Στο στόχαστρο έχει μπει μια από τις θεμελιώδεις κατακτήσεις των εργαζομένων και των λαών της Ευρώπης στον 20ό αιώνα. Η Κοινωνική Ασφάλιση. Οι αχόρταγες πολυεθνικές θεωρούν "ασύμφορη" (έτσι ακριβώς αναγράφεται στη "Λευκή Βίβλο") αυτή την κατάκτηση στα σχέδιά τους για ακόμα μεγαλύτερη συσσώρευση υπερκερδών και απαιτούν την εξαφάνισή της. Σαν γνήσιο δημιούργημα του μεγάλου κεφαλαίου, η Ευρωπαϊκή Ενωση ανέλαβε να θέσει τις κατευθυντήριες γραμμές της διάλυσης. Από κοντά κινούνται οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών που έρχονται να μετουσιώσουν τις κατευθύνσεις σε πράξη, με νόμους, ρυθμίσεις, μέτρα. Ο κυκλώνας τροφοδοτείται, δυναμώνει, αγκαλιάζει όλη την Ευρώπη και στο διάβα του τείνει να σαρώσει από τα θεμέλια το κοινωνικό οικοδόμημα, που έχτισαν οι λαοί τον αιώνα, που φεύγει, λιθαράκι το λιθαράκι. Ετσι, που την αυγή του 21ου αιώνα, οι εργαζόμενοι και οι λαοί να επιστρέψουν στη βάρβαρη εκείνη εποχή που οι κεφαλαιούχοι, αφού απορροφούσαν και την τελευταία ικμάδα της εργατικής δύναμης των εργατών, τούς πέταγαν σαν στυμμένες "λεμονόκουπες" στο κοινωνικό περιθώριο.

Τα "μαύρα" σχέδια έχουν αρχίσει να εξυφαίνονται από τη δεκαετία του '80 και νωρίτερα, όμως βρίσκουν την πιο ολοκληρωμένη τους έκφραση στη "Λευκή Βίβλο". Οι κατευθυντήριες γραμμές που θέτει είναι ξεκάθαρες: "Τα κράτη - μέλη θα πρέπει να θέσουν ως στόχο τη μείωση του μη μισθολογικού κόστους εργασίας". Διευκρινίζοντας παραπέρα τι θέλει να βγάλει από τη μέση, αναφέρει ότι η μείωση "θα μπορούσε να αφορά σε διαφορετικές αναλογίες για κάθε κράτος - μέλος τις εισφορές κοινωνικής ασφάλισης των εργοδοτών ή και τις διάφορες μορφές φορολογίας που βαρύνουν άμεσα τους μισθούς". Στο απόγειο της ωμότητας και της κυνικότητας, θέτει στο άμεσο στόχαστρο τους πιο χαμηλόμισθους, τους πιο ανειδίκευτους εργάτες, σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι "η μείωση των επιβαρύνσεων επί της εργασίας θα πρέπει να εφαρμόζεται κατά προτεραιότητα στα λιγότερα υψηλά επίπεδα αμοιβών". Ολα αυτά επιχειρείται να δικαιολογηθούν και να γίνουν αποδεκτά με τον "μπαμπούλα" της ανεργίας.

Στο "παιχνίδι" μπαίνουν οι διεθνείς ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Οι ετήσιες εκθέσεις τους βρίθουν από έναν καταιγισμό εντολών για διαλυτικά μέτρα που πρέπει να παρθούν και τα οποία θρασύτατα αποκαλούν σαν "αναγκαία" για την... ανάπτυξη της οικονομίας των χωρών - μελών.

Προχωρώντας προς την ολοκλήρωση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενοποίησης (ΟΝΕ) που αποτελεί πρώτιστο στόχο για τις πολυεθνικές και τους πολιτικούς υποτελείς τους, επιταχύνονται οι ρυθμοί υλοποίησης και των διαλυτικών σχεδίων για την Κοινωνική Ασφάλιση. Η δραστική περιστολή των κοινωνικών δαπανών, αποτελεί άλλωστε "κριτήριο" για την ένταξη στην ΟΝΕ και μετά από αυτή.

Τις παραπάνω κατευθύνσεις, σαν επιμελείς μαθητές, ανέλαβαν να υλοποιήσουν στη χώρα μας, τόσο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ. Χρειάστηκε πρώτα να επενδύσουν στη δημιουργία του κατάλληλου κλίματος τρομοκρατίας. Ετσι, άρχισαν να κάνουν λόγο για κρίση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, που έχει ανάγκη δήθεν για να επιβιώσει από "βαθιές τομές".

Επιτροπές και επιτροπάτα ειδικών, καθηγητών και περισπούδαστων μελετητών στήνονται και μπαίνουν στην υπηρεσία της νεοσυντηρητικής πολιτικής, προκειμένου να τρομοκρατηθεί και να εμπεδώσει ο λαός την... αναγκαιότητά της.

Η έκθεση της γνωστής επιτροπής Σπράου, που δημιουργήθηκε κατά εντολή του ίδιου του πρωθυπουργού, δίνει το στίγμα των ανατριχιαστικών σχεδίων τους για σάρωμα όλων των ασφαλιστικών κατακτήσεων, για χτύπημα του θεσμού στα ίδια τα θεμέλιά του και για προώθηση της ιδιωτικής ασφάλισης. Εκθεση που πήρε εύσημα από τον ΟΟΣΑ, που στην τελευταία έκθεσή του προτείνει τα ίδια.Οι κατευθύνσεις είναι όχι μόνο δεδομένες και αποτυπωμένες στην έκθεση, αλλά και πάμπολλες φορές διακηρυγμένες από τον ίδιο τον Σημίτη και πολλά κυβερνητικά στελέχη. Η ΝΔ, η οποία πρώτη έδωσε τρία επανωτά χτυπήματα στην κοινωνική ασφάλιση με ισάριθμους νόμους που ψήφισε στη διάρκεια της τελευταίας τριετούς θητείας της, έρχεται να πλειοδοτήσει υπέρ της ανατροπής του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, ζητώντας "μέτρα τώρα" και ψέγοντας την κυβέρνηση, γιατί δεν έχει "τόλμη". Ομως, και μικρότερα κόμματα έρχονται να στηρίξουν ουσιαστικά αυτές τις επιλογές, με το να ασπάζονται τη "Λευκή Βίβλο" (ΣΥΝ) και με το να υπερθεματίζουν της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αλλά με "κοινωνικό πρόσωπο".

