Δε σας ανησυχούν τα κλειστά σχολεία. Αυτό που σας φοβίζει είναι ότι η νεολαία αρχίζει να χειραφετείται από τα ψέματα και τις κοροϊδίες σας. Φοβάστε τις κινητοποιήσεις, γιατί αυτές αποτελούν με τα σημερινά δεδομένα το βαρόμετρο για τη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών μαζών και το επίπεδο της δημοκρατίας.Τα παραπάνω τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα,παίρνοντας το λόγο στη χτεσινή, προ ημερήσιας διάταξης, συζήτηση στη Βουλή για την παιδεία. Παραθέτουμε, στη συνέχεια την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ:

"Από αυτό το βήμα δηλώνουμε ότι η μόνη λύση που μπορεί να υπάρξει σήμερα, η μόνη ρεαλιστική διέξοδος είναι να καταργηθεί ο αντιδραστικός νόμος σας και να πάρετε υπόψη τούς προβληματισμούς της μεγάλης πλειοψηφίας της νεολαίας και των γονιών τους, του εκπαιδευτικού κόσμου.

Η ευθύνη ενός νέου νόμου είναι δική σας. Μη ζητάτε από εμάς να σας ξελασπώσουμε. Το ΚΚΕ είναι ριζικά αντίθετο στις ρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση στα ζητήματα της Παιδείας, γιατί είναι ο πιο αντιδραστικός, αντιλαϊκός, καθαρά ταξικός νόμος, που έχει έρθει από τη μεταπολίτευση για ψήφιση στη Βουλή και εφαρμογή στη ζωή.

Το βασικό, το κυρίαρχο πολιτικό στοιχείο είναι, ότι με βάση τις υποδείξεις του ΟΟΣΑ, της ΕΕ και της "Λευκής Βίβλου" για την Παιδεία η κυβέρνηση προσαρμόζει και υποτάσσει την εκπαίδευση των νέων, του Λαού μας, στις σύγχρονες απαιτήσεις των μονοπωλίων, στην "ευελιξία της αγοράς εργασίας", στις νέες εργασιακές σχέσεις. Στόχος είναι η διαμόρφωση και συμμόρφωση του "απασχολήσιμου" πλέον "ανθρώπινου δυναμικού" στο φαύλο κύκλο, διά βίου, της απόλυσης - κατάρτισης - απόλυσης, χωρίς απαιτήσεις και δικαιώματα.

Υπάρχουν προτάσεις επίσης που ζητούν αναστολή ή πάγωμα του νόμου. Θα μπορούσε και μια τέτοια χειρονομία από την πλευρά σας να ικανοποιήσει κατ' αρχήν το μαθητικό κόσμο. Το πρόβλημα όμως είναι τι εννοεί ο καθένας με τη θέση αυτή. Το πάγωμα ή η αναστολή δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί ή να δώσει προσχήματα στην κυβέρνηση να ανασυντάξει τις δυνάμεις της, να διασπάσει και να τρομοκρατήσει το νεολαιίστικο κίνημα, για να περάσει μετά από λίγους μήνες το νόμο της. Γιατί τότε θα κλείσουν οι πόρτες των σχολείων για πολλά - πολλά παιδιά.

Το ΚΚΕ καταθέτει στη Βουλή 11 θέσεις για το πώς πρέπει να είναι ο νέος νόμος, 7 από τις οποίες αφορούν άμεσα μέτρα.

Ο ρόλος του ΚΚΕ είναι ολοφάνερος.Δε σταμάτησε να διαφωτίζει τον ελληνικό λαό για το εκπαιδευτικό πρόβλημα της χώρας, όπως και δε σταμάτησε να προβάλει στο λαό την αναγκαιότητα του μόνου δρόμου που πρέπει να ακολουθήσει, της συσπείρωσης και του αγώνα.

Ο λόγος του ΚΚΕ από μόνος του δε θα είχε καμία αξία ούτε επίδραση, ούτε καν συμβολή, αν δεν ακουμπούσε στα αντικειμενικά και πραγματικά βιώματα, στις εμπειρίες της νεολαίας".

"Οι αγώνες της παιδείας ανέδειξαν ένα εξαιρετικά σοβαρό όχι βέβαια άγνωστο και νέο πρόβλημα.

Ολα τα κόμματα, όλοι οι φορείς ενημέρωσης και διαμόρφωσης της κοινής γνώμης, παντού και πάντα, ορκίζονται στη λαϊκή συμμετοχή και πρωτοβουλία. Ολοι μιλάνε για τον περίφημο ελληνικό λαό που κάνει θαύματα. Το πραγματικό πρόσωπο αυτών των ρητόρων φάνηκε πολύ καλά και στις πρόσφατες κινητοποιήσεις. Ο λαός και η νεολαία είναι θαυμάσιοι, πρωτοποριακοί και σύγχρονοι, όταν κυριολεκτικά τρώνε κουτόχορτο, όταν κοιμούνται και ρεμβάζουν, όταν αγανακτούν στους 4 τοίχους του σπιτιού. Ολοι αυτοί οι ρήτορες και κόλακες του λαού μιλάνε με καλά λόγια μόνο όταν ο λαός τούς ψηφίζει, όταν τους χειροκροτεί, όταν είναι κάτω από τη δική τους χειραγώγηση.

Το κύριο και χαρακτηριστικό των αγώνων δεν είναι οι φθορές στα κτίρια, τις οποίες, βεβαίως, κανένας δεν επικροτεί. Αντίθετα, πιστεύουμε ότι οι φετινοί αγώνες των μαθητών έδειξανμεγάλη ωριμότητα και ικανότητα περιφρούρησης, παρά το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος των παιδιών έπαιρνε για πρώτη φορά μέρος στους αγώνες, χωρίς προηγούμενη πείρα.

Τα περισσότερα, αν όχι η συντριπτική πλειοψηφία κάποιων λίγων αρνητικών περιστατικών, προέρχονται από την κατευθυνόμενη δράση ειδικών μηχανισμών που αφυπνίστηκαν σε μια πορεία, προκειμένου να κτυπήσουν από τα μέσα τους αγώνες μέσω της δυσφήμισης.

Οι μασκοφόροι, οι γκαζάκηδες, οι καταστροφείς κτιρίων, δεν έχουν καμία σχέση με τους μαθητές και τους φοιτητές, ψάξετε να τους βρείτε στους κήπους των μηχανισμών που εκτρέφονται από τις διάφορες υπηρεσίες, κρατικές και μη.Ο υπουργός παιδείας αρχικά προσπάθησε να αποδώσει τις κινητοποιήσεις στην παραπληροφόρηση, και τελικά όταν αποδείχτηκε ότι την παραπληροφόρηση την κάνει η κυβέρνηση, τότε "τα 'στριψε" και άρχισε να μιλά για κομματικές υποκινήσεις κλπ., μια προπαγάνδα που την έχουμε γνωρίσει καλά στην 10ετία του '50, του '60, πράγμα που δείχνει πόσο απελπιστικά φτωχή - αναπόφευκτα - γίνεται η προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ, που όσο και να "εκσυγχρονίζεται", δεν μπορεί παρά να γυρνάει στο γνωστό τόπο του εγκλήματος, του κλασικού αντικομμουνισμού.

Κατά τη γνώμη μας δεν υπάρχει ίσως προηγούμενο, όσο τουλάχιστον θυμόμαστε, να λέγονται τόσα πολλά ψέματα, να χρησιμοποιούνται τέτοιες βρώμικες μέθοδοι, και μάλιστα απέναντι σε παιδιά.

