιας πολιτικής που ισοδυναμεί με ανοιχτή πρόσκληση σε τρίτους να καθορίσουν τις εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Θα πρέπει, επίσης, να σημειωθεί ότι η προπαγάνδα στην οποία θα καταφύγει η κυβέρνηση για να "πλασάρει" την απόφασή της για συγκρότηση "ειδικού νομικού οργάνου", θα είναι ανάλογης εκείνης των Ιμίων. Δηλαδή, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι με την αποδοχή του "ειδικού νομικού οργάνου" ακολουθεί την τακτική που λέει ότι μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας "δεν υπάρχουν πολιτικές, αλλά νομικές διαφορές" και ως εκ τούτου τα όργανα που θα τις αντιμετωπίσουν δεν μπορεί να είναι πολιτικά, αλλά νομικά...

• Το υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνωσε χτες ότι στην ελληνοτουρκική επιτροπή εμπειρογνωμόνων, από ελληνικής πλευράς ορίστηκαν να συμμετάσχουν οι καθηγητές Κρατερός Ιωάννου και Αργύρης Φατούρος.

Ρεπορτάζ:

Δημήτρης ΜΗΛΑΚΑΣ

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

"Το κύριο καθοδηγητικό νήμα για την εκλογή του επαγγέλματος είναι το καλό της ανθρωπότητας, η κοινωνική μας τελειότητα. (...) Αν θα διαλέξουμε ένα τέτοιο επάγγελμα, που μας διευκολύνει να δουλεύουμε για την ανθρωπότητα, τότε δε θα λυγίσουμε κάτω από το βάρος του, γιατί αποτελεί θυσία για όλους. Τότε δε θα δοκιμάζουμε μια ταπεινωτική, περιορισμένη και εγωιστική χαρά, γιατί η ευτυχία μας ανήκει στα εκατομμύρια των ανθρώπων, τα έργα μας αθόρυβα, όμως θα υπάρχουν αιώνια και πάνω απ' την τέφρα μας θα χύνονται τα θερμά δάκρυα των ανθρώπων με γενναία καρδιά". (1)

Ιδέες γραμμένες από το 17χρονο Μαρξ στο Γυμνάσιο της πόλης που γεννήθηκε, απ' αφορμή το θέμα στην έκθεση ιδεών, "Σκέψεις ενός νέου κατά την εκλογή επαγγέλματος". Ωριμες ανησυχίες ενός εφήβου ακόμη, που τη σκέψη του καθοδηγούσε όχι τόσο η γνώση του κόσμου, αλλά το πώς θα τον αλλάξουμε, ώστε "ο άνθρωπος να φτάσει στην τελειότητα".(2) Οι ίδιες αυτές ανησυχίες οδήγησαν τον Καρλ Μαρξ στην αντίληψη ότι η φιλοσοφία πρέπει να αποτελεί μέσο μελέτης και λύσης των κοινωνικών προβλημάτων και σ' αυτό αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του σαν διανοητής και πρακτικός στην επαναστατική δράση αφήνοντας ιστορική κληρονομιά για της "γης τους κολασμένους" τη μαρξιστική κοσμοθεωρία.

Το παγκόσμιο προλεταριάτο δε "χύνει θερμά δάκρυα πάνω απ' την τέφρα" του θεμελιωτή της πιο πρωτοπόρας σύγχρονης επιστημονικής κοσμοθεωρίας, αλλά ακολουθεί τη δική του ιστορία "με γενναία καρδιά", με το σύνθημα που ο ίδιος έκανε οδηγό της δράσης του, με το "Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε". Η ανθρωπότητα κατέγραψε στην ιστορία της τον επαναστάτη στοχαστή, που όταν γεννιόταν στις 5 Μάη 1818 στο Τρηρ της Ρηνανίας, κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι αυτός έμελλε να γίνει ο άνθρωπος που με τη ζωή και τη δράση του χάραξε το δρόμο προς την κοινωνία της ανθρώπινης τελειότητας.

"Ο Μαρξ συνέχισε και ολοκλήρωσε με μεγαλοφυή τρόπο τα τρία κύρια ρεύματα ιδεών του 19ου αιώνα, που ανήκουν στα τρία πιο προχωρημένα έθνη της ανθρωπότητας: Την κλασική Γερμανική φιλοσοφία, την κλασική Αγγλική πολιτική οικονομία και το Γαλλικό σοσιαλισμό, σε σύνδεση με τις γαλλικές επαναστατικές θεωρίες γενικά".(3) "Το βασικό στη θεωρία του Μαρξ είναι, ότι έχει φέρει στο φως τον παγκόσμιο ιστορικό ρόλο του προλεταριάτου σαν δημιουργού της σοσιαλιστικής κοινωνίας".(4)

