Διάβασα στο "Ριζοσπάστη" της 26/7/98 ένα άρθρο της αγαπητής φίλης και συντρόφισσας Πέπης Δαράκη,για τα προβλήματα του ελληνικού βιβλίου.Το πρόβλημα μέγα, μέγιστο, όσο πολύπλευρο και πολύπτυχο. Σαν τέτοιο δεν αφορά μόνο τους συγγραφείς και τους εκδότες. Ενδιαφέρει αμεσότατο το λαό. Η αντιμετώπισή του συνεπώς είναι γενικότερο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα - στα πλαίσια του πολιτισμού, όλων των κλάδων που το συνθέτουν(θέατρο, μουσική κλπ.) - ειδικότερα της κουλτούρας μας.

Απ' την άποψη αυτή η εθνική του διάσταση προβάλλει σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε, ιδιαίτερα ύστερα απ' τη Συνθήκη του Μάαστριχτ που μαζί με την εθνική μας ανεξαρτησία επιδιώκει το στραγγαλισμό του εθνικού μας πολιτισμού, της κουλτούρας, της πνευματικής ζωής του τόπου, της ψυχής του έθνους.

****

Υστερα απ' αυτά τα "εισαγωγικά" όσο και απαραίτητα κατά τη γνώμη μου, προχωρώ στο θέμα: Το βιβλίο,ειδικότερα το πολιτικό, το λογοτεχνικό, το ιστορικό βιβλίο... Θέλω κατ' αρχήν να υπογραμμίσω ότι μόνο με τα άρθρα, με τα όποια άρθρα, όσο καλογραμμένα και αν είναι, με τις ανακοινώσεις, ακόμη και τις αποφάσεις, το πρόβλημα δε λύνεται, ούτε καν προωθείται... Η λύση του προβλήματος αυτού, σε συνδυασμό με τα άλλα συναφή του πολιτισμού απαιτεί οργανωμένο, μεθοδευμένο, σωστά προγραμματισμένο συντονισμένο αγώνα, επίμονο, συνεχή και ανυποχώρητο. Και βέβαια προετοιμασία, για να βγούμε και στους δρόμους αγωνιστικά μαχητικά, μαζικά.

Με το άρθρο μου αυτό, απευθύνομαι στο νεοεκλεγέν Δ. Συμβούλιο της ΕΕΛ και προσωπικά στον πρόεδρό της, φίλο κ. Τσουτάκο και καλώ να πάρει την πρωτοβουλία, ώστε, απ' τα μέσα του Σεπτέμβρη να φέρει σχετική απόφαση, για συζήτηση σε έκτακτη Γενική Συνέλευση της ΕΕΛ, ώστε να παρθεί μια καλώς επεξεργασμένη απόφαση, για απαρχή του αγώνα. Αγώνα ιερού για το λαό για απόκρουση όλων των κινδύνων που εγκυμονεί η Συνθήκη του Μάαστριχτ (Αμστερνταμ κλπ.), που ενώ η κυβέρνηση δε λέει λέξη, την προωθεί ωστόσο σε κάθε κατεύθυνση με τη νοοτροπία ραγιά, για τα πάντα και για τον πολιτισμό γενικά και το βιβλίο ειδικότερα. Κύρια το προοδευτικό βιβλίο, το πολιτικό, το κοινωνικό, το ιστορικό.Υπογραμμίζω το "ιστορικό" γιατί μια από τις επιδιώξεις της ΕΕ και του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου είναι η διαστρέβλωση της ιστορίας. Θυμίζω ότι το 1997 κυκλοφόρησαν πέντε βιβλίο για τον Αρη Βελουχιώτη, με αντικομμουνιστικό περιεχόμενο. Αυτό σαν απλή ένδειξη.

***

Για έναν τέτοιας σημασίας μακρόχρονο αγώνα οι δυνάμεις της ΕΕΛ, όσο αξιόλογες και αν είναι δεν επαρκούν. Θα χρειαστεί κοινός, συντονισμένος αγώνας απ' όλες τις κοινού περιεχομένου και σκοπών ενώσεις. Γι' αυτό κατά τη γνώμη μου στην έκτακτη γενική συνέλευση της ΕΕΛ καλό είναι να κληθούν να πάρουν μέρος με δικαίωμα λόγου,αντιπρόσωποι, αυτών των ενώσεων, για να προχωρήσουν σε ανάλογες διαδικασίες, μ' εκείνες της ΕΕΛ.

