Και σκεφτείτε σαν τέλος, σ' αυτό το 24ωρο, γεμάτο από "λάμψη", να της πει ο άντρας της ότι τον απολύσανε!

Εσείς, απ' όλα αυτά ποιο θα διαλέγατε σαν το σημαντικότερο πρόβλημα των Ελληνίδων σήμερα;

Ιδιαίτερα οι Ελληνίδες, ψηφίζοντας ΚΚΕ, ενισχύοντάς το, δυναμώνουν τη φωνή τους, αποκτούν το μεγαλύτερο φίλο και σύμμαχο που παλεύει στο πλάι τους, για τα προβλήματά τους, μέσα στη Βουλή και έξω, στους αγώνες τους.

Αν δεν αντεπιτεθούμε με αγώνες μετά τις εκλογές όλοι μαζί, δε θα μας χαρίσουν τίποτα για τα παιδιά μας.

Πιστεύω ότι οι αγώνες μας δεν πρέπει να τελειώνουν μαζί μ' εμάς.

Οι αγώνες μας πρέπει να συνεχίζονται από τα παιδιά μας, οι αγώνες των παιδιών μας από τα εγγόνια μας και έτσι γράφεται η ιστορία του κινήματος. Επομένως, ευθύνη απέναντι στη νέα γενιά έχουμε όλοι μας, όχι μόνο οι γυναίκες.

Διδάσκω είκοσι χρόνια. Δούλεψα σε φροντιστήρια, σε πολύ μεγάλα ελληνικά και ξένα σχολεία, εδώ και αρκετά χρόνια δουλεύω στο Γαλλικό Ινστιτούτο. Πιστέψτε με, οι νέοι μας, ανεξάρτητα από την κοινωνική τάξη που ανήκουν, αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα κάθε μέρα, πνίγονται. Μη σας ξεγελούν τα σκουλαρίκια τους και οι αλογοουρίτσες τους. Αντίδραση είναι. Η ψυχούλα τους το ξέρει. Και αν θέλετε, είναι στο χέρι των κομμουνιστών αυτή την αντίδραση να τη στρέψουμε προς τη σωστή κατεύθυνση. Μήπως προσέξατε πόσοι νέοι ανέβηκαν να ρομαντζάρουν στην Ακρόπολη κάτω από την αυγουστιάτικη Πανσέληνο;

***

Η Χρυσούλα Κάππου γεννήθηκε το 1950 στην Αθήνα. Σπούδασε στο Πανεπιστημιακό τμήμα του Γαλλικού Ινστιτούτου και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της DIJON. Δουλεύει είκοσι χρόνια στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Από το 1985 διδάσκει στο Γαλλικό Ινστιτούτο. Είναι αντιπρόεδρος στο ΔΣ του μεικτού σωματείου του Γαλλικού Ινστιτούτου. Είναι μέλος του ΚΚΕ από το 1975. Μέλος της ΑΕ και του Αχτιδικού Γραφείου στην Αχτίδα Παιδείας και Ερευνας.

Πόσο, αλήθεια, πραγματική είναι η εικόνα της γυναίκας που προβάλλουν τα ΜΜΕ, που αγνοούν το διπλό και τριπλό ρόλο της στη δουλιά, στην οικογένεια, στην κοινωνία, με τα καθημερινά προβλήματα που στραγγαλίζουν τη ζωή μας; Αντί γι' αυτά, στο όνομα της "ελεύθερης αγοράς", προτείνεται η "σεξουαλική απελευθέρωση" και ενισχύουν δυναμικά την άμεση και έμμεση πορνεία. "Ινστιτούτα αισθητικής", "Γραφεία ευρέσεως εργασίας", κυκλώματα μανεκέν, ροζ γραφεία, ροζ τηλέφωνα! Ακόμα και στα χωριά της περιοχής μας, υπάρχουν παμπ και καφετερίες, που προωθούν την πορνεία αλλοδαπών. Η εικόνα είναι τραγική και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Η πορνεία και η σωματεμπορία ακολουθεί το χάρτη των φτωχών του κόσμου. Πάρα πολλά τα κρούσματα της παιδικής πορνείας το τελευταίο διάστημα και στην Ελλάδα. Εμείς θα κάτσουμε με δεμένα τα χέρια;

Να δημιουργηθούν προϋποθέσεις υπέρ των γυναικών, για να εξασφαλιστεί η συμμετοχή τους σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής του τόπου.

