Με την ευκαιρία συμπλήρωσης, στις 17 του Μάη, ενός χρόνου παραμονής του Ζακ Σιράκ στην Προεδρία, οι Γάλλοι εργαζόμενοι, κάθε άλλο, παρά κάποιο ιδιαίτερο λόγο είχαν να κατέβουν σε ενθουσιώδεις εκδηλώσεις... Γιατί, όπως υπογραμμιζόταν τις μέρες αυτές, δεν ήταν λίγοι εκείνοι, οι οποίοι δεν είχαν πολυπιστέψει στις μεγαλόστομες προεκλογικές υποσχέσεις του Γάλλου Προέδρου. Ετσι, λοιπόν, πολλοί οπαδοί του νιώθουν σήμερα, τόσο απογοητευμένοι, ώστε αν αυτή τη στιγμή διεξάγονταν νέες προεδρικές εκλογές, τότε, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, δεν επρόκειτο να σημειώσει καμιά επιτυχία...

Το πιο σημαντικό για τον Ζακ Σιράκ, όπως επανειλημμένα τόνιζε ο ίδιος στις 17 του Μάη 1995, ήταν η αποφασιστική μείωση των πολύ υψηλών ποσοστών ανεργίας, τα οποία, εδώ και πάρα πολύ καιρό, μαστίζουν τη Γαλλία. Σχετικά, πάντως, θα πρέπει ν' αναφερθεί ότι οι Γάλλοι μεγαλοεπιχειρηματίες άρπαξαν μεν τα 80 δισεκατομμύρια φράγκα, που προέβλεπε το σχετικό πρόγραμμα για την καταπολέμηση της ανεργίας, αλλά νέες θέσεις εργασίας, στο βαθμό που ανέμενε κανείς, δε δημιουργούνται... Ετσι, λοιπόν, στη διάρκεια ενός χρόνου Προεδρίας του Ζακ Σιράκ, η ανεργία όχι μόνο δε μειώθηκε, αλλά συνέχιζε να προσλαμβάνει νέες μαζικές διαστάσεις... Σήμερα, σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, ο αριθμός των ανέργων στη Γαλλία έχει αυξηθεί κατά 100.000 άτομα, φθάνοντας έτσι στα 3,01 εκατομμύρια ανθρώπους, δηλαδή στο 11,8% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας.

Εκείνο, όμως, που ιδιαίτερα έχει αμαυρώσει την εικόνα του Γάλλου Προέδρου, είναι, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, η κακή λέξη "φορολογικό ψεύδος". Κι αυτό γιατί, τη στιγμή, που στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ανακοινώνονταν φορολογικές μειώσεις, ή εφαρμογή ενός δικαιότερου φορολογικού συστήματος, η κυβέρνηση στις αρχές ακόμα του περασμένου Αυγούστου αύξαινε το φόρο προστιθέμενης αξίας από 18,6% σε 29.6%. Τα σχετικά μεταρρυθμιστικά προγράμματα έχουν πεταχτεί στην άκρη και τον περασμένο Δεκέμβρη, ο Γάλλος πρωθυπουργός, Αλέν Ζιπέ, ανακοίνωνε ότι "δε γίνονται καν σκέψεις για φορολογικές μειώσεις...". Στη συνέχεια, ο Σιράκ και ο Ζιπέ, λόγω της μη αναμενόμενης οικονομικής ανόδου και της παραπέρα διόγκωσης των κρατικών χρεών, το προηγούμενο φθινόπωρο, ανακοίνωναν μια πολιτική ιδιαίτερα σκληρής λιτότητας, προκειμένου να τηρηθούν τα αυστηρά κριτήρια που θέτει η Συνθήκη του Μάαστριχτ, ώστε το 1999 να ενταχθεί η Γαλλία στη Νομισματική Ενωση.

