ΔΙΕΘΝΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΔΙΕΘΝΗ

Βιβλίο

Γράμματα - ποίηση αδελφικής αγάπης

Οποιος θαύμασε με το "Τραγούδι της Αδελφής μου" του Γιάννη Ρίτσου την απέραντη, ζυμωμένη με το "είναι" του, αγάπη του για την αδελφή που του ενέπνευσε αυτό το αριστουργηματικό ποίημα, μπορεί πια να πιει και αυτό το "λάλον ύδωρ" του Ανθρώπου, Αγωνιστή, Ποιητή Γ. Ρίτσου. Με την ευκαιρία της επτάχρονης "απουσίας" του και της δίχρονης, της κατά ένα χρόνο μεγαλύτερης αδελφής του, κυκλοφόρησε το βιβλίο "ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ Γλυκιά μου Λούλα",προλογισμένο από τον Μίκη Θεοδωράκη (εκδόσεις "Νέα Σύνορα" - Α. Α. Λιβάνη). Την επιμέλεια και εισαγωγή του βιβλίου υπογράφει η ανιψιά του ποιητή Δέσποινα Γλέζου,η οποία δημοσιοποιεί πολύτιμα οικογενειακά της κειμήλια. Τα γράμματα και τις ζωγραφισμένες από τον ίδιο καρτούλες προς την αδελφή Λούλα, από τις εξορίες του. Αμέτρητα, καθημερινά γράμματα, στριμωγμένα στα μικρά "δελτάρια" αλληλογραφίας των εξορίστων, που αποτυπώνουν το ψυχικό και ποιητικό μεγαλείο του Ρίτσου. Γράμματα - χάδι τρυφερότητας μοναδικής, ευγνωμοσύνης για την αδελφή που του στάθηκε μάνα στην ορφάνια, στις αρρώστιες, στη φτώχεια, στις εξορίες. Μάνα, γιατί "συμπάσχω, συμμερίζομαι, προσφέρω" ήταν "τα ρήματά της". Γιατί θεωρούσε σαν"καλύτερη ανταμοιβή της" και "μεγάλο του δώρο, την ποίησή του".

Μικρή η στήλη, μα παραθέτουμε δυο γραμματάκια του Ρίτσου. 16/11/1951: "Λουλίτσα μου - νύχτα, και βρέχει - το καλυβάκι μου δεν τρέχει πια καθόλου - να 'σαι ήσυχη - χουζουρεύω και σου γράφω απ' τις κουβέρτες μου - ήσυχα που 'ναι, μονάχα η βροχή που χτυπάει το τζάμι - μια συντροφιά κι αυτή - ένα τραγούδι - πόσα τραγούδια μέσα μου. Κ' εσύ αδελφούλα; Καλά; Ω, μην πικραίνεσαι με τη βροχή. Η αγάπη μας, μανούλα - ναι η ζεστασιά μας και το φως. Κ' έτσι είναι καλή κ' η βροχή. Την ακούς; - ένα ανοιξιάτικο τραγούδι. Και τα φιλιά μου. Γιάννης". 9/1/1952: "Λιακάδα, αδελφούλα. Εκανα πολλές βόλτες στην ακρογιαλιά. Πέρα η Λήμνος κι ο γαλάζιος κώνος του Αγίου Ορους. Φως κι ευτυχία. Α, να 'σαι ήλιος να χαρίζεις φως. Αυτό 'ναι ο πόθος της ζωής μας. Γιατί υπάρχει πολύς ήλιος μέσα στον καθένα μας. Και πρέπει να τον ξυπνήσουμε για να λάμψει και να ζεσταθεί ο κόσμος. Χαμογελάς, αδελφούλα. Κ' εγώ. Γιατί 'ναι ο ήλιος κ' η αγάπη μας και τα φιλιά μας. Γιάννης".

Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

Οι συνέπειες της "απελευθέρωσης"

Η υπόθεση της κατασκευής μονάδας λιθάνθρακα της ΔΕΗ στο Αλιβέρι, κόστους 200 δισ. δραχμών, έχει μια αρκετά... πλούσια ιστορία. Αποτέλεσε το βασικό προεκλογικό "χαρτί" του ΠΑΣΟΚ, στις εκλογές του 1996. Ηταν, μάλιστα, το ξεχωριστό "θα" της ομιλίας του Κ. Σημίτη στην Εύβοια, δυο μέρες πριν τις εκλογές. Αλλά και μετά τις εκλογές και αφού το ΠΑΣΟΚ αναδείχτηκε σε κυβέρνηση, τα τοπικά στελέχη - κυβερνητικά και κομματικά - στήριζαν την προπαγάνδα τους, "για την αναπτυξιακή και κοινωνική πολιτική" και την αντιμετώπιση των οξυμένων προβλημάτων ανεργίας και της παραγωγικής συρρίκνωσης της περιοχής, στην προεκλογική δέσμευση του πρωθυπουργού και ιδιαίτερα στην οσονούπω κατασκευή της μονάδας λιθάνθρακα.

Η πράξη, όμως, που είναι και το αλάθητο κριτήριο της αλήθειας, ήρθε να διαψεύσει παταγωδώς όλες τις υποσχέσεις και τα "παχιά" τα λόγια, τα... μεγάλα. "Τα διαφορετικά σημερινά δεδομένα", που δημιούργησε η Κοινοτική Οδηγία 96/22 (Φλεβάρης 1997) και η "απελευθέρωση" της αγοράς ενέργειας, απέκλεισαν την ένταξη της μονάδας στο πενταετές πρόγραμμα 1998-2002 της ΔΕΗ και, τελικά, ματαίωσαν την κατασκευή της μονάδας, λέει τώρα η υφυπουργός Ανάπτυξης.

Τι κι αν η κατασκευή της ήταν συμφέρουσα για την εθνική οικονομία και τον ενεργειακό τομέα της χώρας. Τι κι αν θα αποτελούσε μια παραγωγική "ανάσα" για τη χειμαζόμενη περιοχή της Εύβοιας. Η "απελευθέρωση" να 'ναι καλά...

Περί "σπάταλου κράτους"

Το 'χουμε γράψει πολλές φορές. Το λεγόμενο από τους διάφορους οπαδούς της "ελεύθερης αγοράς" και των ιδιωτικοποιήσεων "σπάταλο κράτος" αντιπροσωπεύει στην πραγματικότητα, το σημερινό καπιταλιστικό κράτος. Το κράτος που έχουν οι ίδιοι οικοδομήσει. Το κράτος, που χάρις στις δικές τους φιλομονοπωλιακές πολιτικές και με δική τους ευθύνη "εργάζεται" νυχθημερόν, για την πολύμορφη εξυπηρέτηση της ολιγαρχίας.

Τα θυμίζουμε όλ' αυτά, επειδή η προχτεσινή συνεδρίαση του ΔΣ του ΟΤΕ αποτελεί μια ακόμη, χαρακτηριστική απόδειξη αυτού του γεγονότος. Το ΔΣ του ΟΤΕ, λοιπόν, αποφάσισε να δώσει μια παραγγελία 6 δισ. δραχμών, με απευθείας ανάθεση, στην "Ιντρακόμ". Τόσο η σχετική πρόταση της ΕΑΒ (της κρατικής, δηλαδή, επιχείρησης), όσο και η εισήγηση των αρμοδίων υπηρεσιών του ΟΤΕ (η οποία πρότεινε τη διενέργεια ανοιχτού διαγωνισμού) ουσιαστικά, ούτε καν συζητήθηκαν.

Δυσαρεστήθηκε, διαβάζουμε, ο πρόεδρος της ΝΔ κατά την πρόσφατη περιοδεία του στα Δωδεκάνησα, γιατί δεν τον υποδέχτηκαν στελέχη του κόμματός του, αλλά του... ΠΑΣΟΚ!

Πολλά μπορεί να καταλογίσει κανείς στα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, αλλά όχι και ότι δε γνωρίζουν ποιοι είναι οι υπουργοί της κυβέρνησής τους... Εστω και άνευ χαρτοφυλακίου.

Πρόσωπο

Χόσνι Μουμπάρακ

Μια από τις δυσκολότερες μέρες στην εξουσία πέρασε, την περασμένη βδομάδα, ο Αιγύπτιος Πρόεδρος Χόσνι Μουμπάρακ. Η σφαγή στο ναό της βασίλισσας Χατσεσπούτ, τη Δευτέρα, ήταν μία από τις μεγαλύτερες των τελευταίων χρόνων και έφερε, πάλι, στο προσκήνιο το μεγάλο πρόβλημα των εξτρεμιστών ισλαμιστών, ζήτημα, που, ματαίως, η αιγυπτιακή ηγεσία προσπαθούσε να παρουσιάσει ως λήξαν.

