Ο μέσος όρος ανεργίας στα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης ήταν 10,1% τον Ιούλη του 1998, σύμφωνα με την έκθεση της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την απασχόληση. Η Ελλάδα, που επί χρόνια ήταν κάτω από τον κοινοτικό μέσο όρο ανεργίας - κάτι που η κυβέρνηση τόνιζε με κάθε ευκαιρία - όχι μόνο τον έφτασε, μα και τον ξεπέρασε κατά πολύ. Βεβαίως, είχε προηγηθεί και η πρόβλεψη του ΟΟΣΑ,ότι η ανεργία το 1998 στην Ελλάδα θα φτάσει το 10,4% ίσως και περισσότερο, κατά μέσο όρο. Με ανεργία 11,5% το πρώτο τρίμηνο του 1998, η πρόβλεψη του ΟΟΣΑ για τον ετήσιο μέσο όρο, μάλλον θα επαληθευτεί και θα ξεπεραστεί.

Οπως και στην Ελλάδα, έτσι και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, διεξάγεται αυτή τη στιγμή μια μεγάλη μάχη, για την υλοποίηση των κατευθύνσεων της "Λευκής Βίβλου". Δεν έχει σημασία που μερικές από αυτές τις χώρες έχουν προχωρήσει περισσότερο στην υλοποίηση αυτής της εξαιρετικά αντεργατικής πολιτικής. Σημασία έχει ο συντονισμός και η ταχύτητα υλοποίησης, στα πλαίσια και των νέων απαιτήσεων της ΟΝΕ.

Βεβαίως, καθώς διανύουμε τη δεύτερη χρονιά εφαρμογής των "Εθνικών Σχεδίων Δράσης", η κατάσταση των δεικτών - και μαζί τους των ανθρώπων - δε βελτιώνεται. Η ανεργία στους νέους κάτω των 25 ετών στην Ευρωπαϊκή Ενωση ανέρχεται στο 25%,με 30% στην Ισπανία και στη Φινλανδία και κάτω από 7% στο Λουξεμβούργο και την Αυστρία. Γενικότερα, το 60% του συνόλου των ανέργων είναι άνθρωποι ηλικίας από 25 έως 49 ετών! Σημαντικό είναι και το ποσοστό ανεργίας των ανέργων από 50 ετών και πάνω που φτάνει στο 15%!Στη Γερμανία το 30% των ανέργων είναι πάνω από 50 χρονών.

Η κατάσταση, έτσι όπως σκιαγραφείται από τα παραπάνω στοιχεία, είναι ένας από τους λόγους που αναγκάζει την Κομισιόν και τα άλλα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, να ενισχύσουν την προπαγάνδα τους για την αντιμετώπιση της ανεργίας και την οικοδόμηση της ΟΝΕ, με μια επιπλέον διάσταση, την κοινωνική. Σ' αυτά τα πλαίσια εντάσσεται το λεγόμενο "Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για την Απασχόληση". Το ζητούμενο είναι να αλλάξουν οι εργασιακές σχέσεις προς το χειρότερο, χωρίς να υπάρξουν αντιδράσεις και "κοινωνικές εκρήξεις".

Το "Σύμφωνο" συζητήθηκε και την περασμένη Πέμπτη στη Σύνοδο Κορυφής της Κολωνίας. Αυτή η συζήτηση δεν προσθέτει βεβαίως τίποτα άλλο στην πολιτική "απασχόλησης". Είναι μια ακόμη "δραστηριότητα", που οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα μπορούν να επικαλεστούν, για να πείσουν τους εργαζόμενους και τους άνεργους, ότι τα προβλήματά τους είναι στο επίκεντρο της προσοχής τους!