Τον Ιούνη του 1847, με τη συμμετοχή του Ενγκελς, οργανώνουν στο Λονδίνο το 1ο συνέδριο της "Ενωσης Κομμουνιστών", το πρώτο διεθνές κόμμα του προλεταριάτου. Η "Ενωση" τους επιφορτίζει με το καθήκον της σύνταξης του προγράμματος του κόμματος και έτσι στις αρχές του 1848 έγραψαν το "Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος". Στο "Μανιφέστο" αναπτύσσεται η θεωρία της ταξικής πάλης, ο ιστορικός ρόλος της εργατικής τάξης, η ιδέα της δικτατορίας του προλεταριάτου και ο προλεταριακός διεθνισμός. Με τον Ενγκελς γνωρίζονται στο Παρίσι το 1844, όπου και οι δυο μαζί παίρνουν ενεργό μέρος στη ζωή των επαναστατικών ομάδων της εποχής. Αποτέλεσμα αυτής της δράσης (πάλη ενάντια στον Προυντόν), είναι "Η Αθλιότητα της Φιλοσοφίας". Ο Μαρξ θητεύοντας σαν συντάκτης και αρχισυντάκτης στην "Εφημερίδα του Ρήνου", συνειδητοποιεί ότι οι γνώσεις του στην πολιτική οικονομία ήταν ανεπαρκείς, και ρίχνεται στη μελέτη της πολιτικής οικονομίας. Απ' αυτή τη μελέτη το 1859 παρουσιάζει το έργο "Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας" και το 1867 τον πρώτο τόμο του μνημειώδους έργου του "Το Κεφάλαιο". Σ' αυτό ο Μαρξ έχει μελετήσει το οικονομικό σύστημα της καπιταλιστικής κοινωνίας, αφού διαπίστωσε ότι το οικονομικό σύστημα αποτελεί τη βάση του πολιτικού εποικοδομήματος. Με τη θεωρία της υπεραξίας που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της οικονομικής του θεωρίας, αποδεικνύει επιστημονικά και τη βάση της ανειρήνευτης αντίθεσης ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία και τεκμηριώνει το νομοτελειακό πέρασμα από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό. Ταυτόχρονα μελετάει την επανάσταση του 1848, ενώ το 1864 συμμετέχει στην ίδρυση της "Διεθνούς Ενωσης Εργατών", που έμεινε στην ιστορία ως Πρώτη Διεθνής, παίρνει ενεργά μέρος στη δράση της, παλεύει δραστήρια ενάντια στα μικροαστικά ρεύματα στους κόλπους της (Προυντονισμός, Λασαλισμός, Μπακουνισμός κλπ) και μελετάει, αφού καθοδηγεί άμεσα ο ίδιος, την Κομμούνα του Παρισιού, στο θαυμάσιο έργο του "Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία".

"Ο υλισμός είναι η φιλοσοφία του μαρξισμού. (...) Βαθαίνοντας και αναπτύσσοντας το φιλοσοφικό υλισμό, ο Μαρξ τον έκανε να καταλήξει στο λογικό του τέρμα και τον επεξέτεινε από τη γνώση της φύσης στη γνώση της ανθρώπινης κοινωνίας. Ο ιστορικός υλισμός του Μαρξ υπήρξε η μεγαλύτερη κατάκτηση της επιστημονικής σκέψης. Το χάος και την αυθαιρεσία που βασίλευαν μέχρι τότε στις αντιλήψεις της ιστορίας και της πολιτικής, διαδέχτηκε μια επιστημονική θεωρία αξιοσημείωτα συμπληρωμένη και αρμονική, που δείχνει πώς από μια μορφή κοινωνικής οργάνωσης, ξεπηδάει και αναπτύσσεται, σαν επακόλουθο της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, μια άλλη μορφή πιο αναπτυγμένη...".(5)

Η ιστορία επιβεβαίωσε τα λόγια του Ενγκελς για τον Μαρξ: "Τ' όνομά του θα ζει στους αιώνες, έτσι όπως θα ζει και το έργο του".

Στέφανος ΛΟΥΚΑΣ

1, 2 Αλ. Κουτσούκαλη: Οι "θεμελιωτές του Μαρξισμού, Κ. Μαρξ - Φ. Ενγκελς"

3, 4, 5 Λένιν: "Ο Καρλ Μαρξ και η Θεωρία του".

"Το κύριο καθοδηγητικό νήμα για την εκλογή του επαγγέλματος είναι το καλό της ανθρωπότητας, η κοινωνική μας τελειότητα. (...) Αν θα διαλέξουμε ένα τέτοιο επάγγελμα, που μας διευκολύνει να δουλεύουμε για την ανθρωπότητα, τότε δε θα λυγίσουμε κάτω από το βάρος του, γιατί αποτελεί θυσία για όλους. Τότε δε θα δοκιμάζουμε μια ταπεινωτική, περιορισμένη και εγωιστική χαρά, γιατί η ευτυχία μας ανήκει στα εκατομμύρια των ανθρώπων, τα έργα μας αθόρυβα, όμως θα υπάρχουν αιώνια και πάνω απ' την τέφρα μας θα χύνονται τα θερμά δάκρυα των ανθρώπων με γενναία καρδιά". (1)

Ιδέες γραμμένες από το 17χρονο Μαρξ στο Γυμνάσιο της πόλης που γεννήθηκε, απ' αφορμή το θέμα στην έκθεση ιδεών, "Σκέψεις ενός νέου κατά την εκλογή επαγγέλματος". Ωριμες ανησυχίες ενός εφήβου ακόμη, που τη σκέψη του καθοδηγούσε όχι τόσο η γνώση του κόσμου, αλλά το πώς θα τον αλλάξουμε, ώστε "ο άνθρωπος να φτάσει στην τελειότητα".(2) Οι ίδιες αυτές ανησυχίες οδήγησαν τον Καρλ Μαρξ στην αντίληψη ότι η φιλοσοφία πρέπει να αποτελεί μέσο μελέτης και λύσης των κοινωνικών προβλημάτων και σ' αυτό αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του σαν διανοητής και πρακτικός στην επαναστατική δράση αφήνοντας ιστορική κληρονομιά για της "γης τους κολασμένους" τη μαρξιστική κοσμοθεωρία.

