Οι γενικές κατευθύνσεις πάνω στις οποίες θα κινηθεί η κυβέρνηση για την "αναμόρφωση" του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος της χώρας έχουν γίνει γνωστές από κυβερνητικές δηλώσεις και έχουν καταγραφεί και στην έκθεση Σπράου, αλλά και σε πάμπολλες άλλες "μελέτες" τεχνοκρατών και συμβούλων. Παρουσιάζονται σαν "μοντέρνες και αναγκαίες" ιδέες που προκαλούν ανατριχίλα για την κυνικότητα και την ωμότητά τους. Ο κύριος στόχος που τις διαπνέει αποτυπώνεται στην τελευταία έκθεση του ΟΟΣΑ για το ασφαλιστικό στην Ελλάδα, με τη φράση: "Προκρίνεται μεταφορά σε ένα μερικώς ιδιωτικοποιημένο ασφαλιστικό σύστημα"!

Ολες αυτές οι... ιδέες συγκλίνουν στην εφαρμογή ενός τριαξονικού συστήματος, τύπου Χιλής.

Οσον αφορά τη σύνταξη του πρώτου άξονα, αυτή ουσιαστικά θα αποτελεί ένα προνοιακό βοήθημα, που θα δίνεται κυρίως σε ανασφάλιστους και μετά από έλεγχο εισοδήματος. Αυτή την επιλογή έρχονται να υπηρετήσουν τα γνωστά ΕΚΑΣ, που θα μετεξελιχθούν σε... σύνταξη. Υπέρ μιας τέτοιου είδους "σύνταξης" έχει ταχθεί και η ηγεσία της ΓΣΕΕ προτείνοντας τη δημιουργία "Λογαριασμού Κοινωνικής Αλληλεγγύης", με τη δικαιολογία να καλυφθούν οι εργαζόμενοι που πλήττονται από τις "ελαστικές" σχέσεις εργασίας, τις οποίες και αποδέχεται.

Ο δεύτερος άξονας, αφορά σύνταξη που θα χορηγείται σε ανταποδοτική βάση από τα Ταμεία (υπάρχοντα ή νέα ενοποιημένα) και θα προέρχεται από εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών. Ετσι οι εργαζόμενοι που έχουν σταθερή δουλιά και ασφαλίζονται κανονικά θα πάρουν κάποια σύνταξη, που αναγόμενη σε σημερινές τιμές θα ισοδυναμεί με 50-60 χιλ. δραχμές και βέβαια μετά τα 67 τους χρόνια. Το ιδεολόγημα της "ανταποδοτικής σύνταξης" έχει ήδη εφαρμογή (αντιασφαλιστικοί νόμοι της ΝΔ) στους ασφαλισμένους μετά την 1η Γενάρη του '93. Αυτό που σχεδιάζεται είναι να υπαχθούν σε αυτό το καθεστώς και οι ασφαλισμένοι πριν από αυτή την ημερομηνία ή ένα μεγάλο μέρος τους.

Ο τρίτος άξονας αφορά σύνταξη που θα προέρχεται από την ασφάλιση εργαζομένων σε ιδιωτικές εταιρίες, είτε ατομικά είτε κυρίως με τη μορφή της συλλογικής ασφάλισης του προσωπικού επιχειρήσεων. Προς την ιδιωτική ασφάλιση θα σπρωχτούν κυρίως οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και μικρομεσαίοι. Οσοι βέβαια θα έχουν να πληρώσουν τις ασφαλιστικές εταιρίες... για τους υπόλοιπους, τους χαμηλόμισθους, η ασφάλιση θα είναι άπιαστο όνειρο.

Εκτός από τους τρεις αυτούς άξονες, προϋπόθεση για την εφαρμογή τους αποτελούν και μια σειρά ακόμα μέτρα - "φωτιά" που συμπεριλαμβάνονται στις "εκσυγχρονιστικές" ιδέες, όπως:

- Αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης για άνδρες και γυναίκες γενικά στα 67 χρόνια.

- Κατάργηση του θεσμού των κατώτερων συντάξεων, που αποτελεί και τη βάση του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης.

- Κατάργηση του θεσμού των βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, αλλά και άλλων ευνοϊκών ρυθμίσεων για ειδικές κατηγορίες ασφαλισμένων, όπως και των μειωμένων συντάξεων που χορηγεί το ΙΚΑ και άλλα Ταμεία.

- Αλλαγή προς το χειρότερο της βάσης υπολογισμού της σύνταξης.(Από το μέσο μισθό της τελευταίας πενταετίας που ισχύει σήμερα, θα υπολογίζεται με βάση τις αποδοχές της δεκαετίας τουλάχιστον, ενώ πιθανολογείται να ισχύσει ο υπολογισμός με βάση τις αποδοχές όλου του ασφαλιστικού βίου).

- Περιορισμός των επικουρικών συντάξεων στο 20% της κύριας σύνταξης.Επίσης ενσωμάτωση των επικουρικών Ταμείων στα κύρια.

Ολα τα παραπάνω έρχονται να υπηρετήσουν ένα από τα βασικά κριτήρια για την ένταξη και τη συμμετοχή στην ΟΝΕ, τη μείωση των κοινωνικών δαπανών άμεσα και μακροπρόθεσμα.