Τελειώνω με την πιο κάτω επισήμανση.Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να καθυστερήσουμε το ξεκίνημα του αγώνα, για "να πάμε όλοι μαζί"... Μ' αυτό το δικαιολογητικό, μπορεί να χάσουμε χρόνο πολύτιμο, επειδή οι κυβερνώντες (όχι μόνο η κυβέρνηση), θα επιδιώξουν με μύριους τρόπους: επιβράδυνση, διάσπαση ή και ματαίωση του αγώνα μέσω των διαφόρων που επηρεάζουν ή μπορούν να εξαγοράσουν. Γι' αυτό μια από τις αποφάσεις της έκτακτης γενικής συνέλευσης της ΕΕΛ θα πρέπει να είναι, η έκκληση σ' όλους τους πνευματικούς ανθρώπους της χώρας, για συμμετοχή στην πάλη. Οι μορφές της συνεργασίας θα βρεθούν. Η κοινή δράση πάντως θα απαιτήσει τη συγκρότηση μιας ευρύτερης επιτροπής αγώνα,που να αποτελεστεί από πρόσωπα κύρους, εντιμότητας και αγωνιστικής συνέπειας...

Νίκανδρος ΚΕΠΕΣΗΣ

Επίτιμος πρόεδρος της ΕΕΛ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΕΡΙΔΗΣ από το χωριό Δήμητρα, κοινότητας Καρπερού Ν. Σερρών: Θέλω να εκφράσω την ολόθερμη συμπαράστασή μου προς την πρώην και τωρινή υποψήφια δήμαρχο Νικαίας, Β. Νικολαϊδου, για τη σκόπιμη δίκη που τις ετοιμάζουνε και στην αργία που τη θέσανε από τα καθήκοντά της στον Δήμο Νικαίας.

Θυμάμαι το 1958 όταν ήμουν Αντιπρόεδρος της Κοινότητας Καρπερού, με είχαν θέσει σε αργία, γιατί είχα πάρει μέρος σαν εκλογικός αντιπρόσωπος της ΕΔΑ στις εκλογές! Και καλά τότε, κυβερνούσε το κράτος της Δεξιάς και η ψυχροπολεμική πολιτική ήταν στις δόξες της, αλλά ακόμη και σήμερα που κυβερνάνε αυτοί που θέλουν να ονομάζονται "σοσιαλιστές", έχουμε την ίδια πολιτική των διώξεων; Είναι ντροπή και αίσχος! Γι' αυτό και ο κόσμος θα πρέπει να σκεφθεί πολύ καλά όταν θα έρθει η ώρα των εκλογών πού θα ρίξει την ψήφο του.

ΚΟΥΛΑ ΜΑΤΣΟΥ,Κοζάνη: Θέλω με το μικρό αυτό μου γράμμα, να κάνω και εγώ, η παλιά Ελασίτισσα αντάρτισσα των βουνών, μια ευχή μέσα από την καρδιά μου στον γιο μου, υποψήφιο δήμαρχο Κοζάνης Νίκο Μάτσο, αλλά και σ' όλους τους υποψήφιους των συνδυασμών που τους υποστηρίζει το ΚΚΕ για καλή επιτυχία και νίκη στις δημοτικές εκλογές του Οκτώβρη. Να βγουν για δήμαρχοι, άξιοι άνθρωποι σ' όλη την Ελλάδα, που να ενδιαφέρονται για τον λαό και να πονάνε τον τόπο τους. Είμαι μια άρρωστη γυναίκα με μια πενιχρή σύνταξη του συζύγου μου, που πρόσφατα πέθανε - μια και τη σύνταξη του ΟΓΑ που έπαιρνα, μου την κόψανε. Ομως αισιοδοξώ, γιατί πιστεύω ότι ο κόσμος θα δει με καθαρό μυαλό τα πράγματα και θα κάνει το καθήκον του.