Η στρατηγική σας είναι να καταπονήσετε τους μαθητές και τις μαθήτριες, να τους φέρετε αντιμέτωπους με τους γονείς τους, με τον εργαζόμενο λαό. Είναι η γνωστή και προσφιλής τακτική του "διαίρει και βασίλευε". Πάντως, να ξέρετε ότι θα θερίσετε θύελλες αργά ή γρήγορα και εσείς και όποιο κόμμα ανεχθεί αυτήν την κατάσταση. Εσείς δε θέλετε να πείσετε, θέλετε να τρομοκρατήσετε παρέα με τους εισαγγελείς και τις δυνάμεις καταστολής.

Με την ευκαιρία της σημερινής όξυνσης θέλετε να εδραιώσετε την κοινωνία και το κράτος της βίας, ώστε να προλάβετε τις αυριανές και μεθαυριανές ακόμα πιο μεγάλες και πιο ώριμες κινητοποιήσεις. Μας χωρίζει απόσταση αναπνοής από την προσπάθεια κάθε αγωνιζόμενος να καταγγέλλεται ως τρομοκράτης και παράγοντας ανωμαλίας. Δε χύθηκε τόσο αίμα, κόπος και ιδρώτας σ' αυτόν τον τόπο για να φτάσει η νεολαία και οι γονείς της να προσκυνάνε τον εισαγγελέα.

Τελικά δηλαδή πού διαφέρετε από τις κυβερνήσεις της ΕΡΕ και της ΝΔ; Και τότε έλεγαν ότι οι αγώνες είναι παράγοντας ανωμαλίας και θίγουν το γενικό και το εθνικό συμφέρον. Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου.

Πάψατε, επιτέλους, να καλείτε τους νέους να θέσουν σκοπό της μόρφωσής τους την "ανταγωνιστικότητα" προς τους Γερμανούς ή τους Γάλλους συμμαθητές και συμμαθήτριές τους. Αυτά τα ιδανικά είναι κίβδηλα, άλλωστε και οι Γάλλοι και Γερμανοί μαθητές πολλές φορές έχουν βγει στους δρόμους και θα βγαίνουν και στο εξής".

"Το ΚΚΕ προβάλλει 11 σημεία, 4 γενικότερης σημασίας και προοπτικής και 7 άμεσα, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα βασικά προβλήματα που ταλαιπωρούν το εκπαιδευτικό σύστημα.Το Κόμμα μας εκτιμά ότι οι σημερινές ανάγκες για περισσότερη, ουσιαστική και ολόπλευρη μόρφωση του νέου ανθρώπου για την ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, ώστε να είναι κυρίαρχος της ζωής του, δεν αντιμετωπίζονται με την ανακύκλωση γνωστών από το παρελθόν αποτυχημένων μέτρων. Πολύ περισσότερο δεν αντιμετωπίζονται με την ένταση των ταξικών φραγμών, αλλά ούτε και με την αναμονή και τη χρηματοδότηση από τις Βρυξέλλες. Η χώρα μας έχει την πολύτιμη εμπειρία της "χρηματοδότησης" της αγροτικής οικονομίας, που οδήγησε στο ξεκλήρισμα των αγροτών. Εχει την πείρα της σταθερής συρρίκνωσης και υποβάθμισης της παραγωγικής της βάσης".

"1.Να σταματήσει η ιδιωτικοποίηση του ΟΣΚ.

2.Να παρέχεται δωρεάν εκμάθηση ξένης γλώσσας, να εξασφαλίζεται επάρκεια που πιστοποιείται μέσα από το δημόσιο σχολείο σε μια τουλάχιστον ξένη γλώσσα.

3.Το ΚΚΕ εκτιμά ότι οι σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, των νέων, της κοινωνίας απαιτούν άλλα, ριζικά μέτρα. Τη γενναία αύξηση των δαπανών για την Παιδεία. Την κατάργηση της ιδιωτικής και της έμμεσης ιδιωτικοποίησης της Δημόσιας Εκπαίδευσης. Απαιτούν την ποσοτική και ποιοτική ενίσχυση της Βασικής - Γενικής Εκπαίδευσης με την καθιέρωση ενιαίου 12χρονου, βασικού, υποχρεωτικού σχολείου, σαν απαραίτητου υπόβαθρου όχι μόνο των πανεπιστημιακών σπουδών, αλλά και της όποιας επαγγελματικής εκπαίδευσης θα χρειαστεί ή θα θελήσει ν' αποκτήσει κανείς στη διάρκεια της ζωής του. Σχολείου για όλους, χωρίς ταξικές, φυλετικές, γεωγραφικές και άλλες διακρίσεις, χωρίς τον ξεπερασμένο ιστορικά διαχωρισμό σε Δημοτικό - Γυμνάσιο - Λύκειο.

4.Ενα ενιαίο 12χρονο σχολείο με νέα προγράμματα και βιβλία που μέσα από τη θεωρία, αλλά και με την πράξη θα συμβάλλει στην πιο γενική επιστημονική θεώρηση της φυσικής και κοινωνικής πραγματικότητας, μορφώνοντας έτσι ανθρώπους με συνείδηση, όχι ατομιστική αλλά "κοινωνική", "ανταγωνιστική" στην πνευματική και υλική εκμετάλλευση των λαϊκών στρωμάτων. Ανθρώπους που θα συνειδητοποιούν τη θέση τους στην κοινωνία και θα συντονίζουν το βήμα τους με την πραγματική νομοτέλεια της ιστορίας, για μια καλύτερη, ανώτερη κοινωνία.

5.Σαν άμεσο μέτρο προτείνουμε την κατάργηση των ΤΕΕ που αποτελούν υποδεέστερο σύστημα στενής κατάρτισης παράλληλα με το Λύκειο. Με προοπτική το ενιαίο 12χρονο σχολείο άμεσα να αναβαθμιστεί η υπάρχουσα δημόσια τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση, δηλαδή τα ΤΕΛ και ΤΕΣ. Επίσης να αναδιοργανωθεί και να βελτιωθεί η νυχτερινή εκπαίδευση.

6.Επίσης διεκδικούμε την ακύρωση διαγωνισμού του ΑΣΕΠ, με άμεσο μέτρο ταυτόχρονα τους μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών από την επετηρίδα, τη μείωση αναλογίας διδασκόντων - διδασκομένων στο 1 προς 20, τόσο στο γυμνάσιο όσο και το λύκειο, ξεκινώντας από τα σχολεία των πιο φτωχών, λαϊκών συνοικιών και περιοχών. Την ολοκλήρωση της εργασίας μέσα στο σχολείο, που θα συμπεριλαμβάνει την άθληση, την καλλιτεχνική παιδεία, την ευρύτερη κοινωνική και πολιτιστική λειτουργία.

7.Αμεσο μέτρο θεωρούμε την οικονομική και επιστημονική στήριξη των εκπαιδευτικών μέσα από περιοδική, ετήσια επιμόρφωση με ευθύνη των Πανεπιστημίων. Πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει άμεσα να αποσυρθεί το νέο σύστημα ελέγχου και χειραγώγησης των εκπαιδευτικών, που αποκαλείται αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου".

"8.Υποστηρίζουμε την ίδρυση Δημόσιων Ειδικών Επαγγελματικών Σχολών ενταγμένων στο εκπαιδευτικό σύστημα, με σκοπό την εξασφάλιση δημόσιας και δωρεάν επαγγελματικής μόρφωσης και όχι ληξιπρόθεσμης κατάρτισης επί πληρωμή, όπως γίνεται τώρα με τα ΙΕΚ, ΚΕΚ που πρέπει να καταργηθούν".

