Μ. ΜΙΧΑΗΛ ("ΣΚΑΪ"): Υπάρχουν ενδείξεις ότι οι Συντονιστικές Επιτροπές των Αγροτών της Θεσσαλίας μάλλον θα ξεκινήσουν νέες κινητοποιήσεις. Υποστήκατε μια κριτική ως ΚΚΕ, ότι ενθαρρύνατε το συγκεκριμένο τρόπο κινητοποίησης που επέλεξαν την προηγούμενη φορά, δηλαδή τον αποκλεισμό των εθνικών δρόμων, το οποίο, όπως κι εσείς αντιλαμβάνεστε, είχε συνέπειες και σε άλλους κλάδους της οικονομίας, μικρομεσαίους, εμπόρους, τουρισμό κλπ. Εάν συνεχίσουν προς αυτή την κατεύθυνση, το ΚΚΕ θα τους υποστηρίξει; Τάσσεστε, δηλαδή, υπέρ τού να κλειστούν ξανά οι δρόμοι;

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Πρέπει να πω πρώτον, ότι το ΚΚΕ τάσσεται ανοιχτά, καθαρά και απερίφραστα υπέρ των αγώνων, υπέρ του κοινού μετώπου των εργατοϋπαλλήλων, της αγροτιάς και των μικρομεσαίων.

Από εκεί και πέρα, τι μορφές παίρνουν οι αγώνες και πώς εξελίσσονται, αυτά είναι ζητήματα που ανήκουν στην αρμοδιότητα των ίδιων των αγωνιζομένων να δουν πώς θα κλιμακώσουν ή με ποιες μορφές θα διεξαγάγουν τον αγώνα ή ποια ποιοτικά χαρακτηριστικά θα παίρνει ο αγώνας και τι είδους πολιτικοποίηση θα γίνεται.

Αυτά δεν έχουμε δικαίωμα να τα αποφασίζουμε εμείς, όχι για κανένα άλλο λόγο, όχι γιατί δεν έχουμε δικαίωμα να έχουμε γνώμη, αλλά γιατί ένα πραγματικό κίνημα μαζών, σημαίνει, ότι οι ίδιοι που παίρνουν μέρος αναλαμβάνουν την οργάνωση αυτών των αγώνων, αποφασίζουν για τις μορφές της πάλης.

Δεύτερον, είναι ψέμα, συκοφαντία αυτό που λέγεται ότι οι αγώνες της αγροτιάς ζημίωσαν τον ελληνικό λαό. Αυτό το επιχείρημα ξέρετε γιατί λέγεται; Δε στρέφεται μόνο προς τους αγρότες. Στρέφεται και κατά των εργατοϋπαλλήλων της"ΣΟΦΤΕΞ" και των εργατοϋπαλλήλων της "Χαλυβουργικής", στρέφεται εναντίον του ελληνικού λαού. Ενώ στην ουσία εννοεί καθίστε μέσα στο σπίτι σας, διαμαρτυρηθείτε, το πολύ - πολύ ελάτε και μέχρι το ΚΑΡΑΒΕΛ να πείτε τη γνώμη σας και τίποτε άλλο. Ο αγώνας σήμερα παίρνει και τέτοιες σκληρές μορφές, διότι έχουν εξαντληθεί και πολλά άλλα μέσα. Αύριο θα πάρει πολύ σκληρότερες μορφές.

Δεν εννοώ σκληρή μορφή μόνο τη μορφή πάλης. Μιλάω για την ουσία ενός αγώνα. Πάντως, μέσα στα σαλόνια δε λύνονται τα προβλήματα. Εμείς αυτό που ξέρουμε είναι ότι ένα μεγάλο μέρος των μικρομεσαίων και με τους συλλόγους τους έδειξαν συμπαράσταση και αλληλεγγύη. Τώρα, αν κάποιοι διαμαρτυρήθηκαν δεν πειράζει, θα το δουν στην πορεία.

Αυτοί που διαμαρτύρονται ξέρουν τι κάνουν. Βιομήχανοι, εφοπλιστές ξέρουν τι κάνουν. Γιατί διαμαρτυρήθηκαν; Γιατί δεν ανέχονται να τους σηκώνει κεφάλι ο λαός. Κυρίως, θέλουν να περιφρουρήσουν τα κέρδη τους.

Μ. ΜΑΝΗ ("FLASH 96.1"): Είπατε ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται στις Συντονιστικές Επιτροπές. Αυτό είναι σαφές. Οι αποφάσεις λαμβάνονται στα όργανα. Ωστόσο, το ΚΚΕ όπως και όλα τα υπόλοιπα κόμματα, μέσω των εκπροσώπων τους καταθέτουν κάποιες προτάσεις σ' αυτά τα όργανα στις Συντονιστικές Επιτροπές. Με δεδομένο ότι μετά τη λήξη των κινητοποιήσεων του Δεκεμβρίου το ΚΚΕ μέσα και από την αρθρογραφία στελεχών του στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ είχε μιλήσει για νέες μορφές πάλης, εν όψει των νέων ενδεχομένως κινητοποιήσεων, το αντιμετωπίζετε αυτό;

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Λέω για μια και τελευταία φορά, εμείς μιλάμε για αγώνες. Εμείς μιλάμε για πολλές μορφές, μιλάμε για πολιτικοποίηση αγώνων, για ενιαίο μέτωπο και θα συνεχίσουμε να μιλάμε. Από εκεί και πέρα, η αγροτιά δεν είναι στρατός και δεν πρέπει να είναι στρατός.

Αυτό που λέμε στα μέλη, στα στελέχη, στους φίλους του Κόμματος, σ' αυτούς που ακούνε ή μας συμπαθούν, τους λέμε το εξής. Δύο δεσμεύσεις έχουνε. Η πρώτη δέσμευση είναι να είναι συνεπείς μαχητές για την υπεράσπιση των συμφερόντων της αγροτιάς και η δεύτερη δέσμευση είναι, να πρωτοστατούν στη λαϊκή ενότητα.

Αυτές τις δύο δεσμεύσεις έχουν οι κομμουνιστές. Να μην εγκαταλείπουν τους αγώνες, να μην προδίδουν τους συναγωνιστές τους, να μην υποχωρούν, να μη φοβούνται και να διασφαλίζουν την ενότητα όλων, ανεξάρτητα από πολιτικές και ιδεολογικές πεποιθήσεις.

Από εκεί και πέρα, ο κάθε κομμουνιστής είναι ελεύθερος να δράσει. Και επιτρέψτε μου επίσης να προσθέσω το εξής. Η κυβέρνησηστέλνει στα δικαστήρια 5.000 αγρότες. Η κυβέρνηση τους στέλνει, όχι η δικαιοσύνη. Οταν βγαίνει και λέει ο κ. Σημίτης και οι διάφοροι κυβερνητικοί εκπρόσωποι ότι "καταλύθηκε το Σύνταγμα και η έννομη τάξη", αυτό λένε.

Να ξέρουν θα τα βρουν μπροστά τους αυτά. Να τα βρουν μπροστά τους. Σύγκρυο μας πιάνει όταν ακούμε τέτοια πράγματα. Μόνο αυτό δείχνει ότι έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση αντιλαϊκή, η οποία θα περάσει και σε αυταρχικό κατήφορο. Καλώ και τα άλλα κόμματα με τους ηγέτες τους να τοποθετηθούν και να πουν: Αν η λαϊκή κινητοποίηση είναι απειλή για τη δημοκρατία στην Ελλάδα. Να μας απαντήσουν.

Γ. ΖΑΓΓΑΝΑΣ ("ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ"): Θέλω από την Κα Παπαρήγα μια απάντηση σε σχέση με τους ισχυρισμούς για το 40%. Πώς απαντάει το ΚΚΕ συγκεκριμένα στο ότι η Ελλάδα είναι κερδισμένη στις επιδοτήσεις πέρα από το εισόδημα; Μιλάμε για τρισεκατομμύρια εισπράξεις, όπου η Ελλάδα, όπως είπε ο κύριος πρωθυπουργός πρόσφατα, είναι κερδισμένη χωρίς αντίρρηση και χωρίς καμιά αμφιβολία.

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Είμαστε το ίδιο "κερδισμένοι" όπως έχουμε "κερδίσει" από τη "φιλία" των Αμερικανών. Αυτό το επιχείρημα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση, είναι εφεύρημα. Δεν μπορεί να μην το χρησιμοποιήσει. Πώς θα δικαιολογήσει την πολιτική της.

Ομως συγκεκριμένα, να πιάσω μια πλευρά. Το εμπορικό ισοζύγιο, το αγροτικό, από θετικό έγινε αρνητικό, ενώ μας είχαν πει ότι μπαίνοντας στην Ευρωπαϊκή Ενωση τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα θα βρουν αγορά και δε βρήκαν. Δε "χωράνε" τα αγροτικά προϊόντα μιας μικρής χώρας στην Ευρώπη.