Το παγκόσμιο προλεταριάτο δε "χύνει θερμά δάκρυα πάνω απ' την τέφρα" του θεμελιωτή της πιο πρωτοπόρας σύγχρονης επιστημονικής κοσμοθεωρίας, αλλά ακολουθεί τη δική του ιστορία "με γενναία καρδιά", με το σύνθημα που ο ίδιος έκανε οδηγό της δράσης του, με το "Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε". Η ανθρωπότητα κατέγραψε στην ιστορία της τον επαναστάτη στοχαστή, που όταν γεννιόταν στις 5 Μάη 1818 στο Τρηρ της Ρηνανίας, κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι αυτός έμελλε να γίνει ο άνθρωπος που με τη ζωή και τη δράση του χάραξε το δρόμο προς την κοινωνία της ανθρώπινης τελειότητας.

"Ο Μαρξ συνέχισε και ολοκλήρωσε με μεγαλοφυή τρόπο τα τρία κύρια ρεύματα ιδεών του 19ου αιώνα, που ανήκουν στα τρία πιο προχωρημένα έθνη της ανθρωπότητας: Την κλασική Γερμανική φιλοσοφία, την κλασική Αγγλική πολιτική οικονομία και το Γαλλικό σοσιαλισμό, σε σύνδεση με τις γαλλικές επαναστατικές θεωρίες γενικά".(3) "Το βασικό στη θεωρία του Μαρξ είναι, ότι έχει φέρει στο φως τον παγκόσμιο ιστορικό ρόλο του προλεταριάτου σαν δημιουργού της σοσιαλιστικής κοινωνίας".(4)

Τον Ιούνη του 1847, με τη συμμετοχή του Ενγκελς, οργανώνουν στο Λονδίνο το 1ο συνέδριο της "Ενωσης Κομμουνιστών", το πρώτο διεθνές κόμμα του προλεταριάτου. Η "Ενωση" τους επιφορτίζει με το καθήκον της σύνταξης του προγράμματος του κόμματος και έτσι στις αρχές του 1848 έγραψαν το "Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος". Στο "Μανιφέστο" αναπτύσσεται η θεωρία της ταξικής πάλης, ο ιστορικός ρόλος της εργατικής τάξης, η ιδέα της δικτατορίας του προλεταριάτου και ο προλεταριακός διεθνισμός. Με τον Ενγκελς γνωρίζονται στο Παρίσι το 1844, όπου και οι δυο μαζί παίρνουν ενεργό μέρος στη ζωή των επαναστατικών ομάδων της εποχής. Αποτέλεσμα αυτής της δράσης (πάλη ενάντια στον Προυντόν), είναι "Η Αθλιότητα της Φιλοσοφίας". Ο Μαρξ θητεύοντας σαν συντάκτης και αρχισυντάκτης στην "Εφημερίδα του Ρήνου", συνειδητοποιεί ότι οι γνώσεις του στην πολιτική οικονομία ήταν ανεπαρκείς, και ρίχνεται στη μελέτη της πολιτικής οικονομίας. Απ' αυτή τη μελέτη το 1859 παρουσιάζει το έργο "Κριτική της Πολιτικής Οικονομίας" και το 1867 τον πρώτο τόμο του μνημειώδους έργου του "Το Κεφάλαιο". Σ' αυτό ο Μαρξ έχει μελετήσει το οικονομικό σύστημα της καπιταλιστικής κοινωνίας, αφού διαπίστωσε ότι το οικονομικό σύστημα αποτελεί τη βάση του πολιτικού εποικοδομήματος. Με τη θεωρία της υπεραξίας που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της οικονομικής του θεωρίας, αποδεικνύει επιστημονικά και τη βάση της ανειρήνευτης αντίθεσης ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία και τεκμηριώνει το νομοτελειακό πέρασμα από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό. Ταυτόχρονα μελετάει την επανάσταση του 1848, ενώ το 1864 συμμετέχει στην ίδρυση της "Διεθνούς Ενωσης Εργατών", που έμεινε στην ιστορία ως Πρώτη Διεθνής, παίρνει ενεργά μέρος στη δράση της, παλεύει δραστήρια ενάντια στα μικροαστικά ρεύματα στους κόλπους της (Προυντονισμός, Λασαλισμός, Μπακουνισμός κλπ) και μελετάει, αφού καθοδηγεί άμεσα ο ίδιος, την Κομμούνα του Παρισιού, στο θαυμάσιο έργο του "Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία".

"Ο υλισμός είναι η φιλοσοφία του μαρξισμού. (...) Βαθαίνοντας και αναπτύσσοντας το φιλοσοφικό υλισμό, ο Μαρξ τον έκανε να καταλήξει στο λογικό του τέρμα και τον επεξέτεινε από τη γνώση της φύσης στη γνώση της ανθρώπινης κοινωνίας. Ο ιστορικός υλισμός του Μαρξ υπήρξε η μεγαλύτερη κατάκτηση της επιστημονικής σκέψης. Το χάος και την αυθαιρεσία που βασίλευαν μέχρι τότε στις αντιλήψεις της ιστορίας και της πολιτικής, διαδέχτηκε μια επιστημονική θεωρία αξιοσημείωτα συμπληρωμένη και αρμονική, που δείχνει πώς από μια μορφή κοινωνικής οργάνωσης, ξεπηδάει και αναπτύσσεται, σαν επακόλουθο της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, μια άλλη μορφή πιο αναπτυγμένη...".(5)

Η ιστορία επιβεβαίωσε τα λόγια του Ενγκελς για τον Μαρξ: "Τ' όνομά του θα ζει στους αιώνες, έτσι όπως θα ζει και το έργο του".