"9.Το ΚΚΕ υποστηρίζει τη συγκρότηση Ενιαίας Ανώτατης Δημόσιας και Δωρεάν Εκπαίδευσης, που θα καλλιεργεί την ικανότητα επιστημονικής σκέψης και δράσης και θα δίνει πλήρη επιστημονική επάρκεια σε όλους τους αποφοίτους. Οταν λέμε ενιαία εκπαίδευση, εννοούμε και την ένταξη των ΤΕΙ στα ΑΕΙ, ουσιαστικά και όχι τυπικά, με ένα στενό οργανωτικό τρόπο. Που σημαίνει μελέτη με βάση τις προτάσεις που υπάρχουν, ώστε τα ΤΕΙ να πάψουν να είναι υποβαθμισμένα ΑΕΙ, γιατί έτσι είναι σήμερα, ή μια αδιαβάθμητη βαθμίδα που στριμώχνεται ανάμεσα στα σημερινά ΑΕΙ και στο συνονθύλευμα των ιδιωτικών και δημόσιων ΙΕΚ.

10.Αμεσα να καταργηθούν τα ΠΣΕ και το δήθεν ανοιχτό πανεπιστήμιο, καθώς και κάθε είδους δίδακτρα. Να κατοχυρώνεται η επιστημονική ειδίκευση στο πτυχίο. Να μη δημιουργηθούν οι πολλαπλοί προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί κύκλοι, η αποσύνδεση πτυχίου και επαγγέλματος.

11.Το θέμα της πρόσβασης στα ΑΕΙ και ΤΕΙ δεν είναι ένα αυτόνομο εκπαιδευτικό πρόβλημα, συνδέεται γενικότερα με τους στόχους, τους σκοπούς και τους προσανατολισμούς της παιδείας. Αμεσα προτείνουμε την κατάργηση του νέου συστήματος λαιμητόμου για την αξιολόγηση και την πρόσβαση των μαθητών στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Να καταργηθούν οι πανελλαδικές εξετάσεις της Β και Γ Λυκείου και να απεξαρτηθεί το πρόγραμμα και η λειτουργία του Λυκείου από τη διαδικασία επιλογής ΑΕΙ και ΤΕΙ".

"1ο.Το Λύκειο μετατρέπεται πλήρως και αποκλειστικά σε προθάλαμο επιλογής για τα ΑΕΙ - ΤΕΙ. Απευθύνεται μόνο σε όσους λογαριάζουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους σ' αυτά. Μέσα από το νέο πυκνό πλέγμα εξεταστικών φίλτρων, οδηγεί βίαια ένα ακόμη μεγαλύτερο μέρος μαθητών έξω από το Λύκειο, διευρύνοντας έτσι τη διαρροή από τη βασική μόρφωση, που ήδη σημειώνεται από τις προηγούμενες βαθμίδες. Αυτό αποτελεί ήδη μια βαθιά ταξική πολιτική επιλογή. Στη θέση των 4 εξετάσεων μπαίνουν τώρα 28 εξετάσεις και τα μυστηριώδη τεστ δεξιοτήτων. Βεβαίως, το θέμα δεν είναι ποσοτικό αλλά ποιοτικό. Οι εξετάσεις είναι χρήσιμες, όταν έχουν σαν στόχο να εξακριβώσουν και να εντοπίσουν αδυναμίες και δυσκολίες ή δεξιότητες του μαθητή και της μαθήτριας. Οι εξετάσεις ιδιαίτερα, όπως προτείνονται σήμερα, θα είναι η πιστοποίηση των φραγμών και των δυσκολιών. Σε μια κοινωνία σαν τη δική μας, που τα παιδιά δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες, όπως και οι οικογένειές τους, το θέμα δεν είναι η δήθεν επί ίσοις όροις χρήση των εξετάσεων, αλλά τα μέτρα εκείνα που τουλάχιστον στο χώρο της παιδείας μειώνουν ή αμβλύνουν τους άνισους, ταξικούς όρους που υπάρχουν στην κοινωνία με κύρια θύματα τα παιδιά της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

2ο.Η ενίσχυση παραπέρα του ταξικού επιλεκτικού ρόλου του Λυκείου αποσκοπεί στην ανάδειξη της στενής υποβαθμισμένης Τεχνικοεπαγγελματικής κατάρτισης, στα ΤΕΕ και στα Ιδιωτικά ΙΕΚ, σε αναγκαστική "μορφωτική" διέξοδο για την πλειοψηφία, ιδιαίτερα των αδύνατων οικονομικά και κοινωνικά μαθητών.

Στα ΤΕΕ, ιδρύματα που προβάλλονται σαν αναγκαία φυσική διέξοδος σε "όσους δεν παίρνουν τα γράμματα" και μέχρι στιγμής λειτουργούν χωρίς βιβλία, εργαστήρια, καθηγητές και προγράμματα - και στη συνέχεια στα ΙΕΚ, θα εξοικειώνονται οι νέοι μέσα από τη μαθητεία στις απαιτήσεις της "αγοράς", στην εκμετάλλευση και στην υποταγή".

"3ο.Η διατυμπανιζόμενη ως "διεύρυνση" της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης - ουσιαστικά υποβάθμισής της - με σπουδές στενής κατάρτισης (ΠΣΕ, νέα τμήματα, κύκλοι σπουδών, πιστωτικές μονάδες) για σπουδές και πτυχία - χωρίς αντίκρισμα - για τους περισσότερους.

Η πριμοδότηση των Ιδιωτικών ΙΕΚ, η καθιέρωση διδάκτρων στην προσχολική αγωγή και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, η έμμεση αναγνώριση Ιδιωτικών ΑΕΙ, ανοίγουν νέο δρόμο για τη σταδιακή και τελικά πλήρη κατάργηση της δωρεάν εκπαίδευσης, υλοποιώντας έτσι τις υποδείξεις της ΕΕ για "παροχή υπηρεσιών παιδείας σ' ανταποδοτική βάση".

Τα νέα μέτρα της κυβέρνησης ήδη οδηγούν στην παραπέρα ανάπτυξη της παραπαιδείας (φροντιστήρια, ξένες γλώσσες, επαγγελματική εκπαίδευση κλ π.) οξύνοντας τα προβλήματα και τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, η λαϊκή οικογένεια. Γι' αυτό κατανοούν και συμπαραστέκονται στον αγώνα των παιδιών τους, γιατί συνειδητοποιούν ότι "δεν πάει άλλο" μ' αυτή την πολιτική, που υψώνει νέους φραγμούς στη μόρφωση και στη ζωή τους".

"Το Λύκειο αποκτά ακόμα πιο βαθύ ταξικό χαρακτήρα με το πρόγραμμα του "νέου" όπως λέγεται Λυκείου.Το αναλυτικό πρόγραμμα και τα βιβλία του νέου Λυκείου σηματοδοτούν εντελώς το αντίθετο από τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης για έμφαση στη Γενική Παιδεία. Γιατί ο ρόλος της Γενικής Παιδείας είναι να εφοδιάσει το νέο άνθρωπο με την ικανότητα να βγάζει μέσα από το σωρό των φαινομένων της σύγχρονης πολύπλοκης ζωής, το γενικό, το ουσιαστικό. Να του δώσει την άκρη του νήματος, για να προσανατολίζεται στο λαβύρινθο της πραγματικότητας. Και αυτό γίνεται τόσο πιο πολύ αναγκαίο όσο η ίδια η κοινωνική ζωή απλώνεται σε όλη τη γήινη σφαίρα, μεγαλώνει ακόμη περισσότερο ο καταμερισμός εργασίας και περιορίζει τον καθένα σε μια μόνο ειδικότητα, σε μια ξέχωρη και μεμονωμένη εργασία, στενεύοντας τον πνευματικό του ορίζοντα. Κάνοντας τον άνθρωπο ανίκανο να νιώσει το σύνολο μιας κοινωνικής λειτουργίας, που συνέχεια πλαταίνει.