Μια άλλη βασική προεκλογική υπόσχεση, που δεν έχει εκπληρωθεί: Ενώ στη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα, ο Σιράκ διαβεβαίωνε ότι το υγειονομικό σύστημα της Γαλλίας δεν πρόκειται σε καμιά περίπτωση να θιγεί, ο Γάλλος πρωθυπουργός, το περασμένο φθινόπωρο, χωρίς προηγουμένως να κάνει διαβουλεύσεις με τους έτσι αποκαλούμενους κοινωνικούς εταίρους, ανακοίνωνε περικοπές στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης, και πριν απ' όλα, για τους εργαζόμενους στις δημόσιες υπηρεσίες. Αυτοί λοιπόν, τον προηγούμενο Νοέμβρη, είχαν κατέβει σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις, που τέτοιες η Γαλλία τουλάχιστον ένα χρόνο είχε να ζήσει... Και το αποτέλεσμα τότε ήταν "να μην υπάρξουν ούτε νικητές ούτε ηττημένοι...". Αρχικά, η κυβέρνηση είχε κατορθώσει να περισώσει τις μεταρρυθμίσεις που είχε προγραμματίσει. Ταυτόχρονα, όμως, υποχρεώθηκε να προβεί σε σημαντικές διορθώσεις στο Σχέδιο Μεταρρύθμισης. Το ίδιο διφορούμενες έμειναν και οι μεταρρυθμιστικές προσπάθειες στην πολιτική που αφορά τις κατοικίες και το εκπαιδευτικό σύστημα, όπου, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζουν τις μέρες αυτές έγκυροι πολιτικοί παρατηρητές, "έχει συσσωρευθεί πολύ υλικό για επικείμενες κοινωνικές εκρήξεις...".

Τα ίδια ισχύουν και για τις μεταρρυθμίσεις, που επιχειρούνται στα πλαίσια των γαλλικών ενόπλων δυνάμεων, όπου τα πρώτα σημαντικά βήματα άρχισαν ήδη να πραγματοποιούνται, με μια πρώτη μείωση του σχετικού προϋπολογισμού. Με τις μεταρρυθμίσεις αυτές, αλλάζουν οι προτεραιότητες στο στρατιωτικό τομέα κι αυτόν της εξωτερικής πολιτικής, όπου από εδώ και μπρος μόνο οι επαγγελματίες στρατιώτες "θα πρέπει να υπερασπίζονται τα συμφέροντα της Γαλλίας σε παγκόσμια κλίμακα...". Και σχετικά, δεν προκάλεσε καμιά έκπληξη το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Σιράκ έχει επίσης εγκαινιάσει τη διαδικασία επιστροφής της Γαλλίας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, με τη σταθερή πρόθεση να διαδραματίσει ένα σημαντικό ρόλο στην ιμπεριαλιστική αυτή συμμαχία.

Κατά τα άλλα, με χαρακτηριστική ηρεμία, αλλά και στο όνομα του "Μεγάλου Εθνους", λίγες βδομάδες μετά την εκλογή του ως Προέδρου και 50 χρόνια μετά την εκτόξευση της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα, ο Σιράκ αποφάσιζε μια επανάληψη των ατομικών δοκιμών. Πέρα, όμως, από την έκπληξη που ο ίδιος έδειξε, λόγω των έντονων παγκόσμιων διαμαρτυριών, η απόφασή του για την πραγματοποίησή τους ήταν αμετάκλητη... Αξίζει να σημειωθεί ότι με τις παγκόσμιες αυτές διαμαρτυρίες είχαν συμφωνήσει και πολλοί Γάλλοι πολίτες, αφού οι πυρηνικές αυτές δοκιμές ήταν δυνατόν να έχουν οδυνηρές οικονομικές συνέπειες, οι οποίες συνδέονταν με εκκλήσεις και απειλές για οικονομικά σαμποτάζ.

Νίκος ΗΛΙΑΔΗΣ - ΗΛΙΟΥΔΗΣ

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ (Του ανταποκριτή μας Χρ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ). -

Συμπληρώνονται φέτος 60 χρόνια από την έναρξη του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου (1936 - 1939), στον οποίο πήραν μέρος 45.000 εθελοντές από 57 χώρες - ανάμεσά τους και Ελληνες - που, μαζί με τους Ισπανούς συντρόφους τους, υπερασπίστηκαν θαρραλέα την Ισπανική Δημοκρατία, αντιμαχόμενοι τις επιδρομικές ορδές των Φράνκο, Χίτλερ και Μουσουλίνι.

