Δε γνωρίζουμε πότε θα συνταχθεί, δε γνωρίζουμε τι θα περιέχει ως στόχο, δε γνωρίζουμε τι πόροι θα διατεθούν για την εφαρμογή του, αλλά γνωρίζουμε ότι είμαστε... "σοσιαλιστές" και πως πολύ μας ενδιαφέρει το πρόβλημα της ανεργίας! Χωρίς καμία διάθεση υπερβολής, μόνο με τον παραπάνω τρόπο μπορούν να αποδοθούν (σ. σ. "μεταφραστούν") τα όσα... μεγαλόπνοα περί "αέρα κοπανιστού" δήλωσε χτες ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας, μεταφέροντας στους δημοσιογράφους τα όσα διημείφθησαν μεταξύ των "15" κατά την έναρξη των εργασιών της συνόδου και κατά τη διάρκεια της πρωινής τους συνεδρίασης με θέμα το περιβόητο "Σύμφωνο για την Απασχόληση".

Ο Γ. Παπαντωνίου επιδιώκοντας ρόλο πρωταγωνιστή σε μια παράσταση χωρίς... σενάριο, αφού αρχικά μίλησε με θέρμη για την πλειοψηφία των σοσιαλδημοκρατών στην ΕΕ που δήθεν καθιστά την ενασχόληση με το πρόβλημα της ανεργίας σε ζήτημα "πρώτης γραμμής", πέρασε - ατυχώς για την κυβέρνηση και την ΕΕ - σε ανάλυση επί του συγκεκριμένου προγράμματος που... επεξεργάστηκαν οι "15".

Οπως προκύπτει από τις δηλώσεις του:

α) Οι "15" δε γνωρίζουν πότε θα συνταχθεί το "σύμφωνο απασχόλησης" ούτε πότε θα εφαρμοστεί, αφού αυτοί απλώς κατέληξαν να δώσουν μια εντολή στους υπουργούς Οικονομικών και Εργασίας, να αρχίσουν να συνεδριάζουν, στο μέλλον, για τη συγγραφή του κειμένου. Πότε θα τελειώσουν, ο Γ. Παπαντωνίου δεν το ήξερε...

β) Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας ανακοίνωσε ότι το "σύμφωνο" θα περιέχει κάποιους "δεσμευτικούς στόχους" όμως, χωρίς να είναι δεσμευτικό (! ) για τα κράτη - μέλη, αλλά δεν μπόρεσε να προσδιορίσει ποιους στόχους, καθώς αυτό θα αποτελέσει "αντικείμενο συζητήσεων", όπως είπε.

γ) Οσον αφορά τι ποσά θα διατεθούν ή τι ποσοστό του κοινοτικού προϋπολογισμού θα διατεθεί για την αντιμετώπιση της ανεργίας από τους "15", ο Γ. Παπαντωνίου απάντησε, όταν ρωτήθηκε από τον "Ρ", ότι δε γνωρίζει, αφού οι αρχηγοί των κρατών - μελών "δεν μπήκαν σε συγκεκριμένα στοιχεία" επ' αυτού...

Κατόπιν όλων των παραπάνω είναι έκδηλο πού στοχεύουν η σύνοδος των "15" και οι σοσιαλδημοκράτες που αποτελούν την πλειοψηφία. Με δεδομένο το εκρηκτικό πρόβλημα της ανεργίας, επιδιώκουν να τονώσουν... ανέξοδα το "κοινωνικό" πρόσωπο της ΕΕ, σερβίροντας στους ανέργους παραμύθια περί ενδιαφέροντος... Με άλλα λόγια, οι "15" έχοντας δεδομένο και κατοχυρωμένο το "Σύμφωνο Σταθερότητας" των πολυεθνικών (σ. σ. δηλαδή το σύμφωνο της αέναης λιτότητας κατά των λαών), επιχειρούν να ντύσουν την απάνθρωπη πολιτική τους με το "φιλολαϊκό" τάχα, περιτύλιγμα ενός "συμφώνου για την απασχόληση". Μάλιστα, όπως ανακοίνωσε ο Γ. Παπαντωνίου, το εν λόγω "σύμφωνο" θα συμπληρώσει το προηγούμενο για τη "σταθερότητα", σε ένα ενιαίο σύνολο.