Το Πρόγραμμα του ενιαίου Λυκείου κάθε άλλο παρά επικεντρώνει στην ουσία της γνώσης. Αντίθετα, φορτώνεται με ακόμη περισσότερη ύλη προς απομνημόνευση (η ύλη των δεσμών της Γ Λυκείου γίνεται ύλη των μαθημάτων της Γενικής Παιδείας της Β Λυκείου), δηλαδή γνώσεις χωρίς γνώση, με πρόθεση κατά τη γνώμη μας να αποδιοργανώσει ακόμη περισσότερο τη σκέψη και την κρίση. Να προετοιμάσει ανθρώπους που με κάποιες στείρες εγκυκλοπαιδικές γνώσεις θα μπορούν να είναι "ευέλικτοι". Να προσαρμόζονται μηχανιστικά στις ανάγκες και το συμφέρον των εργοδοτών, χωρίς να μπορούν να αμφισβητήσουν, να προβληματιστούν, πολύ περισσότερο να αλλάξουν "την κακή τους τύχη".

Ετσι, στα όποια νέα βιβλία, αλλά και στα υποδείγματα αξιολόγησης των μαθητών και στα υλικά των σεμιναρίων προς τους καθηγητές, ξαναφρεσκάρονται οι πιο αναχρονιστικές και αντιδραστικές αντιλήψεις που οι μαθητές καλούνται να αποδεχτούν άκριτα.

Οποιος αμφιβάλλει δεν έχει παρά να ρίξει, για παράδειγμα, μια ματιά στα περιεχόμενα του βιβλίου του μαθήματος επιλογής της Β Λυκείου "θέματα ιστορίας" του οποίου οι 3 από τις 6 ενότητες είναι οι παρακάτω:

• Τεκμηρίωση της ελληνικής καταγωγής των κατοίκων της αρχαίας Μακεδονίας.
• Βορειοηπειρωτικό και ελληνοαλβανικές σχέσεις, η απώλεια της Βορείου Ηπείρου και οι προσπάθειες των Αλβανών να αφελληνίσουν την περιοχή.
• Ελληνοτουρκικές σχέσεις, ιστορική αναδρομή στο πώς Τούρκοι και ξένες δυνάμεις επιβουλεύτηκαν την ιδέα της Μεγάλης Ελλάδας. Δε μας ξενίζει κατά συνέπεια ότι ο Κ. Πλεύρης συστήνεται στη βιβλιογραφία των φιλολόγων.

Το περιεχόμενο της μόρφωσης επιδρά βεβαίως και στο επίπεδο της δήθεν αξιολόγησης και αντίστροφα.

Σταχυολογούμε ορισμένα δείγματα του είδους των γνώσεων και των ερωτήσεων αξιολόγησης που προκύπτουν από αυτές, και δείχνουν την κατάντια της εκπαίδευσης όσον αφορά την επιστημονική ακρίβεια και την ιστορική σκέψη:

1. Ποιο θα ήταν το μέλλον της Ελλάδας και του παγκόσμιου πολιτισμού αν οι Ελληνες (!) είχαν ηττηθεί από τους Πέρσες στη ναυμαχία της Σαλαμίνας.

2. Αναφέρατε πολιτικά πρόσωπα που έδρασαν ή δρουν τα τελευταία χρόνια στην παγκόσμια σκηνή, με τρόπο παρόμοιο με αυτό των αρχαίων τυράννων.

Στα δε υλικά των σεμιναρίων προς τους καθηγητές των ΤΕΕ περιλαμβάνονται σημειώσεις με τον τίτλο "γίνε αυτό που είσαι" που επαναφέρουν την αντιδραστική θεωρία των γονιδίων σύμφωνα με την οποία η νοημοσύνη του κάθε ανθρώπου είναι κληρονομική, και κατά συνέπεια καθένας γεννιέται με τη μοίρα του γραμμένη στο κούτελο για να γίνει φτωχός προλετάριος ή πλούσιος μεγαλοεργοδότης".

"Το σύνολο της πολιτικής που ακολουθείται δεν έχει ακόμα αποκαλυφθεί, ωστόσο ορισμένα πράγματα είναι πασίδηλα. Εμείς με όλη την ευθύνη λέμε ότι η παιδεία θα κλείσει για τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων, όχι μόνο στο επίπεδο των ΑΕΙ, αλλά και των Λυκείων.

Τα τελευταία χρόνια 40.000 παιδιά αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το Λύκειο και τα ΤΕΕ. Για το ζήτημα αυτό κουβέντα, κανένας απολογισμός δε γίνεται από την πλευρά της κυβέρνησης. Σκεφθείτε τι έχει να γίνει από εδώ και εμπρός.

Ο υφυπουργός Παιδείας κ. Ανθόπουλος καλά θα κάνει να μην κραυγάζει ότι γίνεται παραπληροφόρηση, όταν οι αγωνιζόμενοι μαθητές φωνάζουν ότι σήμερα αποφοιτούν από το Λύκειο 120.000 μαθητές, τους οποίους η κυβέρνηση προτίθεται μέσα από τις εξετάσεις του Ενιαίου Λυκείου να μειώσει στις 75.000-80.0000! Τα δήθεν ψεύτικα στοιχεία τα δίνει το ίδιο το υπουργείο Παιδείας στο φυλλάδιο "ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ 2000", στο οποίο λέει επί λέξει: " Tοv Ιούνιο του 1996 οι τελειόφοιτοι της Γ Λυκείου ήταν περίπου 120.000. Από αυτούς στις Γενικές Εξετάσεις έλαβαν μέρος 85.000 ενώ, λόγω των αποφοίτων των παρελθόντων ετών, το σύνολο των υποψηφίων για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση ήταν 150.000". Τα παραπάνω στοιχεία επιβεβαιώνονται και για τους αποφοίτους του επόμενου σχολικού έτους, από τα στοιχεία του Τμήματος Επιστημονικών Ερευνών και Στατιστικής του υπουργείου Παιδείας, σύμφωνα με τα οποία οι απόφοιτοι του Λυκείου τον Ιούνη του 1997 ήταν 115.732.

Ο αριθμός 75.228 είναι ο αριθμός μόνο όσων ήταν υποψήφιοι στις Γενικές Εξετάσεις από τις δέσμες και όταν επικαλείται αυτόν τον αριθμό δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να επιβεβαιώνει ότι το "νέο" ταξικό Λύκειό τους απευθύνεται μόνο σε ορισμένους από όσους λογαριάζουν να συνεχίσουν σπουδές στα Πανεπιστήμια. Το ερώτημα όμως που για άλλη μια φορά επανέρχεται αμείλικτο, είναι ποιος τελικά ψεύδεται και παραπληροφορεί;

Ολα τα στοιχεία δείχνουν ότι το 2000 οι μισοί από τους 125.000 μαθητές θα απορριφθούν ή θα εγκαταλείψουν το λύκειο ως δήθεν ανεπίδεκτοι μαθήσεως. Το πιο σημαντικό, για το οποίο θα επανέλθουμε και παρακάτω πιο συγκεκριμένα, είναι ότι με το νέο σύστημα η κυβέρνηση επιδιώκει να εξασφαλίσει μόρφωση και κατάρτιση για τον υποταγμένο στη μοίρα του "απασχολήσιμο". Αν ήθελε την ανοιχτή μόρφωση, τότε μπορούσε να καθιερώσει το 12χρονο υποχρεωτικό σχολείο και όχι το ταξικό εξεταστικό σύστημα που προοδευτικά θα μειώσει τους επιθυμούντες να φθάσουν ως τα ΑΕΙ.