Ο κ. Σημίτης, στην ομιλία του, παραδέχτηκε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα υψηλού κόστους, ακόμα και ποιότητας για πολλά ελληνικά αγροτικά προϊόντα. Λέει είναι άλλα πράγματα, προβλήματα διάθεσης, τυποποίησης κλπ. Γιατί δεν τολμάει να πει ότι τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα είναι όλα ακριβά και κακής ποιότητας. Και το παραδέχεται.

Πρέπει να υπολογίσουμε το κόστος που έχει η Ελλάδα από τον κατακλυσμό της από εισαγόμενα προϊόντα. Και μη μου πουν τώρα ότι τα διάλεξε ο καταναλωτής αυτά. Αυτά ήταν συνέπεια της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Τα ποσά που ήρθαν στην Ελλάδα, ακριβώς ήρθαν για να επενδυθούν στην αντιαγροτική πολιτική. Τα ποσά των χωματερών, τα ποσά για την αγρανάπαυση, για την εγκατάλειψη, για την πρόωρη συνταξιοδότηση. Δηλαδή ό,τι ποσά έρχονται, έρχονται ακριβώς για να λειτουργήσουν σε βάρος της αγροτικής οικονομίας και του μικρομεσαίου αγρότη.

Αλλά και απ' αυτά τα περίφημα προγράμματα, είτε τα μεσογειακά προγράμματα, είτε τα προγράμματα περιφερειακής ανάπτυξης, ποιος επωφελήθηκε; Ξέρετε ότι οι εφοπλιστές εδώ ανέπτυξαν δραστηριότητες Καρράς, Βερνίκος κλπ.- σε σημαντικούς τομείς της αγροτικής οικονομίας;

Ποιος κέρδισε; Στον τομέα, μάλιστα, των τροφίμων γιγαντώθηκαν οι βιομηχανίες τροφίμων αυτή την περίοδο. Βάζανε κριτήρια με προηγούμενους αναπτυξιακούς νόμους επί ΝΔ.

Τελικά ωφελήθηκαν και ωφελούνται οι ανώνυμες, οι ΕΠΕ, οι ομόρρυθμες εταιρίες. Ανάγκασαν τους συνεταιρισμούς - για να μπορέσουν να μη μείνουν έξω από το παιχνίδι - να μετατραπούν σε τέτοιες εταιρίες, να χάσουν και την υπόστασή τους ως συνεταιριστικό κίνημα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Χτεσινό δημοσίευμα επαναφέρει ένα θέμα για τα ασφαλιστικά ταμεία που είχε αποκαλύψει ο "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ", όπου φαίνεται η κυβέρνηση να αυξάνει τα όρια συνταξιοδότησης και διάφορα άλλα. Θα ήθελα και σε συνδυασμό με το νομοσχέδιο για το Ταμείο Κύριας Ασφάλισης των Αγροτών, όπου, αντί να αυξάνει, μειώνει τα κονδύλια, ένα σχόλιό σας για το συνταξιοδοτικό.

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Εμείς θεωρούμε βασικό κοινωνικό μέτωπο πάλης το ασφαλιστικό, το συνταξιοδοτικό αγκαλιάζει όλους. Από τον μαθητή μέχρι τον πολύ ηλικιωμένο είτε ζει στην πόλη, είτε στο χωριό, είτε είναι εργάτης ή μικρομεσαίος ή αγρότης.

Χαρακτηριστικά να πω το εξής: Η φιλοσοφία τους είναι, "για να εξοικονομήσουμε κονδύλια", για να μην "καταρρεύσει εντελώς το ασφαλιστικό σύστημα", πρέπει να ανεβάσουμε το όριο συνταξιοδότησης και να μειώσουμε το όριο συντάξεων, ώστε να προσεγγίσουν όλα προς το κατώτατο.

Αντί, δηλαδή, το κατώτατο όριο να ανέβει, να φτάσει το μεσαίο και παραπάνω, γίνεται το αντίθετο. Στην ουσία χρηματοδοτούν οι ίδιοι οι ασφαλισμένοι τα ασφαλιστικά ταμεία που και μ' αυτό τον τρόπο πάλι δεν πρόκειται να διασωθούν.

Ξέρετε όμως τι λέει ο κ. Παπαϊωάννου σε σημερινή του συνέντευξη που διάβασα; Οτι προς το παρόν δεν υπάρχει τέτοια σκέψη, αλλά είναι από τα ζητήματα εκείνα που θα μπουν στον κοινωνικό διάλογο.

Αυτή η σκέψη υπάρχει και έχει ξεκινήσει η υλοποίησή της. Υλοποιείται σε όλη την Ευρώπη, είναι αλήθεια, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να σταυρώσουμε τα χέρια και να υποταχθούμε στην Ελλάδα. Τον κοινωνικό διάλογο τον θέλουν, για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου και να θεσμοθετήσουν αυτά τα μέτρα.

Με αυτή την έννοια η θέση μας είναι, όπως και με τους αγρότες, ότι σημασία έχει από την πλευρά του λαού να προλάβει τα γεγονότα. Αμα είναι να περιμένει πότε θα κατατεθεί το νομοσχέδιο στη Βουλή, πέταξε το πουλάκι. Και μ' αυτή την έννοια οι αντιδράσεις, οι αγώνες, πρέπει να ξεκινήσουν από τώρα. Εχουν ξεκινήσει, αλλά ακόμα πιο αποφασιστικά.

Οταν φέρει το νομοσχέδιο στη Βουλή έχει τελειώσει, θα το περάσουν στη Βουλή και θα το περάσουν ανεξάρτητα από τη συγκεκριμένη ισχύ και με τη συναίνεση των άλλων κομμάτων. Ας θυμώσουν τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης ότι τους προκαταλαμβάνουμε.

Πρόκειται για μια επίθεση άνευ προηγουμένου. Ακόμα πιο φοβερή σε σχέση με το εισόδημα, γιατί όσον αφορά το εισόδημα μπορεί να έχεις ελπίδες με τους αγώνες να πετύχεις μεγαλύτερες αυξήσεις στα επόμενα χρόνια. Αλλά, όταν καταστραφεί στην ουσία το ασφαλιστικό σύστημα, αυτό πια επιδρά σε βάθος χρόνου.

Α. ΠΟΥΛΑΚΙΔΑΣ ("ΑΥΓΗ"): Εχετε πει κάτι πάρα πολύ σωστό κατά τη γνώμη μου. Οτι η αγροτιά δεν είναι στρατός...

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Και ο λαός δεν είναι στρατός, όχι μόνο η αγροτιά.

Α. ΠΟΥΛΑΚΙΔΑΣ: Για την αγροτιά μιλάμε. Θυμήθηκα όμως ότι η Συντονιστική Επιτροπή στα γραφεία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ συνεδρίασε και αποφάσισε να αποχωρήσουν οι αγρότες από την Αθήνα, χωρίς να ικανοποιηθεί το αίτημά τους να συναντήσουν τον πρωθυπουργό. Πράγμα το οποίο ουσιαστικά σήμανε και την αρχή των κινητοποιήσεων εκείνη την ημέρα.

Γι' αυτό το λόγο θα ήθελα να θέσω τρίτη φορά το ίδιο ερώτημα. Εάν το ΚΚΕ έχει άποψη ή πρόταση για τη μορφή των κινητοποιήσεων, την οποία θα την καταθέσει δημόσια στους αγρότες και να αποφασίσουν εκείνοι.

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Είσαστε λίγο αντιφατικός. Εάν π. χ. το ΚΚΕ έλεγε "αυτή να είναι η μορφή πάλης", θα ξεσηκωνόσαστε όλοι για το καπέλο του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ κατ' αρχήν έχει γνώμη για την ουσία του αγώνα. Κι αυτή είναι η διαφορά μας και από τα άλλα κόμματα, τα οποία λένε στους αγρότες "στα σαλόνια, εκεί θα βρείτε τη λύση". Μόνο που στα σαλόνια χωράνε λίγοι, δε χωράνε πάρα πολλοί. Εάν έλεγε το ΚΚΕ "αυτή η μορφή πάλης είναι καλύτερη, ή η άλλη" θα υπήρχε η "ευαισθησία". Εμείς δεν ανακατευόμαστε με τις μορφές πάλης για τον εξής λόγο. Γιατί, ένα πραγματικά μαζικό κίνημα πρέπει το ίδιο κάθε φορά να βρίσκει όχι μόνο τις μορφές, αλλά και το περιεχόμενο της πάλης.

Εμείς, όποια μορφή αποφασίσουν οι αγρότες, να ξέρετε ότι θα τη στηρίξουμε. Ενα κίνημα πραγματικά μαζικό σημαίνει κίνημα που αποφασίζει. Οταν δεν είναι μαζικό το κίνημα τότε πρέπει να αποφασίσουν άλλοι γι' αυτό. Ευτυχώς οι αγώνες είναι μαζικοί και η αγροτιά είναι στο πόδι. Δεν έχουν ανάγκη από τις υποδείξεις του ΚΚΕ.

