Θα ήθελα να πω δυο λόγια, σχετικά μ' αυτούς τους πρώην "συντρόφους", που εμφανίζονται στις τηλεοπτικές οθόνες και παριστάνουν τους ιστορικούς αναλυτές, υπερασπιζόμενοι, δήθεν, τον Αρη Βελουχιώτη, τον Τσε Γκεβάρα και την ιστορική αλήθεια.

Αυτοί, λοιπόν, οι πρώην κομμουνιστές και νυν "μετανοούσες Μαγδαληνές", δεν είναι παρά ελεεινοί λασπολόγοι, που περιφέρονται "από καναλίου εις κανάλιον", προσπαθώντας με γελοία επιχειρήματα να δικαιολογήσουν τη λιποταξία τους από τις γραμμές του επαναστατικού κινήματος και την προδοσία τους. Ο πρώην σύντροφος και μάλιστα Γενικός Γραμματέας του Κόμματος Φαράκος χαρακτηρίζει "πράκτορες" και "κατασκόπους", αυτούς που στάθηκαν πραγματικοί ήρωες και έδωσαν παλικαρίσια τη ζωή τους μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, για τις ιδέες και τα ιδανικά τους.

Δεν είναι ούτε ιστορικοί αναλυτές, ούτε "εμβριθείς" φιλόσοφοι και θεωρητικοί του σοσιαλισμού με "ανθρώπινο πρόσωπο" αυτά τα αξιοθρήνητα ανθρωπάκια. Είναι, απλώς, οι ποντικοί, που πανικόβλητοι πήδηξαν απ' το καράβι του ΚΚΕ στη θάλασσα, γιατί νόμισαν πως το καράβι βυθίζεται...

Προσπάθησαν να σώσουν το φτηνό "σαρκίο" τους και τώρα συνεχίζουν το "φρενήρη" κατήφορό τους, επιχειρώντας απελπισμένα να ξαναζωντανέψουν την, άδεια και στεγνή από ιδανικά, ήθος και φιλότιμο, καρδιά τους.

Ομως, για κακή τους τύχη, το καράβι του ΚΚΕ, που το νομίζουν "τελειωμένο", δε βούλιαξε. Αντεξε στη φουρτούνα, παλεύοντας παλικαρίσια και νικηφόρα. Και είναι αυτοί οι "ξεροκέφαλοι", οι "δογματικοί" και αμετανόητοι, που στάθηκαν σαν την απτόητη ψηλομέτωπη γοργόνα στην όρθια πλώρη της. Είναι αυτά τα ασπρομάλλικα γεροντάκια της "παλιάς φρουράς", της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, αυτά τα παλικάρια του Πολυτεχνείου, του 1 - 1 - 4 και της ΚΝΕ, που κράτησαν αυτό το κόμμα των αγώνων και των θυσιών ΟΡΘΙΟ απέναντι στην τρομερή καταιγίδα που έπληξε το παγκόσμιο επαναστατικό κίνημα. Δεν παινευόμαστε. Το ομολογούν και το παραδέχονται ακόμα και οι πιο σκληροί αντίπαλοί μας. Απορούν, πώς είναι δυνατόν μέσα σ' αυτόν το σαρωτικό τυφώνα, που γκρέμισε μια ολόκληρη Σοβιετική Ενωση, το κόμμα αυτό να στέκεται όρθιο και να μην κάνει ούτε ένα βήμα πίσω.

Ας μην κουράζονται λοιπόν οι πρώην "σύντροφοι". Οσο και αν προσπαθήσουν να συκοφαντήσουν το ΚΚΕ και να αμαυρώσουν την ιστορία και τους αγώνες του, δε θα το καταφέρουν. Αυτό που σίγουρα θα καταφέρουν, είναι να φτάσουν κατρακυλώντας μέχρι το τελευταίο σκαλί του, στου κακού τη σκάλα. Κι ύστερα, όταν δε θα 'χουν πια να προσφέρουν τίποτα, τ' αφεντικά τους - που τώρα τους έχουν στα "όπα όπα" - θα τους πετάξουν σαν στυμμένες λεμονόκουπες στον κάλαθο των αχρήστων.