ΤΑΚΗΣ ΨΗΜΜΕΝΟΣ,Μεσενικόλας Καρδίτσας: Εκφράζω τις ευχαριστίες μου στο γιατρό του τμήματος επειγόντων περιστατικών του Νοσοκομείου Καρδίτσας κ. Θεόδωρο Κοντοχρήστο,γιατί όταν μεταφέρθηκα εκεί το απόγευμα της 18 - 8 - 98 με φρικτούς πόνους στη μέση μου, χάρη στην έγκαιρη και σωστή διάγνωσή του και τη συμπαράσταση του βοηθητικού προσωπικού, πολύ γρήγορα πέρασαν οι πόνοι μου που προέρχονταν από κολικό νεφρού. Σημειώνω επίσης ότι την ίδια στοργή και φροντίδα από μέρους του γιατρού και των βοηθών του, έτυχαν και οι άλλοι ασθενείς που εκείνο το απόγευμα επισκέφθηκαν το τμήμα των έκτακτων περιστατικών του Νοσοκομείου Καρδίτσας.

Οι παρακάτω πολύτεκνες μητέρες ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΒΑΔΑΣΗ, ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΡΙΤΣΗ και ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΠΟΡΦΥΡΗ,από το ορεινό και άγονο χωριό Οξυά Ιωαννίνων, μας στέλνουν τη διαμαρτυρία τους που αφορά τη διακοπή, από τον ΟΓΑ, του επιδόματος που νόμιμα δικαιούνται. "Είμαστε τρεις αγρότισσες πολύτεκνες μητέρες και γι' αυτό παίρναμε επίδομα από τον ΟΓΑ όπως ορίζει ο νόμος. Ομως από τον περασμένο Φλεβάρη 1997 δυο από εμάς, η Α. Βαδάση και η Α. Πρίτση δεν πήραν καθόλου το επίδομα, ενώ η Α. Πορφύρη δεν πήρε τίποτα για όλο το 1998.

Ο,τι δικαιολογητικά μας ζήτησαν από τον ΟΓΑ τα δώσαμε όλα. Αλλα τίποτα, καμία απάντηση δε λάβαμε. Γράψαμε τότε για το ζήτημά μας στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στην κεντρική διεύθυνση του ΟΓΑ, στον υπουργό Γεωργίας, ακόμη και στον ίδιο τον πρωθυπουργό. Οι δυο τελευταίοι μας υπέδειξαν να ενημερώσουμε τη διεύθυνση του ΟΓΑ, πράγμα το οποίο ήδη το είχαμε κάνει.

Ομως ο ΟΓΑ, μέχρι σήμερα, δεν καταδέχτηκε να μας απαντήσει καθόλου και διερωτόμαστε, τι είδους πολιτική είναι αυτή που κρατά ο Οργανισμός απέναντι στους ασφαλισμένους και δικαιούχους του; Γιατί κρατά αυτή τη στάση και κάνει τον "κουφό"; Αν υποθέσουμε ότι τα στοιχεία που του στείλαμε είναι ελλιπή, τότε γιατί δε μας ενημερώνει τι ακριβώς ζητά; Είναι υποχρέωσή του. Εμείς ξέρουμε πώς τα βγάζουμε πέρα, με την ακρίβεια που επικρατεί, με τα λίγα εισοδήματα που έχουμε και τη μεγάλη οικογένεια που πρέπει να συντηρήσουμε.

Επίσης, δεν μπορούμε να καταλάβουμε την αλλοπρόσαλλη πολιτική του ΟΓΑ, όταν σε άλλες πολύτεκνες μητέρες συμπατριώτισσές μας δίνει κανονικά τα επιδόματα που δικαιούμαστε και σε μας τις τρεις, όχι. Και όχι μόνο μας στερεί το δικαίωμά μας, αλλά δεν καταδέχεται καν, να μας πει και το λόγο! Γι' αυτό και μεις, υψώνουμε φωνή διαμαρτυρίας μ' όλη τη δύναμη της ψυχής μας, για να μπορέσουμε να κάνουμε πλατύτερα γνωστή, την αδικία αυτή που γίνεται σε βάρος μας".