Τα σχέδια αυτά έχουν ήδη πάρει μορφή και η νέα διαλυτική επίθεση είναι έτοιμη να αρχίσει, αλλά μπροστά στο φόβο της λαϊκής κάλπης, παραπέμφθηκε για μετά τις εκλογές.

Το σάρωμα δεν ξεκινά από το σημείο μηδέν. Εχει γίνει προεργασία και ο κοινωνικός χαρακτήρας της ασφάλισης έχει πλαγιοκοπηθεί ποικιλοτρόπως. Η πολιτική που ακολουθήθηκε από τις κυβερνήσεις εδώ και δεκαετίες έχει οδηγήσει σε μια τεχνητή κρίση το ασφαλιστικό σύστημα που εκδηλώνεται με τα ελλείμματα των Ταμείων και τις χαμηλές παροχές.

Αυτή την... κρίση επικαλούνται "ξεχνώντας" πως είναι αποτέλεσμα της καταλήστευσης των αποθεματικών των Ταμείων, της άρνησης των κυβερνήσεων να συμβάλουν στη χρηματοδότηση της ασφάλισης με πάγια συμμετοχή, της κοινωνικής πολιτικής που εφαρμόστηκε στις "πλάτες" των Ταμείων, αλλά και του ρουσφετιού και της κακοδιαχείρισης από τις διορισμένες διοικήσεις.

Οι δραστικές περιστολές στις κοινωνικές δαπάνες παίρνουν και νομοθετική μορφή το '88, από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Με το νόμο 1759/'88 καταργήθηκαν οι προσωρινές συντάξεις αναπηρίας και μειώθηκαν τα επιδόματα ασθενείας.

Η πρώτη, όμως, ουσιαστική νομοθετική "αναμόρφωση" στα πρότυπα που έχει καθορίσει η Ευρωπαϊκή Ενωση, γίνεται από την κυβέρνηση της ΝΔ με τρεις αλλεπάλληλους νόμους, τους 1902/'90, 1976/'91 και 2084/'92. Με αυτούς τους νόμους δέχτηκαν σοβαρά πλήγματα βασικές ρυθμίσεις και αρχές της Κοινωνικής Ασφάλισης, πάνω στις οποίες στηρίχτηκε το όλο οικοδόμημα, όπως είναι τα κατώτατα όρια συντάξεων, οι αναπηρικές συντάξεις, η τιμαριθμική αναπροσαρμογή των συντάξεων. Δημιουργήθηκαν δυο κατηγορίες ασφαλισμένων, οι πριν την 1η Γενάρη '93 και οι μετά. Για τους τελευταίους επιβλήθηκε ένα καθεστώς ελεεινό και ανάλγητο, ενώ θα πάρουν σύνταξη ίση με το 1/3 της σημερινής.

Οι προεκλογικές "δεσμεύσεις" του ΠΑΣΟΚ τότε για κατάργηση των νόμων, ακολουθήθηκαν από την πιστή εφαρμογή τους όταν έγινε κυβέρνηση και από τη συμπλήρωσή τους. Χαρακτηριστικός είναι ο νόμος για το Ταμείο Ασφάλισης των Αγροτών, που υποχρεώνει τους αγρότες να πληρώνουν περισσότερα, για να πάρουν συντάξεις μικρότερες και από αυτές που έπαιρναν. Ο νόμος για την υγεία, που μεταφέρει τα βάρη από τον κρατικό προϋπολογισμό στα Ταμεία, οδηγώντας τα σε οικονομική ασφυξία.

Σοβαρό πλήγμα για τα Ταμεία αποτελεί και το φαινόμενο των ανασφάλιστων εργαζομένων. Εκτιμάται ότι ο αριθμός των ανασφάλιστων (αλλοδαποί, εργαζόμενοι στο φασόν, ανήλικοι, άνεργοι) φτάνει στους 1.600.000. Ο αντεργατικός νόμος 2639/'98 που προωθεί την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, αναμένεται να εκτινάξει στα ύψη τον αριθμό των ανασφάλιστων και τις απώλειες εισφορών σε εκατοντάδες δισ. δραχμές.

Ενα σημαντικό βήμα στην αντιασφαλιστική λαίλαπα αποτέλεσε ο πρόσφατος νόμος 2676/'99, ο οποίος προλείανε το έδαφος για τη γενική ανατροπή που έρχεται, συρρικνώνοντας παραπέρα τις κοινωνικές δαπάνες και δίνοντας σοβαρά χτυπήματα στην "καρδιά" του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος.

Ιδιαίτερη σημασία αποκτά και η τακτική που ακολούθησε η κυβέρνηση στην προώθηση και αυτού του νόμου, επιδιώκοντας να καταστήσει τους εργαζόμενους συναινούντες στη σφαγή τους. Ο διαβόητος "κοινωνικός διάλογος" έγινε το κύριο εργαλείο της κυβερνητικής απάτης, κυρίως γιατί βρήκε πρόθυμους συνένοχους στο συνδικαλιστικό κίνημα, τις ηγεσίες (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - Αυτόνομη Παρέμβαση) σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Τη "συνταγή" επιδιώκει να εφαρμόσει εκ νέου για το μεγάλο πακέτο, τη λήψη και των νέων αντιασφαλιστικών μέτρων, όμως η απάτη έχει αποκαλυφθεί και είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει εύκολα να προχωρήσει.

Η κοινωνική ασφάλιση είναι πολύ σοβαρό ζήτημα και αφορά όλους τους εργαζόμενους, επαγγελματοβιοτέχνες, αγρότες, επιστήμονες, νέους, άνεργους, συνταξιούχους, την πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Ολοι αυτοί έχουν κάθε λόγο, αλλά και τη δύναμη να ορθώσουν μέτωπο πάλης για την υπεράσπισή της. Η ψήφος είναι "όπλο" στα χέρια τους και μπορεί να αξιοποιηθεί για την καταδίκη της αντιασφαλιστικής πολιτικής και των στηριγμάτων της και για την ενίσχυση εκείνης της πολιτικής δύναμης που πρωτοστατεί στην πάλη για την υπεράσπιση και διεύρυνση του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης, του ΚΚΕ.

