Μονίμως οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών υπόσχονταν απ' τα μπαλκόνια δεκάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας και τελικά δημιουργούσαν ισάριθμες ή και πολλαπλάσιες "θέσεις" ανεργίας. Ετσι φτάσαμε στην τραγική κατάσταση να υπάρχει σε κάθε οικογένεια ένας τουλάχιστον άνεργος και να γίνεται "πατείς με, πατώ σε" όταν προκηρύσσεται διαγωνισμός για την πλήρωση κάποιων θέσεων στο δημόσιο. Κι αν θέλετε να μιλήσουμε και με τη γλώσσα των αριθμών, ιδού: Μέσα στο 1994 έχασαν τη δουλιά τους 250.000 άτομα και στο διαγωνισμό, που θα γίνει τον Απρίλη για 3.000 θέσεις στο δημόσιο, οι υποψήφιοι θα υπερβαίνουν τις 100.000!

Η ανεργία, λοιπόν και τα επακόλουθά της, η φτώχεια και η απελπισία σαρώνουν τις λαϊκές τάξεις. Και ο πρωθυπουργός της χώρας αναγνωρίζει μεν το πρόβλημα, αλλά αρκείται σε κροκοδείλια δάκρυα μόνο και τίποτ' άλλο. "Το 30% του πληθυσμού - είπε στη συνεδρίαση του ΕΓ του ΠΑΣΟΚ - ζει στη φτώχεια, αλλά οι δημοσιονομικές συνθήκες δεν επιτρέπουν αλλαγή της οικονομικής πολιτικής".

Με άλλα λόγια, ένας εκ των υπευθύνων της ανέχειας του λαού νίπτει τα χέρια του σαν Πιλάτος και μας λέει ορθά - κοφτά ότι θα συνεχίσει την πολιτική του "όποιος ζήσει κι όποιος πεθάνει" και "αμαρτίαν ουκ έχει". Σιγά, όμως, να μην τον πιστέψουμε. Διότι, ναι μεν είμαστε φτωχοί στην τσέπη, αλλά όχι και... "πνεύματι", όπως νομίζει!

Η ΓΣΕΕ πήρε χτες ομόφωνη απόφαση κατά της ιδιωτικοποίησης του Ναυπηγείου Σκαραμαγκά. Ισως κάποιοι να απορήσουν πώς οι ίδιες παρατάξεις (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - "ΣΥΝ"), που συμφώνησαν στο ξεπούλημα τόσων άλλων επιχειρήσεων του δημόσιου τομέα (Ναυπηγείο Νεωρίου κλπ.), κατέληξαν σε κάτι τέτοιο.

Το κίνητρο δεν είναι άλλο από αυτό που "σπρώχνει" σήμερα τους κυβερνητικούς βουλευτές της Β Πειραιά να δηλώνουν επίσης αντίθετοι στην ιδιωτικοποίηση, ενώ συναινούν σε τόσες άλλες, όπως του ΟΤΕ: Η οργή και η αγανάκτηση των 3.098 εργαζομένων στην επιχείρηση, που απειλούνται με ανεργία. Αυτούς φοβούνται!

Πιστεύουμε ότι αυτοί οι 3.098 εργάτες, ανεξάρτητα της πολιτικής τους τοποθέτησης, γνωρίζουν καλά "τι εστί" η σημερινή πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ. Ξέρουν ότι είναι έτοιμη ανά πάσα στιγμή - με το πρώτο... "ξεροκόμματο" που θα προσφέρει η κυβέρνηση - να οδηγήσει τα πράγματα σε συμβιβασμό και να συναινέσει στο ξεπούλημα.

Ας δυναμώνουν λοιπόν καθημερινά τον αγώνα τους, ας πιέζουν αυτές τις ηγεσίες, ας συντονίζουν τα βήματά τους, με άλλα συνδικάτα και φορείς. Μόνο έτσι μπορεί πραγματικά να σωθεί το ναυπηγείο...