Στέφανος ΛΟΥΚΑΣ

1, 2 Αλ. Κουτσούκαλη: Οι "θεμελιωτές του Μαρξισμού, Κ. Μαρξ - Φ. Ενγκελς"

3, 4, 5 Λένιν: "Ο Καρλ Μαρξ και η Θεωρία του".

Στη χτεσινή συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος δε συζητήθηκε το θέμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, προφανώς γιατί είχε επιβεβαιωθεί η ομοφωνία στους κυβερνητικούς χειρισμούς στη συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής, την περασμένη Παρασκευή.

Χαρακτηριστική πάντως της στάσης της ηγεσίας του κυβερνώντος κόμματος απέναντι στην κίνηση των 32 βουλευτών, είναι η δήλωση του γραμματέα της ΚΕ Κ. Σκανδαλίδη, ο οποίος δήλωσε ότι "το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνησή του πρέπει να προχωρήσουν στο έργο τους κανονικά και να μη φοβούνται ούτε την κριτική ούτε την αντιπαράθεση, απ' όπου κι αν προέρχεται. Διότι μπορούμε να πείσουμε με την πολιτική μας και με τις πράξεις μας".

Αντικείμενο της συνεδρίασης αποτέλεσε, σύμφωνα με τις δηλώσεις που έκανε ο Κ. Σκανδαλίδης, η προετοιμασία της πανελλαδικής οργανωτικής συνδιάσκεψης το ερχόμενο Σαββατοκύριακο και της ΚΟ, αύριο, Τετάρτη.

Η συνδιάσκεψη θα ασχοληθεί με την πορεία της οργανωτικής ανασυγκρότησης, καθώς και "με όλα τα θέματα της πορείας του ΠΑΣΟΚ" και τον προγραμματισμό για το επόμενο διάστημα, μέχρι τις δημοτικές εκλογές.

Στην εισήγηση για τη συνδιάσκεψη, σύμφωνα με ορισμένα σημεία που διέρρευσαν στις εφημερίδες, διαπιστώνεται ότι "το ΠΑΣΟΚ της κοινωνικής αλλαγής", μετά τις εκλογές του 1981, γίνεται "ΠΑΣΟΚ της κρατικής διαχείρισης", ενώ απορρίπτονται οι όροι "αριστερός και δεξιός, κοινωνικά ευαίσθητος και κοινωνικά ανάλγητος".

Επίσης στην Πολιτική Γραμματεία συγκροτήθηκε τετραμελής επιτροπή (Σκανδαλίδης, Τσουκάτος, Σουλαδάκης και Σπ. Αυγερινός) η οποία θα κάνει την τελική εισήγηση για την απόκτηση ιδιόκτητων γραφείων του ΠΑΣΟΚ. Το θέμα των εκδηλώσεων στη μνήμη του Α. Παπανδρέου, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης ενός χρόνου από το θάνατό του, θα συζητηθεί σε επόμενη συνεδρίαση γιατί, χτες, απουσίαζε ο Γ. Παπανδρέου, ο οποίος βρίσκεται στο εξωτερικό. Αποφασίστηκε πάντως να γίνει κοινό μνημόσυνο με την οικογένεια στις 22 Ιούνη και εκδήλωση το ίδιο απόγευμα. Τέλος, συζητήθηκε η στάση που θα κρατήσουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στο θέμα του Φλοίσβου κατά τη συνεδρίαση της Παρασκευής, ενώ όσον αφορά τα αναδρομικά των βουλευτών, αποφασίστηκε να δοθούν σε τρεις ετήσιες δόσεις.

Σε αναζήτηση κινήσεων τακτικής γύρω από τα Ελληνοτουρκικά, βρίσκονται οι διάφορες πλευρές στο εσωτερικό της κυβέρνησης και του κόμματος.

Σύμφωνα με πληροφορίες, στο πρωθυπουργικό στρατόπεδο πλειοψηφούσα είναι η άποψη που υποστηρίζει ότι ο Κ. Σημίτης,με αφορμή και την αυριανή συνεδρίαση της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, πρέπει να επιλέξει "μη επιθετικό ύφος" κατά των 32 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, τους οποίους η κυβέρνηση πρέπει να δώσει την αίσθηση ότι "σνομπάρει".Κατά την παραπάνω "γραμμή", ο πρωθυπουργός θα υπεραμυνθεί της πολιτικής του, αναφέροντας ότι έχει συμφωνηθεί στα όργανα κυβέρνησης και κόμματος, ότι ανταποκρίνεται στις πάγιες αρχές του "πατριωτικού" ΠΑΣΟΚ και ότι θα συνεχιστεί, αφού υπερψηφίστηκε στις εκλογές από τον ελληνικό λαό.Ενδεικτικές, ως προς τα παραπάνω, είναι χτεσινές δηλώσεις του μέλους του ΕΓ του ΠΑΣΟΚ Θ. Τσουκάτου,ο οποίος υποστήριξε ότι οι "32" αποτελούν μειοψηφία μέσα στο κυβερνών κόμμα.

Φυσικά, υπάρχουν και εισηγήσεις προς τον πρωθυπουργό που τον καλούν να "ξεμπερδεύει" με τους "32", περνώντας στην αντεπίθεση και καταγγέλλοντας την τακτική τους ως υπονόμευση της κυβέρνησης. Αποψη, που, αν και μειοψηφούσα,δεν έχει απορριφθεί για το μέλλον,καθώς όλα θα κριθούν από τις κινήσεις των"32", αλλά και της λεγόμενης εσωκομματικής "αντιπολίτευσης", το επόμενο διάστημα.