Είπατε ένα πράγμα, το οποίο ειλικρινά σας λέω, είναι κανείς να γελάει. Ούτε ο κ. Τζουμάκας δε μας το είπε, ούτε ο κ. Σημίτης. Τι πράγμα είναι αυτό; Για να μην σας πω ότι δεν πολυξέρω και το ζήτημα. Ηρθε η Συντονιστική Επιτροπή και συνεδρίασε μέσα στη Βουλή, για να αποφασίσει τι θα κάνει. Τι έγινε; Και ζήτησε φαίνεται κάποια γραφεία. Δεν ξέρω τι έκαναν τα άλλα κόμματα. Αν ζήτησε φιλοξενία καλώς έγινε και συνεδρίασε όπου είχε, αν οι υπηρεσίες της Βουλής δε διέθεταν κάποια γραφεία! Εννοείται κεκλεισμένων των θυρών. Είναι αστεία πράγματα, ότι μια Συντονιστική που αποτελείται από στελέχη από όλα τα κόμματα περιμένει να έρθει στα γραφεία του ΚΚΕ για να τους βάλουμε το βρόχο, για να τους πούμε τι θα κάνουν.

Μην προσβάλλετε τα μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής. Αυτό πια ούτε ο κ. Τζουμάκας δεν το είπε. Είπε τόσα άλλα φαιδρά, θα μπορούσε να πει κι αυτό.

Υπάρχει ο άλλος δρόμος, η στρατηγική και πολιτική για την προστασία της ντόπιας αγροτικής παραγωγής και του εισοδήματος της μικρομεσαίας αγροτιάς, που πλήττεται από την καταστροφική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της κυβέρνησης. Είναι η άλλη αγροτική πολιτική, που στηρίζεται στον ενωμένο αγώνα, για την ανάπτυξη της γεωργικής παραγωγής, σύμφωνα με τις ανάγκες και τις δυνατότητες της χώρας μας και με μοχλό ανάπτυξης το δυναμικό παραγωγικό συνεταιρισμό και την οικογενειακή αγροτική εκμετάλλευση.

Αυτήν τη στρατηγική και πολιτική ανάπτυξης που προτείνει το ΚΚΕ σε όφελος της χώρας, της αγροτικής οικονομίας και των μικρομεσαίων αγροτών, αυτήν την πολιτική που βρίσκεται στον αντίποδα της στρατηγικής και της πολιτικής της ΕΕ και των διεθνών οργανισμών, την οποία εφαρμόζει η κυβέρνηση και έχει οδηγήσει σε απόγνωση εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίους αγρότες, οι οποίοι απειλούνται άμεσα με μαζικό ξεκλήρισμα, ανέδειξε χτες η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα,σε συνέντευξη Τύπου στο Ζάππειο, για "τα προβλήματα και την προοπτική της ελληνικής αγροτικής οικονομίας και της μικρής και μεσαίας αγροτιάς".

Η δική μας πολιτική πρόταση, τόνισε χαρακτηριστικά η Αλέκα Παπαρήγα, έχει ως πυρήνα τι συμφέρει τον μικρομεσαίο αγρότη, τι συμφέρει τον εργάτη, τον υπάλληλο, τον μικρομεσαίο της πόλης. Τι συμφέρει την ελληνική αγροτική οικονομία και τη χώρα. Επισημαίνοντας ότι είναι αυτή η πολιτική που αρχίζει να διαφαίνεται στους στόχους του αγροτικού κινήματος. Υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα ότι όσους αγώνες και να κάνει η μικρομεσαία αγροτιά, όσες παραχωρήσεις και αν αποσπάσει, τελικά δεν πρόκειται να ανακόψει τον κατήφορο, αν δεν παλέψει για ριζική αλλαγή πολιτικής, αν δε δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για τη συγκρότηση του οργανωμένου λαϊκού μετώπου της εργατικής τάξης, της αγροτιάς και των ΕΒΕ.

Εμείς παλεύουμε για να στηρίζεται το εισόδημα των μικρομεσαίων αγροτών, τόνισε η Αλέκα Παπαρήγα, για να διαβεβαιώσει κατηγορηματικά ότι το ΚΚΕ στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις τους αγώνες της αγροτιάς και των εργαζομένων.

Αναλυτικά, η ΓΓ του ΚΚΕ είπε:

"Ολοι αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα της ανάπτυξης της ελληνικής γεωργίας, την ανάγκη να αυξηθεί η αποδοτικότητά της και την ανάγκη να γίνεται ορθολογική χρήση των γεωργικών πόρων. Είναι διαδεδομένη η άποψη για την ανάγκη να αντιμετωπιστούν τα σύγχρονα προβλήματα που γεννά ο μικρός και κατατεμαχισμένος κλήρος, η πλατιά αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών. Ολοι μιλούν για την ανάγκη πιο πλατιάς και στενής διασύνδεσης της γεωργίας με τη βιομηχανία και τους άλλους τομείς της οικονομίας.

Από εκεί και πέρα αρχίζει η κατάταξη, η διαφοροποίηση, οι διαφορετικοί σκοποί και στόχοι. Οχι μόνο θεωρητικά και πολιτικά, αλλά και πρακτικά - εμπειρικά αναδείχνονται σήμερα οι δύο διαφορετικοί δρόμοι ανάπτυξης της αγροτικής οικονομίας, στα πλαίσια των δύο δρόμων ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας.

Α) Ο γνωστός δρόμος που έχει αναγορεύσει ως ρυθμιστή την πολιτική της ΕΕ και των διεθνών συμφωνιών.

Η πολιτική των κυβερνήσεων, που η αγροτιά μας γνωρίζει καλά στην πλάτη της. Είναι η πολιτική που οδήγησε τους αγρότες σε σημαντικούς ξεσηκωμούς τα τελευταία χρόνια, πυροδότησε τα μεγάλα μπλόκα του 1996, ωθεί σε ακόμα μεγαλύτερες κινητοποιήσεις και ξεσηκωμούς αυτήν τη χρονιά και τα επόμενα χρόνια.

Αυτή η στρατηγική επιλογή έχει κύριο επιχείρημα την ανάγκη να ξεπεράσει η ελληνική γεωργία τα λεγόμενα διαρθρωτικά της προβλήματα και να ενσωματωθεί "στο σχέδιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σε συνθήκες διεθνοποίησης και παγκοσμιοποίησης των αγορών και των οικονομιών". Η ουσία είναι μία:

Η ελληνική αγροτική οικονομία με όλα τα προβλήματά της αποτελεί μαγνήτη σήμερα για νέες επιδόσεις του μεγάλου κεφαλαίου, ελληνικού και ξένου. Είναι ένας τομέας που απασχολεί το 20% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, συμβάλλει στο σχηματισμό του ΑΕΠ κατά 11,5% (σταθερές τιμές του 1988). Συμμετέχει στην αξία του συνόλου των εξαγωγών κατά 30%.

Αποτελεί έναν τομέα που μπορεί να διασφαλίσει νέα συσσωρευμένα κέρδη στις πολυεθνικές, αφού έχει στρατηγική σημασία στην παραγωγή ειδών διατροφής. Εξασφαλίζει πρώτες ύλες για σημαντικούς τομείς της βιομηχανίας (τρόφιμα - ποτά, κλωστοϋφαντουργία κλπ.). Συμβάλλει σημαντικά, κάτω από προϋποθέσεις φυσικά, στην περιβαλλοντική ισορροπία και προστασία των οικοσυστημάτων. Στο μέλλον, με βάση και τις διεθνείς τάσεις, θα παίξει ρόλο και στην ενέργεια. Η Ελλάδα διαθέτει ευνοϊκές φυσικές συνθήκες, έμπειρο και φιλόπονο ανθρώπινο δυναμικό.

Αυτή η πολιτική μεθοδεύει να συγκεντρώσει, ακόμα περισσότερο απ' όσο έχει γίνει ως σήμερα, την ιδιοκτησία γης, την παραγωγή, τη μεταποίηση και εμπορία των αγροτικών προϊόντων σε ακόμα λιγότερα και ακόμα ισχυρότερα χέρια. Το πατρόν έχει κοπεί. Προβλέπει να μειωθεί σχεδόν κατά 50% ο αριθμός των αγροτικών νοικοκυριών.

Αυτός ο δρόμος ωφελεί τους ιδιοκτήτες μεγάλων αγροτικών νοικοκυριών και αυτούς που θα γίνουν οι νέοι ιδιοκτήτες μεγάλων αγροτικών νοικοκυριών. Οσους διαθέτουν κεφάλαια και "πλάτες" στους κόλπους της κυβέρνησης και της ΕΕ.

Εχει υπερασπιστές τα κόμματα, που θεωρούν μονόδρομο την ΕΕ, το Μάαστριχτ. Με αυτή την έννοια, οι ευθύνες δεν αφορούν γενικά την ΕΕ και τις διεθνείς εξελίξεις, γενικά το μεγάλο κεφάλαιο, αλλά και όσους εξασφαλίζουν να περάσουν αυτές οι πολιτικές, είτε βρίσκονται στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, από τη στιγμή που λειτουργούν στα πλαίσια αυτού του μονόδρομου.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ΝΔ, Συνασπισμός και ΔΗΚΚΙ, κατά τη διάρκεια των πρόσφατων αγροτικών κινητοποιήσεων, φάνηκαν να υποστηρίζουν τους αγώνες. Στην πράξη, όμως, δε στήριξαν όλα τα αιτήματα των αγροτών, ενώ τα περισσότερα αναγορεύουν το διάλογο - φιάσκο, που προωθεί η κυβέρνηση, ως το δρόμο λύσης των προβλημάτων.