Ο Χόσνι Μουμπάρακ διαβεβαίωνε σε όλους τους δυνατούς τόνους τις ξένες κυβερνήσεις ότι η χώρα του δεν αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα με τους εξτρεμιστές ισλαμιστές. Επέρριψε σχεδόν εξ ολοκλήρου τις ευθύνες της ελλιπούς προστασίας των τουριστικών μνημείων στον υπουργό Εσωτερικών Χασάν ελ Αλφι, του οποίου η "παραίτηση" έγινε άμεσα δεκτή. Μάλιστα, ο αντικαταστάτης του, Χαμπίμπ Ιμπραχίμ ελ Αντλί, πρώην αρχηγός της κρατικής ασφάλειας, ανέλαβε να εκπονήσει νέο πανεθνικό αντιτρομοκρατικό σχέδιο ασφαλείας μέσα σε 48 ώρες.

Οι διαβεβαιώσεις, όμως, του Αιγύπτιου πρωθυπουργού δε φαίνεται να έπεισαν πολλούς. Οι περισσότεροι επισκέπτες αναχώρησαν άρον άρον για τις χώρες τους, ενώ οι ακυρώσεις στα ταξιδιωτικά γραφεία έπεσαν "βροχή". Ο τουρισμός της χώρας, που είναι και ο βασικός οικονομικός της παράγοντας, δέχτηκε σοβαρότατο πλήγμα και κανείς δεν μπορεί να προείπει πότε θα μπορέσει να ανακάμψει. Πάντως, πολλοί παρατηρητές υποστηρίζουν ότι η ανάκαμψη αυτή θα αργήσει, καθώς το εξτρεμιστικό κίνημα στην Αίγυπτο φαίνεται να έχει πολλαπλώς διασπαστεί, με αποτέλεσμα να είναι ιδιαίτερα δύσκολο είτε να ελεγχθεί από τους ηγέτες του είτε να κατασταλεί από τις αστυνομικές αρχές.

Ε. Μ.

Δοξάστε τους!

"Κατορθώματα"

και "έπη"

με βαθιές βουτιές

στην τσέπη,

μ' "αρπαχτές"

και φορο-σφήνες

"άθλοι" σίγουρα

για "Γκίνες"!

"Κατορθώματα"

γενναία

με τα "μέτρα" τους

τα νέα,

πράξεις ένδοξες

και κλέη,

που θωρεί ο λαός

και κλαίει!

"Κατορθώματα"

μεγάλα,

με "στυψίματα"

και άλλα,

"άθλοι" μέγιστοι

ηρώων,

του Κωστή

και άλλων... "Τρώων"!

Ο οίστρος

Κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας

Είχε δίκιο ο πρόεδρος της ΝΔ, όταν έλεγε προχτές στους βουλευτές και τα στελέχη του κόμματός του ότι το κόμμα του στάθηκε πάντα πρωτοπόρο στην προσπάθεια "θεσμικού εκσυγχρονισμού" της χώρας, με πρώτο παράδειγμα το Σύνταγμα του '75. Φιλοδοξώντας, λοιπόν, να ανταποκριθεί στις παραδόσεις του κόμματός της, η ηγεσία της ΝΔ καταθέτει τώρα τις προτάσεις της, για την αναθεώρηση του Συντάγματος, συναγωνιζόμενη την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ σε νεοφιλελεύθερες και αντιδραστικές ιδέες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η "προσωπική" πρόταση του Γ. Βαρβιτσιώτη, για το δικαίωμα της απεργίας, με την οποία ουσιαστικά επιδιώκει να "τελειώσει" με το ιερό όπλο των εργαζομένων, αφού ζητά οι αποφάσεις για απεργία να λαμβάνονται με μυστική ψηφοφορία "από το σύνολο των εργαζομένων στις υπηρεσίες και επιχειρήσεις"! Προφανώς, ο Γ. Βαρβιτσιώτης θέλει να καρπωθεί τη δόξα για λογαριασμό όλων αυτών που πιστεύουν ότι το λαϊκό κίνημα βρίσκεται "στα κάτω" και άρα έχει έρθει η ώρα να του δώσουν το "τελικό πλήγμα" και "να καταργήσουν την πάλη των τάξεων", όπως επιθυμούσαν παλαιότερα ομοϊδεάτες του. Μπορούμε να τον διαβεβαιώσουμε τον ίδιο, όσο και τα υψηλά ιστάμενα αφεντικά, ότι θα δοκιμάσουν δυσάρεστες εκπλήξεις, αν επιχειρήσουν να καταργήσουν το δικαίωμα της απεργίας.