Από την πλευρά των "32", λέγεται ότι θα συνεχιστούν οι παρεμβάσεις τους, με πρώτο βήμα την ΚΟ. Μάλιστα, σε χτεσινές του δηλώσεις ο Λ. Βερυβάκης, ερωτώμενος αν εννοεί άρση εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, όταν λέει πως ο λόγος για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας "πέφτει στο λαό", περιορίστηκε να απαντήσει ως εξής: "Δεν ξέρω αν εννοώ αυτό ή εκείνο. Αλλά εξακολουθώ να επιμένω ότι έχουμε κοινοβουλευτισμό"...

Ωστόσο, εκτιμάται ότι η τακτική Σημίτη δεν τους επιτρέπει να "κοντράρουν" με στοιχεία την πολιτική του στα Ελληνοτουρκικά, αφού, όπως αναφέρουν, δεν υπάρχει κάτι "απτό", ώστε να τον αντικρούσουν. Εκτιμούν, δηλαδή, ότι ενώ η διαδικασία ελληνοτουρκικής προσέγγισης θα συνεχιστεί, ο πρωθυπουργός δε θα επιλέξει το δρόμο της επικύρωσης αυτής της πορείας, μέσω κάποιας απόφασης για την οποία θα ζητήσει επικύρωση κυβερνητική ή κοινοβουλευτική.

• Την "οργή και αγανάκτησή του", εξέφρασε με ανακοίνωσή του οΣτ. Παπαθεμελής, για τον τίτλο με τον οποίο η εφημερίδα "ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ" παρουσίασε προχτεσινή συνέντευξή του. Ο τίτλος "θα ρίξουμε την κυβέρνηση αν...", της εφημερίδας, "είναι παραπλανητικός, απολύτως ξένος προς το περιεχόμενο της συνέντευξης", η οποία "βάναυσα παραποιείται",κατά τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, ο ίδιος στη συνέντευξή του, και μιλώντας εκ μέρους των "32", αναφέρει ότι "αν η ηγεσία (του ΠΑΣΟΚ) πάει σε διάλογο τώρα με την Αγκυρα... δε θα συμμεριστούμε ευθύνες, τις οποίες δεν έχουμε, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό".

Στη χτεσινή συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος δε συζητήθηκε το θέμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, προφανώς γιατί είχε επιβεβαιωθεί η ομοφωνία στους κυβερνητικούς χειρισμούς στη συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής, την περασμένη Παρασκευή.

Χαρακτηριστική πάντως της στάσης της ηγεσίας του κυβερνώντος κόμματος απέναντι στην κίνηση των 32 βουλευτών, είναι η δήλωση του γραμματέα της ΚΕ Κ. Σκανδαλίδη, ο οποίος δήλωσε ότι "το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνησή του πρέπει να προχωρήσουν στο έργο τους κανονικά και να μη φοβούνται ούτε την κριτική ούτε την αντιπαράθεση, απ' όπου κι αν προέρχεται. Διότι μπορούμε να πείσουμε με την πολιτική μας και με τις πράξεις μας".

Αντικείμενο της συνεδρίασης αποτέλεσε, σύμφωνα με τις δηλώσεις που έκανε ο Κ. Σκανδαλίδης, η προετοιμασία της πανελλαδικής οργανωτικής συνδιάσκεψης το ερχόμενο Σαββατοκύριακο και της ΚΟ, αύριο, Τετάρτη.

Η συνδιάσκεψη θα ασχοληθεί με την πορεία της οργανωτικής ανασυγκρότησης, καθώς και "με όλα τα θέματα της πορείας του ΠΑΣΟΚ" και τον προγραμματισμό για το επόμενο διάστημα, μέχρι τις δημοτικές εκλογές.

Στην εισήγηση για τη συνδιάσκεψη, σύμφωνα με ορισμένα σημεία που διέρρευσαν στις εφημερίδες, διαπιστώνεται ότι "το ΠΑΣΟΚ της κοινωνικής αλλαγής", μετά τις εκλογές του 1981, γίνεται "ΠΑΣΟΚ της κρατικής διαχείρισης", ενώ απορρίπτονται οι όροι "αριστερός και δεξιός, κοινωνικά ευαίσθητος και κοινωνικά ανάλγητος".

Επίσης στην Πολιτική Γραμματεία συγκροτήθηκε τετραμελής επιτροπή (Σκανδαλίδης, Τσουκάτος, Σουλαδάκης και Σπ. Αυγερινός) η οποία θα κάνει την τελική εισήγηση για την απόκτηση ιδιόκτητων γραφείων του ΠΑΣΟΚ. Το θέμα των εκδηλώσεων στη μνήμη του Α. Παπανδρέου, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης ενός χρόνου από το θάνατό του, θα συζητηθεί σε επόμενη συνεδρίαση γιατί, χτες, απουσίαζε ο Γ. Παπανδρέου, ο οποίος βρίσκεται στο εξωτερικό. Αποφασίστηκε πάντως να γίνει κοινό μνημόσυνο με την οικογένεια στις 22 Ιούνη και εκδήλωση το ίδιο απόγευμα. Τέλος, συζητήθηκε η στάση που θα κρατήσουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στο θέμα του Φλοίσβου κατά τη συνεδρίαση της Παρασκευής, ενώ όσον αφορά τα αναδρομικά των βουλευτών, αποφασίστηκε να δοθούν σε τρεις ετήσιες δόσεις.