Αν δεχτούμε ότι μπορεί να γίνει αυτό που λέει ο υπουργός, δηλαδή να αυξηθεί ο αριθμός αυτών που θα φθάνουν με τη θέλησή τους ως την πύλη των ΑΕΙ, να μπαίνουν σε αυτά, δε σημαίνει ότι θα βγαίνουν κιόλας τελειόφοιτοι, ότι θα γίνονται δηλαδή επιστήμονες, ούτε ότι θα σταματήσει ο ανταγωνισμός και η φοιτητική μετανάστευση. Ενα απλό παράδειγμα είναι ότι δεν υπάρχει υποδομή, ούτε πρόθεση να υπάρξει κατάλληλη υποδομή τέτοια που θα δίνει τη δυνατότητα ολοκλήρωσης και αυτής της βαθμίδας. Τα νέα τμήματα που φτιάχνονται είναι τόσο πρόχειρα που καμία σχέση δεν έχουν με πανεπιστημιακού επιπέδου σπουδές".

"Το εξουθενωτικό ανταγωνιστικό Λύκειο της κυβέρνησης, η έκφραση δηλαδή της αγοράς στον τομέα της παιδείας, θα εξωθήσει σε ακόμα "περισσότερο φροντιστήριο". Το παιχνίδι είναι στημένο, αφού μέσω της κυβερνητικής λεγόμενης μεταρρύθμισης θα φθάσουμε στο σημείο ο αριθμός των αποφοίτων να είναι καθορισμένος, όπως δείξαμε με τα προηγούμενα στοιχεία. Ενας μεγάλος αριθμός μαθητών θα πρέπει να απορριφθεί όσο γίνεται πριν το νήμα του τερματισμού. Για τους υπόλοιπους ο βαθμός σε μια και μόνο από τις 28 εξεταστικές δοκιμασίες μπορεί να αποβεί μοιραίος, στερώντας οριστικά, για μερικά εκατοστά μορίων, τη δυνατότητα του μαθητή να εισαχθεί στη σχολή επιλογής του.

Ακόμα και αν εφαρμοστεί η ενισχυτική διδασκαλία, με βάση τα μεγάλα και παχιά λόγια της κυβέρνησης, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τα φροντιστήρια και ας μη βιαστεί ο υπουργός, η κυβέρνηση, να ισχυριστεί ότι με τη θέση μας αυτή ενισχύουμε τα φροντιστήρια. Οχι μόνο είμαστε πολέμιοί τους, αλλά ζητάμε εδώ και τώρα να τεθεί ζήτημα κατάργησης όλης της ιδιωτικής παιδείας και της παραπαιδείας.

Επισυνάπτω στα πρακτικά ένα φυλλάδιο που εξέδωσε το Κέντρο Ερευνας και Επιμόρφωσης για το Φροντιστήριο του 2000.

Τα φροντιστήρια στα χέρια των αετονύχηδων και εμπόρων της γνώσης ταιριάζουν δυστυχώς στο συγκεκριμένο εκπαιδευτικό σύστημα, πράγμα που δεν μπορεί να το κάνει η ενισχυτική διδασκαλία. Είναι ένα αναπόφευκτο απόστημα, που αντιμετωπίζεται μόνο με τη θεραπεία στη ρίζα του και όχι με γιατροσόφια της πλάκας, με συγχωρείτε για την έκφραση. Τα φροντιστήρια προσφέρονται δυστυχώς σήμερα γιατί συμπληρώνουν το είδος της παιδείας που έχουμε και της παιδείας που πάει να γίνει με τη λεγόμενη μεταρρύθμιση. Το φροντιστήριο δεν επιχειρεί να δώσει γνώσεις, ούτε και να βοηθήσει στην αφομοίωση γνώσεων, αλλά να διευκολύνει την απομνημόνευση και να δώσει μια κονσέρβα λύσεων έως και κονσέρβα σκέψης, αφού ετοιμάζει μέχρι και για τις εξετάσεις στην έκθεση. Η ενισχυτική το πολύ να τραβήξει για ένα μικρό διάστημα κάποια παιδιά που έτσι και αλλιώς οι οικογένειές τους δε θα τα έστελναν στα φροντιστήρια.

Είχαμε διατυπώσει και εμείς ως κόμμα θέση για την ενισχυτική διδασκαλία, αλλά με διαφορετικό στόχο, για πολύ συγκεκριμένες ανάγκες ορισμένων παιδιών, και όχι σαν υποκατάστατο και μάλιστα ψεύτικο των έτσι και αλλιώς κενών και αναχρονισμών που σημαδεύουν την παιδεία μας".

"Αυτό και αν είναι μύθος και παγίδα.Η κυβέρνηση υποτίθεται ότι ενδιαφέρεται για τη διά βίου εκπαίδευση. Την ίδια ώρα όμως αρνείται το 12χρονο, την υποχρεωτική προσχολική. Οταν λέει διά βίου, εννοεί ότι μπορεί οι αγράμματοι, οι μισοαγράμματοι και λειτουργικά αναλφάβητοι να περνάνε μέσα από ορισμένα σεμινάρια, από τα οποία επωφελούνται οι ημέτεροι που ακριβοπληρώνονται χωρίς να δίνουν γνώσεις χρήσιμες στη ζωή και στην καλλιέργεια της σκέψης, της κρίσης και του πολιτισμού.

Αν η κυβέρνηση ήθελε τη διά βίου εκπαίδευση, τότε θα επεξεργαζόταν συγκεκριμένα και πραγματικά προγράμματα για την εξάλειψη του κλασικού και σύγχρονου αναλφαβητισμού και της υποεκπαίδευσης. Εδώ δε λύνει το πρόβλημα της επιμόρφωσης των διδασκόντων, πώς θα λύσει το πρόβλημα της καθολικής και μάλιστα διά βίου εκπαίδευσης;

Το συμπέρασμα είναι ότι δεν πρόκειται για εκπαίδευση, αλλά για "κατάρτιση".Πρόκειται για τη μηχανιστική εκμάθηση ορισμένων συνταγών καλής εκτέλεσης μιας συγκεκριμένης, περιορισμένης εργασίας, ανάλογα με τις πρόσκαιρες ανάγκες της αγοράς. Πρόκειται για ισόβια καταδίκη της νέας γενιάς εργαζομένων να αλλάζουν 6-7 φορές επάγγελμα, να απολύονται και να εξαναγκάζονται διαρκώς σε επανακατάρτιση, μόλις οι πρόσκαιρου χαρακτήρα γνώσεις τους θα ξεπερνιούνται από τις εξελίξεις στην παραγωγή".

"Λέγεται από την κυβέρνηση, αλλά και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, ότι η παιδεία είναι εθνικό πρόβλημα, ότι τάχα δε σχετίζεται με την ιδεολογία και την πολιτική, με ταξικά συμφέροντα. Είναι ψέμα και παραπλάνηση ή επικίνδυνη αυταπάτη. Είναι μύθος και απάτη. Γιατί σήμερα σώνει και καλά πρέπει να ξεχάσουμε τη μάχη που δόθηκε στη χώρα μας για το γλωσσικό ζήτημα; Ο εκπαιδευτικός αγώνας είναι πολιτικός, καλύτερα λοιπόν να μιλήσουμε με όρους αντικειμενικούς και όχι με φανταστικές απόψεις.