Εκείνο πάντως που έχει μεγαλύτερη σημασία για το "έκτρωμα" που θα προκύψει ως πολιτική για την απασχόληση (όταν αυτό το "σύμφωνο" καταληχτεί), είναι η λογική που διακατέχει τους "15", όπως καταγράφηκε και στις χτεσινές δηλώσεις τους. Σύμφωνα με την παραπάνω νεοφιλελεύθερη - σοσιαλδημοκρατικού τύπου - λογική, η λύση στο πρόβλημα της ανεργίας θα επέλθει διά της "διεύρυνσης της ευελιξίας στην αγορά εργασίας"!.Οι Ελληνες, μετά το νομοθετικό τερατούργημα κατάργησης του 8ωρου, γνωρίζουν τι κρύβεται πίσω από τέτοιες διατυπώσεις.

Τέλος, ο Γ. Παπαντωνίου στη συνέντευξη που παρέθεσε, δεν παρέλειψε να αναφερθεί σε σημεία της τοποθέτησης του πρωθυπουργού ενώπιον των υπολοίπων "εταίρων". Ο Κ. Σημίτης,λοιπόν, μίλησε για τις ιδιαιτερότητες της Ελλάδας όσον αφορά το θέμα της ανεργίας σε σχέση με τις άλλες χώρες αφού:

α) Η Ελλάδα συνεχίζει να έχει πρόβλημα εισόδου των αγροτών (σ. σ. που ξεκληρίζονται από τις εστίες τους) στις πόλεις.

β) Στην Ελλάδα παραμένει χαμηλό το ποσοστό συμμετοχής των γυναικών στην εργασιακή διαδικασία (40% έναντι 50% που είναι ο κοινοτικός μέσος όρος).

γ) Υπάρχει μεγάλος αριθμός μεταναστών, σε ποσοστά αντίστοιχα, όπως είπε, του μεταπολεμικού κύματος, που γνώρισε η Γερμανία μετά το '50.

Τα εναύσματα μας έρχονται από τη Γαλλία, αλλά δεν περιορίζονται καθόλου εκεί. Από την ιδεολογική φάμπρικα της γαλλικής διανόησης αντιγράφουν συστηματικά κάμποσοι ντόπιοι μεταρρυθμιστές της μαρξιστικής σκέψης. Γενικά, το φαινόμενο που θα σχολιάσουμε είναι πολύ διαδεδομένο στη διάνθιση των ευρωπαϊκών χωρών. Συνδέεται στενά - για να μην πούμε ότι είναι το απαραίτητο συνοδευτικό ιδεολογικό φαινόμενο, το "αριστερό" ψευδο-αντίδοτό της - την ευρωπαϊκή ενοποίηση των μεγάλων κεφαλαιούχων και των πολιτικών εκπροσώπων τους.

Ο όρος "μπουρντισμός" στον τίτλο του άρθρου παραπέμπει στον Γάλλο κοινωνιολόγο Πιερ Μπουρντιέ, φορέα και προπαγανδιστή άκρως ιδεαλιστικών αντιλήψεων για την κοινωνική κίνηση.

Δηλαδή, γυρίζει τον κόσμο ανάποδα, κάνοντας τα δικά του εγκεφαλικά κατασκευάσματα πραγματικότητα. Κανένας άλλος σύγχρονος διανοητής δε διαθέτει τέτοιο μηχανισμό αυτοδιαφήμισης, διάδοσης και προώθησης της σκέψης του, όπως μάθαμε από έγκυρη γαλλική εφημερίδα. Επομένως, δεν είναι το πρόσωπο αυτό, στο οποίο στεκόμαστε, αλλά στο αντι-διαλεκτικό, αντιμαρξιστικό ρεύμα που εκπροσωπεί και είναι από τα πιο διαδεδομένα στη διανόηση αυτή τη στιγμή. Σκοπός του το πώς θα εμποδιστεί, θεωρητικά και επιστημονικά θεμελιωμένα, η λαϊκή δράση, η κίνηση "από τα κάτω" να ενωθεί με την επαναστατική θεωρία.