Σε αναζήτηση κινήσεων τακτικής γύρω από τα Ελληνοτουρκικά, βρίσκονται οι διάφορες πλευρές στο εσωτερικό της κυβέρνησης και του κόμματος.

Σύμφωνα με πληροφορίες, στο πρωθυπουργικό στρατόπεδο πλειοψηφούσα είναι η άποψη που υποστηρίζει ότι ο Κ. Σημίτης,με αφορμή και την αυριανή συνεδρίαση της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, πρέπει να επιλέξει "μη επιθετικό ύφος" κατά των 32 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, τους οποίους η κυβέρνηση πρέπει να δώσει την αίσθηση ότι "σνομπάρει".Κατά την παραπάνω "γραμμή", ο πρωθυπουργός θα υπεραμυνθεί της πολιτικής του, αναφέροντας ότι έχει συμφωνηθεί στα όργανα κυβέρνησης και κόμματος, ότι ανταποκρίνεται στις πάγιες αρχές του "πατριωτικού" ΠΑΣΟΚ και ότι θα συνεχιστεί, αφού υπερψηφίστηκε στις εκλογές από τον ελληνικό λαό.Ενδεικτικές, ως προς τα παραπάνω, είναι χτεσινές δηλώσεις του μέλους του ΕΓ του ΠΑΣΟΚ Θ. Τσουκάτου,ο οποίος υποστήριξε ότι οι "32" αποτελούν μειοψηφία μέσα στο κυβερνών κόμμα.

Φυσικά, υπάρχουν και εισηγήσεις προς τον πρωθυπουργό που τον καλούν να "ξεμπερδεύει" με τους "32", περνώντας στην αντεπίθεση και καταγγέλλοντας την τακτική τους ως υπονόμευση της κυβέρνησης. Αποψη, που, αν και μειοψηφούσα,δεν έχει απορριφθεί για το μέλλον,καθώς όλα θα κριθούν από τις κινήσεις των"32", αλλά και της λεγόμενης εσωκομματικής "αντιπολίτευσης", το επόμενο διάστημα.

Από την πλευρά των "32", λέγεται ότι θα συνεχιστούν οι παρεμβάσεις τους, με πρώτο βήμα την ΚΟ. Μάλιστα, σε χτεσινές του δηλώσεις ο Λ. Βερυβάκης, ερωτώμενος αν εννοεί άρση εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, όταν λέει πως ο λόγος για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας "πέφτει στο λαό", περιορίστηκε να απαντήσει ως εξής: "Δεν ξέρω αν εννοώ αυτό ή εκείνο. Αλλά εξακολουθώ να επιμένω ότι έχουμε κοινοβουλευτισμό"...

Ωστόσο, εκτιμάται ότι η τακτική Σημίτη δεν τους επιτρέπει να "κοντράρουν" με στοιχεία την πολιτική του στα Ελληνοτουρκικά, αφού, όπως αναφέρουν, δεν υπάρχει κάτι "απτό", ώστε να τον αντικρούσουν. Εκτιμούν, δηλαδή, ότι ενώ η διαδικασία ελληνοτουρκικής προσέγγισης θα συνεχιστεί, ο πρωθυπουργός δε θα επιλέξει το δρόμο της επικύρωσης αυτής της πορείας, μέσω κάποιας απόφασης για την οποία θα ζητήσει επικύρωση κυβερνητική ή κοινοβουλευτική.

• Την "οργή και αγανάκτησή του", εξέφρασε με ανακοίνωσή του οΣτ. Παπαθεμελής, για τον τίτλο με τον οποίο η εφημερίδα "ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ" παρουσίασε προχτεσινή συνέντευξή του. Ο τίτλος "θα ρίξουμε την κυβέρνηση αν...", της εφημερίδας, "είναι παραπλανητικός, απολύτως ξένος προς το περιεχόμενο της συνέντευξης", η οποία "βάναυσα παραποιείται",κατά τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, ο ίδιος στη συνέντευξή του, και μιλώντας εκ μέρους των "32", αναφέρει ότι "αν η ηγεσία (του ΠΑΣΟΚ) πάει σε διάλογο τώρα με την Αγκυρα... δε θα συμμεριστούμε ευθύνες, τις οποίες δεν έχουμε, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό".

Μετά την ολοκλήρωση της συνάντησης της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα και του μέλους του ΠΓ Ορέστη Κολοζώφ με τον υπουργό Εξωτερικών Θ. Πάγκαλο, που πραγματοποιήθηκε χτες στο υπουργείο Εξωτερικών, η Αλέκα Παπαρήγα σε δηλώσεις της στους δημοσιογράφους τόνισε:

"Ζητήσαμε ενημέρωση για την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων και του διαλόγου. Η δική μας γνώμη είναι ότι πρέπει να αποκλειστεί και η λογική της δήθεν πατριωτικής αδιαλλαξίας, αλλά και η λογική του πολιτικού πραγματισμού "πάμε και όπου πάμε".