Β) Ο άλλος δρόμος, η άλλη επιλογή, διαφαίνεται σήμερα, πιο ευκρινώς από πριν, στους αγώνες και τις διεκδικήσεις της αγροτιάς κατά τόπους, κατά προϊόν, πανελλαδικά. Βεβαίως, το αγροτικό κίνημα δεν έχει ακόμα διαμορφώσει μια συνολική, ολοκληρωμένη πρόταση, ωστόσο, μέσα από την πείρα αρχίζει να κατανοείται ότι η επιβίωση μεγάλου μέρους της μικρομεσαίας αγροτιάς προϋποθέτει άλλη πολιτική.

Ο άλλος δρόμος έχει αναδειχτεί με συγκεκριμένες προτάσεις στο Πρόγραμμα του ΚΚΕ. Εμείς ξεκαθαρίζουμε ότι, τι είναι καλό και τι είναι κακό, σύγχρονο και αποδοτικό, τι βοηθάει και τι δε βοηθάει την ελληνική αγροτική οικονομία, τι υπηρετεί και τι δεν υπηρετεί την ανάγκη συμμετοχής της χώρας μας στις διεθνείς σχέσεις, καθορίζεται από το τι βοηθάει τον μικρό και μεσαίο αγρότη, τα κοινά του συμφέροντα με την εργατική τάξη, τους μικρομεσαίους βιοτέχνες και επαγγελματίες, τα συμφέροντα των λαών.

Εμείς, όχι μόνο δεν ενδιαφερόμαστε για το τι συμφέρει το μεγάλο κεφάλαιο, τα κράτη του, τις εταιρίες και τις διεθνείς ενώσεις του, αλλά έχουμε συγκεκριμένο ενδιαφέρον να αντιπαλέψουμε τα συμφέροντά τους ως την τελική ανατροπή τους.

Επομένως, ας μη νομίσει η κυβέρνηση ότι μας "κολλάει στον τοίχο" όταν απαντά στις θέσεις και τις προτάσεις μας με τη δήθεν αποκάλυψη ότι εμείς υποστηρίζουμε διαφορετική στρατηγική.

ΒΕΒΑΙΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΘΕΛΗΣΗ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ.

Αυτούς που η κυβέρνηση μπορεί να "κολλήσει στον τοίχο" είναι τα κόμματα εκείνα που, ενώ στηρίζουν και ασπάζονται αυτή τη στρατηγική, της κάνουν κριτική ότι δήθεν δεν έχει στρατηγική και πρόγραμμα.

Ας μη νομίσει η κυβέρνηση, ή τα διάφορα επώνυμα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ότι μας "κολλάνε στον τοίχο", όταν περιτρέχουν όλη την Ελλάδα για να "αποκαλύψουν" στους αγωνιζόμενους αγρότες ότι το ΚΚΕ επιδιώκει τη συγκρότηση παλλαϊκού μετώπου πάλης.

Εμείς το λέμε ανοιχτά και καθαρά στη μικρομεσαία αγροτιά: όσους αγώνες και να κάνει, όσες παραχωρήσεις και αν αποσπάσει, τελικά δεν πρόκειται να ανακόψει τον κατήφορο, αν δεν παλέψει για ριζική αλλαγή πολιτικής, αν δε δημιουργήσει στην πορεία τις προϋποθέσεις για να ανοίξει αυτός ο δρόμος.

Ο δρόμος αυτός συνδέεται στενά με τη συγκρότηση του οργανωμένου λαϊκού Μετώπου της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, των ΕΒΕ, των μαζικών κοινωνικών κινημάτων.

Είμαστε βέβαιοι ότι αυτό το Μέτωπο θα συγκροτηθεί, όχι γιατί το λέει και το διακηρύσσει το ΚΚΕ, αλλά γιατί αυτό το έχει ανάγκη ο λαός μας, η μικρομεσαία αγροτιά, γιατί θα βγει μέσα από την πείρα.

"Δεν μπορεί να απομονωθεί το αγροτικό πρόβλημα από το συνολικό πολιτικό πρόβλημα της χώρας, την καπιταλιστική κρίση που οξύνεται, την κυριαρχία του μονοπωλιακού κεφαλαίου, την εξάρτηση και ενσωμάτωση στις διακρατικές ενώσεις των πολυεθνικών", επισήμανε η Αλέκα Παπαρήγα. Και συνέχισε: "Τα προβλήματα της αγροτικής οικονομίας και της μικρομεσαίας αγροτιάς είναι συστατικό στοιχείο και αντανάκλαση όλων των προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας. Γι' αυτό χρειάζονται γενικότερες και ριζικές αλλαγές. Χρειάζεται μια πολιτική που θα συγκρούεται καθημερινά με τα μονοπώλια και θα περιορίζει τη δράση και τη δύναμή τους μέχρι να τα καταργήσει. Μια πολιτική που θα αντιστέκεται στους περιορισμούς και στα πρόστιμα συνυπευθυνότητας, όσο θα είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Μόνο στα πλαίσια μιας τέτοιας πολιτικής μπορούν να διεκδικούνται μέτρα για τη διασφάλιση του αγροτικού εισοδήματος, τη μείωση του κόστους παραγωγής, την εξουδετέρωση των μειονεκτημάτων του μικρού και πολυτεμαχισμένου κλήρου, τη λύση του διαρθρωτικού προβλήματος, την προσαρμογή της παραγωγής στις διεθνείς και εσωτερικές ανάγκες, τη δημιουργία κλίματος σιγουριάς και ασφάλειας στον Ελληνα μικρομεσαίο αγρότη.Μόνο μια άλλη κυβερνητική, πολιτική εξουσία μπορεί να εγγυηθεί ότι θα παλέψει σθεναρά για την αγροτιά. Αυτή που εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των μικρομεσαίων λαϊκών στρωμάτων. Μια κυβέρνηση που δε βλέπει την αγωνιζόμενη αγροτιά σαν εχθρό της, που δε μιλά για κατάλυση της δημοκρατίας όταν οι αγρότες παλεύουν. Το αντίθετο, εκτιμά τους αγώνες αυτούς σαν ένα στήριγμα, σαν ένα πολύτιμο σύμμαχο, ώστε να τα βγάλει πέρα με τα εσωτερικά και εξωτερικά διεθνή εμπόδια.

Δε σημαίνει ότι η αγροτιά πρέπει να καθίσει με σταυρωμένα τα χέρια, περιμένοντας ότι κάποτε θα έρθει η σωτηρία.

Μέσα από την πάλη και τη δράση της είναι δυνατόν να βάλει κάποιο φρένο στην επίθεση που δέχεται, να περιορίσει κάποιες συνέπειες και κυρίως να βάλει τις βάσεις για ριζική αλλαγή του πολιτικού συσχετισμού.

Σημαντική προϋπόθεση σήμερα, αλλά και αύριο, είναι να στηριχτούν οι αγώνες της αγροτιάς από το εργατικό και γενικότερο λαϊκό κίνημα. Ο αγώνας για την ελληνική αγροτική οικονομία δεν είναι αποκλειστική υπόθεση της αγροτιάς. Αφορά τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού και τη νεολαία. Η τύχη της αγροτιάς αφορά και τον εργάτη - εργάτρια και τον μικρομεσαίο των αστικών κέντρων, όπως και η τύχη του εργάτη - εργάτριας και μικρομεσαίου αφορά τον αγρότη - αγρότισσα".

Στη συνέχεια η Αλέκα Παπαρήγα ανέφερε συγκεκριμένες θέσεις - προτάσεις του ΚΚΕ για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της αγροτιάς. Αναλυτικά ανέφερε:

Αντιπαλεύουμε την κυβερνητική θέση ότι δεν έχει υποχρέωση το κράτος, η κυβέρνηση, να εγγυηθεί το αγροτικό εισόδημα. Αποδεικνύει περίτρανα την επιλογή της κυβέρνησης και γενικότερα της ΕΕ να θέλει και να μπορεί να εγγυηθεί μόνο το εισόδημα των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των μεγαλεμπόρων, των τραπεζιτών, των μεγαλομετόχων, των τοκογλύφων, του μεγάλου κεφαλαίου γενικά.