* * *

Το τελευταίο είναι το ευκολότερο, όπως έχει αποδειχθεί, διότι το "μεσοβέζικο", το λύγισμα της μέσης και τα θεωρητικά μπουρδουκλώματα αμείβονται από το σύστημα εξασφαλίζουν θεσούλες και θέσεις ή το λιγότερο, δημιουργούν αυτή την εντύπωση, ενώ η διάδοση της ταλαιπωρημένης αλήθειας, τιμωρείται υλικά και ηθικά.

Συνεπώς, το κάθε καπιταλιστικό κατεστημένο προωθεί τον διανοούμενο, που το κατορθώνει να αποκτήσει ευρύτερη εμβέλεια στην ως άνω κατεύθυνση για να αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερη εμβέλεια.

Στη Γαλλία το σύμπαν ασχολείται με τον "μπουρντισμό" - είτε μέσω της επίθεσης είτε μέσω της υποστήριξης - και ο φορέας του ρεύματος είναι καθηγητής στα εγκυρότερα επιστημονικά ιδρύματα της χώρας του, τα βιβλία του βγαίνουν το ένα μετά το άλλο - ο ίδιος είναι εκδότης κιόλας - υπάρχουν αφιερώματα σε περιοδικά, εφημερίδες κλπ. κλπ.

Ούτε ο αστικός ελληνικός Τύπος δεν είναι αμέτοχος στη διάδοση του "φαινομένου" αυτού. Αρα, αυτή τη στιγμή, καθώς φαίνεται, εξυπηρετεί τη μεγάλη προσπάθεια εξουδετέρωσης του μαρξισμού.

Προβλήθηκε ο "νέος τύπος του διανοούμενου". Είναι αυτός, που κατεβαίνει στους δρόμους μαζί με τους απεργούς και μαζί με τα χτυπημένα από τις νεοφιλελεύθερες κυβερνητικές (κοντροαριστερές!) πολιτικές στρώματα του πληθυσμού, στο όνομα του "αντινεοφιλελευθερισμού". Είναι ο διανοούμενος που έρχεται σε ρήξη με την ακαδημαϊκή φιλοσοφία και "βοηθά στην κατανόηση της κοινωνίας".

* * *

Οφείλουμε να παραθέσουμε κάποια άλλα μαργαριτάρια της σκέψης του, γιατί κάνουν σχολή σαν έκφραση ενός πλατιά διαδεδομένου αυτή τη στιγμή ρεύματος που ξεκόβει τη θεωρία από την πράξη, και έχοντας υπόψη, ότι το '70 ακόμα ήταν πρόθυμος να ενσωματώσει τον Μαρξ στη θεωρητική του σκέψη, (χαρά ο Μαρξ!).

Το '89 (!) έρχεται ο εξορκισμός του Μαρξ με το κάθετο και απόλυτο απόφθεγμα "Οχι. Οι κοινωνικές τάξεις δεν υπάρχουν".

- "Η δημιουργία μιας θεωρίας του κοινωνικού χώρου υποθέτει μια σειρά ρήξεων με τη μαρξιστική θεωρία"

- Ο Μαρξ συνέβαλε στο να "κάνει τις τάξεις να υπάρχουν μέσω κινητοποιήσεων και εντολοδόχων" - "Τα σοσιαλιστικά και κομμουνιστικά κόμματα, τα συνδικάτα έκαναν τις τάξεις να περάσουν από τη δυνάμει κατάστασή τους στην κοινωνική πραγματικότητα".

Ετσι, μάλλον, φαίνεται παραμορφώνει αυτό που είχε πει ο Μαρξ για την εργατική τάξη: θα εξελιχθεί "από τάξη καθεαυτή σε τάξη για τον εαυτό της").- "Μια εργατική τάξη είναι το αποτέλεσμα της δουλιάς συνδικαλιστικών και πολιτικών μηχανισμών, οι οποίοι την κάνουν να υπάρξει μέσω των αντιπροσώπων και των φερεφώνων της".