Πίκρα και οδύνη για τα δάση μας που καίγονται. Μερικοί λένε ότι τα καίνε οι Τούρκοι, ή πληρωμένα από αυτούς άτομα. Αλλοι πάλι υποστηρίζουν, ότι δεν είναι μόνο οι Τούρκοι που κάνουν τους εμπρησμούς, αλλά η δική μας η "τουρκησία" (έτσι έλεγε τη ληστρική συμπεριφορά ο Κοραής). Κάποιοι δηλαδή "ελληνόφωνοι", που ζουν και κινούνται μέσα στην πτωμαϊνη του κέρδους και του συμφέροντος, με οποιοδήποτε αντάλλαγμα και τίμημα. Αυτοί είναι κάποιοι που δεν έχουν εργαστεί ολημερίς μέσα στα λιοπύρια του Θεριστή και του Αλωνάρη, για να γνωρίζουν τη θεία ευλογία της σκιάς και ενός ακόμη δέντρου!Αυτοί είναι οι εμπρηστές, που καταζητούνται από την πολιτεία και καταδικάζονται από την καθολική κοινή γνώμη.

Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι άλλοι, που κατά τη γνώμη μου εγκληματούν το ίδιο και χειρότερα, χωρίς όμως να καταζητούνται και να καταδιώκονται από τον νόμο. Αντίθετα, μάλιστα τον έχουν και συνεργό τους, με τη βούλα και υπογραφή του κράτους. Πρόκειται, βέβαια, για τους "καλούς" μας κυνηγούς.

Πήγαινες κάποτε στην εξοχή και χαιρόσουν ν' ακούς και να βλέπεις τα άγρια πουλιά και ζώα. Ο τόπος ήταν γεμάτος από αυτά τα ζωντανά. Τώρα, δε βλέπεις και δεν ακούς τίποτα στα δάση και τους κάμπους, παντού ερημιά... Ακούς μόνο τις επαναληπτικές καραμπίνες και βλέπεις τριγύρω σου σωρούς από άδεια φυσίγγια..

Βέβαια, και σ' άλλες εποχές οι άνθρωποι κυνηγούσαν, αλλά τότε αυτό γινόταν από ανάγκη τροφής.

Υπάρχουν πολλοί κυνηγοί που δεν τρώνε τα θηράματά τους, απλώς μόνο "ευχαριστιούνται" να τα σκοτώνουν. Υστερα τα μοιράζουν στους φίλους τους, για να εισπράξουν τα πληθωρικά εύσημα για τα κυνηγετικά τους "κατορθώματα". Υπάρχει, βέβαια, και η άποψη, ότι τα ζώα και πουλιά χάνονται εξαιτίας των φυτοφαρμάκων. Ισχυρισμός, που και αν ακόμη αληθεύει εν μέρει, διαψεύδεται από το γεγονός ότι όπου υπάρχουν προφυλαγμένοι χώροι, από την κατάρα του κυνηγιού, είναι γεμάτοι πάσης φύσεως ζώα και πουλιά.

Ποιος όμως θα μπορούσε να πείσει τους καλούς μας κυνηγούς να σταματήσουν το περιβαλλοντοκτόνο έργο τους; Πιστεύω κανείς, αφού και η ίδια η κρατική εξουσία ευλογεί και επικροτεί τη γενοκτονία των άγριων ζώων. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν εισρέουν στον κρατικό κορβανά τα αργύρια της προδοσίας, που προέρχονται από τις άδειες κυνηγίου.

Αμποτε ο θεός Πάνας να ήταν πραγματικός. Και να έσπερνε τον τρόμο και τον πανικό, να συγκλόνιζε τις συνειδήσεις όλων αυτών, που σπέρνουν - με τις πυρκαγιές και το κυνήγι - στη χλωρίδα και την πανίδα της χώρας μας την πανωλεθρία και τον πανικό!

Μα τιμή

Παπά - ΗΛΙΑΣ ΥΦΑΝΤΗΣ

Περιστέρι