Σήμερα είναι γενικά παραδεκτό ότι, αν η Γαλλία, Βρετανία και ΗΠΑ είχαν ενεργά συμπαρασταθεί στην πρώτη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της Ισπανίας- όπως είχε κάνει η Σοβιετική Ενωση - ο φασιστικός άξονας θα είχε συντριβεί και, έτσι, θα είχε αποφευχθεί ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, στη διάρκεια του οποίου εξοντώθηκαν 50 εκατομμύρια άτομα. Αντί γι' αυτό, οι καπιταλιστικές χώρες προτίμησαν ν' ακολουθήσουν την επαίσχυντη πολιτική "κατευνασμού" του φασισμού.

Σημαντική ήταν η συμμετοχή των Αμερικανών εθελοντών, στους οποίους συγκαταλέγονταν και πολλοί ομογενείς. Κάπου 3.300 κατατάχθηκαν στην περίφημη"Ταξιαρχία Αβραάμ Λίνκον". Ενα μεγάλο ποσοστό τους ήταν κομμουνιστές - μαύροι και λευκοί. Απ' αυτούς τους "Πρώιμους Αντιφασίστες" - όπως ονομάτηκαν - πάνω από 1.600 έπεσαν τιμημένα στο πεδίο της μάχης.

Ενας από τους "Πρώιμους Αντιφασίστες" ήταν και ο Μο Φίσμαν, ανάπηρος του πολέμου εκείνου και σήμερα γραμματέας των "Απόμαχων της Ταξιαρχίας Αβραάμ Λίνκον". Η οργάνωση αυτή γιόρτασε τα 60χρονά της με δείπνο στο ξενοδοχείο "Σέρατον" της Νέας Υόρκης, στο οποίο πήραν μέρος 1.000 άτομα. Σ' αυτό μίλησαν ο τελευταίος από τους διοικητές της Ταξιαρχίας Λίνκον, Μίλτον Γουλφ, ο υπεύθυνος των αρχείων, Ουίλιαμ Σούσμαν, και ο συνδικαλιστής Χένρι Φόνερ, ενώ οι ηθοποιοί Εντουαρντ Ασνερ, Σούζαν Σάραντον, Τζον Ράντολφ, Χένρι Μπελαφόντε και άλλοι διάβασαν αποσπάσματα από το βιβλίο "Μαδρίτη 1937 - Επιστολές της Ταξιαρχίας Αβραάμ Λίνκον από τον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο", που κυκλοφόρησε πρόσφατα.

Σε συνέντευξή του στο "Πιπλς Ουίκλι Ουόρλντ", όργανο του ΚΚ ΗΠΑ, ο 81χρονος Φίσμαν δήλωσε: "Αυτό που κάνει αυτό το γιορτασμό τόσο ιδιαίτερο, είναι η απόφαση της ισπανικής κυβέρνησης να χορηγήσει την ισπανική υπηκοότητα σε όλα τα μέλη των Διεθνών Ταξιαρχιών".

Το σχετικό νομοσχέδιο, το οποίο είχαν από κοινού εισηγηθεί στην ισπανική Βουλή το Κόμμα της Ενωμένης Αριστεράς, το Σοσιαλιστικό Κόμμα και το Εθνικό Κόμμα των Βάσκων, εγκρίθηκε στις αρχές του περασμένου Νοέμβρη. Αμέσως κατόπιν, ισπανικές οργανώσεις, όπως οι "Φίλοι των Διεθνών Ταξιαρχιών", αποφάσισαν να γιορτάσουν αυτό το γεγονός στις 3 - 12 του ερχόμενου Νοέμβρη σε τρεις πόλεις - Αλμπασέτε, όπου είχε εγκατασταθεί το στρατηγείο των Διεθνών Ταξιαρχιών, στη Μαδρίτη και στη Βαρκελώνη - στους οποίους θα κληθούν και θα τιμηθούν οι επιζώντες "μπριγαδίστας".

Ο Φίσμαν είπε στην ίδια συνέντευξή του: "Τα ισπανικά Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας υπογράμμισαν ομόφωνα το θέμα, ότι αυτοί οι εθελοντές ήταν οι ευγενέστεροι μαχητές για ένα ιδεώδες - τον αντιφασισμό. Εδωσαν γενναιόδωρα τον εαυτό τους στον αγώνα για τη δημοκρατία".