- Η τάξη είναι απόρροια της θεωρίας και ο μαρξισμός, στο βαθμό που δε σκέφτεται (!) αυτή την "απόρροια της θεωρίας" (δηλαδή, την τάξη ως προϊόν της θεωρίας των τάξεων και των αντιπροσώπων της) αποτελεί "εμπόδιο στη γέννηση μιας επαρκούς θεωρίας του κοινωνικού κόσμου, παρ' όλο που ήταν κάποτε ένα από τα εργαλεία (ο μαρξισμός, δηλαδή) για να κατανοηθεί ο κοινωνικός κόσμος".

Ευτυχώς, όμως, που υπάρχει ο Μπουρντιέ για να αντικαταστήσει τον ελλιπή μαρξισμό, διότι παρουσιάζει τον εαυτό του ως έναν από τους νόμιμους οικοδόμους μιας τέτοιας επαρκούς θεωρίας του κοινωνικού κόσμου.

* * *

Η γενική λογική: εφόσον κλέβουμε από τον Μαρξ για να υπάρχουμε σαν διανοητές, τον εξορκίζουμε.

Στο "όλη η ιστορία είναι ιστορία της πάλης των τάξεων" (Κομμουνιστικό Μανιφέστο) αντιπαρατίθεται, χωρίς επιχείρημα, το "οι κοινωνικές τάξεις δεν υπάρχουν". Αρα, με τον εξορκισμό των κοινωνικών τάξεων εξορκίζεται και η ταξική πάλη και μαζί μ' αυτό και ο πολιτικός φορέας της το κομμουνιστικό κίνημα. Ομως οι δρόμοι, όχι μόνο της Γαλλίας γεμίζουν όλο και πιο τακτικά με διαδηλωτές, όσο βαθαίνουν οι αντιθέσεις του καπιταλιστικού συστήματος.

Η μήπως βλέπουμε κάτι που δεν υπάρχει; Ολοι αυτοί που βγαίνουν στους δρόμους και που ο διανοούμενος συνιστάται να συμπαρασταθεί (αν δεν πάει και ο ίδιος, άνεργος πια, ή άγρια εκμεταλλευόμενος) γιατί παλεύουν, τέλος πάντων;

Αχαρο εγχείρημα να "καταργήσεις" ένα κοινωνικό φαινόμενο τη στιγμή, που το βλέπεις μπροστά στα μάτια σου. Να εξουδετερώσεις αυτή την κοινωνική πράξη των πολλών, αφαιρώντας απ' αυτή την επαναστατική θεωρία, διότι χωρίς επαναστατική θεωρία δεν υπάρχει επαναστατική πράξη. Και αυτό ακριβώς είναι ο στόχος.

Ανεκκε ΙΩΑΝΝΑΤΟΥ

Κ. ΣΗΜΙΤΗΣ

Κάντε "υπομονή" (!) και

προσεύχεσθε περί "σύγκλισης"!

Ενώ το δήθεν πνεύμα της "κοινοτικής αλληλεγγύης" θρυμματίζεται στη Βιέννη υπό το βάρος των συμφερόντων των πολυεθνικών, η κυβέρνηση συνεχίζει να μιλά για "ευρωπαϊκό όραμα" και "σύγκλιση"

ΒΙΕΝΝΗ (του απεσταλμένου μας ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ).-

"Υπομονή" (!) συνέστησε χτες ο πρωθυπουργός, κατά τη διάρκεια συνέντευξη Τύπου που παρέθεσε στη Βιέννη, στην προσπάθεια να υποβαθμίσει τα όσα μεθοδεύουν οι ισχυροί της ΕΕ - με προεξάρχουσα τη Γερμανία - για "πάγωμα" κονδυλίων που παρέχει ο κοινοτικός προϋπολογισμός προς τις ασθενέστερες χώρες. Ιδιαίτερη, δε, σημασία έχει η προσπάθεια του Κ. Σημίτη να προϊδεάσει ακόμα και για το χειρότερο (!), αφού σε σχετική ερώτηση απάντησε ως εξής: "Οποιες λύσεις κι αν γίνουν δεκτές, ακόμα και οι χειρότερες - όπως ανέφερε - θα υπάρχει μια μεταβατική περίοδος" για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση...