Ο φετινός γιορτασμός της Παγκόσμιας Μέρας Περιβάλλοντος σημαδεύτηκε από την τεράστια οικολογική καταστροφή που προξενούν οι εγκληματικοί βομβαρδισμοί των χωρών του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία και συνολικά σε όλα τα Βαλκάνια. Μια καταστροφή που δεν έχει σύνορα και που θα χρειαστούν, ίσως, αρκετές δεκαετίες για να αποκαλυφθούν σε όλη τους την έκταση οι αρνητικές επιπτώσεις που έχουν τόσο στην υγεία εκατομμυρίων ανθρώπων, όσο και στην αντοχή σημαντικών οικοσυστημάτων.

Εκείνο όμως που αποκαλύπτεται από την πρώτη ματιά είναι η τερατώδης υποκρισία των χωρών του "δυτικού πολιτισμού",όπως των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι οποίες προκαλούν όλες αυτές τις καταστροφές, παραβιάζοντας κατάφωρα διεθνείς συμβάσεις που οι ίδιες υπέγραψαν, ενώ παράλληλα εκτοξεύουν ανέξοδες εξαγγελίες περί "προστασίας του περιβάλλοντος",περί "αειφόρου ανάπτυξης" και περί "οικολογικής ευαισθησίας"!..

Την ίδια μάλιστα στιγμή που οι αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες κυρίως δαπανούν καθημερινά 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια για εξοπλισμούς, αρνούνται να υλοποιήσουν σχέδια δράσης για τη σωτηρία του περιβάλλοντος, όπως για παράδειγμα αυτό για τη σωτηρία των τροπικών δασών, που θα απαιτούσε, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, μόλις 1,5 δισ. δολάρια το χρόνο για μια πενταετία.

Στο ρυθμό της υποκρισίας "χορεύει" και η κυβέρνηση της χώρας μας - κι όχι μόνο επειδή και με τη δική της υπογραφή γίνονται οι βομβαρδισμοί στη Γιουγκοσλαβία, υποθηκεύοντας έτσι το περιβάλλον της Ελλάδας, καθώς η ρύπανση του πολέμου πέρασε ήδη, όπως αποδεικνύεται και επιστημονικά, τα σύνορά της. Επειδή και αυτή, στο όνομα δήθεν της "βιώσιμης ανάπτυξης", καταστρέφει ασύστολα το περιβάλλον. Αρκεί να αναφέρουμε μόνο λίγα παραδείγματα. Τον πρόσφατο νόμο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, με τον οποίο παραδίδονται οι τελευταίοι ελεύθεροι χώροι, οι ακτές, τα δάση, οι παραλίες και οι υγροβιότοποι της Αττικής στην κερδοσκοπία των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων. Εξάλλου, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα μεγάλα εγχώρια και ξένα εργολαβικά και τραπεζικά συμφέροντα, κατασκευάζει "μεγάλα έργα", όπως τα Σπάτα, την επιφανειακή Περιφερειακή Υμηττού κ.ά. που βλάπτουν σοβαρά το περιβάλλον.

Η φετινή 5η του Ιούνη ας γίνει λοιπόν αφετηρία για την καταδίκη και της "οικολογικής υποκρισίας" της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των ΗΠΑ, όλων όσων υπηρετούν τα μεγάλα οικονομικά συμπλέγματα που καταστρέφουν το περιβάλλον, που υποθηκεύουν το μέλλον των παιδιών μας, μαζί βέβαια και της δικής μας κυβέρνησης.

Οι γενικές κατευθύνσεις πάνω στις οποίες θα κινηθεί η κυβέρνηση για την "αναμόρφωση" του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος της χώρας έχουν γίνει γνωστές από κυβερνητικές δηλώσεις και έχουν καταγραφεί και στην έκθεση Σπράου, αλλά και σε πάμπολλες άλλες "μελέτες" τεχνοκρατών και συμβούλων. Παρουσιάζονται σαν "μοντέρνες και αναγκαίες" ιδέες που προκαλούν ανατριχίλα για την κυνικότητα και την ωμότητά τους. Ο κύριος στόχος που τις διαπνέει αποτυπώνεται στην τελευταία έκθεση του ΟΟΣΑ για το ασφαλιστικό στην Ελλάδα, με τη φράση: "Προκρίνεται μεταφορά σε ένα μερικώς ιδιωτικοποιημένο ασφαλιστικό σύστημα"!

Ολες αυτές οι... ιδέες συγκλίνουν στην εφαρμογή ενός τριαξονικού συστήματος, τύπου Χιλής.

Οσον αφορά τη σύνταξη του πρώτου άξονα, αυτή ουσιαστικά θα αποτελεί ένα προνοιακό βοήθημα, που θα δίνεται κυρίως σε ανασφάλιστους και μετά από έλεγχο εισοδήματος. Αυτή την επιλογή έρχονται να υπηρετήσουν τα γνωστά ΕΚΑΣ, που θα μετεξελιχθούν σε... σύνταξη. Υπέρ μιας τέτοιου είδους "σύνταξης" έχει ταχθεί και η ηγεσία της ΓΣΕΕ προτείνοντας τη δημιουργία "Λογαριασμού Κοινωνικής Αλληλεγγύης", με τη δικαιολογία να καλυφθούν οι εργαζόμενοι που πλήττονται από τις "ελαστικές" σχέσεις εργασίας, τις οποίες και αποδέχεται.

Ο δεύτερος άξονας, αφορά σύνταξη που θα χορηγείται σε ανταποδοτική βάση από τα Ταμεία (υπάρχοντα ή νέα ενοποιημένα) και θα προέρχεται από εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών. Ετσι οι εργαζόμενοι που έχουν σταθερή δουλιά και ασφαλίζονται κανονικά θα πάρουν κάποια σύνταξη, που αναγόμενη σε σημερινές τιμές θα ισοδυναμεί με 50-60 χιλ. δραχμές και βέβαια μετά τα 67 τους χρόνια. Το ιδεολόγημα της "ανταποδοτικής σύνταξης" έχει ήδη εφαρμογή (αντιασφαλιστικοί νόμοι της ΝΔ) στους ασφαλισμένους μετά την 1η Γενάρη του '93. Αυτό που σχεδιάζεται είναι να υπαχθούν σε αυτό το καθεστώς και οι ασφαλισμένοι πριν από αυτή την ημερομηνία ή ένα μεγάλο μέρος τους.

