Στο σημείωμα αυτό θα ήθελα να αναφερθώ σε μερικές ειδικότερες πλευρές της ανάδειξης στελεχών και της θεωρητικής δουλιάς στο Κόμμα.

Πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να σταθούμε με μεγαλύτερη περίσκεψη στο ζήτημα της ανάδειξης στελεχών. Η εμπειρία της μεταπολίτευσης σε συνδυασμό με την τελευταία εσωκομματική κρίση, πρέπει ξανά να μας προβληματίσουν ώστε να αποφύγουμε, όσο είναι δυνατό, την επανάληψη παλαιότερων λαθών.

Χρειάζεται, λοιπόν, μεγαλύτερη προσοχή στην ανάδειξη στελεχών από την εργατική τάξη, επιμονή στην επίπονη προσπάθεια της διαπαιδαγώγησης και ανάδειξης εργατικών στελεχών. Από την άλλη, πρέπει σωστότερα να αξιοποιηθούν οι διανοούμενοι. Συνυπάρχει πάντοτε στην κομματική κοινή γνώμη η υπερτίμηση με την υποτίμηση της διανόησης, η υπερβολική εμπιστοσύνη σε αυτήν με την έλλειψη εμπιστοσύνης και την καχυποψία. Χρειάζεται και εδώ υπομονετική δουλιά ώστε η διάκριση ανάμεσα στα στελέχη που προέρχονται από την εργατική τάξη και σε εκείνα που προέρχονται από τη μικροαστική διανόηση βαθμιαία να εξαλείφεται, να αποκτούν οι μεν τα καλύτερα χαρακτηριστικά των δε, να δημιουργείται ο τύπος του πρωτοπόρου λαϊκού αγωνιστή, εξοπλισμένου με γνώση και μαχητικότητα.

Παράλληλα, πρέπει να δίνεται μεγαλύτερη προσοχή σε μια σειρά χαρακτηριστικά που πρέπει να χαρακτηρίζουν τα στελέχη. Δε θα αναφερθώ σε όσα ορθά αναφέρονται στην έκθεση δράσης ή στα σχετικά ιδεολογικά μαθήματα. Συμπληρωματικά θα ήθελα να θίξω μερικές μόνο πλευρές. Το στέλεχος του Κόμματος πρέπει να διακρίνεται για τη σύνδεσή του με το λαό, για τον κοινωνικό του χαρακτήρα, πρέπει να διακρίνεται για το ήθος και τη σεμνότητά του, για τη δημοκρατική του συμπεριφορά απέναντι στους συντρόφους του αλλά και απέναντι στους εξωκομματικούς εργαζόμενους. Το στέλεχος του Κόμματος πρέπει να διαθέτει, επίσης, υπομονή και επιμονή, να χρησιμοποιεί στην καθοδηγητική του δουλιά την πειθώ και όχι αυταρχικές μεθόδους, να εξηγεί εξαντλητικά, πρέπει να δείχνει αφάνταστη υπομονή και να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες με ψυχραιμία, να αποφεύγει το συγκεντρωτισμό και να δέχεται την κριτική.

Τα κομματικά στελέχη πρέπει να δίνουν το παράδειγμα της αυτοθυσίας για το καλό του αγώνα. Ο εγωισμός, η αλαζονεία, η μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του είναι πλευρές του χαρακτήρα που, αν δε χαλιναγωγούνται μέσα από τη δημοκρατική συζήτηση και την κριτική στα συλλογικά όργανα, μπορούν να εξελιχθούν σε επικίνδυνα ελαττώματα τόσο για το στέλεχος όσο και για το Κόμμα. Δε χρειάζεται να ψάχνουμε μακριά για παραδείγματα. Η τελευταία εσωκομματική κρίση δεν απέχει χρονικά. Στο ζήτημα αυτό έχουμε πολλά να κάνουμε, αφού από τη μια αποφεύγουμε συχνά να θίξουμε πρόσωπα και πράγματα και, από την άλλη, υπάρχει κλίμα εύκολης και ισοπεδωτικής κριτικής.