Τα οικονομικά προβλήματα της παιδείας δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα. Αναμφισβήτητα συνιστούν στοιχείο οξυμένης κρίσης, όχι όμως και το μοναδικό πρόβλημα. Αν και έχουμε στην πρώτη γραμμή των αιτημάτων μας την αύξηση της κρατικής επιχορήγησης στο 15%, δε μένουμε μόνο εκεί, γιατί το καθαρά οικονομικό δεν αποτελεί και τον μοναδικό κρίκο για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της παιδείας. Το θέμα είναι ποια παιδεία, για ποια κοινωνία. Από την άποψη αυτή μας ενδιαφέρει και το περιεχόμενο των σπουδών, ποια θα είναι η θέση στην κοινωνία του νέου και της νέας που αποφοιτεί, μας ενδιαφέρουν οι ταξικοί φραγμοί που υπάρχουν στην παιδεία, οι οποίοι αναπαράγουν και οξύνουν τους ταξικούς διαχωρισμούς που υπάρχουν στην κοινωνία".

"Αρα το θέμα δε λύνεται γενικά με ένα διάλογο και διακομματική συνεννόηση, εκτός αν λυθεί με συνεννόηση ανάμεσα σε αυτούς που συμφωνούν στη μια ή την άλλη κατεύθυνση της ελληνικής κοινωνίας και της πολιτικής ζωής.

Το ΚΚΕ δεν αποκλείει εξ ορισμού τον διάλογο, όταν αυτός γίνεται με πραγματικούς όρους, στην κατάλληλη στιγμή. Εγκαιρα το κόμμα μας παίρνει μέρος και εξαντλεί κάθε δυνατότητα να επιδράσει θετικά σε αποφάσεις. Σήμερα στην πρώτη γραμμή δεν είναι ο διάλογος αλλά οι συγκεκριμένες, αποφασισμένες επιλογές της κυβέρνησης, και η στάση των άλλων κομμάτων. Με την έννοια αυτή, έτσι όπως προβάλλεται το θέμα του διαλόγου, αποτελεί αποπροσανατολισμό και παραπλάνηση.

Επειδή δεν πάσχουμε από το διάλογο και την κατάθεση προτάσεων, επειδή έχουμε βασικές αντιρρήσεις με την όλη δομή, λειτουργία και αποστολή του ΕΣΥΠ, επειδή υπερασπιζόμαστε και διεκδικούμε σαν πολιτικό κόμμα την αναβάθμιση ουσιαστικά του διαλόγου εκεί που ουσιαστικά παίρνονται οι αποφάσεις, στο Κοινοβούλιο και στις αρμόδιες Κοινοβουλευτικές επιτροπές, και επειδή δε συμμεριζόμαστε την άποψη, τις ψευδαισθήσεις ότι μπορεί να δοθεί διέξοδο από το ΕΣΥΠ, σ' αυτή τη φάση του αγώνα, γι' αυτό δεν παίρνουμε μέρος σ' αυτό, χωρίς να παύουμε να δημοσιοποιούμε υπεύθυνα τις απόψεις μας".

"Η απόσυρση του νόμου και η κατάργησή του είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει η κυβέρνηση. Δε διορθώνεται ούτε με τη λιγότερη ύλη, ούτε με τις πιο ελαφρές εξετάσεις. Το θέμα δεν είναι να γίνει ένας προσωρινός ελιγμός για να περάσει ο νόμος στη γενική του κατεύθυνση.

Με τα σημερινά δεδομένα εμείς θεωρούμε ότι διαγράφονται θετικές προϋποθέσεις αντιμετώπισης ή άμβλυνσης ορισμένων προβλημάτων μόνο όταν το θέμα ΠΑΙΔΕΙΑ γίνει άμεση υπόθεση της πάλης όλων όσοι θίγονται, κυρίως της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, όλου του λαού και της νεολαίας, του συντονισμένου αγώνα τους, ενός ευρύτερου Λαϊκού Μετώπου πάλης. Δεν έχουν εξαντληθεί τα όρια της αντίθεσης και της πίεσης, οι μαθητικές και φοιτητικές κινητοποιήσεις απλώς άνοιξαν το θέμα.

Η ριζική αντίθεση σε ένα εκπαιδευτικό νόμο, η θέση για κατάργησή του έχει επαληθευτεί αρκετές φορές στο κίνημα παιδείας. Αλίμονο να μην μπορεί το λαϊκό κίνημα να ζητά από μια κυβέρνηση να πάρει πίσω ένα νόμο της. Η αστική δημοκρατία, που στο όνομά της πίνετε νερό, δεν το αποκλείει. Αυτό που το αποκλείει είναι τα συμφέροντα της καπιταλιστικής αγοράς που περιφρουρείτε εσείς και τα διαφυλάσσετε.

Αν τελικά δεχτούμε όλοι - εμείς δεν το κάνουμε - σαν δεδομένο ένα νόμο, τότε ουσιαστικά βάζουμε ταφόπλακα στα όνειρα και στα οράματα του λαού. Με τον αγώνα περιορίζεις συνέπειες, δε νομιμοποιείς μια αρνητική κατάσταση, βάζεις σοβαρές υποθήκες για το άμεσο μέλλον. Αν σήμερα κινηθούν τα πράγματα σε μια τέτοια κατεύθυνση, αν διασφαλιστεί η μέγιστη λαϊκή συσπείρωση και σταθερή αντίδραση στο νόμο, δεν είναι καθόλου εξωπραγματικό να περιοριστούν οι αρνητικές συνέπειες, να ανοίξει ο δρόμος για καλύτερες μέρες όχι μόνο στην παιδεία αλλά και σε άλλους τομείς της κοινωνικής ζωής.

Το θέμα δεν είναι να κλείσει η σελίδα του αγώνα για να μη χάνονται ώρες. Το θέμα αυτό μπορεί να είναι υπαρκτό, αλλά μόνο υποκριτικά το λέτε, για να διασφαλίσετε την άνευ όρων υποταγή της νεολαίας, προκειμένου να την αντιπαραθέσετε και να τη φέρετε σε σύγκρουση με τους γονείς της. Κανένα δικαίωμα στην παιδεία δε χαρίστηκε, κατακτήθηκε με αγώνες".

"Είναι γκαιμπελισμός να ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι το ΚΚΕ θέλει να μείνουν τα πράγματα ως έχουν, και να μην αλλάξει τίποτε.

Και εμείς και η κυβέρνηση, θέλουμε να αλλάξουν τα πράγματα, μόνο που έχουμε ριζικά διαφορετική άποψη και πολιτική για το τι σημαίνει αλλαγή.

Μήπως είναι οπισθοδρομικό το αίτημα για κατάργηση κάθε μορφής ιδιωτικής παιδείας από την προσχολική αγωγή μέχρι τα μεταπτυχιακά, μέχρι όλες τις μορφές παρεχόμενης παιδείας και σε όλες τις ηλικίες;

Είναι οπισθοδρομικό να υποστηρίζει το ΚΚΕ ότι σε μια εποχή έκρηξης των γνώσεων και της πληροφόρησης το υποχρεωτικό σχολείο πρέπει να γίνει 12χρονο; Είναι οπισθοδρομικό να υποστηρίζουμε ότι οι νέοι άνθρωποι έχουν σήμερα ανάγκη από μεγαλύτερο όγκο γνώσεων αλλά και μεγαλύτερη ικανότητα κριτικής επεξεργασίας και προσανατολισμού; Είναι οπισθοδρομικό να καταγγέλλουμε την κυβέρνηση ότι για τους πολλούς, δηλαδή για τα παιδιά της εργατικής τάξης, την αυριανή απασχολήσιμη και αναλώσιμη "μαστοράντζα", ζητά να ολοκληρώνουν τη μόρφωση στα 9 χρόνια, ενώ για κάποιους άλλους στα 12 και μέσα από μια άλλη βαθμίδα;

Είναι οπισθοδρομικό να υποστηρίζουμε ότι το δεύτερο κλαδευτήρι σε βάρος των παιδιών των λαϊκών στρωμάτων θα λειτουργεί μέσα στα Πανεπιστήμια, για εκείνα τα παιδιά δηλαδή που με απίστευτες θυσίες των γονιών τους θα καταφέρουν να περάσουν στην αντίπερα όχθη, αλλά θα "πνιγούν" στο πρώτο, ή δεύτερο έτος σπουδών;

Επιτρέψτε μου να δώσω στη συνέχεια τρία παραδείγματα της λογικής της κυβέρνησης που μετατρέπει το μαύρο σε άσπρο".