Αμέτρητες οι αποδείξεις

Η προαναφερόμενη περίπτωση, βέβαια, δεν είναι η μοναδική. Την ίδια μέρα, που το ΔΣ του ΟΤΕ έδινε, με απευθείας ανάθεση, δουλιές 6 δισ. δραχμών στην "Ιντρακόμ", το ΔΣ του ΟΑΕΔ "βάφτιζε το ψάρι κρέας" και χάριζε 2 περίπου δισ. δραχμές στον Ν. Ταβουλάρη, το αφεντικό των Ναυπηγείων Ελευσίνας και των αντίστοιχων του Νεωρίου Σύρου. Μάλιστα, αυτή η τελευταία απόφαση - σκάνδαλο αποκαλύφθηκε και καταγγέλθηκε την άλλη μέρα από το "Ρ", αλλά κανενός κυβερνητικού παράγοντα ή κάποιου αρμοδίου, τέλος πάντων, δεν ίδρωσε το αυτί.

Εχει κανείς εργαζόμενος και την παραμικρή αμφιβολία ότι οι ανάλογες περιπτώσεις είναι αμέτρητες και με χιλιάδες πρόσωπα και όψεις; Εχει κανείς και την παραμικρή αμφιβολία ότι ένας βασικός ρόλος του σύγχρονου, καπιταλιστικού κράτους είναι η αναδιανομή του συνολικά παραγόμενου πλούτου (του ιδρώτα των εκατομμυρίων Ελλήνων εργαζόμενων δηλαδή) προς όφελος μιας χούφτας κεφαλαιοκρατών και του περίγυρού τους; Εχει κανείς και την παραμικρή αμφιβολία ότι πίσω από τις κραυγές για "λιγότερο κράτος" κρύβονται στην πραγματικότητα οι ίδιοι και απαράλλαχτοι στόχοι, για ακόμη περισσότερο απάνθρωπη εκμετάλλευση των εργαζόμενων και ακόμη μεγαλύτερη ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου;

Επιστροφή στον προηγούμενο αιώνα

Μπορεί τα τελευταία χρόνια η οικονομία της Πολωνίας να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και το βιοτικό επίπεδο των Πολωνών εργαζόμενων να συγκρίνεται μόνο με αυτό των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων, αλλά οι προτεραιότητες της πολωνικής κυβέρνησης είναι άλλες. Οπως ανακοίνωσε ο Πολωνός υπουργός Οικονομικών, βασική προτεραιότητα της κυβέρνησής του αποτελεί "η αποζημίωση των πολιτών, των οποίων οι περιουσίες εθνικοποιήθηκαν από το κομμουνιστικό καθεστώς, μετά τη λήξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου".

Είναι, μάλιστα, τόση η πρεμούρα της πολωνικής κυβέρνησης, ώστε παίρνουν μέτρα, ακόμη και για τις περιπτώσεις, που για οποιονδήποτε λόγο, δε θα είναι δυνατή η επιστροφή των εθνικοποιημένων περιουσιακών στοιχείων. Σ' αυτές τις περιπτώσεις, λοιπόν, θα δίνονται στον πρώην τσιφλικά, επιχειρηματία, μεγαλέμπορα, κλπ., ή τους απογόνους του, κουπόνια του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων, ώστε να πάρει κι αυτός μέρος στο "μεγάλο φαγοπότι" όσων οικοδόμησε στις μεταπολεμικές δεκαετίες η σοσιαλιστική Πολωνία.

Το 'χουμε ξανασημειώσει: Η περιβόητη νέα εποχή, για τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, είναι ουσιαστικά η επιστροφή στην προπολεμική περίοδο ή και στον προηγούμενο αιώνα ακόμη.