Εκεί πάντως που επιχείρησε να δώσει έμφαση ο πρωθυπουργός ήταν η εκτίμησή του πως τελικά θα υπάρχει ένας "συμβιβασμός" γύρω από το όλο θέμα, που αναμένεται να κλείσει με τη σφραγίδα της προεδρεύουσας Γερμανίας (από την 1-1-99) στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής του ερχόμενου Μάρτη. Οι εξελίξεις αυτές και η ευκολία με την οποία ο Ελληνας πρωθυπουργός θέλησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, δηλώνουν τόσο τη σταθερότητα των επιχειρημάτων περί της αρχής της "σύγκλισης",που υποτίθεται ότι διαπνέει τους "εταίρους", όσο και το γεγονός πως, όπως και με τα... ολόκληρα "πακέτα", έτσι και με τα επερχόμενα... παγωμένα ή περικοπέντα "πακέτα", το περιεχόμενό τους προορίζεται για τις τσέπες των μεγαλοκεφαλαιούχων και όχι βέβαια για το λαό. Ειδικά δε τώρα που 10-11 χώρες (πλην Ισπανίας, Πορτογαλίας, Ιρλανδίας και Ελλάδας) επιδιώκουν τον περιορισμό τους, ούτε καν τα "μεροκάματα" που έδιναν κατά καιρούς οι κυβερνώντες στους εργαζόμενους, ως μέσα εξαπάτησης για το ρόλο της ΕΕ, δε θα υπάρχουν.

Κατά τα άλλα, φυσικά, ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι στη διάρκεια της συζήτησης επανέλαβε την αντίρρηση της Ελλάδας στις θέσεις της Γερμανίας και των υπολοίπων και ότι "προσβλέπει σε μια ισορροπημένη κατάληξη" του θέματος, αφού "είναι ανάγκη να μετακινηθούμε όλοι από τις θέσεις μας για να επέλθει συμφωνία",όπως συμπλήρωσε...

Μεγάλη σημασία για την ενίσχυση του ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα της ΕΕ - διά της ενίσχυσης και του τομέα της στρατιωτικοποιημένης διάστασης του ρόλου της - παίζει η "ταυτότητα απόψεων", όπως είπε ο πρωθυπουργός, στην οποία κατέληξαν χτες οι "15" γύρω από την ανάγκη ενίσχυσης του "αμυντικού βραχίονα" της ΕΕ.

Ετσι στα πλαίσια της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Αμυνας (ΚΕΠΠΑ), οι επικεφαλής των κρατών - μελών συμφώνησαν χτες με την πρόσφατη γαλλο-βρετανική διακήρυξη, με την οποία ζητείται "ενίσχυση της αμυντικής θωράκισης της ΕΕ". Οπως μάλιστα συμπλήρωσε ο Κ. Σημίτης, η ΕΕ βρίσκεται από χτες πιο κοντά στη δημιουργία μιας "ευρωπαϊκής ταυτότητας Αμυνας και Ασφάλειας",μέσω της οποίας και με την αξιοποίηση της ΔΕΕ, η ΕΕ θα μπορεί να προχωρεί αυτοτελώς σε στρατιωτικές επιχειρήσεις, υπό το πρόσχημα των "ειρηνευτικών και ανθρωπιστικών αποστολών"...

Σύμφωνα με την ενημέρωση του πρωθυπουργού προς τους δημοσιογράφους, κατά τη διάρκεια της χτεσινής μέρας, πολλή συζήτηση έγινε μεταξύ των "15" για το "συντονισμό της οικονομικής πολιτικής και της εναρμόνισης της φορολογίας" μεταξύ των κρατών - μελών.