Η αγροτιά έχει υποχρέωση να ζητά το δικαίωμα εγγύησης του εισοδήματός της, γιατί παράγει και προσφέρει και για έναν πρόσθετο λόγο: Γιατί οι ζημιές που έχει οφείλονται ακριβώς και μόνο στην πολιτική που ακολουθείται. Εγγύηση του εισοδήματος όχι μόνο μέσα από τη μείωση του κόστους παραγωγής και της εξασφάλισης της διάθεσης, αλλά και με:

Α. Σύστημα τιμών και επιδοτήσεων που θα συμβάλει στην κάλυψη του κόστους του μικρομεσαίου αγρότη, αλλά και θα προωθεί - εκεί που χρειάζεται - την αναδιάρθρωση της παραγωγής και θα αποτελεί κίνητρο για την αύξηση της ποσότητας και τη βελτίωση της ποιότητας της παραγωγής.

Β. Απαλλαγή από φόρους συνυπευθυνότητας των μικρών, αλλά και μεσαίων παραγωγών, που το καθαρό εισόδημά τους δεν υπερβαίνει τα 4 εκατομμύρια, όσο θα υπάρχουν περιορισμοί.

Γ. Διαφοροποίηση των μηχανισμών στήριξης, έτσι που να ωφελούνται οι μικροί και μεσαίοι αγρότες. Η στήριξη να γίνεται σε αυτούς που την έχουν ανάγκη.

Το ΚΚΕ δε συμφωνεί με το σκοπό που υπηρετεί η μονόπλευρη τοποθέτηση, ότι το θέμα είναι να γίνουν ανταγωνιστικά και πιο φθηνά τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα. Πολλά ελληνικά προϊόντα, όπως ομολόγησε ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στο ΣΑΠ, δεν έχουν πρόβλημα κόστους και ποιότητας. Το κόστος και η ποιότητα δεν πετυχαίνονται εκεί που υπάρχει πρόβλημα, όταν το "πάνω χέρι" στην παραγωγή και το εμπόριο το έχουν οι πολυεθνικές.

Με τη μονόπλευρη και γενική προβολή αυτού του επιχειρήματος, έξω από τις συγκεκριμένες διεθνείς σχέσεις και δεσμεύσεις, γίνεται ακριβώς η προσπάθεια να επιβληθεί η αλλαγή καλλιεργειών, η εκτόπιση αγροτικών χεριών, το ξεκλήρισμα για ένα μεγάλο μέρος μικρών καλλιεργητών, η συγκέντρωση γης. Είναι πασίγνωστο ότι με την κυριαρχία των νόμων της αγοράς, αυτοί που μπορούν να παράγουν ανταγωνιστικά προϊόντα είναι αυτοί που αρπάζουν το χρήμα, τη γη, τα προνόμια.

Το πρόβλημα του μεγέθους του κλήρου είναι υπαρκτό, αλλά τελικά συσκοτίζεται η ουσία του με βάση τις θέσεις της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων. Επίσης αποκρύπτονται σκόπιμα οι λόγοι του γιατί στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλος αριθμός σχετικά μικρού κλήρου. Το ανάγουν έτσι σε πρόβλημα ευθύνης ή ιδιοτροπίας των ίδιων των αγροτών ή το πολύ σε κάποιες λαθεμένες πολιτικές.

Κατ' αρχήν η έκταση της γης δεν μπορεί να είναι το μοναδικό κριτήριο για την απόδοση και την παραγωγικότητα, ούτε για την κατάταξη στους μικρομεσαίους και στους μεγάλους.

Χάρη στο μικρό κλήρο έγινε δυνατό να αντληθούν τεράστια υπερκέρδη από τους επιχειρηματίες, οι οποίοι - για μια σειρά λόγους που σχετίζονται με το πώς αναπτύχθηκε ο ελληνικός καπιταλισμός - δεν είχαν ενδιαφέρον να επενδύσουν στην ελληνική ύπαιθρο. Το υπαρκτό αυτό πρόβλημα πάνε να το λύσουν με τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση της γης σε βάρος της μικρομεσαίας αγροτιάς και μάλιστα με βίαιο και δραματικό τρόπο, με διάφορες μορφές εξαγοράς, εκμίσθωση κλπ.

Το ΚΚΕ βλέπει τον παραγωγικό συνεταιρισμό ως βασικό φορέα ανάπτυξης που συνδέεται και με το πρόβλημα του κόστους και του μικρού κλήρου. Με την προϋπόθεση ότι έχει προνομιακό καθεστώς δράσης σε αντίθεση με τη δράση του μεγάλου κεφαλαίου. Βασικό μέτωπο ενταγμένο στον αγώνα για αλλαγή πολιτικής. Σημειώνουμε προκαταβολικά ότι η θέση μας αυτή δεν έχει καμία σχέση με τον συνεταιρισμό που γνώρισε ο Ελληνας αγρότης, που έχασε το κύρος στα μάτια του και δικαιολογημένα. Τονίζουμε ότι το ΚΚΕ, όταν μιλάει για συνεταιριστικό κίνημα, δε συνηγορεί σε καμία περίπτωση σε αυτό που υπάρχει σήμερα.

Οσο ακολουθείται αυτή η πολιτική, ο συνεταιρισμός δεν μπορεί να επιβιώσει, γιατί γίνεται βορά στην αδηφαγία του μεγάλου ιδιωτικού κεφαλαίου. Τον ήθελαν ως ένα σημείο, για να τον αρμέγουν, ενώ τώρα ευνοούνται άλλες μορφές συνένωσης πιο αποδοτικές και προσοδοφόρες: Ανώνυμες εταιρίες, ομάδες παραγωγών κλπ.

Για τη σημερινή κατάσταση στο συνεταιριστικό κίνημα ευθύνονται όλες οι κυβερνήσεις και πολιτικές, που το χρησιμοποίησαν, ειδικά μετά το 1981, για να περάσουν χωρίς πολιτικό κόστος την αντιαγροτική δική τους πολιτική και της ΕΕ. Ομως δεν είναι άμοιρες ευθυνών και οι διοικήσεις των οργανώσεων αυτών. Οχι μόνο γιατί συνήργησαν σ' αυτήν την πολιτική, αλλά και γιατί υπήρξαν και κακοδιαχειριστές και ρουσφετολόγοι. Σε πολλές περιπτώσεις ενήργησαν με αδιαφάνεια. Ετυχαν όμως ιδιότυπης ασυλίας, για την προσφορά τους στις κυβερνητικές επιδιώξεις.

Το ΚΚΕ υποστηρίζει όλες τις μορφές συνεταιριστικής καλλιέργειας και εκτροφής ζώων μέχρι την ανώτερη μορφή που είναι ο παραγωγικός συνεταιρισμός. Μόνο μέσα από τέτοιες μορφές λύνεται και το διαρθρωτικό πρόβλημα. Με τη συνένωση των μικρών κλήρων ανεβαίνει η παραγωγικότητα της γης και της ανθρώπινης εργασίας, συμπιέζεται το κόστος παραγωγής με την ορθολογική χρήση τεχνολογικού και μηχανικού εξοπλισμού, εφαρμόζονται τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνικής, αποφεύγονται άναρχες και περιττές επενδύσεις. Δημιουργούνται έτσι μεγάλες παραγωγικές μονάδες που μπορούν να καθετοποιούν την παραγωγή, να δημιουργούν θέσεις εργασίας σε γυναίκες και νέους.

Οι ομάδες παραγωγών που προωθεί η ΕΕ υπονομεύουν και διαλύουν τους συνεταιρισμούς, στοχεύουν στην έξοδο μεγάλου μέρους μικρομεσαίων αγροτών από την παραγωγή.

Για να παίζει το συνεταιριστικό κίνημα θετικό ρόλο στην παραγωγική διαδικασία της αγροτικής οικονομίας, πρέπει να αλλάξει ριζικά προσανατολισμό, λειτουργία και δράση.

• Να παλεύει κατά του ασφυκτικού κυβερνητικού εναγκαλισμού, να έχει κατοχυρωμένη την αυτοδιοίκηση, αυτοδιαχείριση, αυτοέλεγχο, τη δημοκρατική λειτουργία.
• Να διεκδικεί την αναγνώριση της κοινωνικής του προσφοράς έμπρακτα και όχι στα λόγια.
• Να εξασφαλίζει κίνητρα για τη δημιουργία υποδομών και δική του οικονομική και επιχειρηματική οντότητα υποταγμένη κάθε φορά στα συμφέροντα των συνεταίρων και της κοινωνίας και όχι στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και της κάθε φορά μικροκομματικής και ψηφοθηρικής σκοπιμότητας της κυβέρνησης.
• Να συνεργάζεται με όλους τους λαϊκούς φορείς και ιδιαίτερα την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Να εκπονεί και να υλοποιεί προγράμματα τοπικής ή περιφερειακής ανάπτυξης. Να αξιοποιεί τοπικούς φυσικούς πόρους.

