Αγαπητέ "Ριζοσπάστη",

Θέλω μέσα από τις σελίδες σου να εκφράσω τη διαμαρτυρία μου για μια ανεπίτρεπτη ενέργεια στην οποία προέβη ο τηλεοπτικός σταθμός του ΣΚΑΪ κατά την ημέρα της επετείου του ΟΧΙ, σε βάρος μου.

Ημασταν προσκεκλημένοι στον εν λόγω τηλεοπτικό σταθμό, εγώ ως διευθυντής του περιοδικού "Εθνική Αντίσταση", και η συναγωνίστρια Ευτυχία Μωρίκη, ως εκπρόσωπος των γυναικών που αγωνίστηκαν κάτω από τις σημαίες του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ στην περίοδο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα.

Περιμέναμε στωικότατα επί μιάμισι και πλέον ώρα να έρθει η σειρά μας για να μας δώσουν τον λόγο. Τέλος, εδέησε οι δημοσιογράφοι που είχαν την ευθύνη για την εκπομπή να μας δώσουν το λόγο. Σύμφωνα με τα όσα μας είχαν πει, θα είχαμε στη διάθεσή μας 30 λεπτά από όλο το χρόνο της εκπομπής, για να πούμε ό,τι εμείς νομίζαμε.

Υπό την έννοια αυτή άρχισα ν' απαντώ στις ερωτήσεις: πόσο χρόνων ήμουν όταν άρχισε ο πόλεμος και πού βρισκόμουν, πώς δέχτηκε ο λαός μετά την κατάρρευση του Αλβανικού Μετώπου τους μαχητές κλπ. Στην τελευταία ερώτηση, απάντησα ότι ο λαός των χωριών - απ' όπου περνούσαν επιστρέφοντας τα στρατευμένα παιδιά του λαού ρακένδυτα, πεινασμένα και ψειριασμένα - τους παρείχε κάθε βοήθεια σαν τα δικά του παιδιά. Αλλωστε ήταν οι νικητές στον πόλεμο που έληξε, μόνον όταν ο χιτλερικός φασισμός χτύπησε την πατρίδα μας και η στρατιωτική ηγεσία υπέγραψε τη συνθηκολόγηση. Αυτό που είπα, φαίνεται δεν άρεσε στη συντονίστρια της εκπομπής, αλλά περισσότερο δεν άρεσε όταν είπα ότι με την κατοχή, μετά το πρώτο πάγωμα που σημειώθηκε στον κόσμο, αρχίσαμε μια ομάδα νέων, κινήσεις για συγκρότηση οργανώσεων αντίστασης, κι ότι στις κινήσεις αυτές πρωτοστατούσαν οι κομμουνιστές. Με διέκοψε αμέσως, λέγοντάς μου ότι η εκπομπή θα περιοριστεί στην 28η Οκτωβρίου. Με ευχαρίστησε για όσα είπα και με έκοψε. Κάποιος γιατρός μου είπε ότι μόνον η φωνή μου ακούγονταν γιατί το παραθυράκι είχε κλείσει. Δεν είχαν περάσει ούτε τρία λεπτά από τα 30 που μας είχαν πει ότι θα μπορούσαμε να μιλήσουμε. Συνέχισε η Ευτυχία αρχίζοντας από την έκφραση της διαμαρτυρίας τηςγιατί με έκοψαν και είπε ότι αν είχαν την πρόθεση να κάνουν και σε κείνη το ίδιο καλύτερα να μη μιλούσε. Εγώ της έκανα νόημα να συνεχίσει να διαβάζει αυτά που είχε γραμμένα και αυτό έκανε. Η όλη εμφάνισή μας διήρκεσε αλλά 3 λεπτά, συνολικά έξι λεπτά από τα 30.