Γνώμη μας είναι ότι όχι μόνο ένας διάλογος είναι αναγκαίος, αλλά και μια ελληνοτουρκική συμφωνία. Βέβαια με τον όρο, και ένα το κρατούμενο, ότι δεν υπάρχει αμφισβήτηση εθνικών συνόρων, κυριαρχικών δικαιωμάτων, διεθνούς δικαίου, διεθνών συμφωνιών που ισχύουν σήμερα. Αυτό είναι ο πρώτος όρος. Το δεύτερο που εμείς θέτουμε είναι ότι, ανεξάρτητα από την πορεία του διαλόγου, δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια στο γεγονός ότι υπάρχει ένα γενικότερο αμερικανονατοϊκό σχέδιο στην περιοχή, που αν και δεν προβάλλει ανοιχτά τα ζωτικά ενδιαφέροντα των ιμπεριαλιστών για το Αιγαίο, ωστόσο έχει ένα ουσιαστικό ενδιαφέρον για την περιοχή του Αιγαίου, γιατί όπως και να το κάνουμε είναι αυτή ένας δίαυλος επικοινωνίας, είναι μια ζώνη επιρροής. Και δυστυχώς πολύ φοβόμαστε ότι οι ΗΠΑ, αδιαφορώντας για τα κοινά συμφέροντα των λαών, ενδιαφέρονται ν' αξιοποιήσουν είτε το διάλογο, είτε τις διαφορές για μια εδραίωση της αμερικανονατοϊκής κυριαρχίας στην περιοχή.

Επόμενα ο ελληνοτουρκικός διάλογος παίζει ρόλο, έχει σχέση και με τα γενικότερα αμερικανονατοϊκά σχέδια".

"Η Διεθνής Διαιτησία έχει ως αντικείμενο το διακανονισμό των διαφορών μεταξύ των κρατών με δικαστές της εκλογής τους και στη βάση του σεβασμού του Δικαίου".

Αυτός ο τρόπος του διακανονισμού των διεθνών διαφορών βασίζεται, πρώτο,στο σεβασμό του Δικαίου και δεύτερο,στην ανάληψη συμβατικής υποχρεώσεως μεταξύ των διισταμένων μερών.

Τα διαιτητικά όργανα, σε αντίθεση με τα δικαστικά όργανα (π. χ. Δικαστήριο της Χάγης), δεν είναι μόνιμα και συνήθως ιδρύονται με διμερή "πράξη" για το διακανονισμό καθορισμένης διαφοράς.

Με βάση τον παραπάνω ορισμό περί Διαιτησίας (σ. σ. από το βιβλίο του Αλκη Παπακώστα "Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο - ειρηνικά και βίαια μέσα επίλυσης Διεθνών Διαφορών") προκύπτουν ερωτήματα στα οποία η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να δώσει απάντηση.

Πρώτο: Από πότε άλλαξε η ελληνική θέση πως μόνη ελληνοτουρκική διαφορά είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και αρμόδιο όργανο για τον καθορισμό της το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης;

Δεύτερο: Για ποια άλλα θέματα εκτός της υφαλοκρηπίδας η ελληνική κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να αναζητήσει διακανονισμό έξω από το Δικαστήριο της Χάγης σε άλλο διαιτητικό όργανο;

Τρίτο: Τι άλλαξε και η Αθήνα εμφανίζεται να υιοθετεί τους μηχανισμούς επιδιαιτησίας, τους οποίους μέχρι πριν λίγο απέρριπτε κατηγορηματικά;

Με τη συμμετοχή των συγγενών, καθώς και πολλών συναδέλφων, συναγωνιστών, φίλων και συμπατριωτών του κηδεύτηκε το Σάββατο το μεσημέρι στο Α Νεκροταφείο ο δημοσιογράφος Παναγής Λυμπεράτος,που πέθανε ξαφνικά την Παρασκευή 2 Μάη. Εκ μέρους της ΕΣΗΕΑ και του Πανελληνίου Συνδέσμου Δημοσιογράφων Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης ο συμπατριώτης του Ν. Καραντηνός του απηύθυνε τον ύστατο χαιρετισμό, τονίζοντας: "Διάλεξες τη μέρα 3 του Μάη, που οι δημοσιογράφοι σ' όλο τον κόσμο γιορτάζουν την ελευθερία του Τύπου. Είναι νωπά τα λόγια που λέγαμε εδώ κι ένα χρόνο, καθώς αποχαιρετήσαμε τον αδελφό σου, τον αξέχαστο Μάκη". Ο Παναγής Λυμπεράτος ήταν αδελφός του Συμεών Λυμπεράτου, από τους αρχισυντάκτες του "Ριζοσπάστη" που πέθανε πέρσι.

Στη συνέχεια ο Ν. Καραντηνός αναφέρθηκε στη συμμετοχή του Π. Λυμπεράτου στην Εθνική Αντίσταση, στις διώξεις που ακολούθησαν και στο τέλος στην κράτησή του στη Μακρόνησο. "Στον τομέα, είπε, της καθημερινής αγωνίας - στη δημοσιογραφία - δούλεψε πάνω από 30 χρόνια με ευθύνη και συνέπεια. Και απ' όποια εφημερίδα κι αν πέρασε διακρίθηκε για την επαγγελματική του κατάρτιση, τη συναδελφικότητά του και το ήθος του".

Στον τάφο του κατατέθηκαν πολλά στεφάνια. Παρευρέθηκε αντιπροσωπεία και του "Ρ".

Μετά την ολοκλήρωση της συνάντησης της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα και του μέλους του ΠΓ Ορέστη Κολοζώφ με τον υπουργό Εξωτερικών Θ. Πάγκαλο, που πραγματοποιήθηκε χτες στο υπουργείο Εξωτερικών, η Αλέκα Παπαρήγα σε δηλώσεις της στους δημοσιογράφους τόνισε:

"Ζητήσαμε ενημέρωση για την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων και του διαλόγου. Η δική μας γνώμη είναι ότι πρέπει να αποκλειστεί και η λογική της δήθεν πατριωτικής αδιαλλαξίας, αλλά και η λογική του πολιτικού πραγματισμού "πάμε και όπου πάμε".