• Ο περιορισμός και το χτύπημα της ασυδοσίας και των υπερκερδών των πολυεθνικών που εφοδιάζουν τους αγρότες με τα απαραίτητα για την παραγωγή τους μέσα και υλικά.
• Η αύξηση των δημοσίων επενδύσεων για έργα υποδομής, αρδευτικά, αντιπλημμυρικά, αντιπαγετικά κλπ. Διεκδίκηση, για όσο διάστημα η Ελλάδα μετέχει στην ΕΕ, πόρων σε αυτή την κατεύθυνση. Στόχος η αύξηση της παραγωγικότητας και η ασφάλεια της παραγωγής.
• Φθηνή και επαρκής χρηματοδότηση στους αγρότες και συνεταιρισμούς. Επιτόκια που θα είναι πολύ κοντά στον πληθωρισμό.
• Μείωση της φορολογίας του πετρελαίου για γεωργική χρήση, ώστε να το παίρνουν συνεταιρισμοί και αγρότες σε τιμή τράνζιτ.
• Νομοθετική ρύθμιση του ενοικίου της γης, με παράλληλα μέτρα για το πέρασμα της ιδιοκτησίας της σ' αυτούς που την καλλιεργούν οι ίδιοι και στους συνεταιρισμούς. Αυτό μπορεί να γίνει με τη θέσπιση αντικινήτρων (υψηλή φορολογία) για όσους αγοράζουν γη για να την ενοικιάζουν και όχι να την καλλιεργούν οι ίδιοι, ενώ για τους αυτοκαλλιεργητές να δίνονται κίνητρα. (Χαμηλότοκα δάνεια και μέχρι ένα όριο να απαλλάσσονται από τη φορολογία). Παρόμοια κίνητρα στους Συνεταιρισμούς για αγορά της γης και συνεταιριστική καλλιέργεια.
• Καθιέρωση 8% του ΦΠΑ για τα γεωργικά μηχανήματα, καύσιμα, φάρμακα κλπ εφόδια.

• Ανοδο του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων της πόλης και του χωριού για να έχουν αγοραστική δύναμη.
• Βελτίωση των συνθηκών εμπορίας με χτύπημα της αισχροκέρδειας των μεγαλεμπόρων και μεσαζόντων (υπερτιμολογήσεις, τεχνητές ελλείψεις κλπ) και έλεγχο της ψαλίδας των τιμών παραγωγού - καταναλωτή.
• Διάρθρωση της παραγωγής σύμφωνα με τις ανάγκες της διεθνούς και εγχώριας αγοράς. Ορος απαραίτητος γι' αυτό είναι η διεκδίκηση και από την ΕΕ κατάργησης των περιορισμών στην παραγωγή και ειδικά στα προϊόντα που η ΕΕ είναι ελλειμματική, με την εφαρμογή της Κοινοτικής προτίμησης που υπάρχει μόνο στα χαρτιά.

• Με τον εκσυγχρονισμό του νομοθετικού πλαισίου των ΕΛΓΑ και την ουσιαστική συμμετοχή των αγροτών στη διοίκηση και στις επιτροπές εκτιμήσεων.
• Με την έγκαιρη εκτίμηση των ζημιών και τη γρήγορη καταβολή των αποζημιώσεων σε ολόκληρη την εκτιμούμενη ζημιά.
• Με τη συμμετοχή του κράτους στα έσοδα των ΕΛΓΑ και την κάλυψη ασφαλιστικών και άλλων αντικειμένων (μηχανημάτων, κλπ), που σήμερα ασφαλίζονται σε ιδιωτικές εταιρίες.

Προϋποθέσεις γι' αυτό υπάρχουν, όχι μόνο με το να ενθαρρυνθούν συνεταιριστικές μορφές παραγωγής (όπως η "Δωδώνη") και αξιοποίησης των κτηνοτροφικών προϊόντων, αλλά και στην εκτροφή ζώων. Μ' ένα γρήγορο και αποτελεσματικό πρόγραμμα βελτίωσης του γενετικού υλικού και μεγαλύτερες και ποιοτικά ανώτερες αποδόσεις.

Ενθάρρυνση της καλλιέργειας παραγωγής κτηνοτροφικών φυτών, που και αυτό οι φυσικές συνθήκες της χώρας το ευνοούν. Να κατασκευαστούν σύγχρονα σφαγεία και να εφαρμοστεί πρόγραμμα προληπτικής υγιεινής των ζώων. Τέλος, να στηριχτεί το εισόδημα του Ελληνα κτηνοτρόφου.

Δεν είναι επιτρεπτό μια χώρα σαν την Ελλάδα να κάνει εισαγωγές αλιευμάτων για να καλύψει τις ανάγκες της αγοράς. Ούτε μπορούμε να εναποθέτουμε τις ελπίδες της ανάπτυξης στους Κοινοτικούς κανονισμούς, που στόχο έχουν να μετατραπεί και αυτή η δραστηριότητα σε καπιταλιστικές επιχειρήσεις, στέλνοντας στην ανεργία όλους τους μικρούς αλιείς. Απαιτείται άμεσα να εκδημοκρατιστεί το νομικό πλαίσιο και να δημιουργηθεί σύγχρονη επιστημονικοτεχνική υποδομή, ερευνητικά κέντρα, βελτιωτικά έργα, ιχθυόσκαλες κρατικές και ιχθυαγορές σύγχρονες. Και μόνο η αξιοποίηση των λιμνοθαλασσών είναι ικανή να καλύψει τις ανάγκες και να δημιουργήσει προϋποθέσεις για εξαγωγές αλιευμάτων ποιότητας. Οι ιχθυοκαλλιέργειες να χωροθετούνται έτσι που να μη δημιουργούν προβλήματα στο περιβάλλον και να συμμετέχουν στο χωροθετικό σχεδιασμό οι φορείς της ΤΑ, των αλιευτικών συνεταιρισμών, με ουσιαστική παρέμβαση και όχι μόνο για γνώμη.

• Με τη ριζική αναμόρφωση της δασικής νομοθεσίας στην κατεύθυνση πραγματικής προστασίας της δασικής περιουσίας από καταπατήσεις. Κατάρτιση του Δασικού Κτηματολογίου, πριν αρχίσουν άλλες ενέργειες για το Εθνικό Κτηματολόγιο.
• Η δασοπροστασία να αποτελέσει έργο οργανωμένης υπηρεσίας (ενιαίος φορέας) και όχι έργο συντονισμού κάποιων φορέων και αυτό όταν εκδηλώνεται το φαινόμενο μόνο.
• Ταχύρυθμο πρόγραμμα αναδάσωσης. Να κηρύσσεται αυτοδίκαια αναδασωτέα κάθε περιοχή που το δάσος καταστρέφεται από πυρκαγιά ή άλλη αιτία και σ' όλη την έκταση που έγινε η καταστροφή.

• Με πόρους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, που, σε συνεργασία με άλλους κοινωνικούς φορείς (Πολιτιστικοί, Αγροτικοί Σύλλογοι, Συνεταιρισμοί) θα αναπτύξει δραστηριότητες, για την αναγέννηση της υπαίθρου με την κατασκευή χώρων άθλησης, αίθουσες πολιτισμού, βιβλιοθήκες, χώρους πρασίνου, Παιδικών Σταθμών.
• Με τη βελτίωση των υπηρεσιών υγείας. Στελέχωση των Κέντρων Υγείας με ειδικευμένους γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό και λειτουργία όλων των αγροτικών ιατρείων με το απαραίτητο προσωπικό. Σύγχρονα νομαρχιακά νοσοκομεία.
• Με την κατασκευή σχολικών κτιρίων στην ύπαιθρο και κάλυψη όλων των κενών θέσεων των εκπαιδευτικών. Να δρομολογηθούν σχολικά λεωφορεία για τη μεταφορά των παιδιών στα σχολεία, για να μην αναγκάζονται πολλά αγροτόπαιδα να εγκαταλείπουν ακόμη και την εννιάχρονη εκπαίδευση.
• Με τη βελτίωση των παρεχομένων υπηρεσιών, όπως συγκοινωνιών, επικοινωνιών, ύδρευσης, αποχέτευσης και προστασίας του περιβάλλοντος.

Εξασφάλιση ανθρώπινης σύνταξης στους απόμαχους της δουλιάς με δική τους προσφορά και κρατική επιχορήγηση του Ταμείου, έτσι ώστε κανένας αγρότης ή αγρότισσα να μην αναγκάζεται να μείνει ανασφάλιστος λόγω υπερβολικών εισφορών, όπως θα συμβεί με το νέο νόμο που προωθεί η κυβέρνηση. Εάν διατηρηθεί η σημερινή επιχορήγηση στον ΟΓΑ και ο κάθε αγρότης συνεισφέρει στο Ταμείο του περίπου 50 χιλιάδες δρχ. το χρόνο, είναι δυνατό σε ένα χρονικό διάστημα να μπορεί ο αγρότης να παίρνει ανθρώπινη σύνταξη.

Μια διαφορετική πολιτική από αυτήν που γνωρίζει η αγροτιά μπορεί να βοηθήσει στην παραμονή του αγροτικού πληθυσμού και στην ηλικιακή ανανέωση των απασχολουμένων με την αγροτική οικονομία.

Τέλος, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ υπογράμμισε ότι απαιτείται η εξασφάλιση επαρκούς επιστημονικής και τεχνικής βοήθειας στους αγρότες με την αναβάθμιση των κρατικών ιδρυμάτων, την αξιοποίηση του επιστημονικού προσωπικού, των γεωτεχνικών επιστημών και την εκπαίδευση των αγροτών.