Δεν είμαστε, φυσικά, βέβαιοι αν τελικά ακούστηκαν έστω κι αυτά που είπε η Ευτυχία. Στο στούντιο υπήρχε μια τεχνικός μόνον, στην οποία εξέφρασα μια μικρή διαμαρτυρία, άλλωστε αυτή δεν έφταιγε, την οποία φαίνεται μεταβίβασε με το τηλέφωνο στους οργανωτές της εκπομπής. Μόλις έκλεισαν και την Ευτυχία, με πήρε στο τηλέφωνο ο βοηθός της κυρίας που διηύθυνε την εκπομπή και προσπάθησε να δικαιολογηθεί με την παιδαριώδη δικαιολογία ότι κάτι συνέβη στις συνδέσεις και κόπηκε η σύνδεση, ξεχνώντας ότι η κυρία προϊσταμένη του μου είπε πως ως εκεί ήταν και μ' ευχαρίστησε για τα "πολλά" που είπα. Δεν έδωσα συνέχεια, του είπα μόνο ότι είναι υπάλληλος, δουλεύει για το ψωμί του και κάνει ό,τι του λένε και η συζήτηση έκλεισε με το "λυπάμαι κύριε Κάιλα", του νεαρού δημοσιογράφου.

Ευχαριστώ

Δ. ΚΑ"ΙΛΑΣ

Διευθυντής του περιοδικού "Εθνική Αντίσταση"

Πρόεδρος του Κέντρου Μελέτης της ΕΑ

Αυτοί που εμπνεύστηκαν αυτού του είδους την Ενωμένη Ευρώπη και την έκαναν πράξη, σίγουρα είχαν κατά νου τη μέσω αυτής ολοκλήρωση του καπιταλισμού. Στο ότι τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα που προέκυψαν, σε ό,τι αφορά την πολιτικοοικονομική τους διάσταση και την εθνική μας κυριαρχία, από την είσοδό μας σε αυτήν είναι περισσότερα αρνητικά παράθετικά και στο ότι σύμφυτη με τον καπιταλισμό είναι η ανεργία και η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και συνεπώς, μέσα στο σύστημα αυτό συνταγματικά κατοχυρωμένα είναι η φτώχεια και ο πλούτος (π.χ. άλλος έχει στην ιδιοκτησία του ένα ολόκληρο νησί και άλλος ούτε όση από την πατρώα γη αντιστοιχεί στον τάφο του...), τότε, στο ερώτημα: Μέσα ή έξω από αυτού του είδους την ΕΕ; η απάντηση είναι αρνητική. Δηλαδή ΕΞΩ.

Ομως με δυο λογικές προϋποθέσεις: Η έξοδός μας από αυτήν δε θα γίνει με Προεδρικό Διάταγμα, "ετσιθελικά" χωρίς να ρωτηθεί ο ελληνικός λαός, όπως συνέβηκε για την είσοδό μας, αλλά μετά από πλήρη ενημέρωσή του, γύρω από το τι χάνουμε και τι κερδίζουμε.

Η έξοδός μας από αυτήν θα συνοδεύεται και από μια προοπτική εισόδου μας, μαζί με όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς, σε άλλου είδους Ενωμένη Ευρώπη, που στόχο της θα έχει την ολοκλήρωση του σοσιαλισμού και όχι αυτή του καπιταλισμού.

Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι σε όποιες χώρες τολμήθηκαν δημοψηφίσματα (και παρά του ότι οι κυβερνήσεις τους ήταν υπέρ), το ΟΧΙ που εισπράχθηκε από τους πολίτες τους, ή πλειοψήφησε ή πλησίασε αρκετά το 50% των ερωτηθέντων.. Ενώ ένα μεγάλο κομμάτι τους είχε και έχει όραμα τον σοσιαλισμό. Συνεπώς δεν είμαστε μόνοι μας, όπως διλημματικά υποστηρίζεται από τους θιασώτες της..

Ωστόσο, είναι μακρύς και ανηφορικός ο δρόμος...

ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Παγκράτι

ΜΑΝΩΛΗΣ ΒΕΝΑΡΔΟΣ,Οικονομολόγος, Κορυδαλλός Πειραιάς. (Απευθυνόμενος στον υπουργό Εμπ. Ναυτιλίας): Με αφορμή τα πρόσφατα δυστυχήματα του "Πήγασος" και "Σάμαινα", παρατηρώ ότι τελευταία έχουν ναυπηγηθεί επιβατηγά πλοία, που μοιάζουν με κιβώτια! Δεν είναι μόνο αντιαισθητικά αλλά και επικίνδυνα. Ενα, διαθέτουν πολλά καταστρώματα, δε διαθέτουν πόρτες εξόδου προς αυτά, αφού δεν υπάρχουν περιφερειακοί διάδρομοι σε κάθε κατάστρωμα. Σε περίπτωση κινδύνου, θα πρέπει οι επιβάτες για να πάνε στους σταθμούς συγκεντρώσεων ή ν' ανέβουν δυο τρεις σειρές από σκαλιά ή να βγουν από τις πίσω δυοτρεις πόρτες. Ακόμη και τα παράθυρα να σπάσουν για να βγουν από κει οι επιβάτες - αν οι πόρτες σφηνώσουν - αυτοί θα πέσουν στη θάλασσα!!

Τα παραπάνω προβλήματα τα εντόπισα σαν ταξιδιώτης στο "Ναϊάς ΙΙ", "Ελ. Βενιζέλος" αλλά και σ' αλλά πλοία της ακτοπλοϊας. Σίγουρα μας αγαπάει ο Θεός και δεν έχουμε θρηνήσει πολλά θύματα μέχρι τώρα. Μέχρι πότε όμως; Το θέμα είναι επείγον.

Α. ΤΣΑΜΑΝΤΑΚΗΣ,δρ. Χημείας - Ερευνητής. Σούδα Χανίων: Σε διάλεξή του, σχετική με τη συγγένεια των σημερινών Ελλήνων με τους αρχαίους, ο καθηγητής Ν. Χατζηνικολάου επικαλέσθηκε τις θεωρίες του Φαλμεράιερ - απλού καθηγητή ιστορίας σε ένα επαρχιακό βαυαρικό γυμνάσιο - ο οποίος δύναται να θεωρηθεί ως ένας από τους προάγγελους των ναζιστικών θεωριών της Νυρεμβέργης. Οι θεωρίες του είχαν απορριφθεί από πολλούς σοβαρούς ερευνητές της εποχής του. Το βιβλίο του Φαλμεράιερ περιέχει 10 φορές περισσότερες φράσεις σχετικές με την "καθαρότητα του αίματος" από το περίφημο "Mein Kampf" του Χίτλερ. Στην ανάγνωσή του οφείλεται, κατά μεγάλο μέρος το ρατσιστικό μένος των ναζί εναντίον του ελληνικού λαού κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής.

Και είναι δραματικό να το επικαλούνται καθηγητές πανεπιστημίων, και μάλιστα από αυτούς οι οποίοι παρουσιάζονται ως τα μεγάλα θύματα του ναζισμού, μισό αιώνα μετά από τη δαπανηρή σε ανθρώπινες ζωές, εκρίζωση του χιτλερισμού.

Η ΠΕΛΑΓΙΑ ΔΡΥΜΩΝΑ το γένος ΠΑΛΑΜΑΡΟΥΔΑ,μετανάστρια στη Στουτγκάρδη της Γερμανίας, στο γράμμα της μάς καταγγέλλει τους βανδαλισμούς που έγιναν στους τάφους των γονέων της από μέρους της Εκκλησίας λόγω του ότι η ίδια είναι μάρτυρας του Ιεχωβά. Γράφει: "Τον Ιούλιο όταν έφθασα στο νησί μου, τη Σαμοθράκη, έφτιαξα τους τάφους των γονέων μου, οι οποίοι ήταν χριστιανοί ορθόδοξοι. Ο παπάς του χωριού όταν πληροφορήθηκε από τη γειτονιά ότι είμαι μάρτυρας του Ιεχωβά άρχισε να κάνει βρώμικα σχόλια σε βάρος μου. Οταν ήρθε στο χωριό ο μητροπολίτης "άγιος" Αλεξανδρουπόλεως, μαζί με την Εκκλησιαστική Επιτροπή έκαναν όλοι μαζί κάποιο συμβούλιο και αποφάσισαν ότι τα μνήματα που έχω κάνει είναι "Ιαχωβάδικα" και πρέπει να γκρεμιστούν.