Ας μην κουράζονται, επίσης, άδικα και εκείνοι οι ανιστόρητοι της "Νέας" ΕΤ, που τροχάνε τα τσεκούρια τους και περιμένουν να πέσει η 80χρονη δρυς, να την "ξηλεύσουν". Τα σχέδια και "όνειρά" τους δε θα γίνουν ποτέ πραγματικότητα.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΦΥΤΣΙΛΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ,Μαρούσι. Το σύνθημα του Λένιν "Δεν υπάρχουν κάστρα άπαρτα για τους κομμουνιστές", για πολλά χρόνια κοσμούσε τον τοίχο των γραφείων της Βόρειας Αχτίδας του ΚΚΕ στις εκδηλώσεις. Είναι μια ρήση επαναστατική που σημαίνει πολλά. Διδάσκει ότι τα πιο δύσκολα εμπόδια μπορούν να ξεπεραστούν, αρκεί σωστά να μελετηθούν και εκτιμηθούν, όχι βέβαια με ευχές και παχιά λόγια.

Και τα γραφεία της Αχτίδας, άλλαξαν. Το σύνθημα όχι μόνο δεν ξαναγράφτηκε, αλλά και ξεχάστηκε. Αντικαταστάθηκε μάλιστα με ένα νεότερο που δεν είναι γραμμένο αλλά πολύ συχνά λέγεται. Είναι η λέξη αδυναμία,που έχει καταντήσει πανάκια, αφού μπορεί και λύνει κάθε δύσκολο πρόβλημα που γεννιέται και μας κάνει να καταφεύγουμε όλο και πιο συχνά σ' αυτήν. Και ενώ το πρώτο σύνθημα μάς βοηθά ν' ανοίξουμε σφιχταμπαρωμένες πόρτες και να περάσουμε στις λεωφόρους του μέλλοντος, το δεύτερο μάς κάνει διστακτικούς να δρασκελίσουμε και αυτές τις ήδη ανοιγμένες για μας λεωφόρους.

Αναρωτιέμαι γιατί με τόση ευκολία το δέχονται ακόμη και ανώτερα στελέχη μας. Ας προσέξουμε τη ζημιά που κάνει, η κατά κάποιο τρόπο, καθιέρωσή της στο επαναστατικό μας λεξιλόγιο.

ΦΑΝΗΣ ΚΟΥΡΕΛΗΣ, μαχητής Εθνικής Αντίστασης και ΔΣΕ. Αθήνα. Ο Φαράκος και όσοι αποστάτησαν, πότε μας έλεγαν την αλήθεια, τότε ή τώρα; Αντί να ντρέπονται και να μη μιλάνε, ρίχνουν λάσπη στο ΚΚΕ καπηλευόμενοι τον Αρη Βελουχιώτη και άλλους νεκρούς του αγώνα. Επίσης για τον Τσιριμώκο, που τον υπερασπίζονται μερικοί, υπενθυμίζω το εξής: Το 1965, το βράδυ κοιμήθηκε "σοσιαλιστής" και το πρωί ξύπνησε πρωθυπουργός.

Γ. Α. ΧΑΛΑΡΗΣ,Κυψέλη. Από το 1970 θέλανε οι "φίλοι" μας των ΗΠΑ να έχουν "φιλικές" σχέσεις με τη ΛΔ Κίνας. Βλέπε επισκέψεις Κίσινγκερ, Νίξον, Φορντ και με ανταλλαγή πρέσβεων το 1979 επί Κάρτερ.

Ως απλός πολίτης δεν πιστεύω ότι θέλουν οι Αμερικανοί σχέσεις με την Κίνα από αγάπη, αλλά αντίθετα, γιατί τη βλέπουν να εξελίσσεται σε μια υπολογίσιμη δύναμη και την υπολογίζουν. Οι "ρεπουμπλικάνοι" πολιτικοί τους, δηλώνουν ότι είναι ο μόνος μεγάλος αντίπαλος του μέλλοντος. Το ίδιο πιστεύουν και οι "Δημοκρατικοί". Είναι γνωστό ότι οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές δεν έχουν "αγκαλιάσει" ή "αγαπήσει" κανένα λαό, το μόνο που κάνουν είναι να χρησιμοποιούν τη βία, σκοτώνοντας αμάχους και καταστρέφοντας τα πάντα, για να επικρατήσουν στο τέλος, ως "σωτήρες". Παραδείγματα έχουμε πολλά, Γιουγκοσλαβία, Αλβανία, Κύπρος, Παλαιστίνη, Κούβα.

Τώρα σειρά έχουν Ελλάδα και Τουρκία, που οι λαοί τους δεν έχουν να μοιράσουν τίποτα, και όμως κάτω από τα βρώμικα σχέδιά τους, βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο πολέμου. Πώς όμως θα δουλέψουν οι βιομηχανίες όπλων τους;

Ετσι λοιπόν και οι Κινέζοι με τέτοιους "φίλους" που απόκτησαν τελευταία θα πρέπει να "κουμπώνονται", όπως λέει και ο λαός μας.