Γνώμη μας είναι ότι όχι μόνο ένας διάλογος είναι αναγκαίος, αλλά και μια ελληνοτουρκική συμφωνία. Βέβαια με τον όρο, και ένα το κρατούμενο, ότι δεν υπάρχει αμφισβήτηση εθνικών συνόρων, κυριαρχικών δικαιωμάτων, διεθνούς δικαίου, διεθνών συμφωνιών που ισχύουν σήμερα. Αυτό είναι ο πρώτος όρος. Το δεύτερο που εμείς θέτουμε είναι ότι, ανεξάρτητα από την πορεία του διαλόγου, δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια στο γεγονός ότι υπάρχει ένα γενικότερο αμερικανονατοϊκό σχέδιο στην περιοχή, που αν και δεν προβάλλει ανοιχτά τα ζωτικά ενδιαφέροντα των ιμπεριαλιστών για το Αιγαίο, ωστόσο έχει ένα ουσιαστικό ενδιαφέρον για την περιοχή του Αιγαίου, γιατί όπως και να το κάνουμε είναι αυτή ένας δίαυλος επικοινωνίας, είναι μια ζώνη επιρροής. Και δυστυχώς πολύ φοβόμαστε ότι οι ΗΠΑ, αδιαφορώντας για τα κοινά συμφέροντα των λαών, ενδιαφέρονται ν' αξιοποιήσουν είτε το διάλογο, είτε τις διαφορές για μια εδραίωση της αμερικανονατοϊκής κυριαρχίας στην περιοχή.

Επόμενα ο ελληνοτουρκικός διάλογος παίζει ρόλο, έχει σχέση και με τα γενικότερα αμερικανονατοϊκά σχέδια".

"Η Διεθνής Διαιτησία έχει ως αντικείμενο το διακανονισμό των διαφορών μεταξύ των κρατών με δικαστές της εκλογής τους και στη βάση του σεβασμού του Δικαίου".

Αυτός ο τρόπος του διακανονισμού των διεθνών διαφορών βασίζεται, πρώτο,στο σεβασμό του Δικαίου και δεύτερο,στην ανάληψη συμβατικής υποχρεώσεως μεταξύ των διισταμένων μερών.

Τα διαιτητικά όργανα, σε αντίθεση με τα δικαστικά όργανα (π. χ. Δικαστήριο της Χάγης), δεν είναι μόνιμα και συνήθως ιδρύονται με διμερή "πράξη" για το διακανονισμό καθορισμένης διαφοράς.

Με βάση τον παραπάνω ορισμό περί Διαιτησίας (σ. σ. από το βιβλίο του Αλκη Παπακώστα "Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο - ειρηνικά και βίαια μέσα επίλυσης Διεθνών Διαφορών") προκύπτουν ερωτήματα στα οποία η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να δώσει απάντηση.

Πρώτο: Από πότε άλλαξε η ελληνική θέση πως μόνη ελληνοτουρκική διαφορά είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και αρμόδιο όργανο για τον καθορισμό της το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης;

Δεύτερο: Για ποια άλλα θέματα εκτός της υφαλοκρηπίδας η ελληνική κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να αναζητήσει διακανονισμό έξω από το Δικαστήριο της Χάγης σε άλλο διαιτητικό όργανο;

Τρίτο: Τι άλλαξε και η Αθήνα εμφανίζεται να υιοθετεί τους μηχανισμούς επιδιαιτησίας, τους οποίους μέχρι πριν λίγο απέρριπτε κατηγορηματικά;

Με τη συμμετοχή των συγγενών, καθώς και πολλών συναδέλφων, συναγωνιστών, φίλων και συμπατριωτών του κηδεύτηκε το Σάββατο το μεσημέρι στο Α Νεκροταφείο ο δημοσιογράφος Παναγής Λυμπεράτος,που πέθανε ξαφνικά την Παρασκευή 2 Μάη. Εκ μέρους της ΕΣΗΕΑ και του Πανελληνίου Συνδέσμου Δημοσιογράφων Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης ο συμπατριώτης του Ν. Καραντηνός του απηύθυνε τον ύστατο χαιρετισμό, τονίζοντας: "Διάλεξες τη μέρα 3 του Μάη, που οι δημοσιογράφοι σ' όλο τον κόσμο γιορτάζουν την ελευθερία του Τύπου. Είναι νωπά τα λόγια που λέγαμε εδώ κι ένα χρόνο, καθώς αποχαιρετήσαμε τον αδελφό σου, τον αξέχαστο Μάκη". Ο Παναγής Λυμπεράτος ήταν αδελφός του Συμεών Λυμπεράτου, από τους αρχισυντάκτες του "Ριζοσπάστη" που πέθανε πέρσι.

Στη συνέχεια ο Ν. Καραντηνός αναφέρθηκε στη συμμετοχή του Π. Λυμπεράτου στην Εθνική Αντίσταση, στις διώξεις που ακολούθησαν και στο τέλος στην κράτησή του στη Μακρόνησο. "Στον τομέα, είπε, της καθημερινής αγωνίας - στη δημοσιογραφία - δούλεψε πάνω από 30 χρόνια με ευθύνη και συνέπεια. Και απ' όποια εφημερίδα κι αν πέρασε διακρίθηκε για την επαγγελματική του κατάρτιση, τη συναδελφικότητά του και το ήθος του".

Στον τάφο του κατατέθηκαν πολλά στεφάνια. Παρευρέθηκε αντιπροσωπεία και του "Ρ".