Οι χτεσινές εικόνες στο ισόγειο του υπουργείου Προεδρίας, το "χιλιάρικο της ντροπής", η μεταχείριση που επιφυλάχτηκε στους "υπηκόους", η "επίδειξη εξουσίας" στους χιλιάδες ανέργους νέους, που αναζητούν εναγωνίως μια θέση εργασίας στο δημόσιο, δε συνιστούν απλά ένα ακόμα κρούσμα διάλυσης του κρατικού μηχανισμού.

Πρόκειται για αναπόφευκτη συνέπεια της πολιτικής της κυβέρνησης στο θέμα των διορισμών, η οποία περισσότερο παίζει άθλια παιχνίδια στις πλάτες των χιλιάδων νέων ανέργων, για να καρπωθεί μικροκομματικά οφέλη, παρά ενδιαφέρεται για την εξασφάλιση της επιτυχίας του διαγωνισμού και των αδιάβλητων διαδικασιών.

Μάλλον σαν "αγγαρεία" και "αναγκαίο κακό" αντιμετωπίζουν οι κυβερνώντες το γραπτό διαγωνισμό, αφού η "δουλιά" γίνεται μέσα από άλλες διαδικασίες, λιγότερο ενοχλητικές και περισσότερο ελεγχόμενες.

"Επρεπε" να κάνει το διαγωνισμό για να ρίξει στάχτη στα μάτια, προκειμένου να συνεχιστεί το καθεστώς του ρουσφετιού και της πολιτικής ομηρίας των νέων.

Ηταν τέτοια η διάλυση του κρατικού μηχανισμού, ώστε αρκετοί από τους υποψήφιους αναρωτήθηκαν, με το δίκιο τους, αν μπορεί έτσι να διασφαλιστεί το αδιάβλητο του διαγωνισμού.

Το ρουσφέτι μετατρέπεται σε μπούμερανγκ.