Για την αθάνατη Εθνική μας Αντίσταση η ΣΟΥΛΑ ΚΑΡΑΝΙΚΑ,δημοσιοποίησε τις αναμνήσεις της απ' τους μεγάλους αγώνες του λαού μας, στους οποίους και η ίδια είχε ενεργή συμμετοχή, καταγράφοντας τις προσωπικές της εμπειρίες και βιώματα στο βιβλίο της "Για μια νέα ζωή". Τα βιώματα αυτά αναφέρονται κύρια, στις φυλακισμένες ηρωίδες του εμφυλίου, φωτίζονται με τη μεγαλύτερη τρυφερότητα και με την αμετάκλητη καταδίκη των δημίων τους.

Και τα 500 αντίτυπα του βιβλίου της η Καρανίκα τα πρόσφερε δωρεάν στην ΚΝΕ, την ΠΕΑΕΑ, την ΚΟ Λάρισας, την ΠΕ μητέρων, την ΚΕ του ΚΚΕ κ.ά.

Παρακάτω η ίδια η συγγραφέας αναφέρεται στους λόγους αυτής της χειρονομίας:

"Κάνω αυτή την προσφορά, με την πεποίθηση ότι βοηθώ στους αγώνες μας για την πλήρη αναγνώριση της Εθνικής μας Αντίστασης. Το χρόνιο αίτημά μας, να περάσει στα σχολεία η διδασκαλία της πραγματικής ιστορίας της Εθνικής μας Αντίστασης, ξανάρχεται στην επιφάνεια τώρα με τη διαστρέβλωση που γίνεται σκόπιμα, από τους κυβερνώντες μας. Στο νου μου φέρνω πάντα, το πώς πέρασε - στη δική μου γενιά - το Αθάνατο 1821, χωρίς τα αληθινά του μηνύματα και τους στόχους του. Χρειάστηκαν τα σκληρά χρόνια του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου, για να ξεκαθαρίσει - τότε - στη συνείδησή μας ο ρόλος των "φίλων" μας και των ντόπιων υποτακτικών τους. Αυτό με παρακίνησε να προσφέρω, πρώτα απ' όλους στην ΚΝΕ 150 βιβλία μου, για να μελετήσουν οι νέοι - αλλά και δάσκαλοι και καθηγητές - τα συνταρακτικά ντοκουμέντα, που μαζί με τις αναμνήσεις και εμπειρίες πολλών συναγωνιστών, που τις μετέφεραν και αυτοί στο χαρτί, συμβάλλουν "από πρώτο χέρι" και αντικειμενικά, στην ενημέρωσή τους.

Ενα άλλο κίνητρο του βιβλίου ήταν ν' αποκαταστήσω τη συμβολή των γυναικών στην κοινωνική πρόοδο του τόπου, να τις τοποθετήσω στο βάθρο που οι ίδιες κατέκτησαν, με αγώνες και θυσίες, κόντρα στην υποτίμηση και υποβάθμισή τους από την άρχουσα τάξη. Στις γυναίκες της Πίνδου, που ζαλωμένες με τα πολεμοφόδια του στρατού μας, το 1940, αψηφούσαν τις ταλαιπωρίες, ακόμα και το θάνατο. Στις γυναίκες της Εθνικής Αντίστασης που γενναία στάθηκαν στα φοβερά βασανιστήρια των κτηνανθρώπων και στα εκτελεστικά αποσπάσματα.

Και κατόπιν στις βάρβαρες εποχές που ζήσαμε κατά την περίοδο του εμφυλίου με τα "στρατοδικεία" "θανατοδικεία" σ' ολόκληρη τη χώρα και τις στημένες δίκες όπως του Κόζιακα και πολλών άλλων.

Η προσφορά των βιβλίων μου στην πατρίδα μου Λάρισα και στο ΚΚΕ στη ΔΜ και ΟΓΕ, γίνεται στη μνήμη των συγκρατουμένων μου που εκτελέστηκαν στο Μεζούρλο. Στη μνήμη των μελλοθανάτων γυναικών και κοριτσιών που πάρθηκαν από τις φυλακές Αβέρωφ.

Την προσφορά μου αυτή θεώρησα αυτονόητο χρέος όσο ακόμα είμαι στη ζωή. Ευχαριστώ τέλος το σ. Κ. Μ. που με βοήθησε αποτελεσματικά να υλοποιήσω αυτή μου τη λαχτάρα.