Η γυναίκα εδώ είναι η γυναίκα που δουλεύει στο σταύλο και στα χωράφια. Την ΚΑΠ και την ΓΚΑΤΤ τη βιώνει καθημερινά "στο πετσί της". Βλέπει τα παιδιά της να μην έχουν ούτε τις στοιχειώδεις δυνατότητες, σε αντιδιαστολή με τα παιδιά στην πόλη, ούτε στη μόρφωση, στην άθληση, κι ας έστησε ο κ. Λιάνης - και ο κάθε Λιάνης - ένα γυμναστήριο ολυμπιακών προδιαγραφών εκεί όπου ούτε παιδιά ούτε νέοι υπάρχουν, εξαιτίας συγκεκριμένων πολιτικών. Αλλά και αυτοί οι νέοι που υπάρχουν, το πρώτο που θα ήθελαν θα ήταν δουλιά και ψωμί! Ολος αυτός ο κόσμος, οι ακρίτες, που επιμένουν και αντέχουν, έχουν την ανάγκη της στήριξης, που εμείς οι κομμουνιστές υποσχόμαστε ότι θα τους τη δώσουμε.

***

Η Φωτεινή Μαυροπούλου γεννήθηκε στο Νέο Καύκασο του Νομού Φλώρινας και μένει στο Φιλώτα Φλώρινας. Είναι 37 χρόνων, παντρεμένη, μητέρα δυο παιδιών. Μέλος της Επιτροπής Περιοχής της Δυτ. Μακεδονίας του ΚΚΕ, μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΚΚΕ Φλώρινας και μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας.

1. Τα σημαντικότερα προβλήματα των γυναικών στο νησί μας είναι η αυξανόμενη τάση, τα τελευταία χρόνια, της ανεργίας, ιδιαίτερα των νέων κοριτσιών και των μεγάλων σε ηλικία γυναικών, που έχουν το κοινωνικό δικαίωμα να βγουν στη σύνταξη, αλλά αυτό θα μείνει όνειρο. Και να γιατί:

Ενας μεγάλος αριθμός νέων κοριτσιών βγαίνουν στην παραγωγή, έχοντας και τα κατάλληλα μορφωτικά εφόδια, αλλά συναντούν τεράστιες δυσκολίες αποκατάστασής τους, διότι περιορίζεται η εργασία στο νησί στα ξενοδοχεία, στα σούπερ μάρκετ, στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, μικρές και μεγάλες.

Στα ξενοδοχεία, όμως, αντιμετωπίζουν την κρίση του τουρισμού των τελευταίων χρόνων, με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση της σεζόν από 6 - 7 μήνες που ήταν πριν σε 3 - 3,5 μήνες δουλιάς και την ανασφάλεια για το ημερομίσθιο, που σ' αυτήν συμβάλλει η μαύρη εργασία Αλβανών ανασφάλιστων.

Οι γυναίκες του κλάδου είναι τους υπόλοιπους μήνες άνεργες και παίρνουν το πενιχρό επίδομα ανεργίας των 70.000 δραχμών για πέντε μήνες.

Χρειάζονται, όμως, τουλάχιστον 4.500 μέρες εργασίας για να πάρουν σύνταξη.

Χτυπούν τον ασφαλιστικό οργανισμό ΤΑΞΥ (Ταμείο Ασφάλισης Ξενοδοχοϋπαλλήλων) που ανήκει στους ίδιους και είναι ανθηρό (έχει πενήντα δισ. πλεόνασμα και δεν επιχορηγείται από το κράτος). Πάνε να το συγχωνεύσουν με το ΙΚΑ, που έχει τα γνωστά προβλήματα (ανυπαρξία στοιχειώδους περίθαλψης, νοσοκομείων κλπ.). Χωρίς να χτυπιέται η εισφοροδιαφυγή στην Κέρκυρα, που είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα και το έχουμε καταγγείλει επανειλημμένα. Η Επιθεώρηση Εργασίας είναι ανύπαρκτη, δεν παίρνει μέτρα, ενώ οι παραβιάσεις είναι συνεχείς.

