Στη συνέχεια της εισήγησής της η Αλέκα Παπαρήγα αναφέρθηκε εκτενώς στα επιχειρήματα που προβάλλουν η κυβέρνηση και οι θιασώτες του Μάαστριχτ. Οτι δηλαδή "είναι μονόδρομος" το ξεκλήρισμα της αγροτιάς, ότι "η μείωση ή η εξάλειψη παραγωγής ορισμένων προϊόντων θα ωφελήσει τη χώρα", όπως και για τις περίφημες κοινοτικές εισροές, πόσο αλήθεια είναι ότι "το 40% του αγροτικού εισοδήματος προέρχεται από την ΕΕ", ποιοι ωφελήθηκαν στην πραγματικότητα από τους περίφημους αναπτυξιακούς νόμους, αλλά και γιατί δε λύθηκαν τα προβλήματα της ελληνικής αγροτικής οικονομίας, όπως υπόσχονταν οι "εραστές" της ΕΕ. Συγκεκριμένα είπε:

"Αυτοί που υποστηρίζουν ότι η πολιτική που ακολουθείται σήμερα είναι μονόδρομος, υποχρεώνονται να απαντήσουν πειστικά και ρεαλιστικά τι θα απογίνει το μεγαλύτερο μέρος της μικρομεσαίας αγροτιάς, που θα εκτοπιστεί από την αγροτική οικονομία;

Πού θα βρει δουλιά αυτό το δυναμικό, από τη στιγμή που η ανεργία και η υποαπασχόληση μαστίζει σήμερα όλους τους τομείς, βιομηχανία, εμπόριο, υπηρεσίες, έρευνα;

Ας μην ισχυρίζονται οι διάφορες ηγεσίες ότι ο αγροτικός πληθυσμός δεν έχει ανάγκη δουλιάς γιατί είναι γερασμένος. Υπάρχουν σήμερα χιλιάδες νέοι άνθρωποι, αυτοί μάλιστα ήταν και στα μπλόκα, που πρέπει να βρουν δουλιά, έχουν ή θα αποκτήσουν οικογένεια. Είναι πρόκληση να ισχυρίζεται η κυβέρνηση και τα διάφορα όργανα της ΕΕ ότι δεν έχουν ανάγκη οι 50 και 55 χρόνων, πολύ περισσότερο οι πιο ηλικιωμένοι, λες και αυτοί μπορούν να ζήσουν με τις συντάξεις πείνας που τους καταδικάζουν και τις άθλιες υποδομές κοινωνικής περίθαλψης. Είναι πρόκληση να ισχυρίζονται ότι οι ηλικιωμένοι και μεσήλικες αγρότες και αγρότισσες μπορούν να ζήσουν σε μια εγκαταλειμμένη ύπαιθρο.

Ας μας πουν οι εραστές και συναινετικοί της σημερινής πολιτικής: Γιατί η μείωση ή η εξάλειψη παραγωγής ορισμένων προϊόντων θα ωφελήσει τη χώρα και την αγροτιά μας;

Η συρρίκνωση της παραγωγής και η κατάργηση αγροτικών προϊόντων θα οξύνει το πρόβλημα των τεράστιων εισαγωγών, άρα θα φουσκώσει ακόμα πιο πολύ το έλλειμμα. Θα κάνει πιο βαθιά την υποταγή της χώρας και θα τη φέρει σε ακόμα πιο δύσκολη θέση, από ό,τι είναι σήμερα, πιο ευάλωτη στις ορέξεις των διεθνών οργανισμών και πολυεθνικών μονοπωλίων. Ας μην ξεχνάμε το όπλο των διεθνών εμπάργκο, που είναι ακόμα πιο οδυνηρό σε χώρες που η διατροφή τους εξαρτάται από εισαγωγές.

Ποιον ωφελεί τελικά αυτό το περίφημο χρυσωμένο χάπι των κοινοτικών εισροών στην αγροτική οικονομία;

Από το 1981 μέχρι το 1990 στη χώρα μας μπήκαν 1,7 τρισ. από τον FEOGA. Ομως η αγροτική οικονομία όχι μόνο δε σώθηκε, αλλά βρίσκεται σε δεινή θέση. Αυτοί που σώθηκαν είναι οι βιομήχανοι τροφίμων και ποτών, η ΔΕΛΤΑ, η ΦΑΓΕ, η ΜΕΒΓΑΛ, η ΕΒΓΑ, ο Μπουτάρης, ο Κουρτάκης, ο Τσάνταλης, για να αναφερθούμε ενδεικτικά σε ένα μικρό μέρος από τις ΑΕ που πήραν τη μερίδα του λέοντος.

Πόσο αληθινό είναι το προβαλλόμενο επιχείρημα ότι το 40% του αγροτικού εισοδήματος προέρχεται από πόρους που παίρνει η χώρα μας από την ΕΕ;

Εκτός από το γεγονός ότι ωφελήθηκαν οι μεταποιητές και έμποροι της αγροτικής παραγωγής, σημειώνουμε ότι:

- Ενα μεγάλο μέρος αυτών των χρημάτων σπαταλήθηκε για την αγορά μηχανολογικού και τεχνολογικού εξοπλισμού, που όχι μόνο δεν αξιοποιείται, αλλά καθημερινά απαξιώνεται και επιβαρύνει το κόστος παραγωγής. Ενα παράδειγμα: Στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 360.000 τρακτέρ, για να καλλιεργήσουν μια έκταση όχι πάνω από 30 εκατομμύρια στρέμματα. Δηλαδή, ένα τρακτέρ για 80 περίπου στρέμματα, όταν τα 500 στρέμματα είναι η ελάχιστη έκταση για να μπορεί να αξιοποιηθεί ένα τρακτέρ. Η όποια παραγωγή των 80 στρεμμάτων επιβαρύνεται από την απόσβεση της αξίας των τρακτέρ με πάνω από 10.000 δρχ. κατά στρέμμα.

- Με την κατάργηση της παρέμβασης και την κάθετη μείωση των εγγυημένων τιμών, που ήταν μόνιμο αίτημα των πολυεθνικών, είναι σε όλους γνωστό ότι οι έμποροι και μεταποιητές έριξαν κατακόρυφα τις τιμές και το εισόδημα των αγροτών μειώθηκε δραστικά.

- Μεγάλο μέρος των περίφημων χρηματοδοτήσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης δόθηκε με τη μορφή στρεμματικής ενίσχυσης ή ενίσχυσης στην παραγωγή, δηλαδή επέτρεψαν να κλέψουν τους αγρότες οι πολυεθνικές και αναπλήρωσαν ένα μέρος των κλεμμένων με ένα μικρό αντίτιμο, για να δώσουν την εντύπωση στον αγρότη ότι τον φροντίζουν! Στην ουσία, δηλαδή, δόθηκε ένα μεγάλο δώρο στις πολυεθνικές, που το πλήρωσαν παραγωγοί και καταναλωτές, γιατί ουδέποτε οι τιμές καταναλωτή μειώθηκαν, παρά τη μείωση των αντίστοιχων των παραγωγών. Σημειώνουμε ότι η μείωση των εγγυημένων τιμών έγινε με το πρόσχημα της προστασίας του καταναλωτή.

- Εάν στα παραπάνω προστεθούν και τα ποσά που δόθηκαν για χωματερές, ξερίζωμα σταφιδαμπέλων, οιναμπέλων, έξοδο από την παραγωγή (καπνά), πρόωρες συντάξεις, αγρανάπαυση, δάσωση (ακακίες κλπ.), δεν έμεινε παρά μόνο ένα 10% το πολύ για βελτίωση υποδομών και λύση χρόνιων προβλημάτων της αγροτικής οικονομίας. Να, γιατί το ΚΚΕ έλεγε και λέει ότι δε λένε την αλήθεια στον ελληνικό λαό ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ και οι άλλοι υποστηρικτές των μονόδρομων.

Θεωρούμε απαραίτητο εδώ να σημειώσουμε ότι όσοι βλέπουν λογιστικά το "δούναι και λαβείν" με την Ευρωπαϊκή Ενωση και μάλιστα υπερτονίζουν το "λαβείν" και παραβλέπουν το "δούναι", δεν κάνουν μόνον ένα απλό λάθος. Στην ουσία λένε ένα μεγάλο ψέμα και καλύπτουν την άγρια εκμετάλλευση που γίνεται στους Ελληνες αγρότες.

Ποιος σήμερα δε γνωρίζει ότι η χώρα μας, η πιο αγροτική χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είναι έντονα ελλειμματική στις δοσοληψίες των αγροτικών προϊόντων με τις άλλες χώρες και κύρια με τις χώρες του Διευθυντηρίου;

Γιατί αποκρύβουν την ουσία, που είναι ότι η μικρή Ελλάδα αποδείχτηκε μεγάλος πελάτης για τα αγροτικά προϊόντα των Γερμανίας, Γαλλίας, Αγγλίας, ενώ η περίφημη αγορά των 330 εκατομμυρίων της Ευρώπης των "12" αποδείχτηκε μικρή για την παραγωγή της Ελλάδας;

- Οι ρυθμίσεις αυτές σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο είχαν ως συνέπεια βασικές καλλιέργειες και μάλιστα συναλλαγματοφόρες να περιοριστούν τα τελευταία χρόνια μέχρι και 60%. Μερικά μόνο παραδείγματα θα αναφέρουμε: Η μείωση για τη σταφίδα ήταν 60%, τον καπνό 36%, τη βιομηχανική ντομάτα 32%, το μαλακό σιτάρι 50%, τα οιναμπέλια 32%.

- Σαν επακόλουθο της μείωσης των καλλιεργειών αυτών είχαμε την αύξηση άλλων καλλιεργειών που παρουσιάστηκαν στην αρχή της τελευταίας 10ετίας σαν ενθαρρυνόμενες. Αυτές είναι το σκληρό σιτάρι, τα εσπεριδοειδή, τα ροδάκινα, ο αραβόσιτος και κύρια το βαμβάκι. Με τις αναθεωρήσεις όμως, που έγιναν σταδιακά στις Κοινές Οργανώσεις Αγορών (ΚΟΑ) αυτών των καλλιεργειών, βρέθηκαν και αυτές υπό διωγμό. Ετσι για το βαμβάκι προβλέπεται μείωση κατά 40% της παραγωγής, για τον αραβόσιτο μπήκε πλαφόν στα 2,18 εκατομμύρια στρέμματα και φέτος οι παραγωγοί πληρώνουν πρόστιμο συνυπευθυνότητας, επειδή ξεπέρασαν αυτό το πλαφόν. Το ίδιο ισχύει και για το ρύζι, αν ξεπεραστεί το πλαφόν. Για το σκληρό σιτάρι περιορίζεται η καλλιεργούμενη έκταση στα 5,8 εκατομμύρια στρέμματα, από 9,3 εκατομμύρια στρέμματα που είχαμε δικαίωμα μέχρι σήμερα.

Για τα εσπεριδοειδή και τα ροδάκινα, όπως και για όλα τα οπωροκηπευτικά, στην προηγούμενη 10ετία καλύτερος πελάτης ήταν η χωματερή, με όλες τις γνωστές συνέπειες: Χάσιμο αγορών, διαφθορά, αδιαφορία για την ποιότητα κλπ. Και γι' αυτή την καλλιέργεια των οπωροκηπευτικών με την Κοινή Οργάνωση Αγορών (ΚΟΑ), που ψηφίστηκε ομόφωνα το 1996, δρομολογήθηκε το ξερίζωμα εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων, αφού καταργείται ακόμη και η χωματερή.

Βαρύτατο πλήγμα δέχτηκε η κτηνοτροφία της χώρας, αφού περιορίστηκε μόνο στο 26% στο σχηματισμό του Ακαθάριστου Γεωργικού Προϊόντος (ΑΓΠ), από το 36% που ήταν το 1980. Και αυτό, όταν το συνολικό ΑΓΠ αυξήθηκε ελάχιστα ή καθόλου. Αφού λοιπόν οι ποσότητες, οι εκτάσεις και αριθμός ζώων είναι συγκεκριμένος πια και καθορισμένα τα επίπεδα παραγωγής, δεν είναι δυνατή καμιά αναδιάρθρωση της παραγωγής και των καλλιεργειών.

Και εδώ γίνεται αντιληπτή η απάτη που παίζεται από όσους διατυμπανίζουν ότι δε γίνεται καλή χρήση των κονδυλίων της ΕΕ για αναδιάρθρωση της παραγωγής και των καλλιεργειών. Οι χρηματοδοτήσεις είναι συγκεκριμένες και έχουν στόχους αυτούς που αναφέρθηκαν παραπάνω. Είναι ψέμα ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για άλλους σκοπούς και στόχους. Απόδειξη η μετατροπή θετικού αγροτικού εμπορικού ισοζυγίου σε αρνητικό, η υπερχρέωση συνεταιρισμών κλπ.

Γιατί η ελληνική αγροτική οικονομία δεν έλυσε τα προβλήματά της με υποσχέσεις των "εραστών" της ΕΕ;

Πέρασαν 16 χρόνια από τότε που η Ελλάδα μπήκε στην ΕΟΚ, τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ενωση, σαν πλήρες μέλος. Οι ελπίδες που καλλιέργησαν οι δυνάμεις εκείνες, που έκαναν αυτή την επιλογή, ότι με τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ θα λυνόταν και το αγροτικό πρόβλημα της Ελλάδας, όχι μόνο διαψεύστηκαν κατηγορηματικά, αλλά με σιγουριά σήμερα λέμε ότι τα προβλήματα της αγροτικής οικονομίας και πολύ περισσότερο της μικρομεσαίας αγροτιάς έγιναν περισσότερα και έχουν φτάσει σε οριακή κατάσταση.

Με τις δύο αναθεωρήσεις της ΚΑΠ, το 1987 και 1992, την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ και το 1992 και την εφαρμογή της Συνθήκης της ΓΚΑΤΤ το 1995, διαγράφηκαν καθαρά οι επιδιώξεις της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων για τον αγροτικό τομέα της οικονομίας της χώρας, που συνοψίζονται στα παρακάτω:

1. Μείωση των αγροτικών δαπανών και περιορισμός της αγροτικής παραγωγής, στο σύνολό της, στα όρια που επιτρέπουν οι πολυεθνικές τροφίμων - ποτών - καπνού, οι τραπεζίτες και οι ισχυροί της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

2. Εξοδος από την παραγωγική διαδικασία ενός μεγάλου μέρους των μικρομεσαίων αγροτών και συγκέντρωση της γης και της παραγωγής στα χέρια ενός στρώματος μεγαλοαγροτών και άλλων επιχειρηματιών, που θα μετατραπούν σε καπιταλιστές αγρότες.

Για την επιτυχία των στόχων αυτών θεσμοθετήθηκαν μια σειρά μέτρα και πολιτικές, που τα βασικά είναι:

α. Ελευθερία δράσης - ασυδοσία - των πολυεθνικών που δραστηριοποιούνται στη μεταποίηση και εμπορία της αγροτικής παραγωγής ή στον εφοδιασμό της με τα απαραίτητα εφόδια και μηχανήματα.

β. Περιορισμός στη στήριξη, με την κατάργηση των τιμών παρέμβασης, των επιδοτήσεων στις εξαγωγές, της προστασίας στα σύνορα, της υποχρεωτικής συγκέντρωσης κλπ.

γ. Καθορισμός σε όλα τα αγροτικά προϊόντα, στα οποία υπάρχει κάποια στήριξη, ανώτατων ορίων παραγωγής (ποσόστωση) σε ποσότητα ή καλλιεργούμενη έκταση ή αριθμό ζώων και μάλιστα σε επίπεδα πολύ χαμηλότερα από τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και τα σημερινά επίπεδα παραγωγής.

δ. Τιμωρία (πρόστιμο συνυπευθυνότητας) σε περίπτωση υπέρβασης της καθορισμένης ποσότητας, έκτασης ή παραγωγής.

ε. Ψευτοκίνητρα για την εθελούσια εγκατάλειψη της καλλιέργειας (σταφίδα, οινάμπελοι, καπνά, αγρανάπαυση κλπ.).

Ποιοι ωφελήθηκαν από τους περίφημους αναπτυξιακούς νόμους που έγιναν με βάση τις οδηγίες και το πνεύμα της Κοινότητας;

Βεβαίως και ωφελήθηκε η μεγάλη ιδιοκτησία, πρώτη απ' όλους, καθώς και ένα μέρος μεσαίων αγροτικών εκμεταλλεύσεων, που χρησιμοποιήθηκαν για να βοηθήσουν την πιο βαθιά διείσδυση του μεγάλου κεφαλαίου. Αναφερόμαστε στους νόμους 1262/82, την εφαρμογή των κανονισμών της ΕΟΚ 355/177, 797/85. Στα Μεσογειακά Προγράμματα και στα Σχέδια Περιφερειακής Ανάπτυξης. Στο νόμο 1892 /90 για τον καθορισμό του ύψους των επιδοτήσεων για τη συνένωση.

Η μεγάλη πλειοψηφία της αγροτιάς το πολύ να εισέπραξε κάποια ψίχουλα που ανέστειλαν, προσωρινά και μόνο, την επιδείνωση της θέσης της και τίποτα παραπάνω. Μέχρι και ορισμένοι εφοπλιστές αξιοποίησαν το θεσμικό πλαίσιο, για να ασκήσουν δραστηριότητες στον αγροτικό τομέα".