Ο Κ. Σημίτης, αναπαράγοντας τα φαιδρά περί "απο-νεοφιλελευθεροποίησης" της ΕΕ, εμφάνισε ως... σοσιαλδημοκρατικό επίτευγμα ότι λόγο για τη νομισματική πολιτική, εκτός των τραπεζιτών, θα έχουν και οι υπουργοί των Οικονομικών των κυβερνήσεων. Ετσι, όπως είπε, υπάρχει αποκατάσταση της ισορροπίας μεταξύ οικονομίας και πολιτικής... Για να φανεί πάντως το μέγεθος της φαιάς προπαγάνδας περί του ζητήματος, αξίζει να σημειωθούν τα εξής: α) Η συμμετοχή των υπουργών Οικονομικών στον καθορισμό της νομισματικής πολιτικής προβλέπεται ήδη από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, πολύ πριν το ανακαλύψουν οι σοσιαλδημοκράτες, β) Σημασία περισσότερη από το ποιοι συμμετέχουν στον καθορισμό της νομισματικής πολιτικής, έχει το τι συμφέροντα εκπροσωπούν αυτοί που συμμετέχουν.

Τέλος, και όσον αφορά τη "φορολογική εναρμόνιση" ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε "άσκοπη" μια ενιαία φορολογική πολιτική λόγω των ιδιαιτεροτήτων των χωρών, αλλά τάχθηκε υπέρ των "κοινών κατευθύνσεων".

Αίσθηση προκάλεσε μια αναφορά του πρωθυπουργού σε ένα θέμα που κατά τη διάρκεια των συζητήσεων έθιξε η Γαλλία. Το θέμα άπτεται του αθλητισμού και ο προβληματισμός που υπάρχει σε ορισμένους, σύμφωνα με τον Κ. Σημίτη, είναι αν στα πλαίσια της ενοποιημένης ΕΕ πρέπει να συνεχίσουν να υπάρχουν εθνικές ομάδες, εθνικές ομοσπονδίες κλπ.! Σε μια ρητορική (;) αποστροφή του, μάλιστα, ο Κ. Σημίτης ρώτησε χτες: "Να υπάρχουν εθνικές ομάδες;".

Παράλληλα, ο πρωθυπουργός ερωτώμενος τι συνέπειες θα έχει μια τέτοια συζήτηση για τον αθλητισμό, σε περιπτώσεις όπως η υπόθεση Μπόσμαν (Βέλγος ποδοσφαιριστής που κατέφυγε στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια και δικαιώθηκε, κάνοντας επίκληση της αρχής περί "ελεύθερης κίνησης προσώπων" στην ΕΕ), απάντησε ότι και αυτό το θέμα, όπως και η εναρμόνιση της αντιντόπινγκ πολιτικής, θα εξεταστούν.

Τέλος, όπως ανέφερε ο πρωθυπουργός χτες είχε επαφές με τους Αθνάρ, Μπλερ και Σιράκ.Οπως αποκάλυψε, ο Γάλλος Πρόεδρος έθεσε για μια ακόμα φορά θέμα αναβάθμισης της Τουρκίας εντός της ΕΕ και άρσης του ελληνικού "βέτο" κατά της χρηματοδότησης της Αγκυρας. Ο Κ. Σημίτης εκτίμησε ως "χρήσιμη" τη συζήτηση και ισχυρίστηκε ότι αντέτεινε στον συνομιλητή του τις ελληνικές θέσεις. Ερωτώμενος αν ο Σιράκ θα επανερχόταν στο θέμα της Τουρκίας, κατά τη διάρκεια του χτεσινοβραδινού δείπνου των "15" - κάτι που πάντως εθεωρείτο βέβαιο ότι θα γίνει και όχι μόνο από πλευράς Γαλλίας - απάντησε ότι δεν το γνώριζε, αλλά αν το επαναφέρουν οι άλλοι, τότε και εκείνος θα επαναλάμβανε τις θέσεις του...