Στα σκληρά χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, συνέχισε ο Φίσμαν, οι εθελοντές διασύρθηκαν και καταδιώχθηκαν στις ΗΠΑ. "Σήμερα, όμως, ο κόσμος βλέπει αυτούς τους εθελοντές με σεβασμό για τη συνεισφορά τους στον αγώνα κατά του φασισμού".

"Υπάρχει σήμερα ένας φασιστικός κίνδυνος;", αναρωτήθηκε ο Φίσμαν. Απάντησε: "Ναι, υπάρχει. Εγώ και πολλοί άλλοι υποστηρίζουμε τον ορισμό για το φασισμό που έδωσε ο Γκιόργκι Δημητρόφ, ο μεγάλος Βούλγαρος αντιφασίστας: Φασισμός είναι η ανοιχτή, τρομοκρατική δικτατορία των πιο φιλοπόλεμων, σοβινιστικών τμημάτων του χρηματιστικού κεφαλαίου. Οσο θα διαρκεί ο χρηματιστικός καπιταλισμός, ο κίνδυνος του φασισμού θα υπάρχει".

Και αφού παρατήρησε ότι οι απόμαχοι της Ταξιαρχίας Λίνκον ποτέ δε σταμάτησαν να διαδηλώνουν και να οργανώνονται κατά του φασιστικού κινδύνου, τόνισε: "Πολεμήσαμε στην Ισπανία επί 18 μήνες και είμαστε πάλι εδώ 58 χρόνια αργότερα. Εχουμε δημιουργήσει ένα τιμητικό μητρώο υποστήριξης του συνδικαλισμού, των πολιτικών δικαιωμάτων, της ειρήνης και της ισότητας".

Από την πλευρά του, το Εθνικό Συμβούλιο του ΚΚ ΗΠΑ, με ανακοίνωσή του για τα 60χρονα, αποτίει φόρο τιμής στον ηρωισμό και τις μεγάλες θυσίες των μελών των Διεθνών Ταξιαρχιών, μαζί και της Ταξιαρχίας Λίνκον, και επισημαίνει:

"Σήμερα, η απειλή του αμερικανικού φασισμού σηκώνει το απαίσιο κεφάλι της μέσω των 73 νέων ρεπουμπλικανικών μελών του Κογκρέσου και του Συμβολαίου τους με την Αμερική, των ρατσιστών, των φασιστικών πολιτοφυλακών και του ακροδεξιού Χριστιανικού Συνασπισμού, που χρηματοδοτούνται από το μονοπωλιακό κεφάλαιο. Μόνο με την παλλαϊκή ενότητα μπορεί να ηττηθεί αυτή η απειλή - των εργατών και της κοινότητας, κομμουνιστών και μη κομμουνιστών, μαύρων, μελαχρινών και λευκών. Ολοι μαζί, ας "καθαρίσουμε το σπίτι μας" στις εκλογές του Νοέμβρη και ας διατηρήσουμε τη δημοκρατία. Κατά τα αθάνατα λόγια της Ντολόρες Ιμπαρούρι - Λα Πασιονάρια, "Νο Πασαράν!" (Δε θα περάσουν).

Πρόσφατα, η Βουλή της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας συζήτησε την Ετήσια Εκθεση Αφοπλισμού. Διακηρύχτηκε πανηγυρικά ότι στην Ευρώπη σημειώθηκε ένα "ξήλωμα όπλων", ενώ, ταυτόχρονα, η κοινή γνώμη ενημερώθηκε για τους νέους γύρους εξοπλισμών.