Ομως, όλα αυτά τα σκληρά μέτρα είναι συγκεκριμένη πολιτική που εφαρμόζει και θα εφαρμόσει όποιο από τα δύο κόμματα έρθει στην εξουσία στις 23 Σεπτέμβρη. Είναι συνταγές - αποφάσεις - εντολές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των Αμερικανών και του ντόπιου κεφαλαίου με τις οδηγίες του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων.

Είναι μέτρα που θα εφαρμόσει είτε αναδειχτεί κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είτε του ΠΑΣΟΚ και θα πλήξουν τα λαϊκά στρώματα, τους μικρομεσαίους, αλλά ιδιαίτερα τις γυναίκες. Διότι το φορτίο που σηκώνουν δεν είναι μόνο η εργασία, αλλά και η σοβαρή συμμετοχή τους σ' όλους τους κοινωνικούς τομείς - οικογένεια, παιδιά, ηλικιωμένοι, αγροτικές εργασίες.

Οι ιδιωτικές εργολαβίες βρίσκονται σε έξαρση - δηλαδή αυξάνεται η δουλιά, χρειάζεται ο εργοδότης περισσότερο προσωπικό, προσλαμβάνει με ωρομίσθιο. Μπορεί να μην έχει ακόμα εφαρμοστεί στην Κέρκυρα, αλλά προς τα εκεί βαδίζουμε.

Στο νησί μας, οι εργαζόμενες μπήκαν σε μεγάλη ηλικία στο επάγγελμα του ξενοδοχοϋπαλλήλου, καθώς τα ξενοδοχεία προσφέρουν δουλιά τα τελευταία είκοσι χρόνια. Ετσι, είναι άπιαστο όνειρο να συνταξιοδοτηθούν εφόσον το όριο ηλικίας και ο αριθμός των ενσήμων αυξάνει συνεχώς.

Το ΚΚΕ έκανε σοβαρό αγώνα πληροφόρησης για τις συνέπειες της "Λευκής Βίβλου" και σήμερα, δυστυχώς, δικαιωνόμαστε.

2. Δεν πρέπει, όμως, η ηττοπάθεια και η μοιρολατρία να κυριαρχήσουν στους εργαζόμενους, πρέπει να μετατραπούν σε αντεπίθεση, που θα μεγαλώσει με τη θύελλα των αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων, που θα εφαρμοστούν από τις 23 Σεπτέμβρη και μετά. Αυτό που συμφέρει τις γυναίκες σήμερα είναι να ψηφίσουν ΚΚΕ, διότι όλοι οι άλλοι τις έχουν κοροϊδέψει και μόνο το ΚΚΕ λέει την αλήθεια, εδώ και χρόνια.

3. Οι προοπτικές μετά τις εκλογές είναι να δημιουργήσουμε ένα ισχυρό μέτωπο πάλης, να δυναμώσουμε τα σωματεία μας να αποκτούν ταξικό προσανατολισμό και όχι να είναι συμβιβασμένα συνδικάτα, να επιδιώκουμε το συντονισμό δράσης με τους μαζικούς φορείς των γυναικών και τους αγροτικούς συλλόγους.

4. Τη μεγαλύτερη έμφαση θα δώσω στους αγώνες με τις γυναίκες του τόπου μου, για την ισοτιμία, την προστασία του εισοδήματός τους, την καταπολέμηση της ανεργίας και καλύτερη κοινωνική ασφάλιση, υγεία, πρόνοια. Η ευθύνη όλων των γυναικών μεγαλώνει, αν δεν ψηφίσουν το ΚΚΕ που τους εκπροσωπεί, και δώσουν την ψήφο τους σε ένα από τα μεγάλα κόμματα ή στα άλλα μικρά, που θα γίνουν "ουρά" των δυο μεγάλων μετά τις εκλογές.