Στη συνέχεια της εισήγησής της η Αλέκα Παπαρήγα αναφέρθηκε εκτενώς στα επιχειρήματα που προβάλλουν η κυβέρνηση και οι θιασώτες του Μάαστριχτ. Οτι δηλαδή "είναι μονόδρομος" το ξεκλήρισμα της αγροτιάς, ότι "η μείωση ή η εξάλειψη παραγωγής ορισμένων προϊόντων θα ωφελήσει τη χώρα", όπως και για τις περίφημες κοινοτικές εισροές, πόσο αλήθεια είναι ότι "το 40% του αγροτικού εισοδήματος προέρχεται από την ΕΕ", ποιοι ωφελήθηκαν στην πραγματικότητα από τους περίφημους αναπτυξιακούς νόμους, αλλά και γιατί δε λύθηκαν τα προβλήματα της ελληνικής αγροτικής οικονομίας, όπως υπόσχονταν οι "εραστές" της ΕΕ. Συγκεκριμένα είπε:

"Αυτοί που υποστηρίζουν ότι η πολιτική που ακολουθείται σήμερα είναι μονόδρομος, υποχρεώνονται να απαντήσουν πειστικά και ρεαλιστικά τι θα απογίνει το μεγαλύτερο μέρος της μικρομεσαίας αγροτιάς, που θα εκτοπιστεί από την αγροτική οικονομία;

Πού θα βρει δουλιά αυτό το δυναμικό, από τη στιγμή που η ανεργία και η υποαπασχόληση μαστίζει σήμερα όλους τους τομείς, βιομηχανία, εμπόριο, υπηρεσίες, έρευνα;

Ας μην ισχυρίζονται οι διάφορες ηγεσίες ότι ο αγροτικός πληθυσμός δεν έχει ανάγκη δουλιάς γιατί είναι γερασμένος. Υπάρχουν σήμερα χιλιάδες νέοι άνθρωποι, αυτοί μάλιστα ήταν και στα μπλόκα, που πρέπει να βρουν δουλιά, έχουν ή θα αποκτήσουν οικογένεια. Είναι πρόκληση να ισχυρίζεται η κυβέρνηση και τα διάφορα όργανα της ΕΕ ότι δεν έχουν ανάγκη οι 50 και 55 χρόνων, πολύ περισσότερο οι πιο ηλικιωμένοι, λες και αυτοί μπορούν να ζήσουν με τις συντάξεις πείνας που τους καταδικάζουν και τις άθλιες υποδομές κοινωνικής περίθαλψης. Είναι πρόκληση να ισχυρίζονται ότι οι ηλικιωμένοι και μεσήλικες αγρότες και αγρότισσες μπορούν να ζήσουν σε μια εγκαταλειμμένη ύπαιθρο.

Ας μας πουν οι εραστές και συναινετικοί της σημερινής πολιτικής: Γιατί η μείωση ή η εξάλειψη παραγωγής ορισμένων προϊόντων θα ωφελήσει τη χώρα και την αγροτιά μας;

Η συρρίκνωση της παραγωγής και η κατάργηση αγροτικών προϊόντων θα οξύνει το πρόβλημα των τεράστιων εισαγωγών, άρα θα φουσκώσει ακόμα πιο πολύ το έλλειμμα. Θα κάνει πιο βαθιά την υποταγή της χώρας και θα τη φέρει σε ακόμα πιο δύσκολη θέση, από ό,τι είναι σήμερα, πιο ευάλωτη στις ορέξεις των διεθνών οργανισμών και πολυεθνικών μονοπωλίων. Ας μην ξεχνάμε το όπλο των διεθνών εμπάργκο, που είναι ακόμα πιο οδυνηρό σε χώρες που η διατροφή τους εξαρτάται από εισαγωγές.

Ποιον ωφελεί τελικά αυτό το περίφημο χρυσωμένο χάπι των κοινοτικών εισροών στην αγροτική οικονομία;

Από το 1981 μέχρι το 1990 στη χώρα μας μπήκαν 1,7 τρισ. από τον FEOGA. Ομως η αγροτική οικονομία όχι μόνο δε σώθηκε, αλλά βρίσκεται σε δεινή θέση. Αυτοί που σώθηκαν είναι οι βιομήχανοι τροφίμων και ποτών, η ΔΕΛΤΑ, η ΦΑΓΕ, η ΜΕΒΓΑΛ, η ΕΒΓΑ, ο Μπουτάρης, ο Κουρτάκης, ο Τσάνταλης, για να αναφερθούμε ενδεικτικά σε ένα μικρό μέρος από τις ΑΕ που πήραν τη μερίδα του λέοντος.

Πόσο αληθινό είναι το προβαλλόμενο επιχείρημα ότι το 40% του αγροτικού εισοδήματος προέρχεται από πόρους που παίρνει η χώρα μας από την ΕΕ;

Εκτός από το γεγονός ότι ωφελήθηκαν οι μεταποιητές και έμποροι της αγροτικής παραγωγής, σημειώνουμε ότι:

- Ενα μεγάλο μέρος αυτών των χρημάτων σπαταλήθηκε για την αγορά μηχανολογικού και τεχνολογικού εξοπλισμού, που όχι μόνο δεν αξιοποιείται, αλλά καθημερινά απαξιώνεται και επιβαρύνει το κόστος παραγωγής. Ενα παράδειγμα: Στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 360.000 τρακτέρ, για να καλλιεργήσουν μια έκταση όχι πάνω από 30 εκατομμύρια στρέμματα. Δηλαδή, ένα τρακτέρ για 80 περίπου στρέμματα, όταν τα 500 στρέμματα είναι η ελάχιστη έκταση για να μπορεί να αξιοποιηθεί ένα τρακτέρ. Η όποια παραγωγή των 80 στρεμμάτων επιβαρύνεται από την απόσβεση της αξίας των τρακτέρ με πάνω από 10.000 δρχ. κατά στρέμμα.

- Με την κατάργηση της παρέμβασης και την κάθετη μείωση των εγγυημένων τιμών, που ήταν μόνιμο αίτημα των πολυεθνικών, είναι σε όλους γνωστό ότι οι έμποροι και μεταποιητές έριξαν κατακόρυφα τις τιμές και το εισόδημα των αγροτών μειώθηκε δραστικά.

- Μεγάλο μέρος των περίφημων χρηματοδοτήσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης δόθηκε με τη μορφή στρεμματικής ενίσχυσης ή ενίσχυσης στην παραγωγή, δηλαδή επέτρεψαν να κλέψουν τους αγρότες οι πολυεθνικές και αναπλήρωσαν ένα μέρος των κλεμμένων με ένα μικρό αντίτιμο, για να δώσουν την εντύπωση στον αγρότη ότι τον φροντίζουν! Στην ουσία, δηλαδή, δόθηκε ένα μεγάλο δώρο στις πολυεθνικές, που το πλήρωσαν παραγωγοί και καταναλωτές, γιατί ουδέποτε οι τιμές καταναλωτή μειώθηκαν, παρά τη μείωση των αντίστοιχων των παραγωγών. Σημειώνουμε ότι η μείωση των εγγυημένων τιμών έγινε με το πρόσχημα της προστασίας του καταναλωτή.

- Εάν στα παραπάνω προστεθούν και τα ποσά που δόθηκαν για χωματερές, ξερίζωμα σταφιδαμπέλων, οιναμπέλων, έξοδο από την παραγωγή (καπνά), πρόωρες συντάξεις, αγρανάπαυση, δάσωση (ακακίες κλπ.), δεν έμεινε παρά μόνο ένα 10% το πολύ για βελτίωση υποδομών και λύση χρόνιων προβλημάτων της αγροτικής οικονομίας. Να, γιατί το ΚΚΕ έλεγε και λέει ότι δε λένε την αλήθεια στον ελληνικό λαό ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ και οι άλλοι υποστηρικτές των μονόδρομων.

Θεωρούμε απαραίτητο εδώ να σημειώσουμε ότι όσοι βλέπουν λογιστικά το "δούναι και λαβείν" με την Ευρωπαϊκή Ενωση και μάλιστα υπερτονίζουν το "λαβείν" και παραβλέπουν το "δούναι", δεν κάνουν μόνον ένα απλό λάθος. Στην ουσία λένε ένα μεγάλο ψέμα και καλύπτουν την άγρια εκμετάλλευση που γίνεται στους Ελληνες αγρότες.