Γενικότερο πρόβλημα της Ευρώπης το πρόβλημα της παιδείας

"Με την ευκαιρία υπενθυμίζω ότι το πρόβλημα της παιδείας και οι κινητοποιήσεις δεν είναι στενά ελληνικό φαινόμενο, αλλά γενικότερο πρόβλημα στην Ευρώπη, στα κράτη - μέλη της ΕΕ, ακριβώς γιατί οι λεγόμενες μεταρρυθμίσεις δεν είναι καθόλου τυχαίες. Πριν λίγες μέρες πέρασε στις εφημερίδες η είδηση ότι εκτός από τη Γαλλία και τη Γερμανία σάλος υπάρχει σήμερα και στη Βρετανία για την εκπαίδευση. Ο φίλος σας κύριος Μπλερ πήρε το εξής "επαναστατικό" μέτρο, που είναι η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων σχολείων που έχουν αποτύχει. "Αποτυχημένα" θεωρούνται τα σχολεία που οι μαθητές έχουν απουσίες, χαμηλούς βαθμούς και κρούσματα βίας και ναρκωτικών. Το φάρμακο, λοιπόν, είναι η ιδιωτικοποίηση! Δημαγωγείτε ασύστολα, όταν υποστηρίζετε ότι οι κινητοποιήσεις των μαθητών που γίνονται για να κερδίσουν μια σύγχρονη και δημόσια παιδεία, υποχρεωτική για όλους, οδηγεί στην ισχυροποίηση της ιδιωτικής παιδείας και των φροντιστηρίων. Δημαγωγείτε, γιατί η πολιτική σας οδηγεί στο γιγάντωμα της ιδιωτικής παιδείας και όχι οι αγώνες κατά της ιδιωτικοποίησης.

Ενα πράγμα σας ενδιαφέρει: Να κλείσετε το στόμα της νεολαίας. Αυτή η μέθοδος δεν είναι καινούρια, δεν υπάρχει κανένας αγώνας που στα δικά σας μάτια είναι δικαιωμένος. Δεν αναγνωρίζετε το δικαίωμα του αγώνα, ακόμα δηλαδή και αυτά τα αστικά δικαιώματα που παραχωρήθηκαν ύστερα κυρίως από τη γαλλική επανάσταση στην Ευρώπη. Οι αγρότες, ακόμα και όταν έχουν δίκιο, για σας δεν πρέπει να παλεύουν, γιατί δυσκολεύουν τη μετακίνηση και τη λειτουργία των ξενοδοχείων και των χιονοδρομικών κέντρων, λες και οι αγρότες πρέπει να νοιάζονται γι' αυτούς που μπορούν να κάνουν κάθε βδομάδα σκι ή να πηγαίνουν γουίκ - εντ. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να κάνουν συλλαλητήρια γιατί οξύνεται το κυκλοφοριακό, οι εργαζόμενοι στην πολιτική αεροπορία επίσης δεν πρέπει να απεργούν, δεν πρέπει να γίνονται κινητοποιήσεις το καλοκαίρι γιατί έχουμε τουρίστες, το χειμώνα γιατί τάχα τα μαγαζιά χάνουν πελατεία. Πείτε στον ελληνικό λαό πότε μπορεί να απεργεί. Μάλλον, για σας μόνο την Πρωτοχρονιά και το Πάσχα, ή την Πρωτομαγιά που έτσι και αλλιώς τη θέλετε εορτή των λουλουδιών.

Οι αγώνες δεν καταργούνται, ούτε ο φασισμός και η δικτατορία δεν μπόρεσαν να τους καταργήσουν.

Εμείς ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα: Κίνδυνος υπάρχει όταν δε γίνονται αγώνες, τη στιγμή που υπάρχουν οξυμένα προβλήματα και αδιαλλαξία στην αντιμετώπισή τους. Κίνδυνος υπάρχει εκεί που υπάρχει και κυριαρχεί η μοιρολατρία και απαισιοδοξία. Οι αγώνες με δίκαια αιτήματα, οι αγώνες που προκύπτουν μέσα από συνειδητή επιλογή, δημοκρατικές διαδικασίες, αποτελούν παράγοντα υγείας, αισιοδοξίας και ελπίδας".

"Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ο πρωθυπουργός και ο υπουργός παιδείας επανειλημμένα καταφεύγουν στο επιχείρημα περί ανίερων συμμαχιών στο κίνημα παιδείας με ευθύνη του ΚΚΕ. Για άλλη μια φορά επαναλαμβάνουμε ότι δε μας φοβίζουν τα επιχειρήματά σας, γιατί δε μας φοβίζει το ψέμα και ο γκαιμπελισμός. Απλά αποκαλύπτετε τη γύμνια σας στην υποστήριξη των απόψεων και των πράξεών σας. Το ποιος συμμαχεί με ποιον φαίνεται από τη στάση που κρατάνε τα κόμματα της Βουλής απέναντι στη δράση του μεγάλου κεφαλαίου, στις 4 "ελευθερίες" της ΕΕ, απέναντι στην ΟΝΕ και στις αποφάσεις του ΝΑΤΟ. Εδώ φαίνεται ποιος είναι με ποιον και όχι στις κορόνες, ειδικά μπροστά στις εκλογές, και μάλιστα μπροστά στον σκόπιμα απληροφόρητο λαό, που συνήθως μαθαίνει εκ των υστέρων, μετά 20 και 30 χρόνια όλα τα παρασκήνια των αποφάσεων και των συμφωνιών.

Γνωρίζετε πολύ καλά, όπως το γνωρίζει και ο ελληνικός λαός, ότι για το ΚΚΕ η λαϊκή πάλη είναι ο μόνιμος και αναντικατάστατος κινητήρας της προόδου. Η κοινωνικοπολιτική πάλη είναι μονόδρομος για το ΚΚΕ. Ετσι ήμασταν, έτσι είμαστε και σήμερα, δεν πρόκειται να αλλάξουμε στο ζήτημα αυτό. Ποτέ, ούτε για μια μέρα οι κομμουνιστές δε βλέπουν τους αγώνες σαν κάτι το προσωρινό, το προεκλογικό, ούτε πεδίο άγρας ψήφων.

Εμείς δεν κρατάμε τη συνηθισμένη στα άλλα πολιτικά κόμματα στάση, να περιφέρουμε εκ των υστέρων την αλληλεγγύη μας στους αγώνες, όταν αυτοί έχουν ξεσπάσει. Εμείς δε σηκώνουμε μαύρες σημαίες μόνο και μόνο, για να κάνουμε αντιπολίτευση, ούτε υποστηρίζουμε τις διαδηλώσεις της κατσαρόλας. Λαθρεμπόριο αγώνων και συνθημάτων δεν κάνουμε. Αν είχατε αυτογνωσία δε θα τολμούσατε μπροστά στον ελληνικό λαό να χρησιμοποιείτε τόσα και τέτοια ψέματα. Θα έπρεπε να είσαστε πιο σεμνοί και πιο ρεαλιστές στα επιχειρήματά σας".