Επίσης πρέπει να φροντίζουμε την εναλλαγή των στελεχών. Η εμπειρία που αποκτάται από τη σταθερότητα των στελεχών δεν πρέπει να γίνεται ανασταλτικός παράγοντας για την εναλλαγή αφού, έτσι, όλο και περισσότεροι θα αποκτούν πολύτιμη εμπειρία, το Κόμμα θα γίνεται πιο πλούσιο σε δυνάμεις. Τέλος, πρέπει να εφαρμόζεται με αυστηρότητα ο κανόνας της πληρωμής των επαγγελματικών στελεχών με συνηθισμένο εργατικό μισθό (με βάση το βασικό μισθό που διεκδικεί κάθε φορά η ΕΣΑΚ για τη Συλλογική Σύμβαση). Πρέπει η νέα ΚΕ να εφαρμόσει την αρχή αυτή και στα στελέχη που σήμερα δεν εφαρμόζεται (πχ. μέρος των συντρόφων δημοσιογράφων κλπ.).

Λίγα λόγια για την ιδεολογική δουλιά. Είναι γενικά παραδεκτό ότι απαιτείται μεγάλη προσπάθεια ενώ, παράλληλα, τα στελέχη της ιδεολογικής δουλιάς πρέπει να αποφεύγουν τα συναισθήματα αυτοϊκανοποίησης ή και έπαρσης από τις όποιες επιτυχίες. Χρειάζεται να σκύψουμε ξανά στους κλασικούς προκειμένου, όχι να αναμασήσουμε ειπωμένες αλήθειες αλλά, να εμβαθύνουμε τη σκέψη μας, να ερευνήσουμε τα νέα κοινωνικά φαινόμενα, να γίνει η πολιτική μας περισσότερο θεμελιωμένη επιστημονικά.

Πρέπει ακόμη, χωρίς να αμελήσουμε στιγμή την ιδεολογική - διαφωτιστική δουλιά, να ανοίξουμε τα φτερά μας στην επιστήμη, σε όλο και περισσότερους κλάδους μέσα από τη δουλιά του ΚΜΕ. Σήμερα δε διαθέτουμε ισχυρό επιστημονικό δυναμικό. Πρέπει να το δημιουργήσουμε μεταχειριζόμενοι το μαρξισμό λενινισμό ως τέτοιο που είναι: ως επιστήμη. Χωρίς προχειρότητες αλλά και χωρίς δέος απέναντι στην αστική επιστήμη πρέπει να εντείνουμε την προσπάθεια. Η συνεπής θεωρητική δουλιά, ο σεβασμός στις αρχές της επιστημονικής έρευνας και η ανάπτυξη της επιρροής μας στη νεολαία και τη διανόηση θα οδηγήσουν στη βελτίωση της κατάστασης. Στο πλαίσιο αυτό, προβάλλει έντονα η ανάγκη ενός επιστημονικού περιοδικού. Τα οικονομικά και άλλα προβλήματα μπορούν να ξεπεραστούν στοιχειωδώς. Πρέπει, μετά το Συνέδριο, να ξεκινήσουν οι προσπάθειες.

Τέλος, οφείλουμε να έχουμε πάντοτε ανοιχτό μέτωπο στην επίδραση της αστικής ιδεολογίας και επιστήμης, ιδιαίτερα σήμερα που βγαίνουμε από την ήττα των ανατροπών στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Ωστόσο, παραμονεύει ο κίνδυνος να γείρουμε από την άλλη πλευρά, στην κατεύθυνση του δογματισμού και του "υπερεπαναστατικού" τρόπου ξεκαθαρίσματος των ιδεολογικών ζητημάτων. Στο σημείο αυτό χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, γιατί η σχετική αυτοτέλεια της ιδεολογικής δουλιάς από την πολιτική επεξεργασία και πράξη δημιουργεί συνθήκες που διευκολύνουν τέτοια ολισθήματα.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΛΤΣΩΝΗΣ

μέλος της συντακτικής επιτροπής της ΚΟΜΕΠ

Θέλουμε έναν κόσμο ανθρωπιάς

Κυριακή 25 Φλεβάρη, διαβάζω το "Ρ". Φτάνω στη σελ.18. Πρώτο άρθρο. Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ του σ. Αντωνάκου, που μιλάει για το 15ο Συνέδριο. Σκέφτομαι... Α! ρε περήφανο και ταλαιπωρημένο ΚΚΕ, δε θα λείψουν απ' τις γραμμές σου οι Βιδάληδες και οι Καραγιώργηδες, ο καθένας βέβαια στις συνθήκες της εποχής του. Καθαρά τα λόγια του σ. Αντωνάκου. Σταράτα. Λέει σ' ένα σημείο: Σήμερα που οι αξίες έχασαν την αξία τους, εμείς - κόντρα στη συνωμοσία -. Πρέπει να επαναφέρουμε την κουβέντα στο ζήτημα: Τι κόσμο θέλουμε...