Ο τρίτος άξονας αφορά σύνταξη που θα προέρχεται από την ασφάλιση εργαζομένων σε ιδιωτικές εταιρίες, είτε ατομικά είτε κυρίως με τη μορφή της συλλογικής ασφάλισης του προσωπικού επιχειρήσεων. Προς την ιδιωτική ασφάλιση θα σπρωχτούν κυρίως οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και μικρομεσαίοι. Οσοι βέβαια θα έχουν να πληρώσουν τις ασφαλιστικές εταιρίες... για τους υπόλοιπους, τους χαμηλόμισθους, η ασφάλιση θα είναι άπιαστο όνειρο.

Εκτός από τους τρεις αυτούς άξονες, προϋπόθεση για την εφαρμογή τους αποτελούν και μια σειρά ακόμα μέτρα - "φωτιά" που συμπεριλαμβάνονται στις "εκσυγχρονιστικές" ιδέες, όπως:

- Αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης για άνδρες και γυναίκες γενικά στα 67 χρόνια.

- Κατάργηση του θεσμού των κατώτερων συντάξεων, που αποτελεί και τη βάση του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης.

- Κατάργηση του θεσμού των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, αλλά και άλλων ευνοϊκών ρυθμίσεων για ειδικές κατηγορίες ασφαλισμένων, όπως και των μειωμένων συντάξεων που χορηγεί το ΙΚΑ και άλλα Ταμεία.

- Αλλαγή προς το χειρότερο της βάσης υπολογισμού της σύνταξης.(Από το μέσο μισθό της τελευταίας πενταετίας που ισχύει σήμερα, θα υπολογίζεται με βάση τις αποδοχές της δεκαετίας τουλάχιστον, ενώ πιθανολογείται να ισχύσει ο υπολογισμός με βάση τις αποδοχές όλου του ασφαλιστικού βίου).

- Περιορισμός των επικουρικών συντάξεων στο 20% της κύριας σύνταξης.Επίσης ενσωμάτωση των επικουρικών Ταμείων στα κύρια.

Ολα τα παραπάνω έρχονται να υπηρετήσουν ένα από τα βασικά κριτήρια για την ένταξη και τη συμμετοχή στην ΟΝΕ, τη μείωση των κοινωνικών δαπανών άμεσα και μακροπρόθεσμα.

Οι ΝΑΤΟικές βόμβες, που πέφτουν στη Γιουγκοσλαβία, αποκάλυψαν - εκτός των άλλων, φυσικά - τρεις βασικές αλήθειες:

• Τον κυνισμό και την απύθμενη υποκρισία των μεγάλων καπιταλιστικών κρατών και κυρίως της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που, ενώ θεσπίζει οδηγίες και άλλες ντιρεκτίβες για τη μείωση των ανεκτών ορίων ρύπανσης στον ευρωπαϊκό χώρο, με τους βομβαρδισμούς, στους οποίους συμμετέχει ενεργά, παραβιάζει και καταστρατηγεί κατάφωρα όλες τις σχετικές διεθνείς συνθήκες και ρυθμίσεις για την προστασία του περιβάλλοντος.
• Η ρύπανση και η οικολογική καταστροφή δεν έχει σύνορα.
• Το τραγικό αδιέξοδο των οικολογικών κινημάτων, τα οποία στον ευρωπαϊκό κυρίως χώρο βρέθηκαν σε πλήρη αμηχανία, αφού δεν αρκεί να είναι κανείς οικολόγος, αλλά και να φαίνεται.

Στη Γιουγκοσλαβία, εκτός από τους αμάχους και τα μικρά παιδιά, οι ΝΑΤΟικοί βομβάρδισαν φυσικά οικοσυστήματα υψίστης σημασίας, αλλά και χημικές και βιομηχανικές εγκαταστάσεις, διυλιστήρια, μονάδες ηλεκτροπαραγωγής, εργοστάσια πετροχημικών, λιπασμάτων και αποθήκες καυσίμων, με αποτέλεσμα να σημειωθεί μια τεράστια οικολογική καταστροφή που ισοδυναμεί με αυτές που παρατηρούνται στα μεγάλα βιομηχανικά ατυχήματα, τύπου Σεβέζο.

Πρόσφατα, το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας και η Ενωση Ελλήνων Χημικών, με μια σημαντική πρωτοβουλία τους, κατέθεσαν προσφυγή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στον ΟΗΕ, με την οποία καταγγέλλουν όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ, που είτε ενέκριναν είτε πήραν μέρος ενεργά στους βομβαρδισμούς, κατηγορώντας τες με αδιάσειστα στοιχεία ότι παραβιάζουν και καταπατούν διεθνείς συνθήκες, που έχουν στόχο τον αποκλεισμό της διασυνοριακής ρύπανσης.

Στο ντοκουμέντο αυτό επισημαίνεται ότι παραβιάστηκαν:

• Εφτά βασικές διατάξεις της Σύμβασης που αφορά τις διασυνοριακές επιπτώσεις των βιομηχανικών ατυχημάτων, η οποία έχει συμφωνηθεί μεταξύ του ΟΗΕ, της ΔΑΣΕ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
• Ολες οι διατάξεις των Οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ενωσης "Σεβέζο Ι" και "Σεβέζο ΙΙ", της αντιμετώπιση κινδύνων από μεγάλα ατυχήματα που σχετίζονται με επικίνδυνες ουσίες.

Πού είναι, λοιπόν, η περιβόητη "περιβαλλοντική ευαισθησία" των χωρών αυτών; Στο βρώμικο αυτό πόλεμο έπεσαν οι μάσκες. Πρόκειται σαφώς για καθαρή υποκρισία.

Και το χειρότερο; Οι χώρες αυτές μοιάζουν να θέλουν να χρησιμοποιήσουν τη Γιουγκοσλαβία ως ένα απέραντο επιστημονικό εργαστήριο, στο οποίο προσπαθούν να αποδείξουν τις αντοχές του περιβάλλοντος, ενώ αργότερα θα δοκιμάσουν τις τελευταίες μεθόδους "διόρθωσης" της κατάστασης - με αβέβαια ασφαλώς αποτελέσματα. Ταυτόχρονα, δε διστάζουν να μετατρέψουν εκατομμύρια ανθρώπων στην περιοχή των Βαλκανίων σε πειραματόζωα...

Κι όλα αυτά, όταν είναι πια αποδεδειγμένο ότι, τριάντα χρόνια μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ και δέκα χρόνια μετά τους βομβαρδισμούς στον Περσικό Κόλπο, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι πληρώνουν τις συνέπειες με τις διάφορες ασθένειες που προκάλεσαν οι επιχειρήσεις αυτές.

Στην ίδια τη Γιουγκοσλαβία, τα στοιχεία από μια πρώτη καταγραφή για τη ρύπανση που προκάλεσαν οι εγκληματικοί βομβαρδισμοί είναι τρομακτικά. Πάνω από 15 φυσικά οικοσυστήματα - πολλά από αυτά αποτελούν βιότοπους διεθνούς σημασίας - έπαθαν τεράστια καταστροφή.

Ακόμη μεγαλύτερες είναι οι καταστροφές από τους βομβαρδισμούς βιομηχανικών εγκαταστάσεων. Ενδεικτικά, να αναφέρουμε ότι από τις καταστροφές στη βιομηχανική περιοχή του Πάντσεβο, όπου βομβαρδίστηκαν πετροχημικό και χημικό εργοστάσιο, αλλά και διυλιστήριο, παροχετεύτηκαν τεράστιες ποσότητες ρυπαντικών ουσιών στο Δούναβη (1.200 τόνοι χλωρίου, 1.500 τόνοι αιθυλενίου, 6.000 τόνοι υδροχλωριούχου νατρίου και χιλιάδες τόνοι άλλων χημικών ουσιών).

Σύμφωνα με τις ίδιες τις αρμόδιες υπηρεσίες των ΗΠΑ, κατά τους βομβαρδισμούς και τις άλλες στρατιωτικές επιχειρήσεις που έγιναν στον Περσικό Κόλπο, καταγράφηκαν οι παρακάτω ρυπογόνες, τοξικές και οικοτοξικές ουσίες: Καπνοί και αιωρούμενα σωματίδια. Διοξείδιο του θείου. Οξείδια του αζώτου. Πτητικοί οργανικοί υδρογονάνθρακες. Πολυκυκλικοί αρωματικοί υδρογονάνθρακες. Πολυχλωροδιφαινύλια (γνωστό και ως κλοφέν). Πολυχλωριωμένες διοξίνες. Φουράνια. Σ' όλα αυτά θα πρέπει να προσθέσουμε κι άλλες γνωστές και άγνωστες τοξικές ή ραδιενεργές ουσίες, όπως, για παράδειγμα, τη ραδιενέργεια από ουράνιο 238 που χρησιμοποιείται ως περίβλημα σε διάφορους πυραύλους για να γίνονται πιο αποτελεσματικά τα χτυπήματά τους.

Τα τοξικά αυτά αέρια έχουν απευθείας επίδραση στους φυτικούς και ζωικούς οργανισμούς και στον άνθρωπο, ασκούν όμως επίδραση στην αύξηση της τοξικότητας των εδαφών και των επιφανειακών και υπόγειων νερών, που, με τη σειρά τους, μέσω της τροφικής αλυσίδας, θα καταλήξουν πάλι στους φυτικούς ή ζωικούς οργανισμούς και στον άνθρωπο.

Η ρύπανση αυτή, όμως, δεν έχει σύνορα. Εκτός από την ίδια τη Γιουγκοσλαβία, πλήττει ήδη και θα πλήξει ίσως ακόμη περισσότερο όλες τις άλλες γειτονικές χώρες.

Ηδη, οι επιστήμονες του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης απέδειξαν ότι τα επίπεδα διοξινών και κλοφέν οχταπλασιάστηκαν και δεκαπενταπλασιάστηκαν στη χώρα μας, εξαιτίας της μεταφερόμενης ρύπανσης από τον πόλεμο.

Η ίδια ρύπανση έπληξε περιοχές των Σκοπίων, της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας. Η ρύπανση του Δούναβη έχει επίσης επιπτώσεις, τόσο στη Γιουγκοσλαβία, όσο και στη Ρουμανία, αλλά και στην Ουκρανία, πλήττοντας δύο βασικά λιμάνια της στη Μαύρη Θάλασσα. Είναι, βέβαια, λογικό να περιμένει κανείς ότι η ρύπανση αυτή θα διαβεί κάποτε τα στενά του Βοσπόρου και θα πλήξει ευρύτερες περιοχές της Μεσογείου, πράγμα που αφορά δεκάδες χώρες. Ενα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι άσκαστες βόμβες που πετούν τα ΝΑΤΟικά αεροπλάνα στην Αδριατική και στο Βόρειο Ιόνιο, οι οποίες δεν προκαλούν μόνο προβλήματα στη ναυσιπλοϊα, αλλά και στο θαλάσσιο περιβάλλον.

Είναι επίσης αδύνατο να πιστέψει κανείς ότι δε θα επηρεαστεί και ο Αξιός που περνάει από τη χώρα μας και εκβάλλει στο Αιγαίο, από τη ρύπανση του πολέμου, όταν δύο από τους παραποτάμους του πηγάζουν από το Κόσσοβο...

Οι εγκληματικοί αυτοί βομβαρδισμοί είχαν, όπως φαίνεται, και έναν άλλο απροσδόκητο στόχο: Επληξαν σοβαρά το κύρος πολλών δυτικών, λεγόμενων οικολογικών οργανώσεων και κινημάτων, που βρέθηκαν σε πλήρη αμηχανία. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα των οικολόγων της Γερμανίας, όταν ένα από τα βασικά τους στελέχη, ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Φίσερ, βρέθηκε να είναι ένθερμος υποστηριχτής των βομβαρδισμών και, άρα, της τεράστιας οικολογικής καταστροφής. Κι όσο κι αν "γιαουρτώθηκε" ή "κοκκινίστηκε" με μπογιά στο συνέδριο του κόμματος αυτού, γεγονός παραμένει ότι η πλειοψηφία των συνέδρων ψήφισε υπέρ των βομβαρδισμών...

Ενα άλλο παράδειγμα αποτελεί η στάση της διεθνούς οικολογικής οργάνωσης "Γκρίνπις",η οποία απέδειξε ότι η ενασχόλησή της με θέματα περιβάλλοντος είναι "επιλεκτική" και υπαγορεύεται από σκοπιμότητες.

Οι ρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στον τελευταίο "μίνι" αντιασφαλιστικό νόμο της κυβέρνησης, επιφέρουν σημαντικά χτυπήματα σε βασικές ασφαλιστικές κατακτήσεις των εργαζομένων και αποκτούν ξεχωριστή σημασία, γιατί μέσα τους ενέχουν το "σπέρμα" της μεγάλης ανατροπής που βρίσκεται προ των πυλών.

Τα αποθεματικά των Ταμείων, που ξεπερνούν τα 5-6 τρισ. δραχμές, μπαίνουν και πάλι στο "μάτι". Ετσι, υπάγονται στον ασφυκτικό έλεγχο του κράτους, δηλαδή της κυβέρνησης, που θα τα διαχειρίζεται όπως θέλει, με κάλυμμα κάποιες... ανεξάρτητες επιτροπές και οδηγούνται στον χρηματιστηριακό τζόγο. Αρχικά προβλέπεται μόνο ένα ποσοστό των αποθεματικών ότι θα μπορεί να μετατραπεί σε μετοχές, όμως δίνεται η δυνατότητα με μια απλή υπουργική απόφαση να ανατραπούν τα πάντα.

Προβλέπει νέες ακόμα πιο ευνοϊκές ρυθμίσεις στους εργοδότες για την εξόφληση των οφειλών τους προς τα ασφαλιστικά Ταμεία, με πάρα πολλές δόσεις και εκπτώσεις. Με τον τρόπο αυτό επιβραβεύει όσους δεν έχουν πληρώσει και εξωθεί και άλλους να ακολουθήσουν το ίδιο παράδειγμα, αφού θα βγουν τελικά κερδισμένοι. Πρόκειται για διατάξεις που θα έρθουν σωρευτικά να πλήξουν τα οικονομικά των Ταμείων.

"Σφαγιάζονται" οι συντάξεις χηρείας και μάλιστα στο όνομα της ισότητας ανδρών και γυναικών. Ετσι πίσω από τη δυνατότητα που δίνεται να παίρνουν συντάξεις χηρείας και οι άνδρες, κρύβεται η μείωση και του χρόνου που θα καταβάλλονται αυτές οι συντάξεις και του ύψους τους. Ειδικότερα τη σύνταξη θα παίρνουν ολόκληρη μόνο μια τριετία μετά το θάνατο του συζύγου τους. Αν μετά την παρέλευση της τριετίας ο δικαιούχος είναι κάτω των 45 ετών δε θα την παίρνει. Αν είναι πάνω από 45 ετών θα την παίρνει μόνο αν δεν απασχολείται ο ίδιος ή δεν παίρνει άλλη σύνταξη. Σε όσους διακόπηκε η σύνταξη μετά την παρέλευση της τριετίας, όταν θα συμπληρώσουν τα 65 χρόνια θα την παίρνουν ξανά, όμως μειωμένη στο μισό.

Ενα μεγάλο μέρος των διατάξεων του νόμου αναφέρονται στις ενοποιήσεις Ταμείων. Πρόκειται για την ενοποίηση των Ταμείων των αυτοαπασχολούμενων ΤΕΒΕ, ΤΑΕ, ΤΣΑ για τον "εξορθολογισμό" της λειτουργίας τους. Ουσιαστικά εκείνο που κάνει είναι να φορτώσει τα ελλείμματα του ΤΣΑ που έχει δημιουργήσει η πολιτική της, στο Λογαριασμό Αλληλεγγύης Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης, δηλαδή στους ασφαλισμένους και στα Ταμεία. Αρνείται την κρατική επιχορήγηση, οδηγώντας σε μια πορεία να αποκτήσει ελλείμματα και το νέο ενοποιημένο Ταμείο. Ταυτόχρονα μειώνει τα κατώτερα όρια των συντάξεων των εμπόρων στα επίπεδα του ΤΕΒΕ άμεσα, ενώ σταδιακά θα αυξηθούν οι κατώτερες συντάξεις του ΤΣΑ επίσης στα επίπεδα του ΤΕΒΕ.

Ο δεύτερος άξονας ενοποιήσεων αφορά τα 12 Ταμεία Αρωγής των δημοσίων υπαλλήλων. Εδώ δίνει ένα καθοριστικό χτύπημα στις επικουρικές συντάξεις, καθορίζοντας σαν ανώτερο όριο επικουρικής σύνταξης το 20% της κύριας. Με τον τρόπο αυτό μειώνει δραστικά τις επικουρικές συντάξεις σε μεγάλο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων, ενώ προλειαίνει το έδαφος για επέκταση του μέτρου σε όλες τις επικουρικές συντάξεις.

Επίσης με το νόμο - με άρθρο που συμπεριλήφθηκε αιφνιδιαστικά - μειώνεται ο συντελεστής υπολογισμού των ενσήμων των οικοδόμων προς ικανοποίηση σχετικού αιτήματος των μεγαλοκατασκευαστών.

Εχει σημασία ότι πουθενά στο νόμο δε γίνεται λόγος για αποκατάσταση της τριμερούς χρηματοδότησης, ενώ δραχμή δε θα δοθεί για τις αλλαγές από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Οι επαναλαμβανόμενες εξαγγελίες της κυβέρνησης και ιδιαίτερα του αρμόδιου υπουργού ΠΕΧΩΔΕ περί "κολοσσιαίων έργων" για την προστασία του περιβάλλοντος και οι γνωστές κορόνες του περί "βιώσιμης και αειφόρου ανάπτυξης", μόνο ως φάρσα μπορούν να χαρακτηριστούν.