"Η αιτία που "υποκίνησε" τις κινητοποιήσεις είναι η γενικότερη κρίση στην παιδεία, η συσσώρευση προβλημάτων σε όλο το "σώμα" της. Καταντήσατε την παιδεία όπως την καταντήσατε και τώρα ζητάτε και τα ρέστα, όπως κάνετε και για τα ελλείμματα και τα χρέη, την κακοδιαχείριση σε ορισμένες κρατικές επιχειρήσεις. Το ίδιο παραμύθι, τα ίδια μέτρα κατά των εργαζομένων, λύκοι οι αγωνιστές, πρόβατα εσείς και η πολιτική σας.

Χαμένες ώρες στην παιδεία υπάρχουν, είτε είναι ανοιχτά, είτε κλειστά τα σχολεία. Αυτό οφείλεται στην κατάσταση της ΠΑΙΔΕΙΑΣ και στους νόμους που τη χειροτερεύουν.

Δε σας ανησυχούν τα κλειστά σχολεία. Αυτό που σας φοβίζει είναι ότι η νεολαία αρχίζει να χειραφετείται από τα ψέματα και τις κοροϊδίες σας. Φοβάστε τις κινητοποιήσεις, γιατί αυτές αποτελούν, με τα σημερινά δεδομένα, το βαρόμετρο για τη ριζοσπαστικοποίηση των λαϊκών μαζών και το επίπεδο της δημοκρατίας.

Ο υπουργός Παιδείας γενικεύει ορισμένα περιστατικά που αποτελούν στην πλειοψηφία τους στημένες προβοκάτσιες και μιλά για άθλια σχολεία. Τα σχολεία είναι σε άθλια κατάσταση εξαιτίας της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής. Ο πρώην πρόεδρος της ΕΝΑΕ (Ενωση Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων) κατήγγειλε την κυβέρνηση για την περικοπή το 1998 κατά 51% των επιχορηγήσεων για τη σχολική στέγη, πράγμα που δεν είναι άσχετο και με την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΚ. Επισυνάπτω στα πρακτικά τη σχετική σελίδα.

Τώρα με την ευκαιρία των κινητοποιήσεων θυμηθήκατε και τα ναρκωτικά, ότι τάχα μπαίνουν μέσα στα σχολεία με το δήθεν χάος που δημιουργούν οι κινητοποιήσεις. Ποιος τα λέει αυτά; Μια κυβέρνηση που ανέδειξε υπουργούς που δε διστάζουν, χάριν προφίλ, να υπερηφανεύονται γιατί κάποτε κάτι δοκίμασαν ως νέοι. Τα λέει αυτά μια κυβέρνηση με υπουργούς που ανερυθρίαστα βγαίνουν ανοιχτά και καμαρώνουν με τις προτάσεις τους να καλλιεργείται το χασίς στις γλάστρες των σπιτιών.

Σπινθήρας των κινητοποιήσεων αποδείχτηκε η λεγόμενη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση,που όχι μόνο δε δίνει απάντηση στα χρόνια προβλήματα, αλλά προχωρά σε μια νέα μεγάλη αναπροσαρμογή που μετατρέπει την παιδεία σε μοχλό ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, σε βασικό μοχλό όλων των αναδιαρθρώσεων που παραδίδουν τον κοινωνικό τομέα πλήρως στο μεγάλο κεφάλαιο. Τέλος, τα μέτρα της παιδείας στοχεύουν στη διαπαιδαγώγηση ραγιάδων και υποτελών σε μια αντιδραστική ταξική πολιτική που σημαδεύεται από τη συγκέντρωση του πλούτου από τη μια σε λιγότερα χέρια, και στη φτώχεια σε πολύ περισσότερους από κάθε άλλη φάση της μεταπολεμικής περιόδου.

Τέλος, πιστεύουμε ότι η στάση της μαθητικής και γενικότερα της σπουδάζουσας νεολαίας καθορίζεται και από το σύνολο των παραγόντων της ζωής τους, την αρνητική πορεία του βιοτικού επιπέδου και των δικαιωμάτων των γονιών τους. Οι κινητοποιήσεις εκφράζουν γενικότερη αγανάκτηση και δυσαρέσκεια παιδιών που ανήκουν σε λαϊκά στρώματα, δεν είναι τυχαίο ότι αυτά τα παιδιά βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα".

Διδακτική, ίσως περισσότερο από κάθε άλλο σχολικό μάθημα, ήτανγια τους μαθητές της χώρας (αλλά και τους γονείς και καθηγητές) η χθεσινή προ ημερησίας διάταξης συζήτηση στη Βουλή για την παιδεία, προκειμένου να κατανοήσουν ποιοι σήμερα στοχεύουν σε μια πραγματική αναβάθμιση της παιδείας στην Ελλάδα.

Μέσα σε ένα όργιο γκαιμπελισμού και κατασυκοφάντησης των αγώνων των μαθητών, ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης έκανε λόγο για "χαβαλέ" και για Συντονιστικά Σχολείων που ζητούν την... εμπορευματοποίηση της παιδείας, ενώ δε δίστασε να παρουσιάσει στη Βουλή και αναφορές διευθυντών σχολείων χαφιεδίστικου χαρακτήρα όπου οι μαθητές παρουσιάζονται ως βάνδαλοι και καταστροφείς των σχολείων!

Με άγχος να ξεκαθαρίσει τη θέση του απέναντι στους μαθητικούς αγώνες εκφράζοντας τη διαφωνία του, εμφανίστηκε ο πρόεδρος της ΝΔ Κ. Καραμανλής ενώ συμπορεύτηκε με τον πρόεδρο του ΣΥΝ Ν. Κωνσταντόπουλο,σε μια γενικόλογη αναφορά περί εθνικού διαλόγου χωρίς να ζητήσουν επί της ουσίας την κατάργηση του νόμου 2525.

Αντίθετα την κατάργηση του Νόμου Αρσένη, ζήτησε για μια φορά ακόμη παίρνοντας το λόγο, η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα τονίζοντας ότι αυτή είναι η μόνη ρεαλιστική λύση που μπορεί σήμερα να δοθεί με βάση την κατάσταση που υπάρχει στην παιδεία. Ξεκαθάρισε δε ότι το ΚΚΕ, εξαρχής μιλούσε στον ελληνικό λαό για το εκπαιδευτικό πρόβλημα της χώρας ενώ ο λόγος του σήμερα "ακουμπά" στα πραγματικά προβλήματα της νεολαίας.

Δημαγωγείτε ασύστολα όταν υποστηρίζετε ότι οι κινητοποιήσεις των μαθητών, που γίνονται για να κερδίσουν μια σύγχρονη και δημόσια παιδεία, υποχρεωτική για όλους, οδηγούν στην ισχυροποίηση της ιδιωτικής παιδείας και των φροντιστηρίων. Δημαγωγείτε γιατί η πολιτική σας οδηγεί στο γιγάντωμα της ιδιωτικής παιδείας και όχι οι αγώνες κατά της ιδιωτικοποίησης

Με τα σημερινά δεδομένα εμείς θεωρούμε ότι διαγράφονται θετικές προϋποθέσεις αντιμετώπισης ή άμβλυνσης ορισμένων προβλημάτων μόνο όταν το θέμα ΠΑΙΔΕΙΑ γίνει άμεση υπόθεση της πάλης όλων όσοι θίγονται, κυρίως της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, όλου του λαού και της νεολαίας, του συντονισμένου αγώνα τους, ενός ευρύτερου Λαϊκού Μετώπου Πάλης

Τα τελευταία χρόνια 40.000 παιδιά αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το Λύκειο και τα ΤΕΕ. Για το ζήτημα αυτό κουβέντα, κανένας απολογισμός δε γίνεται από την πλευρά της κυβέρνησης. Σκεφθείτε τι έχει να γίνει από εδώ και εμπρός