***

Η Γεωργία (Τζίνα) Αρμένη - Μάντζαρου είναι εργαζόμενη ξενοδοχοϋπάλληλος, γραμματέας του Συνδέσμου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Κέρκυρας, αντιπρόσωπος στην Ομοσπονδία Επισιτισμού - Τουρισμού. Γεννήθηκε το 1957 και είναι λογίστρια. "Κατεβαίνω για πρώτη φορά υποψήφια του ΚΚΕ, λέει η ίδια, αλλά χιλιάδες φορές αγωνίστηκα στον κλάδο των ξενοδοχοϋπαλλήλων της Κέρκυρας, από το 1979, που συμμετέχω στη διοίκηση.

1. Στην πόλη μου, πάνω από εκατό θέσεις εργασίας γυναικών χάθηκαν τον τελευταίο χρόνο στον τομέα του ιματισμού και καταλαβαίνετε ότι για μια πόλη των 4.000 κατοίκων είναι σημαντικός αριθμός.

Στο νομό μας, είναι πάνω από εξακόσιες θέσεις δουλιάς χαμένες και με την επερχόμενη πιο σκληρή πολιτική λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεων τα πράγματα αναμένεται να χειροτερέψουν.

Ενα δεύτερο ζήτημα αφορά τις εργαζόμενες γυναίκες. Δε θα σταθώ εδώ στις συνθήκες δουλιάς (τις κατακτήσεις που χάθηκαν) τα τελευταία χρόνια, με τις αλλαγές στην εργατική νομοθεσία. Θα 'θελα να μείνω στο διπλό ρόλο της εργαζόμενης - μητέρας. Εδώ παραμένουν άλυτα και οξύνονται σοβαρά προβλήματα. Ενα είναι η έλλειψη δημόσιων βρεφονηπιακών σταθμών. Να πω ότι στο Σουφλί δε λειτουργεί κανένας. Από τον 3ο μήνα, λοιπόν, που λήγει η άδεια της εργαζόμενης μητέρας ως τα δυόμισι χρόνια τι τα κάνουμε τα παιδιά; Αν δεν υπάρχουν γιαγιάδες κοντά, αυτό σημαίνει ότι το μεγαλύτερο μέρος του μισθού πάει για να πληρώσεις να σου κρατήσουν το μωρό. Και όταν πάει το παιδί στο σχολείο, το πρόβλημα φύλαξής του δεν είναι λυμένο. Νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία σχολάνε τουλάχιστον δυο ώρες πριν από τη μητέρα.

Ενα άλλο ζήτημα είναι αυτό της ισότιμης αντιμετώπισης - μεταχείρισης της γυναίκας στην Ελλάδα. Και δε βάζω το θέμα από άποψη νομοθετική, μιλώ για την παιδεία και την κουλτούρα μας, που ακόμα δεν είναι τέτοια, ώστε να μιλάμε για ισότητα. Είναι ένα πρόβλημα που το 'χω ζήσει - σε μικρές πόλεις είναι ακόμα πιο έντονο - και γι' αυτό το βάζω. Είναι γεγονός ότι για να τύχεις της ίδιας αναγνώρισης σε οποιοδήποτε χώρο δουλιάς, πρέπει να καταβάλεις πολλαπλάσιες προσπάθειες από έναν άντρα.

2. Κοιτάξτε, όσο κι αν θέλουν να το κρύψουν, τα σημερινά αδιέξοδα στην οικονομική και πολιτική ζωή του τόπου, τα αδιέξοδα που γέννησε μια συγκεκριμένη πολιτική, που ασκήθηκε υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου - και ασκήθηκε πανομοιότυπα και από τα δύο μεγάλα κόμματα - είναι εμφανέστατα, το ίδιο είναι φανερό και γνωστό σε όποιον διαθέτει κοινή λογική και λίγη πείρα ότι, μετά τις εκλογές, όποια κυβέρνηση και αν βγει, θα συνεχίσει προς την ίδια κατεύθυνση. Θα πάρει, μάλιστα, ακόμη πιο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα κι εμείς οι γυναίκες θα είμαστε για άλλη μια φορά από τους πρώτους που θα υποστούν τις συνέπειες.

Εμείς λέμε ότι μόνη λύση είναι η συσπείρωση και η πάλη ενάντια σ' αυτή την πολιτική. Μ' ένα ισχυρό ΚΚΕ, αυτή η πάλη θα γίνεται από καλύτερες θέσεις μέσα κι έξω από τη Βουλή.