Πρώτα απ' όλα, πριν πω τη σκέψη μου, θέλω να αναφερθώ σε δύο σημαντικά στοιχεία:

1ο. Οτι η περίοδος ζάλης του 1992 πέρασε. Παντού, όπου και να κοιτάξει κανείς, το βλέπει. Ιδίως μετά την προοπτική που δίνουν τα Κομμουνιστικά Κόμματα στις χώρες που έγιναν οι ανατροπές των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής και προπάντων στη Ρωσία. Σήμερα περνάν λιγότερο οι ψευτιές της αστικής ιδεολογίας και ταυτόχρονα ο κομμουνιστής με μεγαλύτερη βεβαιότητα ξεδιπλώνει τα δικά του επιχειρήματα για την ορθότητα της δικής του ιδεολογίας και την προοπτική της.

2ο. Οχι μόνο τα μέλη και οι οπαδοί του Κόμματος, αλλά ο περισσότερος καλόπιστος κόσμος εκτιμά την ορθότητα των θέσεών μας.

3ο. Αργά, αλλά σταθερά, τμήματα των εργαζομένων αλλά και των άλλων λαϊκών στρωμάτων δείχνουν μια διάθεση "μπουχτίσματος" του υπερκαταναλωτισμού σαν αντίληψης και πρακτικής και στρέφονται προς τις πανανθρώπινες αλλά και τις ανθρώπινες αξίες.

Με βάση τα παραπάνω, πιστεύω ότι όλο και περισσότερο οι εργαζόμενοι περιμένουν το δικό μας λόγο. Να τους πούμε αυτό ακριβώς! Τι κόσμο θέλουμε. Τι κόσμο θέλουμε να χτίσουμε.

Δεν είναι φτου... κι απ' την αρχή, αυτή η προσπάθειά μας. Είναι η συνέχεια μέσα στο χρόνο, μετά από μια σημαντική μάχη που έχασε το κομμουνιστικό κίνημα. Που όμως οι πληγές αυτής της μάχης αρχίζουν να "γιάνουν" και σηκωνόμαστε όρθιοι. Πρέπει λοιπόν να πούμε σ' αυτούς τους ανθρώπους, τι κόσμο θέλουμε. Να τους πούμε ότι θέλουμε έναν κόσμο ανθρωπιάς, έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και με συνείδηση πάνω απ' όλα. Οχι όμως με τον "τηλεβόα". Οχι με φουσκωμένα λόγια.

Θέλει σύντροφοι να ξαναψάξουμε την ιστορία μας. Ο Λένιν μπορούσε να ζει στη Μεγάλη "ντάτσα" στο Γκόρκι, όμως αυτός ζούσε δίπλα στο στέγαστρο. Οχι τυχαία και προπαντός όχι "ψεύτικα". Απλά τον έφτανε το στέγαστρο. Ο Αρης δεν έτρωγε φαϊ αν δε χόρταιναν πρώτα οι αντάρτες του. Δεν το κρύβω ότι σαν κομμουνιστής ζήλεψα τον αείμνηστο Μήτρο Σουλιμιώτη, τον Παναγιώτη τον Μακρή, τον Κώστα τον Κορτζίδη και πάρα πολλούς τέτοιους συντρόφους μας που κατάφερναν χωρίς λόγια να πείθουν το λαό, να δημιουργούν εμπιστοσύνη και να βλέπουν οι εργαζόμενοι το τι κόσμο θέλουμε. Σήμερα δεν καταφέρνουμε με την πρακτική να πείσουμε το λαό για τον κόσμο που θέλουμε να χτίσουμε.

Ευθύνη γι' αυτό έχουμε όλοι μας. Συλλογικά γιατί αδυνατούμε να το πετύχουμε, αλλά και ατομικά που πολλές φορές με την πρακτική μας, με τη στάση ζωής μας αφαιρούμε συν τοις άλλοις και το κύρος του Κόμματος.

Δε θέλω με τη διατύπωση "όλοι μας", να γίνω οδοστρωτήρας και να βάλω στην ίδια "γράδα" την ευθύνη του μέλους και του οπαδού με αυτή του στελέχους. Ο καθένας έχει την αναλογική του ευθύνη, και ο ρόλος του καθενός τη δική του βαρύτητα. Εκ των πραγμάτων η ευθύνη του στελέχους είναι μεγαλύτερη.

Γι' αυτό στην ερώτηση, του τι κόσμο θέλουμε, το στέλεχος θα πρέπει νααπαντά με ιδιαίτερη προσοχή, λόγω της βαρύτητας του ρόλου του. Αν δεν μπορεί να το κάνει αυτό, τότε ας μην είναι στέλεχος. Δεν έχει και δεν πρέπει να 'χει καμιά σχέση το στέλεχος του ΚΚΕ από τα στελέχη των άλλων κομμάτων.

Στο ΚΚΕ όσο πιο ψηλά φτάνει το στέλεχος τόσο μεγαλύτερη πρέπει να 'ναι η προσφορά του, η κούρασή του, το τρέξιμό του, η ευθύνη του. Σ' αντίθεση με τα στελέχη των άλλων κομμάτων που όσο πιο ψηλά πάνε τόσο πιο καλά περνάνε. Αν ο κόσμος δε δει στο "πρόσωπο" του κομμουνιστή και ιδιαίτερα του στελέχους του ΚΚΕ τη διαφορετικότητα από τους άλλους, τότε θα είμαστε σε μια διαρκή αναζήτηση, γιατί δεν "περπατάμε".

Στο ΚΚΕ, υπάρχουν στελέχη με τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του κομμουνιστή. Ανθρωπος - ήθος - τιμιότητα - ειλικρίνεια - συλλογικός στη δουλιά - πιστός στην υπόθεση της ΕΤ - γνώστης της κοσμοθεωρίας και της πολιτικής του Κόμματος.

Βέβαια υπάρχουν και στελέχη με αρκετά από τα παραπάνω στοιχεία, αλλά με πολλές αδυναμίες σε πολλά άλλα, που όμως αυτές οι αδυναμίες καθορίζουν και την ποιότητα της δουλιάς τους και, που δυστυχώς αυτή μειώνει το κύρος του ΚΚΕ. Γι' αυτό η ανάδειξη του στελέχους πρέπει να γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή και με βάση τα παραπάνω χαρακτηριστικά γνωρίσματα, απ' όλα τα όργανα του Κόμματος.

Τελειώνοντας πιστεύω αν καταφέρουμε να δείξουμε στον κόσμο το πραγματικό πρόσωπο του κομμουνιστή, τότε πρέπει να 'μαστε σίγουροι ότι οι εργαζόμενοι θα βλέπουν χωρίς δυσκολία, το τι κόσμο θέλουμε να χτίσουμε.

ΣΕΒΑΣΤΙΑΔΗΣ ΤΑΣΟΣ

Βέροια

Οσο περνούν οι μέρες, πλησιάζουμε στην πραγματοποίηση του 15ου Συνεδρίου. Ενα συνέδριο που αποτελεί συνέχεια του 14ου, με σκοπό να ολοκληρώσει το ΚΚΕ την ταυτότητά του, να αναπτύξει τον επαναστατικό του χαρακτήρα ως οργανωμένο τμήμα της μαχόμενης εργατικής τάξης και όλων των εργαζομένων. Να βρει οριστικά όχι μόνο τον επαναστατικό χαρακτήρα του, αλλά και τις απόλυτες αρχές του και ν' απαλλαχτεί οριστικά από τυχόν υπόλοιπο οπορτουνισμού, αριστερού ή δεξιού προσανατολισμού.

Το 15ο Συνέδριο θα πραγματοποιηθεί σε συνθήκες όχι τόσο ευχάριστες που διαμορφώθηκαν με την ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ευρώπη. Συνθήκες σκληρές και αδυσώπητες, ιμπεριαλιστικές και στρατιωτικές και πολιτικές καταπιέσεις σε βάρος των λαών και κύρια των λαών του πρώην σοσιαλιστικού συστήματος. Οι λαοί ιδιαίτερα της Ευρώπης έχουν αρχίσει να χάνουν δικαιώματα, τα οποία κατάχτησαν κατά τη διάρκεια του σοσιαλισμού. Τώρα δίπλα στην προλεταριακή στρατιά των εργαζομένων και υποαπασχολουμένων δημιουργείται και η προλεταριακή στρατιά των ανέργων που είναι αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών στρατιωτικών και πολιτικών οργανισμών ΝΑΤΟ, ΔΕΕ, ΕΕ με τη Συμφωνία του Μάαστριχτ, της "Λευκής" και "Πράσινης Βίβλου", της ΓΚΑΤΤ και ΚΑΠ.

Γνωστό είναι ότι το ΚΚΕ μπόρεσε μέσα σ' αυτές τις συνθήκες άγριας καταπίεσης και κακής πληροφόρησης από όλα τα ΜΜΕ, κυρίως δε τα κεφαλαιοκρατικά κανάλια, ραδιοσταθμούς και Τύπο, κατάφερε, να σταθεί όρθιο, να ξεκαθαρίσει τις γραμμές του από τον αναθεωρητισμό, να σταθεροποιηθεί και να βρει την ταυτότητά του με διαλεκτική μεθοδολογία και με φόντο το μαρξισμό - λενινισμό και τον προλεταριακό διεθνισμό, όρθωσε σωστά εσωτερική και εξωτερική πολιτική στα σοβαρά προβλήματα.

Τώρα με το 15ο Συνέδριο, μπαίνει το μεγάλο καθήκον της ανάπτυξής του μέσα από την εργατική τάξη κύρια, μα και όλα τα σύμμαχα εργαζόμενα στρώματα της πόλης και της υπαίθρου. Βασικό κεντρικό οργανωτικό και πολιτικό καθήκον του Κόμματος είναι να είναι πάντα μπροστάρης και πάση θυσία να συμβάλει άμεσα και αποτελεσματικά στη συσπείρωση όλων των αδικημένων, που καταπιέζονται από τα κατευθυνόμενα κόμματα εξουσίας σε ένα πλατύ μέτωπο πάλης πατριωτικό, αντιιμπεριαλιστικό, αντικεφαλαιοκρατικό. Μέτωπο δημοκρατικό, αγωνιστικό, μαχόμενο ταξικά, με πρωτοπόρα την εργατική τάξη της πόλης και της υπαίθρου. Αγώνας ταξικός ενάντια στο Μάαστριχτ και του Ασπρου και Πράσινου Βιβλίου, ενάντια στους ληστές της ΕΕ των Βρυξελλών, ενάντια στις στρατιωτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, ενάντια στην ανεργία και τη μονόπλευρη λιτότητα, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και το ρατσισμό.

Ενάντια στον πόλεμο, μικρό ή μεγάλο, υπέρ της ειρήνης και την απομάκρυνση των ξένων στρατών κατοχής από τα Βαλκάνια και την Κύπρο.

Βέβαια, ο διεθνής ιμπεριαλισμός που έχει το πάνω χέρι προσπαθεί να κυριαρχήσει στο διεθνή ορίζοντα σαν χωροφύλακας. Μα η αντοχή του καπιταλισμού - ιμπεριαλισμού παρά την ανεπτυγμένη τεχνολογία του έχει φθάσει σχεδόν σε κορεσμό, που γρήγορα ή αργά μετά την ακμή του θα αρχίσει η παρακμή του κάτω από την πίεση και τη σύγκρουση των παραγωγικών δυνάμεων - παραγωγικών σχέσεων.

Στο σχέδιο Προγράμματος σχετικά με την τεχνολογία, θέση 13, θα πρέπει, στη δεύτερη παράγραφο, πρώτη σειρά, που λέει οι νέες τεχνολογίες, να προστεθεί και η αγορά ανώτερης τεχνολογίας από τη σημερινή Ρωσία στα χέρια των μονοπωλίων, και να συνεχιστεί ως έχει.

Ο καπιταλισμός δεν είναι ακατανίκητος ως σύστημα, όπως ακατανίκητα δεν ήταν και τα προηγούμενα κοινωνικά συστήματα (πρωτόγονο, δουλοκτητικό και φεουδαρχικό). Ιστορικά, διαλεκτικά, νομοτελειακά μέσα από ζιγκ ζαγκ των αντιθέσεων μεταξύ των καπιταλιστικών χωρών για την κατάκτηση αγορών και η αντίθεση εργασίας - κεφαλαίου με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγηθεί στην άκρη, θα είναι παρελθόν, όπως τα προηγούμενα, διότι δε θα 'χει να προσφέρει τίποτε αξιόλογο στην ανθρωπότητα.

Γνωστό είναι ότι από μόνο του δεν παραχωρεί τη θέση του στο σοσιαλισμό εύκολα και χωρίς σύγκρουση και σ' αυτή τη σύγκρουση το ΚΚΕ προωθεί ό,τι καλύτερο για την ενότητα όλων των κομμουνιστικών κομμάτων και κινημάτων ιδιαίτερα στην Ευρώπη. Στη θέση 18 τελευταία παράγραφος στην αρχή: "Το ΚΚΕ", να προστεθούν οι φράσεις: προώθησε και στήριξε με πυξίδα το μαρξισμό - λενινισμό και τον προλεταριακό διεθνισμό και να συνεχίσει ως έχει.

Ηδη, οι πρωτοβουλίες αυτές του Κόμματός μας έχουν φέρει αποτελέσματα. Τα ΚΚ, ιδιαίτερα των πρώην σοσιαλιστικών χωρών, αλλά και όλης της Ευρώπης έχουν πάρει την αντίστροφη μέτρηση, αλλά και ιδιαίτερα οι γενιές που δεν είχαν γνωρίσει το καπιταλιστικό τρόπο ζωής αντιδρούν αγωνιστικά, μαχητικά για την επαναφορά του σοσιαλιστικού τρόπου ζωής. Οι λαοί που χωρίς τη θέλησή τους μπήκαν στην Ευρωπαϊκή Ενωση αντιδρούν άμεσα για τον απεγκλωβισμό τους, γιατί εκεί στη λυκοφωλιά των μερικών δεκάδων μεγαλοκαπιταλιστών της Ευρώπης διαπίστωσαν το χειρότερο και όχι το καλύτερο.

Στη χώρα μας αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση ενάντια στην ΕΕ και τις δοξασίες του Μάαστριχτ, του Λευκού και Πράσινου Βιβλίου, ενάντια στην ΓΚΑΤΤ και την ΚΑΠ.

Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι τώρα μιλούν για τα κακά σε βάρος τους αποτελέσματα. Τώρα αρχίζουν να αισθάνονται πρακτικά τι θα πει Συνθήκη του Μάαστριχτ. Δίπλα στην πρωτοπόρα εργατική τάξη και το Κόμμα της, το ΚΚΕ, νιώθουν σιγουριά για μια ενιαία μετωπική πάλη, ταξική, αντάμα και με τα άλλα εργαζόμενα στρώματα που θίγονται άμεσα από τη μααστριχτική πολιτική των κυβερνήσεων της χώρας. Ξανοίγονται πραγματικοί θετικοί ορίζοντες για μια όσο το δυνατόν συγκέντρωση όλων των δυνάμεων σε ένα πλατύ αντιιμπεριαλιστικό, αντικαπιταλιστικό, αντικεφαλαιοκρατικό δημοκρατικό μέτωπο πάλης για την ανατροπή του καπιταλισμού και την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού.