Δυστυχώς, η γραμμή της υποκρισίας διαπερνά το "δείγμα γραφής" και στον τομέα αυτό της κυβερνητικής πολιτικής. Τα παραδείγματα είναι πολλά. Ας ξεκινήσουμε από το τελευταίο. Αυτό του νόμου που ψηφίστηκε πρόσφατα και αφορά τις χωροθετήσεις των Ολυμπιακών Εργων. Ουσιαστικά, ο νόμος αυτός δεν είναι τίποτε άλλο από τον ιμάντα για να δοθούν χάρισμα στην ασύδοτη εκμετάλλευση της ιδιωτικής κερδοσκοπίας όλοι οι εναπομείναντες ελεύθεροι χώροι, οι παραλίες, τα δάση, οι αιγιαλοί και βιότοποι της Αττικής. Και μάλιστα, με όλες τις διευκολύνσεις (ακόμη και με αναγκαστικές και κατεπείγουσες απαλλοτριώσεις, που θα κάνει το κράτος υπέρ των ιδιωτών), που θεσπίζονται και καταργούν ή ναρκοθετούν μια σειρά άλλους νόμους που αφορούν την προστασία του περιβάλλοντος, όπως το Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας.

Ενα άλλο παράδειγμα περιβαλλοντικής αναισθησίας της κυβέρνησης αποτελεί η κατασκευή των μεγάλων έργων, έτσι όπως γίνεται, μόνο και μόνο για να εξυπηρετηθούν να μεγάλα ντόπια και ξένα εργολαβικά, τραπεζικά και άλλα διαπλεκόμενα μεγάλα συμφέροντα, θέτοντας την προστασία του περιβάλλοντος στο πυρ το εξώτερον. Να θυμηθούμε τα Σπάτα, όπου τσιμεντοποιείται ο τελευταίος πνεύμονας της Αττικής; Να θυμηθούμε την επιφανειακή χάραξη της Λεωφόρου Υμηττού, που θα καταστρέψει χιλιάδες πολύτιμα πεύκα, που έχουν απομείνει αλώβητα από τους εμπρησμούς και τις πυρκαγιές; Να θυμηθούμε την Εγνατία, που διερχόταν από τη ζώνη υψηλής προστασίας της καφέ αρκούδας στην Πίνδο και ευτυχώς υποχρεώθηκε το ΥΠΕΧΩΔΕ να αλλάξει χάραξη, μετά από απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, ενώ ακόμη δεν ξέρουμε τι θα κάνει με την περίπτωση του Δέλτα του Νέστου;

Να θυμηθούμε την ανερμάτιστη πολιτική που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια στο θέμα των δασικών πυρκαγιών, με αποκορύφωμα το περσινό της πρόχειρης μετάβασης των αρμοδιοτήτων στην Πυροσβεστική, που έδωσε το δικαίωμα στους εμπρηστές οικοπεδοφάγους να κάνουν "πάρτι"; Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν πέρσι το καλοκαίρι, πάνω από 1,5 εκατομμύριο στρέμματα δασικών εκτάσεων έγιναν στάχτη σε επίπεδο χώρας, ενώ στην Αττική κάηκαν πάνω από 158.000 στρέμματα, δηλαδή τριπλάσια έκταση από τον ετήσιο μέσο όρο. Και το σημαντικότερο; Πάνω από το 30% των εκτάσεων αυτών εξαιρέθηκαν με απόφαση της κυβέρνησης από την αναδάσωση. Παραδίδονται, δηλαδή, στην απροκάλυπτη τσιμεντοποίηση. Χωρίς να διακινδυνεύει κανείς πολύ, μπορεί άνετα να προβλέψει ότι τα ίδια και χειρότερα θα δούμε και φέτος το καλοκαίρι. Φρόντισε γι' αυτό και πάλι η κυβερνητική συμπεριφορά, που κατά τα άλλα"προστατεύει το περιβάλλον", ενθαρρύνοντας τις νόμιμες ή αυθαίρετες καταπατήσεις.

Παρ' όλες επίσης τις υποκριτικές κορόνες, το πρόβλημα των χιλιάδων ανεξέλεγκτων χωματερών παραμένει ακόμη ανοιχτό, αφού η κυβέρνηση αρνείται επίμονα να αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν. Φτάσαμε έτσι ένα βήμα μόλις πριν την οριστική καταδίκη της χώρας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τη ρύπανση του Κουρουπητού των Χανίων. Αναμένεται ένα πρόστιμο 8 εκατ. δρχ. την ημέρα, που θα επιβληθεί μάλιστα αναδρομικά από το 1994 που ήταν η τελική ημερομηνία για τη συμμόρφωση της χώρας στην εφαρμογή προγράμματος διαχείρισης απορριμμάτων και τοξικών αποβλήτων που ακόμη εκκρεμεί...