Δίχως να ειδοποιήσουν κανέναν, κάποιος από την Επιτροπή πήγε και έσπασε τα μάρμαρα, βρίζοντας και απειλώντας ότι θα ξεθάψει τους νεκρούς και θα τους βγάλει έξω από το νεκροταφείο. Και αυτό συνεχιζόταν επί μια εβδομάδα. Δεν κατόρθωσα να σταματήσω τους βανδαλισμούς και η Αστυνομία, στην οποία απευθύνθηκα, αδιαφόρησε τελείως. Φάνηκε καθαρά ότι η εξουσία του "αγίου" μητροπολίτη είχε επισκιάσει τα πάντα.

Οι βανδαλισμοί σταμάτησαν όταν ο άντρας μου τούς απείλησε από τη Γερμανία ότι το θέμα θα έπαιρνε πλατιά δημοσιότητα στην Ευρώπη. Την επομένη αμέσως μου τηλεφώνησε από τη μητρόπολη κάποιος "παπά - Φώτης" εκ μέρους του αιδεσιμότατου και μου ζήτησε συγνώμη. Επίσης με παρακάλεσε να καταστρέψω τις φωτογραφίες και τα φιλμ με τους βανδαλισμούς που είχα στην κατοχή μου. Το μόνο που τους ζήτησα εγώ ήταν να αποκατασταθούν οι τάφοι με καινούρια υλικά. Τέλος Σεπτεμβρίου έφυγα για τη Γερμανία και οι τάφοι δεν είχαν ακόμη φτιαχτεί και δεν έχουν μέχρι σήμερα που σας γράφω.

Ο πατέρας μου, στα 17 του - αμούστακο παιδί - επιστρατεύτηκε και στάλθηκε στη Μικρά Ασία όπου πολέμησε 7 ολόκληρα χρόνια. Εφτασε μέχρι τον Σαγγάριο ποταμό. Εζησε από κοντά τη σφαγή της Σμύρνης. Και γύρισε ένα ανθρώπινο ράκος. Κουβαλούσε 9 βλήματα στην ωμοπλάτη του. Παρ' όλα αυτά, το 1940 βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του Αλβανικού Μετώπου. Στην υποχώρηση περιπλανήθηκε τραυματισμένος και μισότυφλος 6 μήνες στα βουνά της Ηπείρου. Σιγά σιγά τυφλώθηκε εντελώς. Πριν δέκα χρόνια κάηκε ζωντανός, αφού η φτώχεια ανάγκασε εμάς τα παιδιά του το 1960 να τον αφήσουμε μόνο με την άρρωστη μάνα μας και να μεταναστεύσουμε στη Γερμανία. Παρ' όλες τις ενέργειες που κάναμε να του δοθεί κάποια αναπηρική σύνταξη, ποτέ και κανείς δεν ασχολήθηκε μ' αυτόν. Ομως δεν παραπονέθηκε ποτέ και έζησε περήφανα διηγούμενος πάντα τις φοβερές του εμπειρίες από τους πολέμους.

Τον τάφο αυτού του γέρου, λοιπόν, έβαλε ο "άγιος" της Αλεξανδρουπόλεως έναν βάνδαλο και ιερόσυλο να καταστρέψει. Οταν γίνονται στην Κωνσταντινούπολη, στα ελληνικά νεκροταφεία, βανδαλισμοί από τους Τούρκους, ξεσηκώνονται όλοι. Οταν οι βανδαλισμοί γίνονται στην Ελλάδα και μάλιστα σε τάφους παλιών πολεμιστών κανείς δεν ενδιαφέρεται;".

Ο τάφος του παλιού πολεμιστή μετά την επέλαση των "βανδάλων"