Στα πλαίσια, λοιπόν, της συζήτησης αυτής διαπιστώθηκε ότι τα κράτη εκείνα, τα οποία διαθέτουν ατομικά οπλοστάσια, τάσσονται υπέρ των όπλων μαζικής καταστροφής και του γνωστού ιμπεριαλιστικού δόγματος της "Πυρηνικής Αποτροπής", Πρόκειται, δηλαδή, για το δόγμα εκείνο που εφάρμοζε το ΝΑΤΟ, όταν ακόμα υπήρχε το Σύμφωνο της Βαρσοβίας και οι σοσιαλιστικές χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής ευρώπης. Παράλληλα, όμως, θα πρέπει να υπογραμμιστεί το ιδιαίτερα επικίνδυνο γεγονός, ότι και στη διάρκεια του 1996 δεν πρόκειται ν' αλλάξει τίποτα αναφορικά με τη Συμφωνία των Ατομικών Δοκιμών και ότι θα συνεχιστούν οι δραστηριότητες σχετικά με τον εκσυγχρονισμό των όπλων. Και θα πρέπει να αναφερθεί ότι στο έδαφος της σημερινής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας βρίσκονται 300 ατομικές κεφαλές.

Βέβαια, θα πρέπει να σημειωθεί ότι στην πραγματικότητα έχουν καταστραφεί μερικές δεκάδες χιλιάδες "συμβατικών" οπλικών συστημάτων. Το μεγαλύτερο μέρος απ' αυτά στα πρώην κράτη - μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Το ΝΑΤΟ, όμως, διαθέτει ακόμα σοβαρά περισσεύματα, αφού απαλλάχτηκε από πεπαλαιωμένες πολεμικές συσκευές. Ενα τμήμα δε του οπλισμού αυτού βρίσκεται στην Ελλάδα και την Τουρκία ή σε εμπόλεμες περιοχές, όπως στη Βοσνία. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι αποθήκες εξακολουθούν να είναι γιγάντιες και στη Γερμανία εύλογα αναρωτιέται κανείς για ποιο λόγο σήμερα το ΝΑΤΟ έχει στην Ευρώπη 15.000 τανκς, δηλαδή πέντε φορές περισσότερα απ' ό,τι είχε η Ναζιστική Γερμανία όταν εκδήλωνε την επίθεσή της ενάντια στη Σοβιετική Ενωση. Αυτή, όμως, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, όπως και η πλειοψηφία των εταίρων στο ΝΑΤΟ, κάθε άλλο παρά ενδιαφέρεται για τον αφοπλισμό.

Και το χειρότερο: Εχουν προγραμματιστεί νέοι γύροι εξοπλισμών. Εδώ συμπεριλαμβάνονται η ανακοινωθείσα από τον Γερμανό υπουργό Αμυνας, Φόλκερ Ρίε, "Ανανέωση του Γύρου των Μεγάλων Συσκευών" και ο επανεξοπλισμός των ομοσπονδιακών Ενόπλων Δυνάμεων στη βάση της νέας πολεμικής τεχνολογίας. Και παρά το γεγονός ότι τα ταμεία της Βόννης είναι άδεια, οι Γερμανοί ιμπεριαλιστές επιδιώκουν μ' όλα τα μέσα να κάνουν τις Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας ικανές να πραγματοποιούν επεμβάσεις σε παγκόσμια κλίμακα, επιδιώκοντας παράλληλα να κατακτήσουν νέες αγορές. Ετσι, λοιπόν, στη διάρκεια των επόμενων χρόνων θα πρέπει να διατεθούν 70 δισεκατομμύρια μάρκα για την ανάπτυξη και κατασκευή νέων οπλικών συστημάτων. Και το ισχυρό βιομηχανικό λόμπι κάνει τα πάντα, προκειμένου να συνεχιστεί αυτή η άκρως επικίνδυνη τάση, εκτοξεύοντας την απειλή ότι σε διαφορετική περίπτωση θα καταστραφούν πολλές χιλιάδες θέσεις εργασίας...

Ν. Η. - Η.

Στη διάρκεια ενός χρόνου προεδρίας του Ζακ Σιράκ, η ανεργία όχι μόνο δε μειώθηκε, αλλά συνέχιζε να προσλαμβάνει νέες μαζικές διαστάσεις, ενώ εντάθηκαν οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων ενάντια στις απολύσεις και την πολιτική λιτότητας

Αναβαθμίζεται ο ρόλος των Ευρωπαίων συμμάχων του ΝΑΤΟ, με τη δυνατότητα άμεσης επέμβασης σε όλες τις ενδεχόμενες εστίες σύγκρουσης