Ποιος σήμερα δε γνωρίζει ότι η χώρα μας, η πιο αγροτική χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είναι έντονα ελλειμματική στις δοσοληψίες των αγροτικών προϊόντων με τις άλλες χώρες και κύρια με τις χώρες του Διευθυντηρίου;

Γιατί αποκρύβουν την ουσία, που είναι ότι η μικρή Ελλάδα αποδείχτηκε μεγάλος πελάτης για τα αγροτικά προϊόντα των Γερμανίας, Γαλλίας, Αγγλίας, ενώ η περίφημη αγορά των 330 εκατομμυρίων της Ευρώπης των "12" αποδείχτηκε μικρή για την παραγωγή της Ελλάδας;

- Οι ρυθμίσεις αυτές σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο είχαν ως συνέπεια βασικές καλλιέργειες και μάλιστα συναλλαγματοφόρες να περιοριστούν τα τελευταία χρόνια μέχρι και 60%. Μερικά μόνο παραδείγματα θα αναφέρουμε: Η μείωση για τη σταφίδα ήταν 60%, τον καπνό 36%, τη βιομηχανική ντομάτα 32%, το μαλακό σιτάρι 50%, τα οιναμπέλια 32%.

- Σαν επακόλουθο της μείωσης των καλλιεργειών αυτών είχαμε την αύξηση άλλων καλλιεργειών που παρουσιάστηκαν στην αρχή της τελευταίας 10ετίας σαν ενθαρρυνόμενες. Αυτές είναι το σκληρό σιτάρι, τα εσπεριδοειδή, τα ροδάκινα, ο αραβόσιτος και κύρια το βαμβάκι. Με τις αναθεωρήσεις όμως, που έγιναν σταδιακά στις Κοινές Οργανώσεις Αγορών (ΚΟΑ) αυτών των καλλιεργειών, βρέθηκαν και αυτές υπό διωγμό. Ετσι για το βαμβάκι προβλέπεται μείωση κατά 40% της παραγωγής, για τον αραβόσιτο μπήκε πλαφόν στα 2,18 εκατομμύρια στρέμματα και φέτος οι παραγωγοί πληρώνουν πρόστιμο συνυπευθυνότητας, επειδή ξεπέρασαν αυτό το πλαφόν. Το ίδιο ισχύει και για το ρύζι, αν ξεπεραστεί το πλαφόν. Για το σκληρό σιτάρι περιορίζεται η καλλιεργούμενη έκταση στα 5,8 εκατομμύρια στρέμματα, από 9,3 εκατομμύρια στρέμματα που είχαμε δικαίωμα μέχρι σήμερα.

Για τα εσπεριδοειδή και τα ροδάκινα, όπως και για όλα τα οπωροκηπευτικά, στην προηγούμενη 10ετία καλύτερος πελάτης ήταν η χωματερή, με όλες τις γνωστές συνέπειες: Χάσιμο αγορών, διαφθορά, αδιαφορία για την ποιότητα κλπ. Και γι' αυτή την καλλιέργεια των οπωροκηπευτικών με την Κοινή Οργάνωση Αγορών (ΚΟΑ), που ψηφίστηκε ομόφωνα το 1996, δρομολογήθηκε το ξερίζωμα εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων, αφού καταργείται ακόμη και η χωματερή.

Βαρύτατο πλήγμα δέχτηκε η κτηνοτροφία της χώρας, αφού περιορίστηκε μόνο στο 26% στο σχηματισμό του Ακαθάριστου Γεωργικού Προϊόντος (ΑΓΠ), από το 36% που ήταν το 1980. Και αυτό, όταν το συνολικό ΑΓΠ αυξήθηκε ελάχιστα ή καθόλου. Αφού λοιπόν οι ποσότητες, οι εκτάσεις και αριθμός ζώων είναι συγκεκριμένος πια και καθορισμένα τα επίπεδα παραγωγής, δεν είναι δυνατή καμιά αναδιάρθρωση της παραγωγής και των καλλιεργειών.

Και εδώ γίνεται αντιληπτή η απάτη που παίζεται από όσους διατυμπανίζουν ότι δε γίνεται καλή χρήση των κονδυλίων της ΕΕ για αναδιάρθρωση της παραγωγής και των καλλιεργειών. Οι χρηματοδοτήσεις είναι συγκεκριμένες και έχουν στόχους αυτούς που αναφέρθηκαν παραπάνω. Είναι ψέμα ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για άλλους σκοπούς και στόχους. Απόδειξη η μετατροπή θετικού αγροτικού εμπορικού ισοζυγίου σε αρνητικό, η υπερχρέωση συνεταιρισμών κλπ.

Γιατί η ελληνική αγροτική οικονομία δεν έλυσε τα προβλήματά της με υποσχέσεις των "εραστών" της ΕΕ;

Πέρασαν 16 χρόνια από τότε που η Ελλάδα μπήκε στην ΕΟΚ, τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ενωση, σαν πλήρες μέλος. Οι ελπίδες που καλλιέργησαν οι δυνάμεις εκείνες, που έκαναν αυτή την επιλογή, ότι με τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ θα λυνόταν και το αγροτικό πρόβλημα της Ελλάδας, όχι μόνο διαψεύστηκαν κατηγορηματικά, αλλά με σιγουριά σήμερα λέμε ότι τα προβλήματα της αγροτικής οικονομίας και πολύ περισσότερο της μικρομεσαίας αγροτιάς έγιναν περισσότερα και έχουν φτάσει σε οριακή κατάσταση.

Με τις δύο αναθεωρήσεις της ΚΑΠ, το 1987 και 1992, την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ και το 1992 και την εφαρμογή της Συνθήκης της ΓΚΑΤΤ το 1995, διαγράφηκαν καθαρά οι επιδιώξεις της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων για τον αγροτικό τομέα της οικονομίας της χώρας, που συνοψίζονται στα παρακάτω:

1. Μείωση των αγροτικών δαπανών και περιορισμός της αγροτικής παραγωγής, στο σύνολό της, στα όρια που επιτρέπουν οι πολυεθνικές τροφίμων - ποτών - καπνού, οι τραπεζίτες και οι ισχυροί της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

2. Εξοδος από την παραγωγική διαδικασία ενός μεγάλου μέρους των μικρομεσαίων αγροτών και συγκέντρωση της γης και της παραγωγής στα χέρια ενός στρώματος μεγαλοαγροτών και άλλων επιχειρηματιών, που θα μετατραπούν σε καπιταλιστές αγρότες.

Για την επιτυχία των στόχων αυτών θεσμοθετήθηκαν μια σειρά μέτρα και πολιτικές, που τα βασικά είναι:

α. Ελευθερία δράσης - ασυδοσία - των πολυεθνικών που δραστηριοποιούνται στη μεταποίηση και εμπορία της αγροτικής παραγωγής ή στον εφοδιασμό της με τα απαραίτητα εφόδια και μηχανήματα.

β. Περιορισμός στη στήριξη, με την κατάργηση των τιμών παρέμβασης, των επιδοτήσεων στις εξαγωγές, της προστασίας στα σύνορα, της υποχρεωτικής συγκέντρωσης κλπ.

γ. Καθορισμός σε όλα τα αγροτικά προϊόντα, στα οποία υπάρχει κάποια στήριξη, ανώτατων ορίων παραγωγής (ποσόστωση) σε ποσότητα ή καλλιεργούμενη έκταση ή αριθμό ζώων και μάλιστα σε επίπεδα πολύ χαμηλότερα από τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και τα σημερινά επίπεδα παραγωγής.

δ. Τιμωρία (πρόστιμο συνυπευθυνότητας) σε περίπτωση υπέρβασης της καθορισμένης ποσότητας, έκτασης ή παραγωγής.

ε. Ψευτοκίνητρα για την εθελούσια εγκατάλειψη της καλλιέργειας (σταφίδα, οινάμπελοι, καπνά, αγρανάπαυση κλπ.).

Ποιοι ωφελήθηκαν από τους περίφημους αναπτυξιακούς νόμους που έγιναν με βάση τις οδηγίες και το πνεύμα της Κοινότητας;

Βεβαίως και ωφελήθηκε η μεγάλη ιδιοκτησία, πρώτη απ' όλους, καθώς και ένα μέρος μεσαίων αγροτικών εκμεταλλεύσεων, που χρησιμοποιήθηκαν για να βοηθήσουν την πιο βαθιά διείσδυση του μεγάλου κεφαλαίου. Αναφερόμαστε στους νόμους 1262/82, την εφαρμογή των κανονισμών της ΕΟΚ 355/177, 797/85. Στα Μεσογειακά Προγράμματα και στα Σχέδια Περιφερειακής Ανάπτυξης. Στο νόμο 1892 /90 για τον καθορισμό του ύψους των επιδοτήσεων για τη συνένωση.

Η μεγάλη πλειοψηφία της αγροτιάς το πολύ να εισέπραξε κάποια ψίχουλα που ανέστειλαν, προσωρινά και μόνο, την επιδείνωση της θέσης της και τίποτα παραπάνω. Μέχρι και ορισμένοι εφοπλιστές αξιοποίησαν το θεσμικό πλαίσιο, για να ασκήσουν δραστηριότητες στον αγροτικό τομέα".

Εκτενές απόσπασμα από τη συνέντευξη Τύπου, που παραχώρησε χτες στο Ζάππειο Μέγαρο η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, θα μεταδοθεί σήμερα από την ΕΤ-1, αμέσως μετά το βραδινό δελτίο ειδήσεων στις 9 μ.μ.