3. Προσωπικά, δε θα διαχώριζα τις ευθύνες απέναντι στη νέα γενιά σε ευθύνες γυναικών και αντρών. Εχουμε όλοι μας δυο σοβαρά καθήκοντα απέναντί της: Το πρώτο, με τον αγώνα μας να κατακτήσουμε καλύτερους όρους ζωής, να ανοίξουμε το δρόμο για ένα καλύτερο, ένα πιο ανθρώπινο, σοσιαλιστικό αύριο.Κοιτάτε γύρω σας αυτό που λένε Νέα Τάξη Πραγμάτων: Ανεργία, εξαθλίωση, πόλεμοι, όπου και όποτε βολεύει τον πλανητάρχη. Πώς να πεις στα νέα παιδιά "Αυτός είναι ο κόσμος σας, να η κληρονομιά σας, εμείς που παλέψαμε για να τον φτιάξουμε καλύτερο, μοιρολατρικά τον δεχτήκαμε και σας τον παραδίδουμε;Εγώ, σαν γυναίκα και μητέρα, μελλοντικά και εκπαιδευτικός, το νιώθω πολύ βαρύ. Το δεύτερο καθήκον μας είναι να τους διαπαιδαγωγήσουμε αγωνιστικά. Ασχετα από τα ποια και πόσα θα είναι τα αποτελέσματα της δικής μας πάλης, με τη στάση ζωής μας, να περνάμε στα παιδιά μας το μήνυμα: Να κρατούν ψηλά το κεφάλι, να μην υποτάσσονται, να μη συμβιβάζονται, να παλεύουν, να οραματίζονται!

4. Δύσκολο ερώτημα, από την άποψη του τι να πρωτοπροσέξει κανείς. Θα 'λεγα πως πρώτη προτεραιότητα θα ήταν το θέμα της απασχόλησης στην περιοχή μας. Δεν πρωτοτυπούμε, είμαστε ένας τυπικός ακριτικός και εγκαταλειμμένος νομός. Εχουμε χορτάσει από το ενδιαφέρον τους στα λόγια και την αδιαφορία τους στην πράξη. Εχουμε, όμως, και μια ιδιαιτερότητα και σαν πόλη στο Σουφλί. Είναι γνωστό ότι έχουν εγκατασταθεί στην περιοχή μας πολλές οικογένειες προσφύγων από τη Σοβιετική Ενωση. Σ' ένα μικρό τόπο όμως, που έτσι κι αλλιώς είχε έντονο πρόβλημα ανεργίας, το να εγκαταστήσεις τόσες οικογένειες χωρίς να έχεις λυμένο το πρόβλημα της απασχόλησής τους είναι εγκληματικό - και γι' αυτούς και για τους ντόπιους. Η φτώχεια φέρνει γκρίνια, λέει ο λαός μας κι αυτό και έγινε εδώ. Μιλώ για έναν έντονο ρατσισμό που βλέπω να γεννιέται και με πληγώνει. Δε λύνονται έτσι τα δημογραφικά προβλήματα. Μόνο ανεγκέφαλοι θα μπορούσαν να φανταστούν ότι οποιοσδήποτε πρόσφυγας θα μπορούσε να ενταχθεί ομαλά στην κοινωνική ζωή του ντόπιου συνόλου, αν δεν έχει πρώτα λύσει στοιχειωδώς το βιοποριστικό του πρόβλημα. Κι ένα δεύτερο, που θα φρόντιζα, θα ήταν η σωστή, τουλάχιστον, λειτουργία των σχολείων εδώ. Η έλλειψη προσωπικού, με το ξεκίνημα της χρονιάς, το πρόβλημα της θέρμανσης το χειμώνα, είναι προβλήματα που χρονίζουν άλυτα τόσο που πια θεωρούνται "μέσα στο πρόγραμμα". Αλλά ας μην ανοίξουμε τώρα το θέμα "εκπαίδευση", γιατί είναι τόσα πολλά ακόμα αυτά που έχει να πει και πρέπει να κάνει κανείς.

Τα ερωτήματα που έθεσε ο "Ρ" και απάντησαν οι υποψήφιες βουλευτίνες του ΚΚΕ είναι τα εξής: