(ΑΠΟΣΤΟΛΗ: Φώτης ΚΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ)

Το να ξεκινάς μαζί με τα στελέχη του ΚΚΕ να κάνεις ρεπορτάζ στα χωριά της Θεσσαλίας δεν είναι εύκολη υπόθεση έτσι κι αλλιώς. Γιατί δεν είναι μόνο τα τσίπουρα που πρέπει να πιεις μαζί με τους αγρότες στα καφενεία - "όρος απαράβατος" το κέρασμα. Είναι κυρίως το γεγονός πως οι περιοδείες του ΚΚΕ σ' αυτόν τον τόπο δε μοιάζουν σε τίποτα με τις περιοδείες των άλλων κομμάτων. Οι κομμουνιστές για τους αγρότες του κάμπου δεν είναι οι πολιτευτάδες που πάνε να "ψαρέψουν" ψήφους, δεν είναι αυτοί που πάνε στα καφενεία για να μοιράσουν χειραψίες, υποσχέσεις για μεγάλα έργα στον κάμπο, δεν είναι αυτοί που θα τάξουν στους ξωμάχους τα γνωστά "χρυσά κουτάλια". Είναι άνθρωποι από την ίδια στόφα, καταξιωμένοι στα μάτια των αγροτών μέσα από τους αγώνες τους. Γιατί, για όλους στη Θεσσαλία, τα αγροτικά μπλόκα αποτελούν σημείο αναφοράς για το "ποιος είναι τι". "Αυτός ήταν στα μπλόκα ή αυτός δεν ήταν", λένε μεταξύ τους και τα συμπεράσματα είναι για όλους ευνόητα. Με τις ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις που έχουν αναπτύξει μεταξύ τους οι άνθρωποι του κάμπου, το κασετόφωνο δε χωρά πάνω στα τραπέζια των καφενείων της Θεσσαλίας. Γι' αυτό και οι "συνεντεύξεις" αυτόματα μεταβάλλονται σε κουβέντες ψυχής κι οργής...

Σούρουπο, στον κάμπο. Οι αγρότες μόλις έχουν αφήσει τα χωράφια τους κι αρχίζουν να μαζεύονται στα καφενεία. Είναι η ώρα που τα στελέχη και τα μέλη του ΚΚΕ ξεκινούν τις περιοδείες τους. Με τα έντυπα του Κόμματος στα χέρια συνομιλούν με τους αγρότες στα καφενεία και στις πλατείες.

Πρώτος σταθμός η Λεύκη Καρδίτσας.Εκεί στο καφενείο του χωριού συναντάμε την πρώτη παρέα. "Καλώς τους! Καθίστε", λένε και παίρνουν στα χέρια τους το φυλλάδιο του ΚΚΕ με τις προτάσεις του Κόμματος για την αγροτική ανάπτυξη στη χώρα μας. Η κουβέντα ξεκινάει:

"Η ΕΟΚ θα σας δώσει και χρυσά κουτάλια για να τρώτε, μας έλεγαν. Θ' ανοίξουν για τα προϊόντα σας όλες οι αγορές της Ευρώπης. Είκοσι χρόνια πέρασαν από τότε και οι αγρότες είδαμε να χάνεται το βιος μας μέσα από τα χέρια μας. Να θυμόμαστε τα πέρσι και να λέμε τι καλά που ήμασταν. Να σκεφτόμαστε το αύριο και να φοβόμαστε ότι θα έρθει η ώρα να μην έχουμε ούτε τα χωράφια, ούτε και τα σπίτια μας",λέει ο μπαρμπα - Πολυγέννης.

Τόσα χρόνια στην Ευρωπαϊκή Ενωση, συνεχίζει, είδε το εισόδημά του να μειώνεται κάθε χρόνο. Παλιότερα 50 στρέμματα ήταν αρκετά στον αγρότη για να ζήσει. Σήμερα με την ίδια γη ο αγρότης χρεώνεται κάθε χρόνο και περισσότερο. "Πού θα πάει αυτή η κατάσταση;", αναρωτιέται.

Η Λεύκη βρίσκεται στην καρδιά της βαμβακοπαραγωγής. Το βαμβάκι χρόνια τώρα ζει οικογένειες ολόκληρες. Παλιότερα ήταν το στάρι, όμως "δε φτούρησε, αφού φτάσαμε στο σημείο να δίνουμε παραπάνω από όσα παίρναμε". Τώρα το ίδιο αρχίζει να συμβαίνει και με το βαμβάκι. "Μας λένε να αλλάξουμε καλλιέργεια, να βάλουμε σπαράγγια. Μας κοροϊδεύουν. Οσοι παλιότερα άλλαξαν καλλιέργειες και έβαλαν βατόμουρα, καρπούζια και πεπόνια, όπως τους έλεγαν οι πολιτευτάδες, καταστράφηκαν. Χρεώθηκαν μέχρι τα μπούνια και ακόμα χρεωμένοι είναι. Μια πλατφόρμα ολόκληρη γεμάτη καρπούζια την αγόραζε ο έμπορος για δέκα χιλιάρικα. Πώς θα ζήσουν αυτοί οι άνθρωποι;",συνεχίζει ασταμάτητα ο μπαρμπα - Πολυγέννης.

Στην κουβέντα μπαίνει ο παπα - Παληκαράς,ο ιερέας του χωριού: "Τα περιθώρια στενεύουν για όλους μας. Αν συνεχίσει η κατάσταση αυτή δεν ξέρω και γω πού θα οδηγηθεί όλος αυτός ο κόσμος που βλέπει μέρα με τη μέρα να φτωχαίνει. Πολλοί νιώθουμε κορόιδα που πιστεύαμε όλους αυτούς που μας έλεγαν ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση θα γίνει η μεγάλη αγορά που θα πουλάμε τα προϊόντα μας. Πόσοι τους πιστεύουν ακόμα και για πόσο καιρό δεν το ξέρω. Ομως όταν θα έρθει η ώρα που τα χρέη θα χτυπάν την πόρτα και δε θα έχει κανείς να τα πληρώσει, αλίμονο σε όποιον θα πάει να τους φρενάρει την οργή".

Επόμενος σταθμός είναι ο Πλατύκαμπος Λάρισας.Εκεί μαζί με τον Γιάννη Παττάκη,υποψήφιο ευρωβουλευτή του Κόμματος, συναντάμε τον κόσμο που κάθεται το βράδυ στην πλατεία του χωριού. Παλιοί γνώριμοι, με το μικρό του όνομα φωνάζουν τον υποψήφιο του ΚΚΕ. Το τραπέζι που κάθεται είναι πόλος έλξης για τους χωριανούς.

Μας πλησιάζει ο Κ. Τζιγγούνης,σφίγγει το χέρι του Γ. Παττάκη και λέει: "Γέμισαν τη Θεσσαλία με τα ψέματά τους. Τα τύπωσαν σε χαρτιά και τα μοιράζουν παντού. Θα μας δώσουν λένε 9,5 τρισ. Γιατί να τους πιστέψουμε; Πότε μας είπαν αλήθεια για να μας πουν τώρα;", λέει ο Κ. Τζιγγούνης,γνωστός από τις μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις, αλλά και "δεξιός κατά παράδοση", όπως κι ο ίδιος επισημαίνει. "Δεν μπορούμε να κάνουμε κι άλλο πίσω οι αγρότες, πού θα πάμε; Θα φτάσουμε να μην έχουμε τίποτα στο τέλος. Εγώ το φωνάζω παντού, θα ρίξω φανερά ψήφο στο ΚΚΕ όπως έκανα και στις τελευταίες εκλογές, γιατί αν δεν το κάνω τώρα αυτό και εγώ και όλοι οι άλλοι σαν εμένα, θα είμαι άξιος της τύχης μου",είναι τα λόγια καρδιάς αυτού του αγρότη.

Λίγο πιο μακριά από τον Πλατύκαμπο,βρίσκεται η Χάλκη.Εκεί συναντήσαμε τον Ν. Δεσλή,κάτοικο του χωριού. Χωρίς περιστροφές θα πει: "Τόσα χρόνια πέρασαν με υποσχέσεις και κοροϊδίες προς τους αγρότες και κάθε χρόνο το μόνο που κάναμε ήταν ένα βήμα πιο πίσω. Γαϊδούρια έλεγαν τους αγρότες και αμόρφωτους. Τώρα έρχονται οι Λαλιώτηδες στη Θεσσαλία και κόβουνε κορδέλες και μας υπόσχονται και γω δεν ξέρω πόσα τρισ. Δεν τα ξέρουν όμως καλά τα πράγματα. Γιατί τα γαϊδούρια φημίζονται για την υπομονή τους, αλλά και για τη μνήμη τους.Εμάς όμως η υπομονή έχει αρχίσει και στερεύει. Τα ψέματά τους δεν πιάνουν όπως έπιαναν παλιότερα". Η κουβέντα με τους κατοίκους και την αντιπροσωπεία του ΚΚΕ συνεχίζεται για αρκετή ώρα. Η παραγωγή θα είναι καλή φέτος, όπως δείχνουν τα πράγματα μέχρι τώρα. Θέλει βέβαια δουλιά το βαμβάκι, προσκυνάς τη γη όλη μέρα. Αλλά αν είναι κάτι που γνωρίζουν καλά οι αγρότες κι αν είναι κάτι που δεν το φοβούνται, αυτό είναι η δουλιά. Τελευταία αναγκάστηκαν να μάθουν και τα μπλόκα στις εθνικές οδούς. Κάτι που - όπως επισημαίνουν όλοι - θα τους χρειαστεί ξανά τις μέρες, τις χρονιές που έρχονται...