Είναι γεγονός ότι οι τεχνολογίες περιβαλλοντικής προστασίας διεθνώς βελτιώνονται. Αλλο τόσο, όμως, γεγονός είναι ότι το περιβάλλον στον τόπο μας συνεχώς υποβαθμίζεται. Κι αυτό αποδεικνύει περίτρανα ότι η λύση των σοβαρών περιβαλλοντικών προβλημάτων της χώρας δεν είναι τεχνικό ζήτημα, αλλά κατ' εξοχήν πολιτικό. Και η πολιτική αυτή βούληση δεν υπάρχει. Η, μάλλον, υπάρχει, αλλά αφορά την καταστροφή του περιβάλλοντος, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα μεγάλα συμφέροντα. Πριν από λίγες μέρες, ακόμη και ο ίδιος ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτης, μιλώντας στα εγκαίνια της Διεθνούς Εκθεσης που διοργανώνει το ΤΕΕ στη Θεσσαλονίκη HELECO '99, παραδέχτηκε επιτέλους ότι η αρχή που ακολουθήθηκε τόσα χρόνια και στη χώρα μας και συμπυκνώνεται στο σύνθημα "ο ρυπαίνων πληρώνει", είναι διάτρητη και ατελέσφορη. Στην ίδια εκδήλωση αναφέρθηκε ότι, με βάση τα τελευταία επίσημα στοιχεία του 1994, η Ελλάδα από πλευράς απασχόλησης στον τομέα του περιβάλλοντος είναι ο "πάτος" της Ευρώπης κι ας λέγονται διάφορα περί της απορροφητικότητας των πρώτων, δεύτερων και τρίτων "πακέτων" κοινοτικών κονδυλίων. Τη χρονιά εκείνη στη Γερμανία 186.000 άτομα εργάζονταν σε οικολογικές επιχειρήσεις και άλλα 129.000 σε επιχειρήσεις που είχαν πραγματοποιήσει περιβαλλοντικές επενδύσεις. Οι αντίστοιχοι αριθμοί στη Γαλλία ήταν 153.600 και 47.200, ενώ στη Δανία, μια χώρα με αντίστοιχο πληθυσμό με το δικό μας, ήταν 11.000 και 5.700, αντίστοιχα. Στην Ελλάδα, οι αντίστοιχοι αριθμοί ήταν 3.800 και 1.300. Ας σταματήσουν, λοιπόν, ορισμένοι κυβερνητικοί υπεύθυνοι - επετειακά ή όχι - τις βερμπαλιστικές αναφορές στη δήθεν "αειφορία" και "βιώσιμη ανάπτυξη", όταν τα έργα τους προωθούν την καταστροφή του περιβάλλοντος. Ας μη μιλούν τουλάχιστον για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου...

Κείμενα: Νίκος ΠΕΡΠΕΡΑΣ

Στο στόχαστρο έχει βρεθεί ο μεγαλύτερος ασφαλιστικός οργανισμός της χώρας, το ΙΚΑ,που έχει υποστεί ένα τεράστιο πλιάτσικο από κυβερνήσεις και εργοδότες. Είναι ο οργανισμός με τα 5,6 εκατομμύρια ασφαλισμένους, που παρά τα συνεχή πλήγματα από τις εφαρμοζόμενες κυβερνητικές πολιτικές, προσφέρει μια μεγάλη γκάμα παροχών που καμιά ιδιωτική εταιρία δεν μπορεί να προσφέρει. Είναι ο οργανισμός που σχεδιάζεται να βρεθεί στο επίκεντρο των νέων διαλυτικών ρυθμίσεων που έρχονται.

Η τοποθέτηση του Μ. Νεκτάριου,του πρώην προέδρου της Ενωσης Ασφαλιστικών Εταιριών στη θέση του διοικητή του Ιδρύματος, ήρθε να προϊδεάσει για τα καταστροφικά σχέδια σε βάρος του. Αλλωστε, ο ίδιος ο νέος διοικητής δεν έχει χάσει ευκαιρία που να μην κάνει με δηλώσεις του σαφείς αυτές τις προθέσεις. Πρόκειται για τις "πρωτοποριακές" προτάσεις του για μετατροπή των νοσοκομείων του ΙΚΑ σε ανώνυμες εταιρίες, για την αλλαγή του καθεστώτος ώστε το ΙΚΑ να πουλάει τις υπηρεσίες του, για αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67 τουλάχιστον, κ.ά.

Το έδαφος προετοιμάζεται με συζητήσεις επί συζητήσεων για τα μεγάλα προβλήματα του ΙΚΑ, τα ελλείμματά του, που γίνονται και τροφοδοτούνται από κυβέρνηση και εργοδότες. Είναι αυτοί που σύμφωνα με επίσημα στοιχεία του ΙΚΑ, οφείλουν σε αυτό το τεράστιο ποσό των 1.645,91 δισ. δραχμών.

Περίοπτη θέση στη λίστα των οφειλετών κατέχουν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις, που οι βεβαιωμένες οφειλές τους ανέρχονται στα 772,280 δισ. δραχμές, χωρίς να υπολογίζεται η εισφοροδιαφυγή. Μόνο τα δυο χρόνια '96 - '98 οι οφειλές τους διπλασιάστηκαν.

Τεράστιο είναι και το "φέσι" της κυβέρνησης, που οι οφειλές της μόνο από τη μη εφαρμογή της τριμερούς χρηματοδότησης (η μόνη διάταξη των τριών αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ που δεν εφαρμόστηκε) ανέρχονται στα 361 δισ. δραχμές. Σε αυτά θα πρέπει να προστεθούν και άλλα 230,8 δισ. δρχ. που είναι χρέη άλλων κοινωφελών οργανισμών που έχει αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών να εξοφλήσει και δεν το έχει κάνει. Επιπλέον, η "κοινωνική πολιτική" της κυβέρνησης μόνο την περίοδο '94 - '99 έχει στοιχίσει στο ΙΚΑ 281,83 δισ. δραχμές. Το κόστος για το ΙΚΑ από τις ρυθμίσεις χρεών των εργοδοτών και τη μείωση του συντελεστή υπολογισμού των ενσήμων των οικοδόμων, που προβλέπει ο ν. 2676/99, μόνο το '99 θα ανέρθει στο ποσό των 60 δισ. δραχμών.

Αν καταβληθούν οι παραπάνω οφειλές, το ΙΚΑ καλύπτει χρέη και ελλείμματα που έχει και ανέρχονται σήμερα στα 701,3 δισ. δρχ. και του περισσεύει και ένα τρισ. δραχμές περίπου. Δε χρειάζεται ούτε "αναμόρφωση" ούτε τις "σωτήριες" προτάσεις Νεκτάριου. Η λύση είναι απλή.

Ο "Γαλάζιος Δούναβης" μετά τους εγκληματικούς βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ, μετατράπηκε σε εστία μόλυνσης χωρίς σύνορα

Η "φιλοπεριβαλλοντική" υποκρισία των ΝΑΤΟικών σ' όλο της το μεγαλείο: Βομβαρδισμός της βιομηχανικής περιοχής του Πάντσεβο και έκλυση χιλιάδων τόνων τοξικών ουσιών στον αέρα, στα νερά και στο έδαφος...

Οι περσινοί εμπρηστές των δασών βρήκαν σύμμαχο την κυβερνητική πολιτική

Οι ακτές της Αττικής στην ιδιωτική κερδοσκοπία εν ονόματι της Ολυμπιάδας

Κείμενα: Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