Το λιγότερο... "εκ του πονηρού" μπορούν να χαρακτηριστούν οι δημόσιες ομολογίες που έκανε προχτές ο υπουργός Εμπορίου Κ. Σημίτης για τις παρατυπίες στις οποίες επιδίδονται οι ασφαλιστικές εταιρίες στη χώρα μας. Διότι ναι μεν σωστά - πλην όμως από καιρό και σε όλους γνωστά - τα όσα παραδέχτηκε για τα "καπέλα", τις καθυστερήσεις στις αποζημιώσεις κ. ο. κ. Αλλά τι κάνει για όλα αυτά ο καθ' ύλην αρμόδιος υπουργός, πέρα από το να αρκείται σε κάποιες... συστάσεις προς τις εταιρίες; Και όχι μόνο αυτό! Πού αποσκοπεί η επισήμανση ότι στη χώρα μας η ιδιωτική ασφάλιση κατέχει... μόνο - έτσι είπε - το 2% του ΑΕΠ; "Ξεχνά" φαίνεται ότι το ποσοστό που ανέφερε εμφανίζεται υπερδιπλασιασμένο σε σχέση με το 1987, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, που σημαίνει ότι η ιδιωτική ασφάλιση καταλαμβάνει όλο και μεγαλύτερο μερίδιο στην εθνική μας οικονομία χρόνο με το χρόνο. Και ότι αυτό δεν είναι καθόλου άσχετο με τη δημοσιονομική πολιτική που ασκείται από τις τελευταίες κυβερνήσεις και η οποία στρέφει τον Ελληνα εργαζόμενο κατευθείαν στην ιδιωτική ασφάλιση... Βέβαια, τέτοιου είδους εξελίξεις είναι απόλυτα εναρμονισμένες με το πνεύμα των "εκσυγχρονιστικών" αντιλήψεων, περί ου ο λόγος, του υπουργού...

Τελικά, έχει πλάκα το πώς λειτουργούν εκείνα τα "πολλαπλά κέντρα", τα οποία ...κατακεραύνωσε ο Α. Παπανδρέου. Οι διοχετευμένες διαρροές για τα τεκταινόμενα στη συνεδρίαση του ΕΓ του ΠΑΣΟΚ ήταν πολύ συγκεκριμένες. Πρώτον, οι "πληροφορίες" ήθελαν τον Α. Παπανδρέου να δηλώνει στα στελέχη του ότι ο Κ. Καραμανλής θέλει τον ίδιο για Πρόεδρο της Δημοκρατίας... Η "είδηση" δεν έλειψε σχεδόν από καμιά εφημερίδα και κανένα ηλεκτρονικό μέσο ενημέρωσης. Οπως εκείνη η άλλη "δεν πάω για Πρόεδρος". Τη θυμάστε;

Δεύτερον, οι ίδιες "πληροφορίες" έφεραν τον Α. Παπανδρέου να... ενημερώνει τα στελέχη του ότι το 30% των Ελλήνων ζουν στο όριο της φτώχειας. "Είδηση", που επίσης αξιολογήθηκε και προβλήθηκε ανάλογα από τον Τύπο. Οχι, για να μη νομίζει κανείς ότι ο πρόεδρος δεν ξέρει τι συμβαίνει γύρω του... Μόνο, που όλοι οι παραπάνω "ξέχασαν" την επόμενη πρόταση της διαρροής, η οποία υποστήριζε: "Μπορεί το 30% να ζει στη δυστυχία, αλλά η οικονομία πάει καλά"!! Αν ο πρωθυπουργός δεν είχε ξεκινήσει τον "ανένδοτο" κατά των "πολλαπλών κέντρων", μέχρι και προφύλαξή του από κάποιους "κύκλους" θα μπορούσε να υποπτευθεί κανείς. Ενώ τώρα...

Ολα αυτά είναι κατανοητά. Οπως επίσης είναι κατανοητό ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μπορεί να θεωρεί τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων άλλοτε σοβαρές και άλλοτε όχι, αφού άλλωστε και οι δημοσιογράφοι του επιφυλάσσουν παρόμοιες εκτιμήσεις για τις απαντήσεις που δίνει. Από εκεί και πέρα όμως, όταν ο εκνευρισμός του Ε. Βενιζέλου - που βλέπει πως δεν πείθει - μετατρέπεται σε αυταρχισμό και απαγορεύσεις προς τους δημοσιογράφους, τότε επιχειρεί υπέρβαση "εξουσιών". Κατανοητό;