Γι' αυτό θα πρέπει στη θέση 29, στην προτελευταία παράγραφο, σελ.19 να εμπλουτιστεί πιο έντονα, πιο επαναστατικά ως εξής: Οι ηγέτες, τα όργανα αυτού του μετώπου να οδηγήσουν το λαό στο σημείο, τελευταίο σκαλοπάτι εξουσίας της δικτατορίας των μονοπωλίων, που να μην μπορούν οι πάνω να κυβερνήσουν, όπως κυβερνούσαν, με κανένα τρόπο οπότε αυτό το επαναστατικό κίνημα με επικεφαλής την εργατική τάξη θα οδηγήσει σε μια έκρηξη και ο λαός θα ανατρέψει τον καπιταλισμό και θα εγκαθιδρύσει το σοσιαλισμό. Στη συνέχεια οι ηγέτες, τα καθοδηγητικά όργανα αυτού του αντικαπιταλιστικού, αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου πάλης ως μοχλός νέας πολιτικής της εργατικής τάξης και των συμμάχων της πρέπει ταυτόχρονα με την προοδευτική λύση των προβλημάτων και την πορεία ανάπτυξης του σοσιαλισμού, το πρώτο και σπουδαιότερο θα είναι να εντείνει στον ανώτατο βαθμό την επαγρύπνηση και ετοιμότητα για την αντιμετώπιση αντιδράσεων από τον ηττημένο καπιταλισμό. Και επειδή η οικοδόμηση του σοσιαλισμού δεν είναι υπόθεση μιας επαναστατικής πρωτοπορίας που ασκεί εξουσία, αλλά υπόθεση της εργατικής τάξης, του λαού, η εργατική τάξη ως πρωτοπόρα εργατική προλεταριακή δύναμη του λαού έχει όλο το ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ στην έσχατη ανάγκη να βάλει σε εφαρμογή την ΑΝΩΤΕΡΗ ΜΟΡΦΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, που είναι Η ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ή ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ.

Κατά τη δική μου ταπεινή κομματική γνώμη και τη φτωχή πείρα που έχω αποχτήσει στη δύσβατη και κακοτράχαλη 56χρονη ζωή μέσα στο ΚΚΕ, θα πρέπει κάπως έτσι να εμπλουτιστεί η δεύτερη παράγραφος της θέσης 42, σελ. 31: Κι ακόμα να δοθεί έμφαση ότι η εργατική τάξη, με τους συμμάχους της ως συντριπτική πλειοψηφία του λαού έχει το δημοκρατικό δικαίωμα για την ανάπτυξη και επιτυχία του σοσιαλισμού να ασκήσει για το καλό του λαού και της πατρίδας, - στην ανάγκη - την ανώτερη μορφή της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ, γιατί η βία και η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ, όταν επιβάλεται για τη συντριβή των λίγων είναι η πιο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ, αναγκαία και ζωτική προϋπόθεση για την ύπαρξή της.

Οι κομμουνιστές από τη φύση τους είναι αισιόδοξοι για το μέλλον της ανθρωπότητας, για την ανατροπή του καπιταλισμού. Ο καπιταλισμός - ιμπεριαλισμός δεν είναι ακατανίκητος. Ο 21ος αιώνας είναι αιώνας του σοσιαλισμού και της ανατροπής του καπιταλισμού. Με πυξίδα τον μαρξισμό - λενινισμό και τον προλεταριακό διεθνισμό, είμαι αισιόδοξος ότι το 15ο συνέδριο, στηριζόμενο και στον ανοιχτό διάλογο με το λαό στα τρία ντοκουμέντα (Πρόγραμμα, Καταστατικό και Εκθεση Δράσης) θα βγει πιο δυνατό, πιο ολοκληρωμένο στην ταυτότητά του, στον επαναστατικό του χαρακτήρα, πιο μονολιθικό και μακριά από συναισθηματισμούς, συγγενείς και φιλίες, θα εκλέξει μια επαναστατική Κεντρική Επιτροπή άξια, ώστε να μπορεί να αντέξει και να νικήσει τις θύελλες που θα ορθώσει μπροστά μας ο διεθνής καπιταλισμός σε βάρος των λαών και του λαού μας και προπαντός σε βάρος του τιμημένου Κόμματός μας.

Θα εκλέξει μια άξια επαναστατική Κεντρική Επιτροπή, που θα διαπαιδαγωγήσει το παλλαϊκό κίνημα σε επαναστατική επαγρύπνηση και ετοιμότητα για κάθε μορφή πάλης.

ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΟΥΛΥΤΑΣ

Αντιστασιακός - Ηράκλειο Αττικής